รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

                        “อ้าว แก้ว” ฟางพูดเมื่อแก้วเดินเข้ามา โทโมะที่ทานข้าวอยู่ก็วางช้อนทันที
“โทโมะ..โทโมะฟื้นแล้ว” แก้วพูดพลางรีบวิ่งไปหาร่างสูง
“โทโมะเป็นยังไงบ้างยังเจ็บอยู่รึป่าว” แก้วพูด
“ก็ไม่แล้วล่ะ แล้วแก้วล่ะบาดเจ็บตรงใหนรึป่าว” โทโมะพูด
“แก้วไม่เป็นอะไรหรอก แก้วปลอดภัยดี” แก้วพูด
“แก้ว..งั้นฟางกลับก่อนน่ะพอดีต้องไปทำธุระกับพี่ป๊อปน่ะ” ฟางพูด แก้วพยักหน้า
“ไปก่อนน่ะโทโมะ” ฟางพูดก่อนจะเดินออกไป
 
 
 
 
“พิพิธภัณ์คนเยอะดีน่ะ” เขื่อนพูดพลางมองไปรอบๆที่มีนักท่องเที่ยวไม่ก็เด็กนักเรียนมาศึกษาดูงาน
“ฮือๆ…” เด็กผู้หญิงร้องไห้ทรามกลางผู้คนที่เดินสวนกันไปมา เขื่อนเดินมาเรื่อยๆจนมาเห็นหนูน้อยยืนร้องไห้อยู่
“หนู..หนูร้องไห้ทำไมค่ะ แล้วคุณแม่อยู่ใหน” เขื่อนพูดพลางย่อเข่าเด็กสาวหยุดร้องไห้แล้วมองหน้าเขื่อน่
“ฮึก..คุณแม่...คุณแม่ไปใหนก็ไม่รู้ค่ะ” เด็กสาวพูดพลางน้ำตาไหล เขื่อนยิ้มก่อนจะใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตา
“ไม่เป็นไรน่ะค่ะเดี่ยวพี่พาไปหาคุณแม่เอง..หนูเลิกร้องไห้น่ะค่ะ” เขื่อนพูด เด็กสาวพยักหน้า เขื่อนยิ้มก่อนจะลุกขึ้นแล้วจูงเด็กสาวไปที่ห้องทำงานเฟร์
“คุณค่ะ ชั้นเป็นห่วงลูกสาวชั้นมากเลยค่ะ” หญิงสาววัยกลางคนพูด เฟร์มองก่อนจะกำมือแน่น
“ไม่เป็นไรน่ะค่ะตอนนี้ทางเราได้ประกาศหาและออกตามหาน้องแล้วน่ะค่ะ คุณแม่ใจเย็นๆน่ะค่ะ” เฟร์พูด
‘ก๊อกๆๆ’ เสียงประตูดังขึ้น
“เข้ามาเลยค่ะ” เฟร์พูดพลางปลอบหญิงสาว
“คุณแม่!!!” เด็กหญิงพูดแล้วรีบวิ่งเข้าไปหาผู้เป็นมารดา
“โถ่..ลูก หนูไปใหนมารู้ไมว่าแม่เป็นห่วง” หญิฃสาวพูดพลางกอดลูกสาวแน่น เฟร์มองก่อนที่เขื่อนจะเดินเข้ามา
“ผมไปเจอน้องอยู่ลานโชว์ดนตรีน่ะครับ คนเยอะทำให้เกิดพลัดหลงได้” เขื่อนพูด
“ขอบคุณน่ะค่ะที่พาน้องมาส่ง ขอบคุณพี่เค้าสิค่ะ” หญิงสาวพูด
“ขอบคุณค่ะพี่ชาย” เด็กหญิงพูด เขื่อนมองพลางยิ้ม
“งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ ดิชั้นขอตัวกลับก่อนน่ะค่ะ” หญิงสาวพูด
“ค่ะ ใว้วันหลังมาเที่ยวใหม่น่ะค่ะ” เฟร์พูด
“ค่ะ” หญิงสาวยิ้มก่อนจะพาเด็กหญิงออกไป
“น่ารักดีน่ะ” เขื่อนพูด
“ก็น่ารักดีแต่ดื้ออ่ะ เฟร์ไม่ชอบ” เฟร์พูด
“อ้าว งั้นอนาคตเราจะมีลูกไมเนี้ย” เขื่อนพูด
“ไม่รู้ ไม่อยากมี เฟร์ไปทำงานก่อนน่ะค่ะ” เฟร์พูดแล้วเดินไปเช็คเอกสาร เขื่อนมองสักพักก่อนจะเดินออกไป
 
 
 
