รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

                        “อืม….” จินนี่ตื่นขึ้นมาป๊อปปี้เห็นจึงค่อยๆประคองลุกขึ้น

“จินนี่เป็นยังไงบ้าง” ป๊อปปี้ถาม จินนี่มองป๊อปปี้

“ก็มึนๆหัวอ่ะค่ะ….จินนี่เป็นอะไรไปอ่ะค่ะ” จินนี่พูด

“จินนี่คงเป็นลมน่ะครับ นี้ครับดื่มน้ำก่อน” ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นน้ำให้จินนี่

“ขอบคุณค่ะ” จินนี่รับมาพลางดื่ม

“สำออยได้โล่น่ะสิมึง! อีแพรวดาว!” เฟื่องฟ้าพูดพลางยืนอยู่ใกล้ๆก่อนฟางจะเดินเข้ามา

“คุณจินนี่เป็นยังไงบ้างค่ะ” ฟางพูด จินนี่มองก่อนจะยิ้ม

“จินนี่ปวดหัวอ่ะค่ะ..อยากกลับบ้านด้วย” จินนี่พูดพลางซบไหล่ป๊อปปี้ ฟางมองก่อนจะข่มอารมณ์เอาใว้

‘เพล้ง!!!’ แก้วอยู่บนโต๊ะหล่นมาแตกข้างๆจินนี่

“ว้าย!!” จินนี่เผลอกอดป๊อปปี้ทันที

“คุณจินนี่เป็นอะไรรึป่าวค่ะเศษแก้วบาดรึป่าว” ฟางพูดพลางวิ่งมาดูจินนี่

“ชั้นไม่เป็นอะไร พี่ป๊อป..พาจินนี่กลับบ้านหน่อยสิค่ะจินนี่ปวดหัว” จินนี่พูด ป๊อปปี้มองจินนี่ก่อนจะมองหน้าฟาง

“พี่ป๊อปพาคุณจินนี่ไปส่งที่บ้านเถอะค่ะเดี่ยวฟางกลับกับคุณพ่อคุณแม่ก็ได้” ฟางพูด ป๊อปปี้พยักหน้าก่อนจะประคองจินนี้ลุก

“งั้นคืนนี้พี่โทรไปหาน่ะ” ป๊อปปี้พูด ฟางพยักหน้าก่อนจะพาจินนี่ออกไป

“น้ำตาไหลทำไมเนี้ย” ฟางพูดพลางเช็ดน้ำตา

“อีนังร่าน!! กูไม่ปล่อยมึงใว้แน่!!” เฟื่องฟ้าพูดแล้วตามป๊อปปี้กับจินนี่ไป

“โมะรู้น่ะว่าแก้วชอบระนาดเครื่องนั้นน่ะ” โทโมะพูดพลางเดินมาที่รถพร้อมกับแก้ว

“ก็มันสวยดีนิแต่คุณเฟร์เธอไม่ประมูล เสียดายจัง” แก้วพูด

“ใว้วันหลังเดี่ยวโมะพามาดีไม” โทโมะพูดแก้วยิ้มทันที

“ดีสิ ขอบใจน่ะ” แก้วพูด จู่ๆก็มีรถมอเตอร์ไซด์วิ่งมาด้วยความเร็วก่อนคนที่ซ้อนจะชักปืนออกมา

“ระวัง!!!” โทโมะพูดก่อนจะเอาตัวปกป้องแก้ว

‘ปัง!!!’ เสียงปืนดังขึ้นก่อนที่โทโมะจะทรุดลงไปกับพื้น

“โทโมะ!!!” แก้วพูดพลางประคองร่างสูง

“ช่วยด้วย!! ใครก็ได้ช่วยด้วย!!” แก้วตะโกนก่อนจะมีชายหนุ่มรีบวิ่งเข้ามา

“ช่วยแฟนชั้นด้วยค่ะ เค้าถูกยิง” แก้วพูดพลางน้ำตาไหลก่อนทุกคนจะเข้ามาช่วยแล้วนำส่งโรงพยาบาลทันที

