รักร้ายหักสวาท ปฐมบท

                        “ท่านชายเชิญลองทานแกงฟักทองดูน่ะเพค่ะ” แพรวดาวพูดพลางตักฟักทองให้ภานุโดยสายตาภานุจ้องมองแต่เฟื่องฟ้าที่นั่งทานข้าวอยู่กับสายฝน

“ชายภานุ..อาหารมิถูกปากรึ” คุณหญิงแสงจันทร์ ซึ่งเป็นแม่ของแพรวดาวและสายฝนพูด

“อะ..เอ่อ..มิได้ขอรับ อาหารอร่อย รสชาติกลมกล่อมดีขอรับ” ภานุพูด

“งั้นก็ทานเยอะๆน่ะหากมิอิ่มก็บอกบ่าว ไพร่ ตักเพิ่มได้” คุณหญิงแสงจันทร์พูด ภานุยิ้มก่อนจะตักข้าวเข้าปากคำเล็กๆ

“นี้ คุณหญิงสายฝน..คุณหญิงว่า..หม่อมชั้นกับท่านชายภานุ..เหมาะสมกันรึไม่” เฟื่องฟ้าพูดปนหน้าแดง ทำเอาสายฝนหยุดชงัก

“มะ..ไม่รู้สิ แต่เราขอเตือนเฟื่องฟ้าหน่อยน่ะว่า…” สายฝนกำลังจะพูดว่าภานุกับแพรวดาวกำลังจะแต่งงานกันแต่ภานุเดินเข้ามาก่อน

“นินทาอะไรพี่รึ น้องหญิง” ภานุพูดพลางยิ้ม เฟื่องฟ้ารีบหลบสายตาด้วยความเขิน

“ปะ..ปล่าวเพค่ะ..น้องไม่ได้นินทาเจ้าพี่เพค่ะ” สายฝนพูด

“หรอ อืม..นี้ก็ดึกมากแล้ว..เฟื่องฟ้ากลับบ้านเยี่ยงไรรึ” ภานุถาม

“หม่อมชั้น..ให้พี่เผือกลากเกวียนไปส่งเพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูด

“อืม..เราขอไปส่งเฟื่องได้รึไม่ “ ภานุพูด เฟื่องฟ้าหันมามองหน้าสายฝน สายฝนพยักหน้า

“เพค่ะ..ได้เพค่ะ” เฟื่องฟ้าพูดก่อนทั้งคู่จะยิ้มให้กัน สายฝนมองภาพนั้นแล้วรู้สึกเหมือนน้ำตาจะไหล ‘เมื่อไรกันน่ะ..ที่ท่านพี่..จะส่งยิ้มจากใจให้ชั้นบ้าง’

“ขอให้กลับโดยปลอดภัยน่ะ ชายภานุ..เฟื่องฟ้า” เจ้าพระยาอนันธรณ์พูด

“ขอบพระคุณขอรับ ท่าน่เจ้าพระยา” ภานุพูดก่อนจะพาเฟื่องฟ้าขึ้นรถแล้วขับออกไป

“น้องหญิง พี่ขอฝากไปเตือนเฟื่องฟ้าหน่อยน่ะว่าอย่ายุ่งกับท่านพี่ภานุมากนักเพราะท่านชายกับพี่กำลังจะแต่งงานกัน หากมันมิอยากเดือดร้อนก็บอกมันซ่ะ” แพรวดาวพูดพลางเดินมาส่งสายฝนที่เรือนหลังเล็ก

“เพค่ะ..น้องจะบอกเฟื่องฟ้าให้..พี่หญิงไปพักผ่อนเถิดเพค่ะ” สายฝนพูดพลางฝืนยิ้ม แพรวดาวมองก่อนจะเดินออกไป

“น้องก็จะบอกหัวใจตนเองเหมือนกัน..ว่าให้ตัดใจ..จากท่านพี่ภานุเพค่ะ” สายฝนพูดพลางน้ำตาก็ค่อยๆไหลลงมาด้วยความช้ำใจอยู่คนเดียว

