รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

                        “ใว้วันหลังมาเล่นบ้านเราอีกน่ะฟาง” พิมพูดพลางเดินมาส่งฟางและป๊อปปี้ที่รถ

“ได้สิ ถ้าว่างอ่ะน่ะเพราะลูกค้าเยอะอ่ะเราเลยไม่ค่อยอยากปิดร้านไปหลายวัน” ฟางพูด

“จ๊ะ แม่ค้าคนสวย นี้แต่งเมื่อไรอย่าลืมให้ชั้นไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวน่ะ” พิมพูด ฟางหน้าแดงทันที

“ครับ รับรองครับคุณพิมต้องได้เป็นเพื่อนเจ้าสาวแน่ๆ ถ้างั้นผมขอตัวกลับก่อนน่ะครับ” ป๊อปปี้พูด

“เราไปก่อนน่ะ “ ฟางพูด พิมพยักหน้า ฟางยิ้มก่อนจะขึ้นรถป๊อปปี้มองฟางสักพักก่อนจะถอยรถออกไป

 

"ฟาง..เรื่องงานแต่งน่ะ..ฟางจะลองชุดเลยรึป่าว" ป๊อปปี้พูดพลางขับรถ

 

"เอ่อ..ฟางว่าเดือนหน้าค่อยลองก็ได้ค่ะเพราะฟางไม่ได้รีบร้อนอะไร" ฟางพูด

 

"แล้วเสาร์นี้ฟางว่างรึป่าว..คือพี่จะชวนไปเลือกดู..เรือนหอ.." ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางหันควับ

 

"เรือนหอ..ฟางว่า..ฟางไปอยู่ที่บ้านพี่ป๊อปก็ได้ค่ะฟางไม่อึดอัดพ่อแม่พี่หรอกค่ะแล้วอีกอย่างฟางจะได้ไม่เหงาด้วย" ฟางพูด ทำให้ป๊อปปี้ยิ้มดีใจ

 

 

'ติ้ดๆ' เสียงโทรศัพท์ป๊อปปี้ดังขึ้น

 

 

"ฮัลโหลครับ" ป๊อปปี้รับโทรศัพท์

 

 

(นี้ จินนี่น่ะค่ะ พี่ป๊อป) จินนี่พูด

 

 

"อ้าวจินนี่หรอ โทรมามีธุระอะไรรึป่าวครับ" ป๊อปปี้พูดทำให้ฟางหันควับ

 

(คือ..แพทตี้..ลูกสุนัขพันธ์โกเด้นมันหายไปจากบ้านจินนี่อ่ะค่ะ จินนี่เป็นห่วงมันมาก..จินนี่ทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ) จินนี่พูด

 

"จินนี่ใจเย็นๆน่ะครับแล้วค่อยๆคิดว่าครั้งสุดท้ายมันอยู่ที่ใหนในบ้าน ถ้า1วันแล้วยังหาไม่เจอ เดี่ยวพี่จะช่วยหาอีกแรงน่ะครับ" ป๊อปปี้พูด ฟางมองแล้วเบ้ปาก

 

(ค่ะๆ จินนี่จะใจเย็นตามที่พี่ป๊อปบอกค่ะ จินนี่ขอวางสายก่อนน่ะค่ะ) จินนี่พูด

 

"ครับ" ป๊อปปี้พูดแล้ววางโทรศัพท์ลง

 

"แฟนโทรตามหรอ" ฟางพูด

 

"จินนี่ไม่ใช่แฟนพี่..เธอแค่โทรมาขอความช่วยเหลือ" ป๊อปปี้พูด

 

"คนอื่นก็มีตั้งเยอะตั้งแยะ..เจาะจงโทรหาพี่ป๊อปรึป่าวก็ไม่รู้" ฟางพูด

 

"อย่าพูดให้จินนี่แบบนี้สิ จินนี่เค้าเดือดร้อนจริงๆ..แต่ เอ๊ะ..ฟางทำไมถึงโกรธล่ะ รึว่า...." ป๊อปปี้พูดพลางยิ้มเจ้าเหล่

 

"ป่าวน่ะค่ะ! ฟางไม่ได้หึงพี่ป๊อปน่ะค่ะ" ฟางรีบแก้ตัว

 

