รักที่สับสน

 

 

 

 

 

 'คิดยังไงค่ะ  ถึงได้ชวนฟางมาดูหนังอ่ะ'   ฉันได้ชายหนุ่ม ขณะที่กำลังจะไปซื้อตั๋วหนัง

 

 

'ก็พี่เหงาอ่ะ ไหนๆก็มีน้องรหัสแล้วก็ต้องใช้ให้เป็นประโยชน์สิ'  หืมม อะไรคือใช้ให้เป็นประโยชน์ อีพี่บ้าหนิ

 

 

'แล้วทำไมไม่ชวนเพื่อนมาล่ะ หรือว่าพี่ไม่มีเพื่อน'  ฉันถามทำให้พี่ป๊อปหยุดเดินและหันมามองฉันทันที

 

 

'เพื่อนน่ะมี แต่พี่อยากรู้จักน้องรหัสจอมเบ๊อะของพี่ให้ดีกว่านี้'  พี่ป๊อปพูดพร้อมเอามือมาขยี้หัวฉัน  ผมฟูหมดแล้ววว

 

 

 

'แล้วชวนมาดูหนังเนี้ยนะ อยากรู้อะไร ทำไมไม่ถามล่ะ'  ฉันพูดพร้อมทำหน้ามุ้ย

 

 

'ก็....ไม่มีอะไรหรอก ป่ะไปดูหนังกัน'  อ้าวเฮ้ยย พูดจบก็ดึงมือเราลากเข้าไปดูหนังเฉยเลยย

 

 

 

 

หลังจากที่เราสองคนดูหนังเสร็จแล้ว เราก็เดินออกมาจากโรงหนัง และฉัน...ก็กำลังจะเดินแยกไปอีกทางเพื่อกลับบ้านน

 

 

'อ้าว จะไปไหนน่ะ'   แต่ก็ดันมีเสียงของพี่ป๊อปมาเรียกขัดฉันไว้ก่อน หืมมมม

 

 

'กลับบ้านสิ ถามได้'  ฉันตอบไปแบบกวนๆ

 

 

'มานี่เลยย อย่าพึ่งกลับ'   แล้วพี่แกก็เดินมาจับมือเราแล้วลากไปเฉยเลยย อ้าวววว

 

 

'เดี่ยวววว จะพาไปไหนเนี้ยยย'   ฉันดึงมือพี่ป๊อปให้หยุดเดินแล้วถาม

 

 

'ก็ไปกินข้าวไง  ไม่หิวหรอ'  พี่ป๊อปตอบ

 

 

'ไม่หิว จะกลับบ้าน'  และฉันก็สะบัดมือพี่ป๊อปออก และหันหลังกำลังจะเดินกลับ

 

 

'พี่ไม่ให้กลับ ไปกินข้าวกับพี่ก่อน'  แต่พี่แกก็ยังตื้อไม่หยุด จะพาฉันไปกินข้าวให้ได้

 

 

'ไม่เอา จะกลับบ้าน'   แต่ฉันก็ยังขัดขืนเหมือนเดิมม  อยากกินก็ไปกินคนเดียวสิ จะลากฉันไปด้วยทำไม

 

 

'อย่าดื้อสิ  ผู้หญิงตั้งเยอะแยะอยากมากินข้าวกับพี่ทั้งนั้น ฟางมีโอกาสแล้วจะปล่อยให้มันหลุดมือไปงั้นหรอ'   พี่ป็อปพูด สายตาแลดูดุดัน

 

 

'ถ้าผู้หญิงตั้งเยอะแยะอยากมากินข้าวกับพี่  พี่ก็ไปชวนคนอื่นสิ'  ฉันอยากกลับบ้านน คิดถึงงงแม่ การบ้านก็ยังไม่ได้ทำด้วยย

 

 

'ก็พี่อยากมากับฟางไง!!!'  พี่ป๊อปพูดเสียงดัง  ทำให้คนอื่นๆเริ่มหันมามองที่เราสองคน

 

 

'เอ่ออ คือ'  พี่ป๊อปจ้องตาฉํันอย่างดุดัน ฉันไม่รู้จะพูดอะไรออกไปแล้ว พี่ป๊อปคงจะโกรธที่เราดื้อมากเกินไป

