รักที่สับสน

 

 

 

 

 

' ทำไมมันน่าเบื่ออย่างนี้!!!'  ฉันพูดพร้อมกับนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง

 

 

'แก้วว ว่างอยู่รึป่าวลูกลงมาช่วยแม่หน่อยสิ' เสียงคุณแม่ตะโกนเรียกฉันจากชั้นล่าง

 

 

'ว่างค่ะแม่ เดี่ยวแก้วลงไป'  ฉันตอบกลับไปแล้วรีบลุกไปหาแม่ทันที

 

 

'มีอะไรให้แก้วช่วยหรอค่ะ'  ฉันเดินเข้ามาหาคุณแม่ในห้องครัวแล้วถาม

 

 

'นี่จ๊ะลูก ช่วยเอาของไปส่งให้เพื่อนแม่หน่อยนะ เดี่ยวแม่เอาที่อยู่ให้ บ้านอยู่ใกล้ๆนี่เองปั่นจักรยานไปก็ถึง' ฉันรับเอาถุงกระดาษที่แม่ยื่นมาให้

 

 

'ได้ค่ะแม่' แล้วแม่ก็เขียนที่อยู่บ้านเพื่อนคุณแม่ให้ 

 

 

'เอ๋!!!  บ้านหลังไหนกันอ่ะ ทำไมหาไม่เจอสักที  อ่ะนั่นไงๆ เจอแล้ว บ้านเลขที่183/2  บ้านไทยานนท์  คุ้นๆแหะ'  ว่าแล้วฉันก็จอดจักรยานไว้ แล้วเดินมากดกริ่งที่หน้าบ้าน

 

 

'ออกไปดูหน่อยสิลูกว่าใครมา'  

 

 

'ได้ครับแม่'   ว่าแล้วผมก็เดินมาเปิดประตู เพื่อดูว่าใครมา 

 

 

'อะ อ้าวโทโมะ บ้านนายเองหรอ'   ร่างบางถามผม  รอยยิ้มของเธอนี่ดูสดใสตลอดเลยนะ

 

 

'ใช่ นี่บ้านฉันเอง ว่าแต่เธอมาทำอะไร'   ผมถาม

 

 

'อ่ะนี้ แม่ฉันฝากมาให้แม่นายอ่ะ'  เธอพูดพร้อมยื่นถุงกระดาษมาให้ผม

 

 

'แก้ว  รอตรงนี้แปปนึงนะ อย่าพึ่งไปไหน'   ผมบอกให้เธอรอก่อนแปปนึง เธอทำหน้างงๆ แต่ก็ตกลง

 

 

'มาแล้วว ป่ะไปกัน'  ผมรีบวิ่งออกมาหาแก้วทันที กลัวว่าจะรอนาน

 

 

'ไป? ไปไหน '   ฉันถามนายโทโมะอย่าง งงๆ 

 

 

'ก็ไปหาอะไรทำแก้เบื่อไง อยู่บ้านไม่มีอะไรทำ'  นั่นสินะ  เราก็เบื่อๆอยู่เหมือนกัน

 

 

'แล้วนายจะทำอะไรล่ะ'   ฉันถาม เพราะคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรทำเลยย

 

 

'หืมม  ปั่นจักรยานเล่นดีมะ ปั่นให้มันทั่วหมู่บ้านนี้เลย'  ปั่นจักรยานเรอะ  ก็น่าสนุกดีแหะ ฉันเลยพยักหน้า ตอบกลับไป

 

 

'แล้วจักรยานของนายล่ะ'  ฉันถามเพราะไม่เห็นจักรยานของนายนี่เลย

 

 

'ไม่มีอ่ะ'  ห๊ะ ไม่มีแล้วจะมาชวนฉันปั่นจักรยานทำไมเนี่ย

 

 

'แล้วมาชวนฉันปั่นจักรยานทำไมเนี้ย'  ฉันถามแล้วทำหน้าเอือมๆ  นายโทโมะดันหัวเราะซะงั้น

 

 

'ก็ไม่เห็นจะยากเลย  ก็ปั่นคันเดี่ยวกับเธอนี่ไง ฉันปั่นเธอซ้อน'  ห๊ะ!(ตกใจบ่อยเกินไปแล้ว) ยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย นายนั่นก็ไปจับเอาจักรยานของฉันมาซะแล้ว

 

 

'นี่นาย จะไหวเรอะ ฉันไม่ได้ตัวเบาๆนะ'  ฉันถาม

 

 

'ไหวแน่นอน ฉันซะอย่าง มาขึ้นได้แล้ว'  แอะ! หลงตัวเอง-_-  แล้วฉันก็ไปนั่งซ้อนจักรยาน

 

 

' โห่วววว หนักจริงด้วย ยางแบนป่ะเนี่ยย5555'   

 

 

