รักร้ายหักสวาท ปฐมบท
เขียนโดย RosenLa
วันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 22.47 น.
แก้ไขเมื่อ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 21.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
33) ขอแค่ได้รักเธอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“พี่ป๊อปพาฟางมาที่ใหนค่ะ” ฟางพูดพลางมองบ้านเทราว์เฮ้าสองชั้น
“พี่มีอะไรจะให้ฟางดู” ป๊อปปี้พูดแล้วลงจากรถ ฟางมองก่อนจะลงตามเข้าไปในบ้าน
ฟางมองดูสภาพข้างในซึ่งถูกทำความสะอาดใว้อย่างดีพลางตามป๊อปปี้ซึ่งร่างสูงขึ้นไปบนห้องนอน
“พี่ป๊อปมีอะไรกับฟางค่ะ” ฟางพูด ป๊อปปี้ไม่ตอบแต่เดินไปที่ลิ้นชักแล้วเปิดมันออกมาก่อนจะหยิบสร้อยเส้นหนึ่ง
“สร้อย….”ฟางพูดพลางมองสร้อย
“มันเป็นสร้อยที่พี่ซื้อใว้ตั้งแต่พี่ยังเด็ก...พี่เคยอยากจะให้เด็กสาวคนหนึ่งที่เคยช่วยพี่ใว้” ป๊อปปี้พูดพลางมองสร้อย
“แล้วพี่ป๊อปได้ให้เธอรึป่าวค่ะ” ฟางพูด
“นี้ฟางจำเรื่องราวของเราไม่ได้หรอ” ป๊อปปี้พูด ฟางมองก่อนจะคิด
“เด็กผู้หญิงคนนั้นน่ะชอบมาเล่นที่สนามเด็กเล่นบ่อยๆ..เธอเป็นคนที่เข้มแข็ง กล้าหาญ ผิดกับพี่..ที่เป็นเด็กที่อ่อนแอ ไม่กล้าสู้คนแต่วันหนึ่งเธอก็เดินเข้ามาในชีวิตพี่ บอกพี่ว่าคนเราต้องลุกขึ้นสู้ อย่ายอมแพ้ให้กับคนที่เป็นอันธพาล” ป๊อปปี้พูด
“เห้ย! ใอ้ตุ้ดมันนั่งเล่นชิงช้าอยู่ตรงนู้นว่ะ” เด็กชายกลุ่มหนึ่งพูดแล้วรีบวิ่งไปหาป๊อปปี้ที่นั่งเล่นชิงช้าอยู่
“ดูสิพวกเรา ใอ้ตุ้ดมันเล่นชิงช้ายังกับเด็กผู้หญิงเลยว่ะ55” เด็กชายพูด ทำให้ทุกคนหัวเราะก่อนที่ป๊อปปี้จะลุกขึ้นพลางเดินหนี
“เห้ย ใอ้ตุ้ดจะไปใหนว่ะ!มาไกวชิงช้าให้ข้าก่อนดิว่ะ!!” เด็กชายพูดแล้วตรงไปบีบคอป๊อปปี้ลาก
“ไกวดิว่ะ!! ใอ้ตุ้ด!!” เด็กชายตะโกนใส่ ป๊อปปี้มองพลางยืนนิ่ง
“นี้แกกวนข้าหรอ!! ห๊ะ!!” เด็กชายพูดแล้วผลักป๊อปปี้ล้ม
‘พลั่ก!!’
“โอ้ย!!” เด็กชายร้องเมื่อมีก้อนหินก้อนใหญ่ปาใส่หัว
“ใอ้พวกอันธพาล!! ไปเดี่ยวนี้เลยน่ะถ้าไม่อยากให้ชั้นไปฟ้องครู!!” เด็กหญิงแก้วพูดแล้วเอาก้อนหินปาใส่
“นังเด็กบ้า!! ฝากใว้ก่อนเถอะ!!” เด็กชายกลุ่มนั้นวิ่งไปก่อนที่เด็กหญิงฟางจะเข้าไปดูป๊อปปี้
“เป็นอะไรรึป่าว..เจ็บตรงใหนไมค่ะพี่ชาย” ฟางพูด ป๊อปปี้ส่ายหน้า
“คนเราเกิดมาแล้วมีสิทธิเท่าเทียมกันค่ะ พี่ต้องลุกขึ้นสู้..อย่ายอมแพ้ให้กับคนชั่วคนไม่ดีน่ะค่ะ” ฟางยิ้มกว้าง
“ไปกันเถอะฟาง..คุณครูเรียกแล้ว” แก้วพูดแล้วลากฟางไป ป๊อปปี้มองฟางแล้วยิ้ม
“พี่ชายคนนั้น..ก็คือพี่ป๊อป..” ฟางพูดก่อนป๊อปปี้จะเดินเข้ามากอด
“ใช่..พี่เอง..ตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ติดตามฟางมาตลอด รู้ว่าฟางเป็นใคร ชอบอะไร แต่ตอนนั้นพี่ไม่กล้าที่จะบอกว่าพี่รักฟางเพราะพี่มันขี้ขลาดจนแม่พี่ส่งพี่ไปเรียนที่อเมริกา รู้ไมว่าพี่คิดถึงฟางมาก” ป๊อปปี้พูดพลางกอดฟางแน่น
