รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

                        แพรวดาวและคุณหญิงสร้อยเดินเข้ามาในวัง

“ชายภานุตื่นบรรทมแล้วใช่รึไม่” คุณหญิงพูด

“เพค่ะ..ตอนนี้ท่านชายเดินเล่นอยู่ในสวนเพค่ะ” คนรับใช้พูด

“หญิงแพรวไปตามชายมาเถิด..มาทานข้าวกัน” คุณหญิงสร้อยพูด

“เพค่ะ” แพรวดาวพูดก่อนจะเดินออกไป

“พี่เฟื่องจ๊ะ” ชบาพูดพลางมองเฟื่องฟ้าที่เหม่อ

“พี่เฟื่องจ๊ะ” ชบาพูดก่อนจะเขย่าตัวทำให้เฟื่องฟ้าหลุดจากภวังค์

“จ๊ะๆ” เฟื่องฟ้าพูด

“พี่เป็นอะไรเหตุใดช่วงนี้เหม่อนัก” ชบาพูด

“ปะ..ป่าวดอก..พี่ไม่ได้เป็นอะไร..” เฟื่องฟ้าพูด

“เเม่เฟื่อง! แม่เฟื่องอยู่รึไม่!” เสียงคนเรียกดังขึ้น

“นังเฟื่อง! มีคนมาหาเอ็ง ตอนนี้ยืนร้องหาเอ็งอยู่หน้าเรือน” อิ๋งเหมยพูด เฟื่องฟ้ามองก่อนจะเดินออกไปดู

“มีอะไรกับข้ารึ” เฟื่องฟ้าพูด

“ท่านชายภานุสั่งข้าให้มาบอกเอ็งว่าให้เตรียมย้ายเข้าไปอยู่ในวัง ภายในพรุ่งนี้” ชายหนุ่มพูดทำให้เฟื่องฟ้ายิ้มดีใจ

“ทะ..ท่านชาย..ท่านชายให้ข้าไปอยู่ในวังนฤบดีอย่างงั้นรึ!!” เฟื่องฟ้าพูด

“ก็ใช่น่ะสิพรุ่งนี้ตอนเช้าท่านชายจะมารับเอ็ง เอ็งก็เตรียมตัวใว้ล่ะส่วนข้าขอตัวก่อน” ชายหนุ่มพูดแล้วเดินออกไป เฟื่องฟ้ายิ้มก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน

“พี่เฟื่อง..ผู้ใดมาหารึ” ชบาพูด

“ท่านชาย..ท่านชายภานุทรงมีรับสั่งให้พี่ไปอยู่วังนฤบดี” เฟื่องฟ้าพูด

“จริงรึ แล้วรับพี่เข้าไปอยู่ในฐานะอะไรจ๊ะ” ชบาพูดอย่างสงสัย

“ก็ฐานะเมียน้อยน่ะสิ ใช่รึไม่แม่เฟื่องฟ้า” อิ๋งเหมยพูดพลางเดินเข้ามากับพ่อ

“นี้เอ็งเป็นเมียของท่านชายภานุงั้นรึ!!” พ่อใช้น้ำเสียงในการพูด เฟื่องฟ้ามองก่อนจะตัดสินใจบอกความจริง

“ใช่จ๊ะชั้นเป็นเมียของท่านชายภานุอีกคน” เฟื่องฟ้าพูดก่อนจะโดนมือหนาตบเข้าที่แก้มอย่างแรง

“พ่อตบชั้นทำไมกันจ๊ะ ชั้นกำลังจะได้ดิบได้ดีน่ะ” เฟื่องฟ้าพูด

“ได้ดิบได้ดีงั้นรึ! เอ็งจะถูกครหาว่าแยกผัวชาวบ้านกลายเป็นผู้หญิงหย้ำช่าเอ็งจะยังมีความสุขอยู่อีกรึ!!!” พ่อตะโกน

“ใครว่าลูกแย่งผัวชาวบ้าน! อินังคุณหญิงแพรวดาวต่างหากที่แย่งท่านชายไปจากลูก..ก็สมควรแล้วที่ท่านชายจะยกย่องลูกเข้าไปอยู่ในวัง! เพราะลูกเป็นเมียหลวงและหนึ่งดวงใจของท่านชายเพียงผู้เดียว!” เฟื่องฟ้าพูดก่อนจะรีบขึ้นบรรไดไป

“เฟื่อง! เฟื่อง!...” พ่อตะโกนไล่หลังก่อนจะล้มลงไปนอนกับพื้น

“พ่อ! พ่อ!” ชบาพูดก่อนจะเข้าไปประคอง

“อิ๋งเหมย..มาช่วยพยุงพ่อหน่วยสิ” ชบาพูด อิ๋งเหมยมองอย่างไม่แยแสก่อนจะเดินออกไป ชบาส่ายหน้าก่อนจะพ่อเดินไปนั่งบนเก้าอี้

“โอ้ย…” หญิงสาวร้องพลางพยุงตัวลุกขึ้น รินนราหันมามองก่อนจะเข้ามาช่วยประคอง

“เป็นเยี่ยงไรบ้าง..ยังเจ็บตามร่างกายอยู่รึป่าว” รินนราพูด

“ก็นิดหน่อยเจ้าค่ะ…”หญิงสาวพูด

“เราขอถามเจ้าหน่อยสิว่าเกิดอะไรขึ้น..เหตุใดเจ้าจึงมีบาดแผลไปทั่วร่างกาย” รินนราถาม หญิงสาวมอง