'หยุดเลยนะ ไม่ได้หนักขนาดนั้น '  ฉันพูดแล้วตีนายนั่นไปทีหนึ่ง  บังอาจมาว่าฉันตัวหนัก ฉันออกจะผอมเพรียว

 

 

'ล้อเล่นนิดหน่อยเอง ทำเป็นงอนไปได้'  จ๊ะ! นิดหน่อย-_-

 

 

'จะไปแล้วนะ เกาะดีๆล่ะ'  ไม่เกาะย่ะ ฉันเก่งอยู่แล้วว

 

 

'เฮ้ยยย'

 

 

เอี้ยดดดดดดดดด  (เสียงเบรค)

 

ตุ้บบ  

 

'อร้ายยยยยยย'

 

'แก้ว แก้ว เธอเป็นไงมั้ง'  ผมถามแก้ว เพราะตอนนี้เธอเกาะผมซะแน่นเลย  สงสัยจะตกใจมาก แต่ก็ดีนะ กอดแบบนี้นานๆก็ดี

 

 

'ห๊ะ อะ..เอ่อ คือฉันไม่เป็นไร หึหึ'   แก้วดูหน้าเหวอไปนิดนึง  

 

 

'บอกแล้วว่าให้เกาะฉัน เป็นไงล่ะ เกือบตกเลยเห็นมั้ยห๊ะ'  ผมดุเธอนิดนึง   

 

 

'ก็ใครจะไปรู้ล่ะ ว่านายจะเบรคกะทันหันแบบนี้อ่ะ'  แก้วหน้ามุ้ยใส่ผม ความจริงผมก็แค่อยากแกล้งเธอเท่านั้นเองแหละ  เลยตั้งใจเบรคกะทันหันแบบนี้

 

 

'จะไปแล้วนะ ไม่เกาะฉันอีกหรอ'  ผมพูดกวนเธอเล็กน้อย แต่แก้วก็ยังหน้ามุ้ยใส่ผมอยู่ดี

 

 

'ไม่!!!'  จะเอาแบบนี้ใช่มั้ยย

 

 

 

'เฮ้ยย โทโมะทำอะไรของนายเนี้ยย'  อีตาบ้าโทโมะ เบรคโดยไม่บอกฉันอีกล่ะ นี่กะจะแกล้งกันใช่มั้ยห๊ะ

 

 

 

'ไหนบอกว่าจะไม่เกาะไง นี่เล่นกอดซะแน่นเชียว คิดไรป่ะเนี้ย555'  เฮ้ยยย นี่เราเผลอไปกอดนายโทโมะอีกแล้วเรอะ ไม่ไหวเล้ยย

 

 

'ก็นายแกล้งฉันทำไมล่ะ'  ฉันพูดแล้วตีที่แขนนายโทโมะไปหนึ่งที

 

' ก็แกล้งเธอแล้วมันสนุกดีหนิ ตลกดี'  หืมมม ตลกมากสินะ-_-

 

 

'โทโมะบ้า'  ฉันพูดแล้วเกาะเสื้อโทโมะเอาไว้ เผื่อนายนี่แกล้งฉันอีกจะได้ไม่ตกจักรยาน

 

 

 

 

 

'ขอบคุณนะที่มาส่งฟางที่บ้านอ่ะ'  ฉันพูดขอบคุณพี่ป๊อปที่อุตสาห์ขับรถมาส่งที่บ้าน

 

 

'ไม่เป็นไรหรอก พี่เป็นคนชวนเรามาพี่ก็ต้องไปส่งเราดิ'  พี่ป๊อปพูดแล้วเอามือมาขยี้ผมฉัน

 

 

'เอ่อแล้วไอ้ตุ๊กตากระต่ายน้อยอ่ะ เก็บไว้ดีๆล่ะ พี่อุตสาห์ซื้อให้น่ะ ห้ามทำหาย เข้าใจมั้ย'  ขยี้ผมฉันอีกล้าวว  หัวฟูหมดแล้วเนี้ยย

 

 

'ค่าาา จะเก็บรักษาเป็นอย่างดีเลยย'   ฉันพูด

 

 

'เข้าบ้านได้แล้วเราน่ะ เห็นบ่นอยากกลับบ้าน อยากกลับบ้านอยู่ตั้งนานล่ะ'  ยังมาล้อเลียนฉันอีกนะ น่าหมั่นไส้จริงๆ พี่คนนี้

 

 

'เอ่อ พี่ป๊อป ฟางยังต้องแกล้งเป็นแฟนกับพี่อีกมั้ย เพราะตอนนี้เนยก็ไม่ได้มายุ่งกับพี่แล้ว'  ฉันถามคนตรงหน้า

 

 

'ก็...แกล้งต่อไปก็ดีนะ น่ารักดี'  ฮืยย ขนลุก มาพูดอะไรข้างหูฉันเนี้ยย

 