“ฟาง….” ฟางพูดก่อนป๊อปปี้จะปล่อย
“ฟางไม่ได้รักพี่...พี่รู้แต่พี่ขอรักฟางแบบนี้ก็ยังดี” ป๊อปปี้พูด ฟางมองแล้วถามหัวใจตัวเองว่าตอนนี้รู้สึกยังไงกับป๊อปปี้แต่ทำไมคำตอบของเธอมันไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่
“ป่าวน่ะค่ะ คือว่าฟาง…..อุป!” ฟางกำลังจะพูดแต่ป๊อปปี้โน้มหน้าลงมาจูบฟาง
“อะ..อื้อ…” ป๊อปปี้แลกลิ้นเข้าไปตักตวงความหวานในร่างบาง จนฟางเผลอครางออกมา
“พี่ป๊อป..คือฟาง...อื้อ! “ ฟางที่กำลังจะพูดแต่ก็ถูกประกบริมฝีปากอีกครั้งจนร่างบางเคลิ้มก่อนจะเอามือขึ้นไปคองคอร่างสูงพลางแข่งกันจูบแบบไม่มีใครยอมใคร
“แฮ่กๆๆ….พอก่อน..” ฟางพูดพลางหอบหายใจป๊อปปี้มองก่อนจะอุ้มฟางลงเตียง
“พะ..พี่ป๊อป” ฟางพูดพลางจ้องใบหน้าคมที่อยู่ห่างจากเธอไม่กี่คืบ
“พี่รักฟางมากน่ะ..ถึงพี่จะจำได้ว่าเราเคยเจอกันเมื่อตอนเด็กแต่พี่รูสึกมากกว่านั้น..รู้สึกว่าเคยเจอฟางมาในชาติที่แล้ว ฟางไม่จำเป็นต้องรักพี่ตอนนี้แต่พี่ก็จะรอ จะคอยจนกว่าฟางจะรัก..” ป๊อปปี้พูดแล้วโน้มลงไปจูบฟาง ทีแรกฟางขัดขืนแต่ก็เคลิ้มไปกับร่างสูงที่ปรนเปรอความสุขให้ มือหนาปลดตระขอบบลาเมื่อถอดเสื้อร่างบางออกไปพ้นๆแล้วก้มชิมยอดทับทิมก่อนจะค่อยๆลากลิ้นหนาลงไปตามเอวบางก่อนจะถอดกางเกงฟางออกแล้วฉีกขาฟางพลางมองหน้าฟางก่อนจะก้มลงไปฉกชิมน้ำหวาน
“อ๊ะ พะ..พี่ป๊อป” ฟางคางพลางขยุ้มผมป๊อปปี้เพื่อปลดปล่อยความเสียวซ่านก่อนจะเสร็จไปรอบหนึ่ง ป๊อปปี้ลุกขึ้นถอดกางเกงก่อนจะถลาตัวใส่ฟาง
“อ๊ะ “ ฟางคราง
“เจ็บไม” ป๊อปปี้พูด ฟางส่ายหน้าป๊อปปี้มองก่อนจะขยับความเป็นชายเข้าออกช้าๆ
“อ๊ะ พี่ป๊อป แรงๆหน่อยสิ” ฟางคราง ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนเป็นระดับกลางจนเร็วทำให้เนื้อกระทบกัน
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ฟะ..ฟาง..มะ..ไหวแล้ว” ฟางคราง ป๊อปปี้ดึงร่างบางมาจูบก่อนจะขย้มตัวเป็นครั้งสุดท้ายแล้วฉีดสายธารสีขาวเข้าไปในตัวฟาง
“แฮ่กๆ..พี่ป๊อป..ฟางเหนื่อยแล้วน่ะค่ะ” ฟางพูดเมื่อป๊อปปี้เริ่มเกมขึ้นอีกครั้ง
“แต่พี่ยังไม่เหนื่อยนิ..ขออีกรอบน่ะคนดี” ป๊อปปี้พูดแล้วจูบฟางก่อนจะบรรเลงเพลงรักขึ้นโดยลืมเวลากลับบ้าน
้
“เอ๊ะ ปานนี้แล้วทำไมป๊อปยังไม่พาหนูฟางมาถึงบ้านสักทีน่ะ” แม่ป๊อปปี้พูดพลางชะเง่อมองรถ
“ใช่ค่ะ เฟร์ว่า..เฟร์เห็นพี่ป๊อปพาฟางออกมาแล้วน่ะค่ะ” เฟร์พูดพลางมอง
“ป๊อปอาจจะพาหนูฟางไปดูหนังฟังเพลงล่ะมั้งเดี่ยวก็คงมาพ่อว่าเราไปนั่งดูหนังกันดีกว่าน่ะ” พ่อพูด
“ค่ะ คุณพ่อ..ไปกันเถอะค่ะคุณแม่” เฟร์พูด แม่หันมามองก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านพร้อมพ่อลูก
เป็นไงNCป๊อปปี้-ฟาง ไรเตอร์พึ่งหัดแต่งอ่ะเขียนไปเลือดจาไหล55
ฉากหน้าจุดเป็นจุดเริ่มต้นความรักของท่านชายภานุกับเฟื่องฟ้า
คอมเม้นเพื่อให้กำลังใจเค้าด้วยน่าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