รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

                        “เฮ้อ ช่วงนี้ทำไมมันยุ่งๆจังน่ะ” เฟร์พูดพลางนั่งมองเอกสาร

“คุณเฟร์ค่ะงานรีสอร์ตมีปัญหาค่ะ” เลขาสาวพูดพลางเดินเข้ามา

“มีปัญหา..ปัญหาอะไร” เฟร์พูดพลางมอง

“คือ..ต้นมะพร้าวที่อยู่แถวนั้นน่ะค่ะถูกลมกระชากตกมาทับหลังคาด้านปีกซ้ายของรีสอร์ตค่ะ ตอนนี้เสียหายมากเลยค่ะ” เลขาสาวพูดทำเอาเฟร์แทบเป็นลม

“อืมๆ เดี่ยวชั้นจะไปจัดการเองและก็โทรตามช่างออกแบบและซ่อมแซมไปที่รีสอร์ตก่อนเลยน่ะ” เฟร์พูดก่อนจะรีบลุกเดินออกไป

“แม่ค่ะเฟร์ต้องไปดูรีสอร์ตของเฟร์ที่ภูเก็ตสัก2-3วันน่ะค่ะ” เฟร์พูดพลางเก็บเสื้อผ้าในกระเป๋า

“แล้วไปกลับใครล่ะ..ให้พี่ป๊อปไปด้วยดีไมลูก” แม่พูดพลางมอง

“ไม่ดีกว่าค่ะคือ..พี่ป๊อปก็มีงานก็ยุ่งอยู่เหมือนกันเฟร์ไม่อยากรบกวนพี่ป๊อปค่ะ” เฟร์พูด

“งั้นก็รีบไปรีบกลับน่ะลูก “ แม่พูด

“ค่ะ..งั้นเฟร์ไปก่อนน่ะค่ะ” เฟร์ยิ้มก่อนจะหอบกระเป๋าออกไปจากห้อง

‘ติ้ดๆ’ เสียงโทรศัพท์เขื่อนดังขึ้น

“ว่าไงครับคุณเจ้าบ่าว” เขื่อนพูด

(เขื่อนชั้นมีเรื่องอยากให้แกช่วยหน่อย) ป๊อปปี้พูด

“เรื่องไรว่ะ” เขื่อนพูดพลางสงสัย

(ช่วยไปดูรีสอร์ตที่ภูเก็ตยัยเฟร์แทนชั้นให้หน่อยสิ) ป๊อปปี้พูด

“ไปดูรีสอร์ต….ดูทำไมว่ะหรือเกิดเรื่อง” เขื่อนพูด

(ใช่ พอดีฟางเกิดอุบัติเหตุน่ะชั้นเลยไปกับเฟร์ไม่ได้..ยังไงชั้นก็ฝากเฟร์ด้วยน่ะ) ป๊อปปี้พูดก่อนจะวางสาย

“มีเรื่องทีไรต้องดึงชั้นเข้าไปยุ่งทุกที เฮ้อ~” เขื่อนถอนหายใจก่อนจะเก็บเอกสารพลางถือกุญแจรถก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

ณ รีสอร์ตที่ภูเก็ต

“นี้ค่ะคุณเฟร์...สภาพการเสียหาย” พนักงานพูดก่อนจะเดินนำพาเฟร์มาดูต้นมะพร้าวใหญ่ยักษ์ที่ทับอยู่บนหลังคาห้องพัก

“แล้วมีอะไรเสียหายอีกไม” เฟร์พูด

“ก็มีเครื่องเรือนเฟอร์นิเจอร์ที่อยู่ด้านในจำนวน20ชิ้นซึ่งทั้งหมดมีมูลค่า 50000ค่ะ” พนักงานพูด

“อืม..เครื่องเรือนเฟอร์นิเจอร์ไม่เป็นไรหรอกหาซื้อใหม่ได้เพียงแต่ต้องยกสร้างห้องพัก5ห้องใหม่ใช่ไม” เฟร์พูด

“ใช่ค่ะ..งานจะเริ่มพรุ่งนี้ค่ะดิชั้นได้ส่งเอกสารประกันร้องเรียนแล้วค่ะ” พนักงานพูด