"พี่ยังไม่พูดเลยน่ะว่าฟางหึงพี่...ร้อนตัวทำไมล่ะครับ" ป๊อปปี้พูด ฟางกำลังจะพูดต่อว่าแต่ก็สงบสติอารมณ์หันออกไปนอกหน้าต่าง ป๊อปปี้ยิ้มอย่างดีใจที่ฟางเริ่มจะรักเค้าแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว เฟร์กลับมาแล้วหรอลูก” แม่เฟร์พูดพลางนั่งถักปักผ้าเช็ดหน้าผืนสีขาว

“ค่ะ พอดีไปเคลียเรื่องพิพิธภัณฑ์น่ะค่ะช่วงนี้เลยเป็นยุ่งๆ” เฟร์พูดก่อนจะล้มตัวนั่งบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อน

“พี่ป๊อปยังไม่กลับมาอีกหรอค่ะ” เฟร์พูด

“กลับแล้วจ๊ะ คงจะถึงตอนค่ำๆล่ะจ๊ะแม่ว่าเฟร์ไปอาบน้ำก่อนน่ะแล้วลงมาทานขนมไทยของคุณยายทวดกัน” แม่พูด

“ค่ะ” เฟร์พูดแล้วลุกขึ้นเดินขึ้นบรรไดไป

 

 

“คุณท่านค่ะ ขนมจ่ามงกุฏได้แล้วค่ะ” คนรับใช้พูดพลางยกหม้อออกมาจากเตา

“อืม..กลิ่นหอมดอกอัญชันฟุ่งเลย ดีๆ คีบใส่จานได้เลย” ยายทวดพูด

“หอมจังเลยค่ะคุณยาย..” เฟร์พูดพลางสูดลมหายใจเอากลิ่นขนมที่ลอยตลบอบอวนอย่างน่าลิ้มลอง

“อ้าว เฟร์..มาพอดีเลย..มาทานขนมด้วยกันลูก” ยายทวดพูดก่อนจะนั่งลงตรงแค่ร์

“คุณยายทำขนมอะไรบ้างค่ะ” เฟร์พูดพลางมองไปหลายๆถาดที่มีแต่ขนมไทยแตกต่างกันออกไป

“ยายทำ จ่ามงกุฏ ทองหยิบทองหยอด ฝอยทองแล้วก็เม็ดขนุน หลานชอบทานอะไรก็หยิบเอาไปทานเลย..แล้วเจ้าป๊อปล่ะ ไม่เห็นมา2วันแล้วน่ะ” ยายทวดพูดพลางถามหาป๊อปปี้

 

“พี่ป๊อปไปต่างจังหวัดค่ะ ค่ำๆถึงจะถึงบ้าน” เฟร์พูดแล้วหยิบจ่ามงกุฏใส่ปาก

 

“โอ้ย ร้อนๆ” เฟร์พูด ก่อนจะมีขันน้ำยื่นมาข้างๆ เฟร์เห็นก็รีบคว้ามาดื่มทันที

 

“ขอบคุณน่ะค่ะที่เอาน้ำมาให้เฟร์” เฟร์พูดแล้วหันไปมองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังก็ตกใจ

 

“พี่เขื่อน!!!” เฟร์พูด

“สวัสดีครับคุณยาย” เขื่อนยิ้มก่อนจะไหว้ยายทวด

“ไหว้พระเถอะลูก” ยายทวดพูด

“มาทำไมค่ะ” เฟร์พูด

“พี่มาเยี่ยมคุณยายทวด” เขื่อนพูดแล้วนั่งลงเบียดข้างๆเฟร์

“นี้จ่ามงกุฏใช่ไมครับ” เขื่อนพูดแล้วหยิบเอาขนมจ่ามงกุฏมาดู

“ใช่จ๊ะ คนสมัยนี้ไม่ค่อยรู้จักกันหรอกจะรู้จักเฉพาะคนที่ชอบกิน หรือเคยเห็นมาก่อน” ยายทวดพูด