 

'กลับบ้านได้แล้วพี่น่ะ'  ฉันพูดแล้วผลักเขาออกไปให้ห่างๆ

 

 

'เขิลหรอ หน้าแดงเชียวว'   ถามอย่างเดียวก็ได้นะค๊าา ไม่ต้องเอามือมาจับแก้มฉันก็ด้ายยย  เขิลวุ้ยยย

 

 

'มะ...ไม่ได้เขิล  กลับไปได้แล้วว'  ฉันพูดแล้วพยายามดันให้พี่แกไปขึ้นรถ ทำบ้าอะไรก็ไม่รู้ คนยิ่งอ่อนไหวง่ายอยู่

 

 

'บายยย เจอกันวันจันทร์นะที่รัก จุ๊บๆ'   เอี่ยยยย เรียกที่รักไม่พอยังส่งจุ๊บมาให้อีก  เขิลเป็นนะเว้ยย

 

 

'ไปได้แล้วว อีพี่บ้า'  ฉันพูดไล่พี่ป๊อป แล้วรีบเดินเข้าบ้านทันที

 

 

ตุ๊บบ

 

'โอ้ยยย'  เดินชนประตู ฮืออออ  ทั้งเขิลทั้งอายเลยทีนี้ รีบไปดีกว่าาา

 

 

 

'ยัยเบ๊อะเอ้ยย'  ผมพูดแล้วส่ายหัวให้เธอเบาๆ  เดินยังไงให้ชนประตูห๊าา เบ๊อะๆ แบบนี้ จะหาแฟนได้มั้ยเนี้ยย  พูดเสร็จก็ขับรถออกไปทันที

 

 

 

 

 

 

'ถึงบ้านฉันสักที  นึกว่าจะไม่ปลอดภัยซะแล้วเรา'   ก็นายโทโมะเนี้ยสิ เล่นเบรคจนฉันไม่ทันตั้งตัวอยู่หน้าฉันชนหังนายไปกี่รอบแล้วเนี่ยย

 

 

'ทำเป็นพูดไป  สนุกออก 5555'  นายสนุกคนเดียวสิ  โดนแกล้งอยู่เรื่อยเลยเรา งือออ

 

 

' กลับบ้านไปได้แล้วนายน่ะ นี่ก็จะคำ่แล้วว'  ฉันพูดไล่นายโทโมะกลับบ้าน มัวแต่ยืนหัวเราะให้ฉันอยู่ได้

 

 

'ไม่ไปส่งหน่อยหรอ ฉันมากับเธอนะ'  เออจริงสิ ตอนออกมาปั่นมาคันเดียวกัน  แสดงว่าฉันต้องไปส่งใช่มั้ยเนี้ยย

 

 

'จริงด้วยย งั้นขึ้นมาสิ เดี่ยวไปส่ง'  ฉันพูดพร้อมจะจับเอาจักรยาน

 

 

'ล้อเล่นน่าาา เธอเข้าบ้านไปเถอะ ฉันเดินกลับเองได้'  ผมพูดล้อเล่นเธอ แต่เธอดันเชื่อจริงซะงั้น

 

 

'ได้ไงอ่ะ นายมากับฉันนะ '  ยังดื้ออีกกก 

 

 

'แต่ถ้าเธอไปส่งฉัน เธอก็ต้องกลับบ้านคนเดียวน่ะสิ ไม่เอาอ่ะฉันเป็นห่วง'  แก้วดูอึ้งๆ กับคำพูดเมื่อกี้ของผมเล็กน้อย ทำไมล่ะ ก็เป็นห่วงจริงๆหนิ ยิ่งบ๊องๆอยู่ด้วย

 

'นายเป็นห่วงฉันหรอ'  แก้วถามผมด้วยสายตา งงๆ  

 

 

'เป็นห่วงสิ ถ้าเกิดเธอโดนฉุดล่ะ ฉันจะทำยังไงเข้าบ้านไปเถอะ ฉันกลับเองได้ ' ผมพูดแล้วพยายามผลักเธอเข้าไปในบ้าน  

 

 

'ก็ได้ๆ งั้นกลับบ้านดีๆนะ'  แก้วพูดแล้วโบกมือบ๊ายบายผม  ผมยกมือขึ้นบ๊ายบายกลับ 

 

 

  เป็นห่วงหรออ นายเป็นห่วงฉันจริงๆหรอ  เพื่อนเป็นห่วงเพื่อนมันก็เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วนี่  แต่ทำไมถึงได้รู้สึกดีขนาดนี้นะ แค่คำว่าเป็นห่วงเองยัยแก้วเอ้ยย

 

 

.......................................................................................

แต่งฟิคแล้วทำให้คนง่วงนอนได้ หืมมม

ตอนหน้าจะเป็นยังไง โปรดติดตามกันต่อไป