“อืม..งั้นก็ตามนี้น่ะ” เฟร์พูด

“คุณเฟร์ค่ะมีแขกมาค่ะ” พนักงานอีกคนเดินมา

“แขก….” เฟร์สงสัยเหมือนมีคนตามเธอมาก่อนจะเดินสวนพนักงานไปที่ห้องรับแขก

“นี้พี่ป๊อปคงส่งพี่มาสิน่ะค่ะ” เฟร์พูดพลางเดินเข้ามาหาเขื่อน

“ใช่ ใอ้ป๊อปมันให้พี่มาดูความเสียหายแล้วหนักรึป่าว” เขื่อนพูด

“ก็หนักพอสมควรค่ะมันทับแบ่งเป็นครึ่งท่อนเลยน่ะค่ะเสียหายเป็นแสน” เฟร์พูด

“อืม...แล้วเฟร์จะอยู่กี่วันล่ะ” เขื่อนพูด

“ก็2-3วันค่ะต้องรอให้ทุกอย่างเรียบร้อย เฟร์ว่าพี่เขื่อนกลับไปดูโรงแรมพี่ป๊อปเถอะน่ะค่ะทางนี้เฟร์จัดการได้” เฟร์พูด

“ไม่อ่ะ พี่ยังไม่อยากกลับเมื่อย อยากนอน” เขื่อนพูดกวนก่อนจะลุกเดิน

“พี่เขื่อนจะไปใหนค่ะ” เฟร์ถามอย่างสงสัย

“ก็ไปห้องพักไง ไปล่ะตอนเย็นๆเจอกัน” เขื่อนพูดก่อนจะเดินออกไป เฟร์มองพลางอมยิ้ม

เฟร์ยืนมองน้ำทะเลที่ไหลมากระทบชายหาด

‘ตุ้บ!’ เสียงฟุตบอลก่อนจะหยุด เฟร์หันไปมองด้านหลังก็เห็นฟุตบอลมาหยุดที่เท้าของเธอก่อนจะมีเด็กชายตัวเล็กวิ่งตามมา

“ของหนูใช่ไมครับ” เฟร์พูด

“ใช่ฮ่ะ” เด็กชายพูดพลางมอง

“อ๊ะ นี้จ๊ะน้าเก็บได้” เฟร์พูดก่อนจะยื่นฟุตบอลให้

“คุณน้าไปเล่นเตะฟุตบอลกับผมไมฮ่ะ” เด็กชายพูด

“เอ่อ….” เฟร์อึกอัก

“ไปสิครับ เดี่ยวอาจะเล่นเป็นเพื่อนเองน่ะ” เขื่อนพูดพลางยิ้มก่อนจะเดินเข้ามา

“เย้ๆ ไปเล่นฟุตบอลกันน่ะฮ่ะ” เด็กชายยิ้มก่อนจะรับเอาฟุตบอลแล้ววิ่งไปเกาะแขนเขื่อน

“ไปกันเลย” เขื่อนพูดก่อนจะเดินไปกับเด็กชาย เฟร์มองพลางอมยิ้มก่อนจะเดินตามไป

เขื่อนและเด็กชายตัวเล็กวิ่งแย่งบอลกันไปมาโดยมีเฟร์นั่งมองอยู่

“ประตูนี้ต้องเป็นของผม” เด็กชายพูดพลางแย่งฟุตบอลจากเขื่อน

“ไม่มีทางหรอกเจ้าตัวเล็ก” เขื่อนพูดพลางวิ่งตามเด็กชายไปก่อนที่เด็กชายจะเตะฟุตบอลอัดเข้าโกลได้

“เย้ๆๆๆ ชนะแล้ว!” เด็กชายกระโดดไปมาด้วยความดีใจเขื่อนกับเฟร์มองพลางยิ้ม

“มินตัน” แม่ของเด็กชายพูดพลางเดินเข้ามา

“แม่” มินตันยิ้มดีใจก่อนจะวิ่งเข้าไปหา

“แม่ฮ่ะ..คุณอามาเล่นฟุตบอลกับผมด้วยฮ่ะ” มินตันพูดพลางชี้

“เอ่อ..ผมแค่เห็นแกเล่นอยู่คนเดียวน่ะครับก็เลยเล่นเป็นเพื่อน” เขื่อนพูด

“ขอบคุณมากน่ะค่ะที่ดูแลมินตัน มินตันขอบคุณคุณน้าคุณอาสิครับ” แม่พูด

“ผมขอบคุณคุณอามากน่ะฮ่ะที่เล่นกับผมและก็…” มินตันพูดก่แนจะวิ่งไปเด็ดดอกกุหลาบมาให้เฟร์