“อิชั้น..เป็นทาสรับใช้ของครอบครัวฝรั่งเจ้าค่ะ..มันซื้ออิชั้นมาจากแดนไกล...มันพาอิชั้นมาอยู่ที่นี้เป็นคนรับใช้...ทุกๆวันอิชั้นจะโดนสั่งให้ทำงานหนัก..ไม่มีวันหยุดพักเมื่อทำงานช้าหรือขัดใจก็จะโดนตีโดนเฆี่ยนจนวันหนึ่งอิชั้นทนไม่ไหวจึงหนีออกมาเจ้าค่ะ” หญิงสาวพูด

“น่าสงสารเสียจริง..งั้นต่อจากนี้ไปเจ้าก็มาอยู่กับเราเถิดน่ะถึงเจ้าได้ทำงานแต่ก็มิหนักดอกพอหยิบนู้นหยิบนี้ให้ เจ้าสนใจรึไม่” รินนราพูด หญิงสาวยิ้มดีใจ

“เจ้าค่ะ..อิชั้นสนใจเจ้าค่ะอิชั้นสัญญา..ว่าจะตั้งใจรับใช้คุณหนูเจ้าค่ะ” หญิงสาวพูด

“จ๊ะๆ ว่าแต่..เจ้าชื่ออะไรรึ” รินนราถาม

“โบตั๋นเจ้าค่ะ” โบตั๋นพูด รินนรามอง

“เรารินนราน่ะ” รินนราพูดพลางยิ้ม โบตั๋นมองก่อนจะฉีกยิ้มกว้างเหมือนกำลังเกิดใหม่

“ท่านชายเพค่ะน้องอยากไปเก็บดอกบัวหลังวังเพค่ะ” แพรวดาวพูดพลางมองภานุที่ก้มหน้าอ่านหนังสือ

“น้องก็ไปกับบ่าวไพร่สิ” ภานุพูดทำให้แพรวดาวสลดก่อนที่สายฝนจะเดินลงมาจากบรรได

“น้องหญิงสายฝน” แพรวดาวพูด สายฝนหันไปมองก่อนจะเดินเข้าไป

“พี่หญิงมีอะไรกับน้องรึป่าวเพค่ะ” สายฝนพูด

“เราไปเก็บดอกบัวกันดีรึไม่ พี่รู้สึกเบื่อๆ” แพรวดาวพูดก่อนภานุจะมอง

“น้องสายฝนไม่สบายอยู่ไม่ใช่รึ..ออกไปตากแดดแบบนี้เดี่ยวก็เป็นลมเป็นท่าไปอีก” ภานุพูด

“จริงสิ..พี่ก็ลืมไป..”แพรวดาวพูด

“มิเป็นไรดอกเพค่ะ..น้องไปกับพี่หญิงได้เพค่ะ” สายฝนพูด

“งั้นพี่ก็จะไปกับเจ้าด้วยพวกเจ้ายิ่งว่ายน้ำมิเป็นอยู่” ภานุพูดก่อนจะวางหนังสือลงแล้วลุกเดินออกไป

“ท่านชาย..ทำตัวเฉยชานัก…”แพรวดาวพูดพลางสลด

“เอ่อ..ท่านพี่อาจจะเครียดๆเรื่องงานก็ได้น่ะเพค่ะน้องว่าพี่หญิงรีบตามท่านพี่ไปเถิดเพค่ะ” สายฝนพูดพลางยิ้มปลอบ แพรวดาวมองพลางยิ้มนิดๆก่อนจะลุกเดินตามไป

แพรวดาวนั่งหันหน้าใส่สายฝนพลางชวนภานุค่อยขณะที่ภานุพายเรือโดยมีสายฝนที่นั่งหันหลังให้กับภานุ

“ท่านชายเพค่ะท่านชายว่าดอกบัวสีม่วงสวยรึไม่เพค่ะ” แพรวดาวพูด

“ก็สวยดี” ภานุตอบ

“อุ้ย มีปลาตะเพียนสีเงินด้วย..สายฝนดูสิ” แพรวดาวพูด สายฝนยิ้ม

“ถึงแล้วล่ะ..น้องหญิงเด็ดเอาตามใจชอบเลยน่ะเดียวพี่ขอเล่นน้ำก่อน” ภานุพูดแล้วถอดเอาผ้าที่รัดเอวออก

“ละ..เล่นน้ำรึเพค่ะ” สายฝนพูด ภานุมองก่อนจะถอดเสื้อออกก่อนจะกระโจนลงน้ำ

“น้องสายฝนจ๊ะ สีขาวสวยรึไม่” แพรวดาวพูดพลางเด็ดดอกบัวสีขาว

“สวยเพค่ะ” สายฝนยิ้ม

“นั้น! บัวสีชมพูอ่อนนิ เจ้าช่วยหยิบให้พี่ได้รึไม่” แพรวดาวพูด สายฝนมองก่อนจะเอื้อมมือพยายามจะหยิบ

“อีกนิดเดียวเพค่ะ” สายฝนพูดก่อนจะพยายามจับดอกบัวสุดฤทธิ์

‘ตู้ม!!!’ สายฝนตกลงไปในน้ำทันที

“น้องหญิง!” แพรวดาวพูดอย่างตกใจ

“ช่วยด้วย! ท่านชายช่วยน้องสายฝนด้วยเพค่ะ!!!” แพรวดาวตะโกน

ฉับบบบบบ งานนี้ท่านชายภานุจะช่วยสายฝนได้รึป่าวน่าาา
เฟื่องฟ้าก็ดูร้ายๆเนอะๆ

ยังมีอีกตอนหนึ่งน่า~

อัพแย้ว มาอ่านกันต่อได้เลย~