 

 

'แม่หนู ยอมไปกินข้าวกับพ่อหนุ่มเถอะ เป็นแฟนกันน่ะ ค่อยๆคุยกันนะ'  แล้วก็มีคุณป้าคนหนึ่งโผล่เข้ามาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้

 

 

'ใช่ครับป้า แฟนผมนี่ดื้อออดื้อ  เอาแต่ใจด้วยครับ ผมควรจะทำยังไงดีครับ'   เปลี่ยนสีเร็วจังนะพี่ป๊อป เมื่อกี้ดูเหมือนยังโกรธฉันอยู่เลย

 

 

'อ่อองั้นเรอะ  ก็ลองหอมแก้มดูสิ รับรองหายแน่นอน'  ป้าค่ะ  พูดอะไรออกมา หนูไม่ได้เป็นแฟนกับพี่คนนี้

 

 

เอ่อ คือหนูไม่ใช่'

 

 

'จริงหรอคับ  งั้นที่รักจ๋ามาเดี่ยวเค้าทำให้หายดื้อเองง'  ฉันยังพูดไม่ทันจบเลย พี่แกก็ดันมาพูดตัดฉันซะก่อน   แล้วพี่แกก็ดึงฉันเข้าไปหาพร้อมกับจะก้มลงมาจูบฉันอีก เฮ้ยยยยยยยย

 

 

'ออกไปนะ!!!'   แล้วฉันก็ผลักพี่ป๊อปออกไป  ทำบ้าอะไรของพี่เขาเนี่ยย

 

 

'คือหนูไม่ใช่แฟน'

 

 

'ที่รักเราไปกินข้าวกันเถอะจ๊ะ ขอตัวก่อนนะครับคุณป้า'  ยังพูดไม่จบเลย  โดนลากเข้ามาในร้านอาหารจนได้

 

 

'กินอะไรดี ที่รัก'   ฉันหันขวับไปมองพี่แกทันที ยังไม่หยุดเรียกแบบนี้อีกก

 

 

'หยุดเรียกแบบนี้เลยนะ  ไปบอกป้าเขาแบบนั้นทำไม' จะทำอะไรไม่ถามเราสักคำ คิดเองเออเองไปได้

 

 

'ก็ไม่เห็นเปนไรเลยนี่  น่ารักออกเนอะๆๆๆ'  ฉันได้แต่ทำหน้ามุ้ยใส่  หึ น่ารักเรอะ!!  

 

 

'อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ  ยิ้มหน่อยสิ ยิ้มมมม'   โอ้ยเจ๊บบ  เอามือมาหยิกแก้มฉันทำไมเนี้ยยย พี่ป๊อปบ้าาา

 

 

 

 

 

'เฮ้ยยมีน แกดูนั่นสิ นั่นใช่พี่ป๊อปของแกป่ะ'  เสียงมิล่าเพื่อนชี้มีน

 

 

'ไหนน พี่ป๊อปอยู่ไหน'   มีนกระดี้กระด้ามากเมื่อได้ยินชื่อพี่ป๊อป

 

 

'นั่นไง นั่งอยู่ในร้านอาหารนั่นไง  '  แล้วมิล่าก็ชี้ให้มีนดู  เนื่องจากร้านอาหารอ้อมด้วยกระจกใสๆ เลยทำให้คนที่ผ่านไปผ่านมาในห้างมองเห็นได้อย่างชัดเจน

 

 

 

'แล้วนั่นพี่ป๊อปมากับใครอ่ะ ท่าทางจะสนิทสนมกันด้วยย'  มิล่าพูด มีนได้ยินแบบนั้นก็โกรธทันทีเลยจ้า

 

 

'ใครกล้ามานั่งกินข้าวกับพี่ป๊อปของฉันกันห๊ะ ใคร!!!'  มีนพูดพร้อมกับจะเดินเข้าไปในร้าน แต่มิล่าห้ามไว้ก่อน

 

 

'ใจเย็นสิแก  ขืนโผล่เข้าไปอาละวาดตอนนี้ ได้ตกใจกันทั้งร้าน'   มิล่าพูดเพื่อให้มีนใจเย็นลง