“คุณพ่อคุณแม่ค่ะ พี่ป๊อปมาแล้วค่ะ” เฟร์พูดพลางวิ่งมาหาพ่อแม่ที่นั่งดูทีวีอยู่

“ค่อยๆสิเฟร์ คุณพ่อดูโทรทัศน์อยู่” แม่พูด

“ขะ..ขอโทษค่ะ” เฟร์พูดพลางยิ้มเจือนๆก่อนที่ร่างสูงจะเดินเข้ามาในบ้าน

“เป็นไงไปเดทกับว่าที่คู่หมั้นถึงกาญจนบุรี” พ่อพูดพลางเหล่มองป๊อปปี้พร้อมกับยิ้ม

“ไม่ได้เดทครับ ผมพาน้องไปทำธุระครับ” ป๊อปปี้พูดแล้วทิ้งตัวนั่งโซฟา

“แล้วพี่ป๊อป..กับคู่หมั้น จุด จุด จุด กันยังค่ะ โอ้ยยยย” เฟร์พูดก่อนจะโดนแม่หยิกแขนเธอ

“คุณแม่ เฟร์เจ็บน่ะค่ะ” เฟร์พูด

“พูดอะไรอย่างนั้นยัยเฟร์ พี่เค้าเป็นสุภาพบุรุษพอน่ะไม่หื่นกามปล้ำคู่หมั้นตัวเองหรอก” แม่พูด

“ใช่ครับแม่ ผมกับฟางยังไม่มีอะไรกันครับ ไม่เหมือนเฟร์ที่...เกือบ…อุ๊ป!” ป๊อปปี้กำลังจะพูดถึงเขื่อนแต่เฟร์รีบเอามือไปอุดปากใว้

“เกือบอะไร เฟร์ บอกแม่มาน่ะ” แม่พูด

“คือ..เฟร์...เฟร์...อ้าว คุณพ่อหลับแล้วค่ะคุณแม่” แม่หันไปดูพ่อที่นอนเอนหัวหลับคาทีวีไปแล้ว

“นี้คุณ คุณค่ะ” แม่ปลุกพ่อ

“เฟร์ว่า..แม่พาคุณพ่อไปนอนเถอะค่ะเดี่ยวเฟร์ก็จะไปนอนแล้วค่ะ” เฟร์พูดพลางยิ้ม แม่มองก่อนที่จะพาพ่อเดินขึ้นไปนอนบนห้อง

“พี่ป๊อป ขี้โกง” เฟร์พูด

“ก็เฟร์พูดให้พี่ก่อนทำไมล่ะ หาว~ ง่วงแล้วพี่ไปนอนล่ะ เหนื่อย” ป๊อปปี้พูดแล้วรีบวิ่งขึ้นบรรไดไปโดยปล่อยให้เฟร์นั่งดูโทรทัศน์กับคนรับใช้

‘ติ้ง!~ ไลน์ลี่ เสียงไลน์โทรศัพท์ฟางดังขึ้นโดยฟางเพิ่งอาบน้ำเสร็จพลางเดินมาดู

(ฝันดีน่ะครับ่) จากป๊อปปี้ ฟางยิ้มก่อนจะตอบกลับ

(ฝันดีค่ะ) ฟางตอบพลางยิ้มแล้ววางโทรศัพท์ปิดไฟนอน

ป๊อปปี้มองข้อความแล้วยิ้ม
‘อยากให้ถึงวันแต่งงานของเราเร็วๆจัง’
ป๊อปปี้คิดแล้วมองดูดาวบนท้องฟ้าที่สว่างระยิบระยับเป็นประกายสวยงาม

                         ลงให้แย้วน่าาาา ตอนใหนที่มีพาร์ทอดีตปนด้วยมันจะสั้นๆหน่อยน่ะ
ขอบคุณสำหรับเม้นน่ะค่ะ ตอนหน้าถึงเวลาเข้าสู่ดราม่าอย่างจัดเต็มแต่แฝงรักนิดๆน่ะค่ะ แล้วพบกันพรุ่งนี้ค่ะ^^