รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

                         “ไม่ได้ค่ะ เย็นนี้พี่ป๊อปต้องพาฟางไปทานข้าวบ้านเราค่ะ” เฟร์เดินเข้ามา จินนี่มองอย่างร้าย

“แต่พี่ชวนพี่ป๊อปแล้วน่ะค่ะ” จินนี่พูด

“เอ่อ..จินนี่..คือพี่ว่าวันนี้พี่คงไม่สะดวกเอาใว้วันหลังน่ะครับ” ป๊อปปี้พูด จินนี่เงียบไปก่อนจะยิ้ม

“ก็ได้ค่ะ จินนี่ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว..วันหลังก็ได้ค่ะงั้นจินนี่ขอตัวกลับก่อนน่ะค่ะ” จินนี่พูดพลางยิ้มก่อนจะเดินออกไป

“พี่ฟางต้องระวังพี่จินนี่ใว้น่ะค่ะเห็นงิมๆติ๋มๆแบบนั้นน่ะอยากฟาดพี่ป๊อปชัวร์” เฟร์พูดก่อนจะโดนป๊อปปี้เขกที่หน้าผาก

“พูดอะไรแบบนั้นล่ะเฟร์ถ้าจินนี่เค้าได้ยินมันจะดูไม่ดีน่ะ” ป๊อปปี้พูด

“ใช่ค่ะ ฟางว่าคุณจินนี่เธอก็น่ารักดีน่ะค่ะไม่เห็นต้องน่าระวังเลยนิค่ะ” ฟางพูด ทำให้ป๊อปปี้และเฟร์อึ้งที่ร่างบางไม่แสดงท่าทีหึงหวงป๊อปปี้แต่อย่างใด

“นี้ฟางไม่หึงพี่หรอ” ป๊อปปี้พูด

“เอิ่ม...ไม่รู้สิค่ะฟางไม่รู้สึกอะไรเลย” ฟางพูด

“อาจจะเป็นเพราะว่า...ฟางยังไม่รักพี่มั้ง” ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าฟางนิ่งก่อนจะเดินออกไป

“พี่ป๊อป! พี่ป๊อปค่ะ” ฟางพูดแล้วรีบวิ่งตามร่างสูงออกไปโดยเฟร์ยืนงงในความคิดของฟาง

 

 

 

 

“คุณหญิงสายฝน!!!” เฟื่องฟ้าย่องมาด้านหลังสายฝนแล้วพูดทำให้สายฝนที่ยืนเหม่ออยู่ตกใจทำตระกร้าเก็บดอกบัวหล่น

“เอ่อ...เฟื่องขอประทานโทษเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดแล้วนั่งลงเก็บ สายฝนมองนิ่ง

“เฟื่องฟ้า..เรามีเรื่องจะบอก” สายฝนพูดก่อนที่เฟื่องฟ้าจะลุกขึ้น

“คุณหญิงมีเรื่องอะไรจะพูดรึเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดก่อนที่แพรวดาวจะเดินเข้ามา

“อ้าว สายฝน เฟื่องฟ้า อยู่กันพร้อมหน้าเลยน่ะเป็นไงชุดพี่สวยรึไม่” แพรวดาวพูด เฟื่องฟ้ามองชุดแพรวดาวที่เป็นชุดแต่งงาน

“คุณหญิงแพรวดาวจะแต่งงานรึเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดทำให้สายฝนสลด

“ใช่จ๊ะ พี่กำลังจะแต่งงาน...น้องหญิงสายฝนบอกเฟื่องฟ้าสิจ๊ะว่าพี่..กำลังจะแต่งงานกับใคร” แพรวดาวพูด เฟื่องฟ้าหันไปมองสายฝน

“ใครหรอเพค่ะคุณหญิงสายฝน” เฟื่องฟ้าถาม แพรวดาวยิ้มร้ายอย่างส่ะใจสายฝนมองก่อนจะตัดสินใจพูดความจริง

“พี่หญิงแพรวดาว..กำลังจะแต่งงานกับ..ท่านชายภานุ” สายฝนพูดพลางมองหน้าเฟื่องฟ้านิ่ง

“ดูท่าจะช็อคสิน่ะ นี้เฟื่องฟ้า..ข้าขอเชิญเจ้าด้วยน่ะอย่าลืมมาล่ะน้องหญิงจ๊ะเดี่ยวยกขนมไทยไปเรือนใหญ่ด้วยน่ะพอดีท่านชายภานุจะมา” แพรวดาวพูดพลางยิ้มก่อนจะเดินออกไป เฟื่องฟ้าแทบล้มทั้งยืนแต่โชคดีที่สายฝนกับคนรับใช้พยุงใว้ได้

“มะ..ไม่จริงใช่ไมเพค่ะ มันเป็นเรื่องโกหกใช่ไมเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดพลางน้ำตาไหล

“จริงจ๊ะ..ท่านชายภานุกับคุณหญิงแพรวดาวกำลังแต่งงานกันจ๊ะ” บัวพูดพลางมองด้วยความสงสาร

“เราเสียใจน่ะที่ไม่ได้บอกเฟื่อง...เรากลัวว่าเฟื่องจะเสียใจ” สายฝนพูด เฟื่องมอง

“มะ..ไม่เป็นไรเพค่ะ หม่อมชั้นไม่เป็นอะไร..และมันก็ไม่ใช่ความผิดของคุณหญิงเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดพลางกำมือแน่น