 

 

'แล้วแกจะให้ฉันทำยังไง  นั่นมันเป็นใครถึงได้กล้ามากับพี่ป๊อปของฉัน  ฉันจะต้องไปตบสั่งสอนมัน' มีนพูดแล้วจะเดินเข้าไปในร้าน

 

 

'เดี่ยวแก ใจเย็นนน ยัยผู้หญิงคนนั้นฉันรู้จัก '  มิล่าพูดทำให้มีนหยุดเดินทันที

 

 

'ยัยนั่นมันเป็นใคร' มีนถามถาม

 

 

'มันชื่อฟาง อยู่ชั้นเดียวกันกับเรานี้ล่ะ เดี่ยวเอาไว้ พรุ่งนี้เราค่อยจัดการมัน เอาให้มันเข็ดเลย'  มิล่าพูดจบแล้วดึงมีนไปจากตรงนั้นทันที

 

 

 

 

 

'  อิ่มจังเลยยย'   พี่ป๊อปพูดหลังจากที่เราเดินออกมาจากร้านอาหารแล้ว

 

 

'ฟางกลับบ้านได้แล้วใช่ม่ะ'  ฉันถามคนตรงหน้าที่ดูเหมือนจะเดินไปที่อื่นต่อ

 

 

'เดี่ยวสิ ได้ออกมานอกบ้านทั้งทีใช้เวลาให้มันคุ้มหน่อยสิ ยัยเบ๊อะ'  เรียกยัยเบ๊อะอีกล้ะ แล้วฉันจะได้กลับมั้ยเนี้ยย

 

 

'ถ้าพี่จะเที่ยวต่อ งั้นฟางขอตัวกลับก่อนนะ'  ฉันพูดแล้วกำลังจะเดินกลับ แต่แล้วก็มีคนมาดึงมือฉันไว้

 

 

'เดี่ยวว มาเลือกของช่วยหน่อยสิ'  เห้ยย  เอาอีกแล้วว ลากฉันไปอีกแล้วว จะให้มาทำอะไรอีกล่ะทีนี้

 

 

'จะให้ทำอะไรอีกล่ะ'  ฉันพูดเมื่อพี่ป๊อปดึงฉันเข้ามาในร้านได้แล้ว  ร้านที่ฉันยืนอยู่ตอนนี้เป็นร้านตุ๊กตา และของเล่นต่างๆ มีตุ๊กตาน่ารักๆ เต็มไปหมดเลย  ว่าแต่พี่แกลากฉันเข้ามาในร้านนี้ทำไม

 

 

'ช่วยเลือกตุ๊กตาหน่อยสิ'  พี่ป๊อปพูด หืมมมช่วยเลือกงั้นเรอะ  แล้วจะซื้อไปให้ใครกันนะ

 

 

'ช่วยเลือก? แล้วพี่จะซื้อไปให้ใคร'   ฉันถามพี่ป๊อปที่กำลังเลือกดูตุ๊กตาอยู่

 

 

'ให้น้องสาวน่ะ ใกล็จะถึงวันเกิดเธอแล้ว'  น้องสาวหรอ หวังว่าคงไม่นิสัยแย่เหมือนพี่ชายนะ

 

 

' แล้วน้องพี่อายุเท่าไหร่ล่ะ จะได้ช่วยเลือกถูก'  ฉันถาม

 

 

'ก็... ประมาณเท่าๆฟางอ่ะ'  เท่าๆเราหรออ เอากระต่ายดีมั้ยนะ แต่ เอ๊ะ! ไม่สิ น้องพี่ป๊อปคงจะไม่ได้ชอบกระต่ายเหมือนเรา

 

 

'แล้วน้องพี่ชอบตัวการ์ตูนอะไรเป็นพิเศษรึป่าว'  ฉันถาม

 

 

'หืม... การ์ตูนงั้นหรออ  คงเป็นมิกกี้เม้าส์มั้งง'   มิกกี้เม้าส์สินะ  งั้น งั้น งั้น เอาตัวนี้ล่ะกัน

 

 