“ทำไมชั้นถึงทำอะไรนังพวกนั้นไม่ได้เลยน่ะ” เฟื่องฟ้าพูดพลางเยียดสายตาแค้น
“เรื่องที่เธอเล่าให้ชั้นฟังอ่ะ มันก็เห็นใจที่เธอจะแค้นน่ะ” มินตราพูด
“มันฆ่าชั้น! แถมยังแย่งท่านชายไปจากชั้นอีก มีแต่เธอนี้แหละที่จะช่วยชั้นได้” เฟื่องฟ้าพูด มินตราคิดก่อนจะพยักหน้า
“อืม ชั้นจะลองหาวิธีให้เธอได้จัดการพวกมันล่ะกันแต่ตอนนี้ชั้นอยากไปช้อปปิ้ง กินอาหารหรูๆสักหน่อยอ่ะ” มินตราพูด เฟื่องฟ้ามองก่อนจะหลับตา
‘ติ้ดๆ’ เสียงโทรศัพท์มินตราดังขึ้น
“สวัสดีค่ะ” มินตราพูด
(สวัสดีค่ะ คุณคือคุณมินตรา สมบัติกำไรใช่ไมค่ะ)
“ใช่ค่ะ มิทราบว่ามีธุระอะไรกับดิชั้นหรอค่ะ” มินตราพูด เฟื่องฟ้ายิ้มอย่างแสนร้าย
( คือ หุ้นที่คุณลงเล่นในบริษัทKZน่ะค่ะออกผลแล้วน่ะค่ะคุณได้กำไร 10% ทางเราเลยโอนเงินจำนวน 5 แสนส่งไปในบัญชีของคุณแล้วน่ะค่ะ ขอบคุณที่ร่วมลงทุนกับทางเราน่ะค่ะ สวัสดีค่ะ)
สิ้นเสียงปลายสายมินตราก็แทบกรี้ดแตกเพราะตอนนี้เธอมีเงินตั้ง5แสนในบัญชี
“ไปสิ ไปเที่ยวให้สนุกแล้วอย่าลืมทำตามสัญญาล่ั” เฟื่องฟ้าพูด
“ขอบคุณเธอมากน่ะเฟื่องฟ้า!! ชั้นสัญญา..ว่าจะกลับมาหาทางให้เธอแน่นอน” มินตราพูดก่อนจะรีบลุกไปแต่งตัวทันที เฟื่องฟ้ามองพลางยิ้มร้าย
 
 
 
 
“เอาอันนี้ดีกว่า ฟางว่าสีชมพูกระต่ายๆน่ารักดี” ฟางพูดพลางเลือกของชำร่วยในหนังสือ
“ก็ได้ครับพี่ตามใจฟางอยู่แล้ว แต่เราต้องมาทำมันด้วยกันน่ะ” ป๊อปปี้พูด
“โอเคค่ะ” ฟางพูดแล้วยิ้มหวาน
“พี่ชักจะอดใจไม่ไหวแล้วสิ” ป๊อปปี้พูดก่อนจะเอาหน้าลงไปซุกไซร้คอร่างบาง
“ยะ...อย่าค่ะ เดี่ยวคนอื่นมาเห็นมันจะไม่ดี” ฟางพูดก่อนจะขืนตัวออกจากป๊อปปี้
“ก็ได้ แต่ถ้าถึงวันแต่งงานเมื่อไรล่ะก็..หึ! ไม่ได้หลับแน่” ป๊อปปี้พูดขู่ทำเอาฟางหน้าแดง
“พี่ป๊อปบ้าพูดแต่เรื่องนี้อยู่ได้” ฟางพูด ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะเชยคางฟางพลางกำลังจะจูบ
‘ก๊อกๆๆ’ เสียงประตูดังขึ้นทำให้ป๊อปปี้ชงัก
“คุณป๊อปค่ะ คุณจินนี่มาขอเข้าพบค่ะ” เลขาสาวพูด
“ขัดจังหวะจริงๆ” ป๊อปปี้พูดก่อนจะโดนฟางตีเข้าที่แขน
“คนบ้า” ฟางพูดพลางหน้าแดงก่อนจะเดินไปหยิบหนังสือชุดแต่งงานขึ้นมาดู
“พี่ป๊อป” จินนี่พูดอย่างสดใสพลางเปิดประตูเข้ามาในห้อง
“จินนี่มีธุระอะไรกับพี่หรอครับ” ป๊อปปี้พูด จินนี่ยิ้มพลางเหลียบมองฟาง
“อ้าว ฟางอยู่กับพี่ป๊อปหรอค่ะ จินนี่นี้แย่จริงๆเลยดันเข้ามาพบไม่เป็นเวลา” จินนี่พูด
“ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ คุณจินนี่จะเข้าพบพี่ป๊อปเมื่อไหร่ก็ได้..ฟางไม่ถือค่ะ” ฟางพูดพลางเหลียบมองป๊อปปี้
“ว่าไง จินนี่มีอะไรกับพี่ครับ” ป๊อปปี้พูด
“คือ คุณแม่น่ะค่ะท่านให้จินนี่มาชวนพี่ป๊อปไปทานดินเนอร์น่ะค่ะเพื่อขอบคุณที่พี่ป๊อปช่วยตามหาแพชตี้เจอ” จินนี่พูดทำให้ฟางสะอึ้ก
“เอ่อ...คือ….” ป๊อปปี้พูดลากพลางมองฟางที่ไม่สนใจเค้า
“ไปน่ะค่ะ คุณแม่ท่านเตรียมอาหารใว้ตั้งเยอะเลยน่า” จินนี่พูด
“ไม่ได้ค่ะ เย็นนี้พี่ป๊อปต้องพาฟางไปทานข้าวบ้านเรา” เฟร์พูดพลางเดินเข้ามา จินนี่หันไปมองอย่างร้าย
 
 
 
 
เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆล่ะ หายไปนาน อัพให้แย้วน่าาาคอมเม้นเพิ่อเป็นกำลังใจให้เค้าด้วยน่ะ*-*
 
 
้้