้

“ขอบคุณน่ะค่ะที่มาส่งจินนี่” จินนี่พูดเมื่อป๊อปปี้หยุดรถหน้าบ้าน

“ครับ จินนี่พักผ่อนเยอะๆน่ะครับ” ป๊อปปี้พูด จินนี่คิดว่าป๊อปปี้เป็นห่วงก็ยิ้ม

“ค่ะ จินนี่ไปก่อนน่ะค่ะ” จินนี่พูดก่อนจะลงจากรถไป ป๊อปปี้ขับรถเคลื่อนออกไปจินนี่มองก่อนจะเดินเข้าบ้าน

“กลับมาแล้วหรอค่ะคุณหนู” แม่นมจินนี่พูดพลางเดินมา

“แล้วเห็นชั้นยืนอยู่ตรงนี้ไมล่ะ ถามอะไรโง่ๆ” จินนี่พูดทำให้แม่นมสะอึ้ก

“คุณหนูไปอาบน้ำพักผ่อนน่ะค่ะดึกแล้ว” แม่นมพูด

“ชั้นโตแล้ว!! ไม่ต้องมาสั่ง! แล้วคุณแม่ล่ะ” จินนี่พูด

“คุณผู้หญิงไปงานเลี้ยงสโมสรน่ะค่ะ” แม่นมพูด จินนี่มองก่อนจะเดินสวนขึ้นบรรไดไป

“คุณจินนี่นี้ไม่น่ารักเลยน่ะค่ะตอนเด็กๆแกเป็นคนร่าเริง สดใส จิตใจงามแต่ทำไมโตมาถึงเป็นนางมารร้ายได้ล่ะค่ะ” คนรับใช้พูด

“ก็แม่ของเธอน่ะตามใจจนเสียคนยังไงล่ะ ชั้นล่ะสงสารแม่นมจริงๆเลยที่ต้องรองรับอารมณ์ของทั้งคู่ใว้ หญิงสาวพูด

จินนี่นออกมาจากห้องน้ำพลางเดินมานั่งที่หน้ากระจก

“แพรวดาว…..” เสียงเรียกดังขึ้น จินนี่มองรอบๆทันที

“สงสัยจะหูฝาด” จินนี่พูดก่อนจะเอาครีมทาหน้า

“แพรวดาว…..” เสียงเรียกยังคงดังเหมือนเดิม

“ใครเรียกชั้น!!” จินนี่พูดแต่ก็เงียบสงัด ก่อนจะสลัดความคิดแล้วปิดไฟนอน

“มึงฆ่ากู….” เฟื่องฟ้าพูดแล้วเอาเท้าเยียบบนอกจินนี่ทันทีแต่กลับทะลุตัวลงไป

“ทำไมชั้นถึงทำอะไรมันไม่ได้” เฟื่องฟ้าพูดพลางจ้องมองอย่างโกรธแค้น

“สวัสดีขอรับคุณหญิงสายฝน” ชายหนุ่มพูดเมื่อเห็นสายฝน

“สวัสดีจ๊ะ” สายฝนพูด

“คุณหญิงมาทำอะไรที่ตลาดรึขอรับ” ชายหนุ่มพูด

“หญิงมาซื้อแป้งทำขนมน่ะจ๊ะ” สายฝนพูด

“อ่อ...ขอรับ..กระผมขอตัวก่อนน่ะขอรับ” ชายหนุ่มพูดแล้วเดินโค้งตัวออกไป

“คุณหญิงเพค่ะ นั้นร้านอยู่ตรงโน้นเพค่ะ” บัวพูด

“รีบไปกันเถอะ” สายฝนพูดแล้วเดินไป สายฝนกำลังจะเดินข้ามสะพานโดยมีคนแบกกระสอบอยู่มากมาย

“เราไปไม่ได้แน่เลยเพค่ะ” บัวพูด

“งั้นเราไปต่อเรือข้ามไปฝั่งนู้นกัน” สายฝนพูดแล้วเดินนำไป

“ท่านชายเชิญขอรับ” คนรับใช้พูด ภานุมองก่อนจะขึ้นไปนั่ง

“เร็วเพค่ะคุณหญิงสายฝนเรือจะหมดแล้วเพค่ะ” บัวพูดพลางวิ่ง สายฝนมองพลางเดินอย่างเร่งรีบ บัววิ่งมาถึงก็ตกใจเมื่อเรือโดยสารคันสุดท้ายขับออกไปแล้ว