'อ๊ะ มิกกี้เม้าส์ เหมาะกับเด็กอายุอย่างเรา'  ฉันยื่นตุ๊กตามิกกี้เม้าส์ขนาดใหญ่พอดีให้พี่ป๊อป  

 

 

'อืมม น่ารักดี เอาตัวนี้แหละ'    แล้วพี่ป๊อปก็กำลังเดินไปจ่ายเงิน  ระหว่างนั้นฉันก็เหลือไปเห็นตุ๊กตาหมีพูห์ตัวหนึ่งหน้าคล้ายพี่ป๊อปมาก  เลยหยิบมันขึ้นมาดู

 

 

'ยืนยิ้มอะไรคนเดียว'   แล้วพี่ป๊อปก็เดินเข้ามา พร้อมถามฉันที่ยืนอมยิ้มอยู่คนเดียว

 

 

'อ่อ ป่าววว ฟางแค่สงสัยว่าทำไมตุ๊กตาตัวนี้หน้าคล้ายพี่จัง'  ฉันพูดพร้อมกับเอาตุ๊กตาหมีพูห์ไปเทียบกับหน้าพี่ป๊อป

 

 

 

'นี่หยุดเลยนะคล้ายตรงไหน   หืมมมม แต่มันก็คล้ายจริงๆแหละนะ'  พี่ป็อปพูดแล้วจับเอาตู๊กตาจากมือฉัน

 

 

 'หน้าคล้ายเราจริงๆด้วย  น่ารักดีแฮะ ว่ามั้ยฟาง '   อ้าวว ไม่สนใจเราเลย มัวแต่เลือกตุ๊กตาอยู่นั่นแหละ

 

 

'ชอบกระต่ายหรอ'  ฉันถามเมื่อเห็นฟางจับตุ๊กตากระต่ายขึ้นมากอดเล่น

 

 

'อ่อ เอ่ออค่ะ ฟางชอบกระต่าย'   จะว่าไปยัยนี่เวลาไม่ดื้อก็ดูน่ารักเหมือนกันนะ

 

 

'ถ้าชอบก็เอาเลยสิ เดี่ยวพี่ซื้อให้'  ฉันพูดพร้อมจับเอาตุ๊กตาในมือฟางไปจ่ายเงิน พร้อมกับตุ๊กตาหมีพูห์ที่ฟางบอกว่าหน้าเหมือนฉัน

 

 

'แต่....เอ๊ะ พี่ป๊อปเคยซื้อให้ฟางแล้วนี่'  ฟางเดินตามฉันมาพร้อมถาม จริงๆเราก็ซื้อตุ๊กตากระต่ายให้แล้วจริงๆแหละ  แต่ซื้อให้อีกตัวก็ไม่เห็นเป็นไรเลย

 

 

'ซื้อให้อีกตัวก็ไม่เห็นเป็นไรเลย เพราะซะนั้นพี่ซื้อให้แล้วก็ห้ามดื้อนะ เข้าใจมั้ยย'   ฉันพูดพร้อมเอามือไปขยี้ผมคนตัวเล็กที่อยู่ข้างหน้า เธอน่ารักมากจริงๆ

 

 

'เข้าใจค่ะ จะไม่ดื้อไม่ซนเลยย '  ฟางพูดพร้อมกับรับเอาตุ๊กตาไปกอด

 

 

'ดีมากกกก'   ผมพูดพร้อมกับขยี้ผมยัยตัวเล็กอีกที  หวังว่าเธอคงจะไม่ทำหน้ามุ้ยใส่ผมอีกนะ

 

 

'งั้นกลับบ้านกันเถอะ ฟางอยากกลับบ้านแล้ว'  ยัยตัวเล็กอ้อน แต่อ้อนได้น่าหมั่นไส้จริงๆ

 

 

' งั้นกลับก็ได้ '  ฉันพูดแล้วจูงมือฟางออกมาจากร้านทันที

 

 

....................................................................................

โย่ววววว ป๊อปฟางง  น่ารักจังงง อุอิอุอิ

ติดตามกันด้วยน๊าาาา  

เม้นหน่อยก็ดีน๊าาาา จะได้รู้ว่ามีคนอยากอ่านรึป่าว