“เอ่อ..คุณหญิงเพค่ะท่านชายภานุเสด็จมาแล้วเพค่ะ” คนรับใช้วิ่งมาบอก สายฝนมอง

“อืม เดี่ยวเรายกเครื่องขนมหวานตามไป” สายฝนพูด

“ทำใจให้ได้น่ะ..อย่างน้อยเจ้าก็มีเราที่เป็นเพื่อนรักเจ้าน่ะ” สายฝนพูด เฟื่องฟ้ายิ้มก่อนจะพยักหน้า

“ไปเถอะเพค่ะ..ประเดี่ยวหม่อมชั้นก็กลับเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูด สายฝนมองก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับบัว

“อีแพรวดาว มึงได้เห็นดีกับกูเป็นแน่!!” เฟื่องฟ้าพูดพลางกำมือแน่นโดยสายตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้นที่โดนแย่งคนรักไป

 

 

 

 

“พี่ป๊อปเป็นอะไรค่ะโกรธฟางหรอ” ฟางพูด ป๊อปปี้ไม่มองพลางขับรถ

“พี่ป๊อป..โอ๋ๆอย่างอนเค้าเลยน่ะก็เค้าไม่รู้สึกจริงๆนิ” ฟางพูด

“แล้วฟางรักพี่บ้างรึป่าวล่ะ” ป๊อปปี้พูด

“เอ่อ…..” ฟางอึกอักเพราะไม่รู้หัวใจตัวเองว่าคิดยังไงกับป๊อปปี้

“ฟางไม่เคยแสดงท่าทีโกรธพี่เลยนั้นก็รู้แล้วล่ะว่าฟางไม่ได้รักพี่” ป๊อปปี้พูดก่อนจะจอดรถ

“พี่ป๊อปคือฟางไม่ได้….” ฟางกำลังอธิบาย

“ลงไป” ป๊อปปี้พูด

“พี่ป๊อป!!” ฟางพูดอย่างไม่เชื่อหู

“พี่บอกให้ลงไปไง” ป๊อปปี้พูด ฟางนิ่งไม่ยอมลง

“ได้ งั้นพี่จะทำให้ฟางรักพี่” ป๊อปปี้พูดแล้วออกรถทันที

“พี่ป๊อปจะพาฟางไปใหน!!” ฟางพูด

“เดี่ยวก็รู้” ป๊อปปี้พูดแล้วบึ่งรถทันที ฟางมองอย่างไม่เข้าใจก่อนจะเผลอหลับไป

 

 

 

 

“อีก2วันคนไข้ก็สามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้วน่ะครับถ้ายังไงก็พักผ่อนเยอะๆน่ะครับร่างกายจะได้แข็งแรงเร็วๆ” หมอพูด

“ค่ะคุณหมอ ขอบคุณน่ะค่ะ” แก้วพูด หมอยิ้มก่อนจะเดินออกไป

“เบื่อจะตายอยู่แล้ววันๆมีแต่กินกับนอน” โทโมะพูดพลางทำหน้าเซ็ง

“ดีเหมือนกันก็นายหักโหมกับงานมากวันๆมีแต่อยู่กับคอมอยู่กับเอกสารพักหน่อยก็ดี” แก้วพูดพลางหยิบแอบเปิ้ลมาปอก

“งั้นถ้าชั้นหาย..เราไปเที่ยวหัวหินก็ป่ะ” โทโมะพูด

“คงไม่ได้อ่ะเพราะแก้วติดเล่นดนตรี” แก้วพูด

“แก้วเองก็บ้างานเหมือนกันแหละ” โทโมะพูดแล้วนอนหันหลัง

“นี้งอนหรอ ชิ งั้นก็ไม่ต้องกิน” แก้วพูดแล้วหยิบกินแอบเปิ้ล

“เห้ยๆนี้มันของชั้นน่ะ” โทโมะพูดพลางหันมา

“อ้าว ใหนว่างอนไงนึกว่าจะไม่กินส่ะอีก” แก้วพูดพลางขำ

“ก็ได้ๆงั้นถ้าเราเคลียงานเสร็จแล้วต้องไปเที่ยวน่ะ” โทโมะพูด

“นี้นายเป็นบอสใหญ่หรือเด็ก10ขวบกันแน่แค่นี้ทำเป็นงอน คิกๆ” แก้วขำ โทโมะมองก่อนจะหยิบแอบเปิ้ลเข้าปาก

 

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้จะพาฟางไปใหนอ่ะ NC ตอนหน้าน่ะจ๊ะ
โทโมะ-แก้วก็หวานช่ำงอนนิดๆ

ที่ลง32-33ใว้เพราะมันผิดพลาดสงสัยไรเตอร์เผลอไปกดอัพตอนใหม่หลายครั้งต้องขอประทานโทษด้วยน่ะค่ะถ้าลบเดี่ยวมันจะเกิดการปนมั่วสลับบท (เคยลบแล้ว)
ตอนนี้กำลังเร่งแต่งอยู่ค่ะ อดใจรอหน่อยน่ะเพราะไรเตอร์ก็มีงานมีธุระหล่นมืออยู่เหมือนกัน แต่ก็ได้กำลังใจจากคอมเม้นให้อัพเรื่องนี้บ่อยๆ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีน่ะค่ะ^^

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

้
้