รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

                        ป๊อปปี้นั่งจับมือฟางที่นอนไม่ได้สติบนเตียงคนไข้เพราะพึ่งออกมาจากห้องฉุกเฉินเมื่อ20นาทีที่แล้ว

“หมอครับแฟนผมเป็นยังไงบ้างครับ” ป๊อปปี้พูดก่อนจะรีบเดินเข้ามาหาหมอที่ออกมาจากห้องฉุกเฉิน

“แฟนของคุณปลอดภัยแล้วน่ะครับ..โชคดีที่ไม่กระทบกระเทือนต่ออวัยวะร่างกายต่างๆจะมีก็แต่บาดแผลฟกช้ำหัวแตกนิดหน่อยแต่ไม่ลึกมากครับ ปฎิหารจริงๆครับ” หมอพูดพลางยิ้มก่อนจะเดินออกไป

“เป็นไปได้ยังไง..ในเมื่อรถของฟาง..สภาพยับขนาดนั้น…” ป๊อปปี้พูดพลางสงสัยก่อนที่รถเข็นเตียงของฟางจะออกมา

“อืม….” ฟางขยับตัวตื่น ป๊อปปี้ที่เหม่อเมื่อได้ยินเสียงฟางก็ตื่นจากภวังค์

“ฟาง..ฟางเป็นยังไงบ้าง...เจ็บมากรึป่าว” ป๊อปปี้พูด ฟางมอง

“นี้มันเกิดอะไรขึ้นค่ะ” ฟางพูด

“คือ..ฟางเกิดอุบัติเหตุน่ะ ตอนนี้ฟางอยู่โรงพยาบาล” ป๊อปปี้พูด

“อ่อ..ค่ะ” ฟางพูด

“ฟาง..เรื่องก่อนหน้านั้นพี่…” ป๊อปปี้กำลังจะพูด

“ไม่เป็นไรค่ะ..ฟางรู้ว่าพี่ป๊อปไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้น” ฟางยิ้มทำให้ป๊อปปี้ชงัก

“ฟางไม่โกรธพี่หรอ” ป๊อปปี้พูด

“ก็โกรธค่ะ..แต่รักมากกว่า…ฟางเชื่อใจพี่ป๊อปค่ะ” ฟางพูด ป๊อปปี้ยิ้มก่อนสวมกอด

“พี่ดีใจน่ะที่ฟางใว้ใจพี่” ป๊อปปี้พูด ฟางยิ้มพลางคิดแค้นมินตราที่คิดจะมาแย่งคนรักของเธอ ‘ใครหน้าใหนที่มันจะมาแย่งพี่ป๊อปไปจากชั้น...ชั้นไม่เอามันใว้แน่’ ฟางคิดในใจพลางจ้องมองอย่างหน้ากลัว

“ดี...ความรัก...จะทำให้มึงฆ่าทุกคนและสุดท้ายท่านชายก็จะเกลียดมึง ถึงตอนนั้นมึงก็ไม่เหลือใคร ฮ่าๆๆๆ” เฟื่องฟ้าหัวเราะพลางมองฟาง

“ยัยฟาง..เป็นยังไงบ้างลูก” แม่พูดพลางลูบหัว

“ฟางปลอดภัยดีค่ะ” ฟางยิ้ม

“นี้ตาป๊อปมันทำไรแกรึป่าว..ทำไมแกถึงเกิดอุบัติเหตุได้” พ่อพูดจับผิด

“ป่าวค่ะ..พี่ป๊อปไม่ได้ทำอะไรฟาง..เราสองคนรักกันมากพี่ป๊อปไม่มีวันทำให้ฟางเสียใจค่ะ” ฟางพูดด้วยน้ำเสียงเยียดทำให้แม่ชงัก

“ฟาง..ทำไมน้ำเสียงลูก…” แม่พูด

“ชั้งมันเถอะค่ะฟางจะพูดอย่างไงก็ช่าง..แต่ฟางจะไม่ยอมให้ใครหน้าใหนมาแย่งพี่ป๊อปไปจากฟางเด็ดขาด” ฟางพูด

“นี้แกกำลังหลงผู้ชายน่ะ! มันใช่ความรักรึป่าว!” พ่อพูดพลางมอง

“ใช่สิค่ะ! ฟางรักพี่ป๊อปมาก! และฟางก็จะรีบแต่งงานกับพี่ป๊อปทันทีที่ฟางออกจากโรงพยาบาล!!” ฟางพูด ทำให้พ่อและแม่ตกใจในความคิด

“ฟาง..แม่ว่าลูกใจเย็นๆน่ะไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นก็ได้” แม่พูด

“ไม่ค่ะ! ฟางไม่อยากรอ” ฟางเถียง

“ก็ได้..ถ้าแกรู้จักคำว่ารักดีพองั้นก็เชิญแกไปแต่งงานเลย!!” พ่อตะโกนก่อนจะเดินออกไป

“ฟาง..แม่คงห้ามลูกเรื่องแต่งงานแบบกระทันหันไม่ได้แต่แม่อยากจะให้ลูกรู้..ว่าความรักไม่ใช่การครอบครอง..เราไม่ใช่เจ้าของของใคร..แม่อยากให้ลูกรู้ว่าความรักที่แท้จริง..มันคือการเสียสละ การได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข ลูกเข้าใจไม” แม่พูด

“เข้าใจค่ะเพราะฟางรู้ว่าพี่ป๊อปต้องรักฟางเพียงคนเดียว” ฟางพูด แม่ชงักพลางส่ายหน้าก่อนจะลุกเดินออกไป