“อร่อยจังเลยครับ เนื้อนุ่มดีหอมกลิ่นอัญชันด้วยครับ” เขื่อนพูดพลางเคี้ยวตุ้ยๆ

“คุณยายนี้ทำขนมเก่งจริงๆน่ะครับ” เขื่อนพูดหลังจากกินขนมจ่ามงกุฏหมดไปเป็นชิ้นที่5

“นี้พี่เขื่อนกะจะกินให้หมดโดยไม่แบ่งใครเลยหรอคาะ” เฟร์พูด

“ก็มันอร่อยนิ ขนมแบบนี้หายากทานอยากน่ะเฟร์” เขื่อนพูด

“กินไปเถอะจ๊ะ ยายทำใว้เต็มหม้อเลยไม่รู้ว่าจะหมดรึป่าว ถ้าเขื่อนอยากทานอีกเดี่ยวยายห่อกลับบ้านให้น่ะจ๊ะ” ยายทวดพูดพลางสั่งให้คนรับใช้ห่อใส่กล่อง

“คุณยายเคยเรียนทำขนมในวังใช่ไมค่ะ” เฟร์พูด

“ป่าวหรอกจ๊ะ..ยายน่ะเรียนกับทวดสายฝนซึ่งเป็นท่านน้าของทวดเอง” ยายทวดพูด

“คุณทวดสายฝนนี้เก่งมากๆเลยน่ะค่ะ ทำขนมก็เก่ง งานบ้านงานเรือนก็เรียบร้อย แถมยังเก่งภาษาฝรั่งอีกด้วย เฟร์นี้เก่งไม่ได้ครึ่งเลยค่ะ” เฟร์พูดทำให้เขื่อนหัวเราะ

“ก็ใช่น่ะสิ เฟร์น่ะทำอาหารทีไรบ้านจะไหม้ทุกที งานบ้านแค่ได้กลิ่นฝุ่นก็จามจรจะเป็นลมแต่ยังดีที่ภาษาอังกฤษผ่าน” เขื่อนพูดก่อนจะโดนเฟร์ทุบตี

“พี่เขื่อนไม่ต้องมาพูดเลย ก็เฟร์ทำไม่เป็นนิ นี้แนะๆ” เฟร์แล้วทุบตีเขื่อน ทวดมองก่อนจะอมยิ้ม

“โอ้ยๆ พี่เจ็บน่ะเฟร์” เขื่อนพูดพลางพยายามเอามือปัดเฟร์

“พอเถอะจ๊ะ เฟร์..พี่เขื่อนเค้าเจ็บน่ะ” ยายทวดพูดก่อนที่เฟร์จะเลิกแล้วมองเขื่อนด้วยสายตาจิกกัดกันทำเอายายทวดถอนหายใจยาว

 

 

“โมะขอบใจแก้วมากน่ะที่พาไปเลือกซื้อของตั้งหลายอย่างแนะ” โทโมะพูด หลังจากที่เค้าพาแก้วไปตลอนเที่ยวทั้งวันก่อนพากลับมาส่งที่บ้าน

 

“อืม..โมะจะกลับเลยหรอ” แก้วพูด

“อือ..แก้วถามเหมือนว่าจะชวนโมะทานข้าวเย็นเลยน่ะ” โทโมะพูด พลางแม่ของแก้วก็เดินออกมาจากบ้าน

“อ้าว มากันแล้วหรอเข้ามาในบ้านก่อนสิ แก้ว เดี่ยวแม่ไปดูน้องซันก่อนน่ะเห็นว่าป่วยน่ะ” แม่แก้วพูดแล้วเดินสวนออกไป

“น้องซัน…” โทโมะพูด

“น้องซันเป็นเด็กข้างบ้านแก้วน่ะ..แกไม่ค่อยสบาย..แม่แก้วเลยชอบแวะไปดูน้องบ่อยๆ” แก้วพูดแล้วเดินเข้าไปในบ้าน โทโมะมองซักพักก่อนจะเดินตามแก้วเข้าไปในบ้าน

 

 

 

 

                         -0- ไรเตอร์แค่หายไปวันเดียวเรียกร้องขนาดนี้เลยหรอ
ลงให้แล้วน่าาาา อีกตอนจะลงประมาณสามทุ่มครึ่งน่ะ
NC ใกล้จะมาถึงล่ะเดี่ยวอีก2-3ตอนก่อน 55 อยากบอกว่า
มาพร้อมกับกับความโชคร้าย่