“กระโจมเรือไปแล้วเพค่ะ” บัวพูด สายฝนเดินมาก่อนจะมอง

“แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ” สายฝนพูด

“งั้นเดี่ยวบัวไปบอกเผือกเอาเรือมารับจ้ามไปฝั่งนู้น่ะเพค่ะ” บัวพูดพลางกำลังจะวิ่งไป

“ไม่ต้องหรอกบัว..ให้น้องหญิงไปกับชั้นก็ได้” เสียงภานุดังขึ้นก่อนสายฝนจะหันไปตามเสียง

“ทะ..ท่านพี่” สายฝนพูดปนดีใจ

“น้องหญิงจักข้ามไปฝั่งนู้นใช่รึไม่” ภานุพูด

“เพค่ะ..น้องต้องการไปฝั่งนู้นเพื่อไปซื้อแป้งเพค่ะ” สายฝนพูด

“ไปสิ ป่ะ ขึ้นเรือเถิด” ภานุพูดแล้วเดินนำสายฝนไปที่เรือ

“ไปกันเถอะ บัว” สายฝนพูดพลางยิ้มก่อนจะรีบเดินตามไป

“น้องต้องขอบพระคุณท่านพี่ด้วยน่ะเพค่ะที่ให้น้องอาศัยเรือมาด้วย” สายฝนพูดเมื่อออกจากเรือขึ้นมายืนอยู่ท่าน้ำ

“ไม่เป็นไรดอก..ว่าแต่ร้านแป้งอยู่ที่ใดกันล่ะ” ภานุพูด

“อยู่ตรงด้านนู้นเพค่ะ” สายฝนพูดพลางชี้ไปทางด้านหลังของภานุ

“ไปสิ” ภานุพูด

“เอิ่ม...เพค่ะ” สายฝนพูดพลางยิ้มก่อนจะเดินออกไปโดยภานุเดินตามไปติดๆ

“เอ้..บัว..ร้านนี้แป้งเค้าดีรึป่าวจ๊ะ ว้าย!!สายฝนพูดก่อนจะหันมาหาคนที่ตามด้านหลังเพราะนึกว่าเป็นคนสนิทก่อนจะชนเข้ากับร่างสูง

“น้องหญิงเป็นเยี่ยงไรบ้าง” ภานุถามพลางกอดสายฝนอยู่ สายฝนหน้าแดงก่อนจะขืนตัวออกจากชายหนุ่ม

“มะ..ไม่เป็นอะไรมากเพค่ะ...ว่าแต่ท่านพี่มาเดินตามหม่อมชั้นแบบนี้ทำไมเพค่ะ” สายฝนพูด

“พี่ปล่าวตามน้องสักหน่อย..พี่มาหาซื้อเครื่องประดับต่างหาก” ภานุพูด สายฝนมองพลางสงสัย

“เครื่องประดับ...ท่านพี่จะซื้อไปให้ท่านน้าหญิงรึเพค่ะ” สายฝนพูด

“ใช่ พี่จะซื้อไปให้ท่านหญิงแม่น่ะ..งั้นพี่ขอตัวก่อนน่ะ” ภานุพูดก่อนจะเดินสวนสายฝนไป

“น่าแปลกน่ะเพค่ะ..ปกติท่านหญิงสร้อยมีเครื่องประดับมากมายอยู่แล้วเหตุใดท่านชายภานุจึงจะซื้อเพิ่ม” บัวพูดด้วยความสงสัย

“คงไม่มีอะไรดอก...เราว่ารีบไปซื้อแป้งกันเถิดประเดี่ยวค่ำจะกลับเรือนลำบาก” สายฝนพูด บัวพยักหน้าก่อนจะเดินนำเข้าร้านไป สายฝนยืนมองทางที่ภานุเดินไปก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน

ีอยากรู้ป่าวว่าทำไมเฟื่องฟ้าถึงทำอะไรจินนี่ไม่ได้ รอตอนหน้าจะบอกน่าาา
ส่วนฟาง..ร้องไห้ทำไมอ่ะ
ติดตาม คอมเม้น กันด้วยร่าา