รักร้ายหักสวาท ปฐมบท
เขียนโดย 
RosenLa
วันที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 22.47 น.
แก้ไขเมื่อ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 21.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) กลับมาจากเมืองนอก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"พี่เขื่อน เร็วๆหน่อยสิเดี่ยวพี่ป๊อปก็หลงกับเรา"
หญิงสาวพูดพลางจ้ำเท้าเดินโดยมือลากชายหนุ่ม
"โอ้ย ใอ้ป๊อปมันโตแล้วน่ะเฟร์พูดยังกะมารับลูก"
ชายหนุ่มพูดทำให้เฟร์ชะงัก
"ใอ้พี่เขื่อนบ้า! ได้! ถ้าอยากช้านักก็เชิญคนเดียวค่ะ"
เฟร์โมโหก่อนจะรีบเดินเข้าไปในสนามบิน
"จริงๆเลยน่า เดี๋ยวเฟร์รอพี่ด้วย!"
เขื่อนพูดแล้วรีบวิ่งตามร่างบางเข้าไป
ชายหนุ่มชุดสูทสีเทายืนอยู่ท่ามกลางคนมากมายในสนามบินพลางก้มมองเวลา
"พี่ป๊อป! พี่ป๊อปค่ะ"
เสียงหญิงสาวตะโกนพูดก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาหา
"อ้าว จินนี่ยังไม่กลับบ้านอีกหรอ"
ชายหนุ่มพูด
"อ่อ ยังค่ะ..คือว่าพี่ป๊อปลืมของใว้บนเครื่องค่ะ นี้ค่ะ"
จินนี่พูดก่อนจะยื่นผ้าเช็ดหน้าให้
"พี่ให้จินนี่ไปแล้วนิ ไม่ต้องคืนหรอกเก็บใว้เถอะ"
ป๊อปปี้ยิ้มให้ทำให้อีกฝ่ายถึงกับหน้าแดง
"ขอบ.."
"พี่ป๊อปค่ะ!!"
เฟร์ร้องตะโกนก่อนจะรีบวิ่งเข้ามาหาทั้งคู่
"อ้าว เฟร์ทำไมมาสายล่ะแล้วเขื่อนล่ะ"
ป๊อปปี้พูด เขื่อนรีบวิ่งมาก่อนจะหอบ
"ก็พี่เขื่อนอ่ะช้า เดินยังกะเต่าไม่รู้ว่าคนหรือลา.."
"อ้าวๆ ยัยเฟร์นี้กล้าว่าพี่หรอ"
"ใช่ แล้วจะทำไม แบร่ๆ"
เฟร์พูดพลางแลบลิ้นใส่ทำให้โดนเขื่อนเขกหัวทันที
"โอ้ยๆ พี่ป๊อป พี่เขื่อนทำร้ายร่างกายเฟร์!!"
"พอๆ พอทั้งคู่วันนี้ชั้นจะได้กลับบ้านรึป่าวเนี้ย"
เสียงป๊อปปี้ดังขึ้นทำให้ทั้งคู่มองกันด้วยสายตากัดกัน
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่กลับก่อนน่ะจินนี่กลับเองได้ไม"
ป๊อปปี้หันไปพูดกับจินนี่
"คือว่า....ที่บ้านไม่มีใครอยู่เลยค่ะสงสัยจินนี่ต้องนั่งแท็กซี่กลับ งั้นจินนี่กลับก่อนน่ะค่ะ"
"เดี่ยวจินนี่ งั้นพี่ส่งก็ได้"
"ไม่ได้ค่ะ! พี่ป๊อปต้องรีบกลับไปพบคุณพ่อคุณแม่คุณทวด ที่บ้านรอพี่อยู่น่ะค่ะ"
เฟร์พูดดักทางทำให้จินนี่มองเฟร์แล้วไม่พอใจ
"พี่ป๊อปกลับไปกับน้องเฟร์เถอะค่ะ จินนี่กลับเองได้จริงๆ"
จินนี่ตีหน้าใสซื่อ
"ไปกันเถอะค่ะพี่ป๊อปเสียเวลามาเยอะล่ะ"
เฟร์รีบดึงป๊อปปี้ทันทีทำให้จินนี่กำหมัดแน่น
"นังเด็กบ้า!"