“ขอบคุณคุณน้ามากน่ะฮ่ะที่ดูแลผม” มินตันพูดพลางยิ้ม เฟร์มองก่อนจะยิ้ม

“ค่ะ” เฟร์ยิ้ม

“ผมไปก่อนน่ะฮ่ะ บายๆ” มินตันพูดก่อนจะเอามือโบกลาเฟร์และเขื่อนพลางเดินออกไปกับแม่

“เด็กคนนั้นน่ารักดีน่ะ” เขื่อนพูด

“ก็น่ารักดี…” เฟร์พูดพลางมองตามมินตันที่ขึ้นรถไปกับพ่อแม่ของเด็กชาย

“หลงเสน่ห์เด็กอะดิ ไม่คิดอยากจะมีแบบนั้นสักคนบ้างหรอ” เขื่อนพูดก่อนเฟร์จะหันควับมาจ้องหน้า

“ใอ้พี่เขื่อนบ้า ถ้าเฟร์มีลูกเฟร์ก็ต้องแต่งงานสิ..แต่ต้องนี้เฟร์ไม่มีใครแล้วจะแต่งงานได้ไง” เฟร์พูด

“แต่งได้สิ..แต่งกับพี่ไง” เขื่อนพูดทำให้เฟร์ชงัก

“เมื่อกี้พี่ว่าไงน่ะ” เฟร์พูดพลางมองเขื่อน

“พี่บอกว่าถ้าเฟร์อยากแต่งงาน...ก็แต่งกับพี่สิ” เขื่อนพูดทำให้แก้มของเฟร์เริ่มแดง

“บะ..บ้า..พี่พูดบ้าอะไรอ่ะพี่กับเฟร์ไม่ได้เป็นอะไรกันมากกว่าพี่น้องน่ะ” เฟร์พูด

“งั้น..ก็..เป็นแฟนกับพี่สิ” เขื่อนพูด

“ห๊ะ!” เฟร์แก้มแดง

“พี่ให้เวลาเฟร์3วิว่าจะตอบตกลงรึป่าว” เขื่อนพูดพลางมอง

“1” เขื่อนเริ่มนับ

“นี้! มันจะ่บังคับกันรึป่าวเนี้ย” เฟร์พูด

“2~” เขื่อนนับต่อไปทำให้เฟร์อึกอัก

“สา.../ก็ได้! เฟร์ตกลงคบกับพี่” เฟร์ตอบแบบหลับหูหลับตา

“เย้ๆ มีแฟนแล้วโว้ย!” เขื่อนพูดก่อนจะอุ้มเฟร์เวี้ยง

“กรี้ดดด ใอ้พี่เขื่อนบ้า! ทำยังกับตัวเองไม่เคยควงสาว ปล่อยเฟร์น่ะ!” เฟร์พูดก่อนที่เขื่อนจะปล่อยแล้วจับมือทั้งสองแน่น

“สาวๆพวกนั้นเป็นแค่ชั่วคราวแต่คนนี้ตลอดไป” เขื่อนพูดพลางจ้องตาเฟร์

“ให้มันจริงเถอะถ้าเห็นเดินควงกับอีหนูคนใหนล่ะก็...ตาย!” เฟร์ขู่ เขื่อนมองพลางยิ้ม

“ตกลงตามนี้ครับ” เขื่อนพูดก่อนจะกอดร่างบาง เฟร์ยิ้มพลางกอดอีกฝ่ายก่อนจะผละกันออกแล้วยืนมองดวงอาทิตย์ที่เคลื่อนต่ำลงสู่ขอบฟ้า

แหม่ๆๆ หวานกันเลยน่ะเห็นว่าไม่มีอุปสรรคก็จัดเต็มใส่น้ำตาลหล่นแก้วเลยน่ะ หวานแต่เรื่องนี้แหละเรื่องหน้าอุปสรรครอเพียบ!

์