รักที่สับสน

'ถึงบ้านแล้ว ขอบคุณนะที่เดินมาส่ง'  ฉันพูดหลังจากที่เดินมาถึงหน้าบ้านของตัวเอง

'ไม่เป็นไร ยังไงเราก็เดินกลับทางเดียวกันอยู่แล้ว' 

'อืมม กลับบ้านดีๆนะ'  ฉันพูดพร้อมโบกมือบายๆ

โทโมะหันมายิ้ม ก่อนจะเดินต่อไป

เช้าวันต่อมา

'พ่อค่ะ แม่ค่ะ แก้วไปโรงเรียนก่อนนะ'

'จ๊ะลูกตั้งใจเรียนนะ'

'อ้าวโทโมะ'  ฉันเรียกโทโมะที่กำลังจะเดินไปโรงเรียน

'อ้าวแก้ว หวัดดี นึกว่าไปโรงเรียนแล้วซะอีก'  โทโมะที่กำลังฟังเพลงโดยใส่หูฟัง หันมาทักทายฉัน

'งั้น เดินไปพร้อมกันนะ'  โทโมะพูด  ฉันไม่ตอบอะไรได้แต่เดินตามเขาไป

'เอ๊ะ ยังไงสองคนนี้ทำไมมาโรงเรียนพร้อมกันล่ะ' หลังจากที่เราสองคนเดินเข้ามาในโรงเรียนแล้ว

ก็มีเสียงแซว ขึ้นมาทันที คนๆนั้นไม่ใช่ใคร นายเขื่อนนั้นเอง

' นั่นสิ เมื่อวานก็เห็นเดินกลับบ้านด้วยกัน วันนี้ยังมาโรงเรียนพร้อมกันอีก'  เฟย์เสริมม

'ก็บังเอิญ เดินมาเจอกันตอนเช้าก็เลยเดินมาโรงเรียนพร้อมกัน' ฉันพูด

'จ้าา'  จินนี่พูดพร้อมกับหัวเราะ

อีกฟากหนึ่ง ในกรุงเทพ

หล่อ ใจดี ปากหมาอักษรย่อ ตัวP

ฉันอ่านคำใบ้ ที่ฉันพึ่งจับได้เมื่อกี้

'ยัยฟางคำใบ้ของแกเป็นไงบ้าง'  แจมถาม  ฉันเลยยื่นกระดาษคำใบ้นั้นให้ยัยแจมดู

'หล่อ ใจดี ปากหมา อักษรย่อตัวPเฮ้ยยย ฉันว่าพี่รหัสของแกต้องเป็นพี่ป๊อปปี้แน่ๆเลย' ยัยแจมพูดพร้อมกับชี้ไปทางรุ่นพี่ที่ชื่อว่าป๊อปปี้

'ทำไมแกถึงคิดว่าเป็นพี่ป๊อปล่ะ' ฉันถามยัยแจม

'ก็ ฉันเคยได้ยินเพื่อนพี่เขาคุยกันว่า พี่ป๊อปน่ะ ทั้งหล่อ ทั้งใจดี แต่ว่าเสียอย่างเดียวอ่ะนะ คือพี่เขาปากหมาอ่ะ ชอบพูดแทงใจดำคนอื่น '  

'น้องๆคงจะได้คำใบ้กันทุกคนแล้วนะค่ะ ถ้าคิดว่าใครเป็นพี่รหัสของตัวเอง ให้เดินเข้าไปแล้วอ่านคำใบ้ให้ฟังเลยค่'  รุ่นพี่ผู้หญิงพูด 

ทุกคนแยกย้ายกันไปตามหาพี่รหัสของตัวเอง ฉันเลยเดินตรงไปที่รุ่นพี่ที่ชื่อว่าป๊อปปี้ ซึ่งมีรุ่นน้องหลายคนเข้ามาอ่านคำใบ้ให้ฟัง  แต่ไม่มีท่าทีว่าคนไหนจะเป็นน้องรหัส

'เอ่อ พี่ใช่พี่รหัสของหนู รึป่าวค่ะ'  ฉันถามพี่เขา

'ก็อ่านคำใบ้มาสิคับ ถ้าไม่อ่านจะรู้ได้ยังไง'  พี่เขาพูดพร้อมทำหน้าตากวนตีนใส่

'หล่อ  ใจดี  ปากหมา อักษรย่อตัวP  ใช่รึป่าวค่ะ'  

'แล้วน้องคิดว่าใช่รึป่าวล่ะ'  พี่ป๊อปพูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน

'มะ ไม่รู้ค่ะ'  

'เต้นให้พี่ดูก่อนสิ พี่ถึงจะบอก'

'ฮะ!! ตะ เต้นหรอค่ะ'

'ว่าไง จะเต้นรึไม่เต้น ถ้าไม่เต้นพี่ไม่บอกนะ'

'เอ่ออ  คือ ฟางเต้นไม่เป็นค่ะ' ฉันพูดพร้อมกับก้มหน้า

'เต้นไม่เป็นงั้นหรอ งั้นต้องมีข้อแลกเปลี่ยน'

'ข้อแลกเปลี่ยน!! ยะ ยังไงค่ะ' ฉันเงยหน้ามามองพี่เขาด้วยความตกใจ

'พี่ไม่บอก น้องตอบตกลงก่อนพี่ถึงจะบอกว่าพี่เป็นพี่รหัสน้องรึป่าว'

'ตะ ตกลงก็ได้ค่ะ'  พี่เขายิ้มแล้วเดินเข้ามาใกล้ฉัน แล้วกระซิบที่ข้างหูว่า 'พี่นี้แหละเป็นพี่รหัสของน้อง'  ฉันยิ้มเขินอายนิดๆ

หลังจากที่จัดกิจกรรมรับน้องเสร็จแล้ว  พี่ป๊อปก็นัดฉันบอกว่าตอนเย็นให้ลงไปรอที่หน้าอาคาร1

พี่เขามีเรื่องจะคุยด้วย ซึ่งฉันก็ยังไม่รู้ว่าเรื่องอะไร

ฉันยืนรอพี่ป๊อปอยู่ไม่นาน พี่เขาก็เดินเข้ามาสะกิดที่หลังฉัน

'อ๊ะ พี่ป๊อป'

'เป็นอะไร ทำท่าตกใจไปได้ หน้าพี่ออกจะหล่อ'  ฮึหลงตัวเองชะมัด

'พี่เรียกฟางมามีอะไรรึป่าวค่ะ' 

'ไม่ต้องมีค่ะ ก็ได้ มันดูห่างเหินยังไงไม่รู้ '

'ค่ะ เอ้ยย'  ฉันพูดแล้วเกาหัวตัวเอง

'ที่พี่เรียกฟางมาก็ เรื่องข้อแลกเปลี่ยนนั่นล่ะ  ฟางไม่ยอมเต้นเองหนิ'

'แล้วพี่จะให้ฟางทำอะไรล่ะ' ฉันถามด้วยอาการที่อยากรู้

'ข้อแลกดปลี่ยนของพี่ก็คือ..................

..........................................................................

ข้อแลกเปลี่ยนของพี่ป๊อปคืออะไร?  และฟางจะได้ทำอะไร

ติดตามกันด้วยน๊าา