"ขอบคุณที่มาอุดหนุนน่ะค่ะ"
เสียงหวานเจ้าของร้านเค้กพูดพลางยิ้มอย่างสดใส
"แหม่มๆ ลูกค้าเต็มร้านขนาดนี้เขามาซื้อเค้กหรือมาจีบเจ้าของร้านแสนสวยกันน่า"
ชายหนุ่มพูดพลางเดินมาในร้าน
"มาซื้อเค้กสิย่ะ พูดอะไรของนายโทโมะ"
หญิงสาวพูดพลางเอาเค้กวนิลาออกมาจากตู้กระจก
"ฟางๆ ฟางเห็นแก้วบ้างไม"
โทโมะพูดทำให้ฟางยิ้ม
"อันแน่ๆ คิดถึงเค้าล่ะสิ"
ฟางแซวทำให้โทโมะหน้าแดงก่อนจะรีบแก้ตัว
"คิดถึงบ้าอะไรล่ะเดี่ยวนี้ไม่ค่อยเห็นนางต่างหากแล้วสรุปว่าแก้วอยู่ใหน"
"ที่เดิมนั้นแหละ"
เต้ง เต้ง เต้งๆๆๆๆๆๆ เสียงดนตรีขิมดังขึ้นด้วยความไพเราะในเรือนไทยริมน้ำ
โทโมะเดินเข้ามาพลางยืนมองแก้วที่นั่งเล่นขิมในเพลง ลาวดวงเดือนอยู่ก่อนที่เสียงเพลงจะจบลง
"อ้าว โทโมะ...."
แก้วเงยหน้ามองโทโมะซักพักก่อนจะเก็บไม้ขิมลง
"ชั้นมารับเธอไปกินข้าว เอาขิมไปเก็บซ่ะ"
โทโมะพูดก่อนจะเดินลงไปรอข้างล่าง
ณ บ้านจิระคุณ
ป๊อปปี้ก้มลงกราบที่ตักของหญิงชราด้วยความนอบน้อม
"ป๊อปต้องกราบประทานโทษท่านยายทวดด้วยน่ะครับที่ไปเรียนที่ต่างตั้งนานไม่ได้กลับมาหาท่านทวดซักครั้ง"
ป๊อปปี้พูด
"มาขอโทษอะไรทวดล่ะหลานทำหน้าที่ของตัวเองก็ดีแล้วทวดอยู่ทางนี้ก็สบายดี"
ทวดพูดก่อนที่แม่ของป๊อปปี้จะเดินเข้ามาพร้อมกับขนมเค้ก
"กลับมาเหนื่อยๆ มาทานขนมก่อนน่ะ"
แม่ป๊อปปี้พูดก่อนจะจัดวางป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปกอด
"ว้าย ตาป๊อปโตแล้วน่ะยังมากอดแม่อีก"
แม่ป๊อปปี้พูดทำให้ทุกคนที่มองอยู่ก็หัวเราะ
"ก็ป๊อปคิดถึงแม่นิครับ"
ป๊อปปี้พูด
"น้อยๆหน่อยป๊อปนี้เมียชั้นน่ะ"
พ่อป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินเข้ามา
"เมียพ่อแต่แม่เฟร์น่ะ"
เฟร์ลุกขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปกอดแขนอีกข้างของแม่ตัวเอง
"เห็นทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตาก็มีความสุขดีน่ะ"
ทวดพูดพลางยิ้มมีความสุข
เรื่องนี้มีย้อนอดีตให้ดูด้วยน่าาาา ลงแต่วันเสาร์-อาทิตย์น่ะค่ะพอดีว่าไรเตอร์ไม่มีคอม55+ ส่วนโทรศัพท์ก็มีปัญหากลัวแต่งแล้วเครื่องค้างเลยต้องมาแต่งที่ร้านคอมใกล้ๆบ้าน ติดตามกันด้วยน่าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