“พ่อกับแม่ฟางกลับเร็วจังน่ะ” ป๊อปปี้พูดพลางเดินเข้ามาทำให้ฟางยิ้มดีใจ

“คุณพ่อคุณแม่ท่านมีธุระน่ะค่ะเลยรีบกลับ” ฟางพูดพลางยิ้ม

“อืม..วันนี้พี่ซื้อของขวัญมาให้ฟางด้วย” ป๊อปปี้พูด

“ของขวัญ...ของขวัญอะไรค่ะ” ฟางยิ้ม ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะจับเอาตุ๊กตากระต่ายที่อยู่ในถุงออกมาพลางซ่อนใว้ด้านหลัง

“แต๋น แต๊น!” ป๊อปปี้จับตุ๊กตาออกมา

“กระต่าย!” ฟางยิ้มก่อนจะรับมา

“พี่เลือกตั้งนานกว่าจะได้ตัวที่น่ารักที่สุดในร้าน” ป๊อปปี้พูดพลางยิ้ม

“ขอบคุณน่ะค่ะ” ฟางพูดพลางมองตุ๊กตา ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆ

“พี่รักฟางมากน่ะ..วันหลังอย่าทำแบบนั้นอีกน่ะ” ป๊อปปี้พูด

“ฟางก็รักพี่ป๊อปค่ะ” ฟางยิ้ม ป๊อปปี้ค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปจูบฟางแต่ก็จูบได้ไม่นานเมื่อมีเสียงดังขึ้น

‘ก๊อกๆๆ’ เสียงประตูดังขึ้นทำให้ทั้งคู่ผละออกจากกัน

“สวัสดีค่ะพี่ป๊อป..ฟาง..” จินนี่พูดพลางเดินเข้ามา ฟางมองอย่างไม่พอใจ

“ครับ..จินนี่มาเยี่ยมฟางหรอ” ป๊อปปี้พูด

“ใช่ค่ะ..นี้ค่ะผลไม้” จินนี่พูดพลางยื่นตระกร้าผลไม้ให้ป๊อปปี้ ป๊อปปี้มองก่อนจะรับแต่ถูกมือของจินนี่ลูบไล้ไปมา

“พี่ป๊อปค่ะคือฟางอยากทานน้ำค่ะ” ฟางขัดขึ้น ป๊อปปี้รีบสะบัดมือออกจากจินนี่แล้วเดินอ้อมเตียงไปรินน้ำใส่แก้ว

“คุณฟางนี้น่าสงสารจังเลยน่ะค่ะดีน่ะที่เจ็บแค่นี้ถ้าหนักกว่านี้...คงไม่รอด” จินนี่พูด

“ก็ถือว่าเป็นโชคดีของฟางนั้นแหละค่ะเพราะเจ้าบ่าวเค้ารอเจ้าสาวอยู่ไงค่ะฟางก็เลยต้องไม่เป็นอะไร” ฟางพูด จินนี่มองพลางกำหมัดแน่น

“ฟาง..นี้น้ำครับ” ป๊อปปี้พูดก่อนจะค่อยๆป้อนน้ำให้ร่างบางโดยจินนี่แทบจะสติแตก

“คุณจินนี่มีธุระแค่นี้ใช่ไมค่ะงั้นก็เชิญกลับไปเถอะค่ะ..คือพี่ป๊อปเค้าจะดูแลฟาง” ฟางพูด

“พี่ป๊อปคงจะอยู่ดูแลคุณฟางไม่ได้หรอกน่ะค่ะเพราะพี่ป๊อปต้องไปทานข้าวกับแม่ของจินนี่” จินนี่พูด

“เอ่อ..พี่คงไม่สะดวกหรอกครับ..คือพี่ต้องดูแลฟางเพราะใกล้ถึงวันแต่งงานแล้ว” ป๊อปปี้พูดทำให้จินนี่ชงัก

“ได้ยินแล้วใช่ไมค่ะ..เชิญกลับไปได้แล้วค่ะฟางจะพักผ่อน” ฟางพูด จินนี่มองอย่างเคียดแค้นก่อนจะเดินกระทืบเท้าออกไป

“ชิ” ฟางพูด

“ไปแกล้งเค้าจนได้น่ะฟาง” ป๊อปปี้พูด

“ก็ใครบอกให้ยัยนั้นมาล่ะค่ะ ชิ ผู้หญิงอะไรด้านชมัด” ฟางพูด

“ฟาง..อย่าพูดแบบนั้นสิ” ป๊อปปี้ดุ

“ชิ ไม่พูดก็ได้ค่ะ..แต่พี่ป๊อปต้องแลกอะไรบางอย่างน่ะ” ฟางพูดพลางยิ้มเจ้าเหล่ห์ ป๊อปปี้มองพลางสงสัย

“แลกอะไร...อุป!” ป๊อปปี้พูดไม่ทันจบก็โดนฟางดึงมาจูบก่อนจะทั้งคู่จะนัวเนียกัน

“พอแค่นี้ก่อน..นี้มันในโรงพยาบาลน่ะ” ป๊อปปี้ดุ

“นอกโรงพยาบาลเค้าก็โดนรังแกเหมือนเดิม” ฟางพูดก่อนที่จะโดนป๊อปปี้หอมแก้ม

“ยัยตัวแสบ” ป๊อปปี้หมั่นเขี้ยวอยากจะฟัดคนตัวเล็กให้รู้แล้วรู้รอดมันไปเลย

-0-ในโรงพยาบาลก็ไม่เว้นกันน่ะ ฟางเริ่มร้ายๆแล้วน่ะมันจะเป็นอย่างที่เฟื่องฟ้าบอกรึป่าว..ว่าสุดท้ายฟางจะไม่เหลือใครเลย

ติดตาม+คอมเม้นกันด้วยน่ะ