KNB รุ่นน้องวัยใสกระชากใจเหล่ารุ่นพี่ (allkuro)

     "หาววว"ร่างบางตื่นขึ้นมานั่งบนเตียงนอนสีขาวสะอาดพร้อมขยี้ตาเล็กน้อย เธอมองไปรอบๆห้อง ก่อนจะสะดุดตากับแฟ้มบนโต๊ะของเธอ เธอจึงเดินไปหยิบมาดู ในนั้นมีข้อมูลของรุ่นปาฏิหารย์และทีมบาสทุกๆทีมที่รุ่นปาฏิหารย์อยู่
     "ทำงานเร็วดีนี่...ยูริกะ"เธอพูดชมเพื่อนในทีมของเธอ
     "เอาล่ะ ไปเจอสักหน่อยละกัน ไหนๆก็ไหนๆแล้วนี่"เธอกวาดสายตามองข้อมูล และหยิบรูปใบนึงขึ้นมาแล้วใช้ลูกดอกปาไปให้อยู่ในบอร์ด "เนอะ? ราคุชัน"
.
.
.
     ตอนนี้เธออยู่หน้าโรงยิมของราคุชัน เสียงลูกบาสที่ดังกระทบกับพื้นเป็นตัวบ่งบอกได้ว่าวันนี้ราคุชันมีการซ้อม
     เมื่อเปิดประตูเข้าไป...
     "ว้าวๆๆ สาวน้อยน่ารักคนนี้มาหาใครกันล่ะเนี่ย"
     "นั่นสิๆ จีบได้มั้ยเนี่ยยย"
     "..."เธอไม่ตอบอะไร แต่เดินตรงเข้าไป
     "จากตรงนี้ห้ามผ่าน"เนบุยะพูดพร้อมเดินเข้ามาขวางไว้ แต่ว่าเธอก็ใช้มิสไดเร็กชั่นผ่านไป
     'อะไรกัน!?'
     "ไม่เจอกันนานนะคะ อาคาชิ เซย์จูโร่..."ร่างบางกล่าวทักทายคนผมแดง
     "คุโรโกะ..."ด้วยสรรพนามการเรียกแบบนี้แปลว่าเขาคือ'อาคาชิคุง'จริงๆสินะ
     "เอ่ออ เอาล่ะหนุ่มๆ วันนี้พอแค่นี้แหละจ้ะ"มิบุจิ เรโอะพูดบอกลูกทีมคนอื่นเมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดี
     "เหห คนนี้คือน้องเงาเองเหรอ มีความสามรถเหมือนมายุสึมิจริงๆด้วยสินะ สุดยอดไปเลย!!!"ฮายามะเอ่ย
     "นั่นสิ เทคนิคสุดยอด เหมือนกันเป๊ะๆ"เนบุยะที่โดนมากับตัวเองพูดเสริม เธอเหลือบมอง มายุสึมิ ก่อนจะมาเผชิญหน้ากับอาคาชิ
     "...หึ ไปหลอกล่อเขามาด้วยวิธีไหนกันล่ะคะ พยายามสร้างเงาอีกคนขึ้นมาแทนชั้นงั้นสิ"
     'กล้าพูดกับอาคาชิอย่างงั้นเลยเรอะ!!!'
     "คุโรโกะ"อาคาชิเรียกเธอ
     "จักพรรดิไร้พ่ายงั้นเหรอ เหอะ มันก็แค่การเล่นของเด็กเท่านั้นแหละน่า คนที่ไม่รุ้จักคำว่าแพ้น่ะ ไม่สามารถมีชัยชนะที่เป็นนิรันดร์ได้หรอกนะ"ร่างบางพูด
     "...พูดแบบนี้ ไม่กลัวชั้นเลยสินะ"อาคาชิพูดเสียงแข็ง
     "กลัวงั้นเหรอ ตลกน่า แค่นี้ต้องกลัวด้วยเหรอ"เธอพูดแบบสบายๆพร้อมจ้องไปที่ดวงตาของอาคาชิ แล้วจู่ๆอาคาชิก็ล้มลงไปในท่าคุกเข่า
     "เซย์จัง!!!"เรโอะรีบเข้ามาประคอง
     "นี่แหละความสามารถที่แท้จริงของชั้น รุ้ไว้ด้วยนะคะ"
     "...นั่นมันอะไรกันน่ะ"
     "แค่จ้องเองเหรอ"
     "...เนตรมัจจุราช..."มายุสึมิพูดขึ้น
     "แหมๆ รุ้จักด้วยเหรอคะ ใช่แล้วล่ะค่ะ"เธอเดินไปหน้ามายุสึมิ "ชั้นขอเตือนด้วยความหวังดีนะคะ อย่าให้คนๆนี้ได้ใจมากไป เพราะมันจะเป็นผลเสียของชีวิตคุณ..."ร่างบางพูดกับมายุสึมิ แล้วเดินจากไป
     "นั่นมันอะไรอ่ะๆๆๆ เทคนิคที่น้องเงาใช้อ่ะๆๆ"ฮายามะถาม
     "...ชั้นเคยได้ยินมา ว่าสายตาของเดกคนนั้นมันน่ากลัวเหมือนปีศาจ ใครที่จ้องตาจู่ๆก็จะล้มไปอยู่ในท่าคุกเข่า มันเรียกว่า'เนตรมัจจุราช'..."
     "แต่ว่ากล้าพูดกับอาคาชิอย่างนั้นก็ต้องยอมรับเลยว่าทีมปฏิวัติเนี่ยไม่กลัวใครจริงๆ ไม่ธรรมดาซะแล้วสิ"เนบุยะพูดขึ้น
     "เซย์จังไม่เป็นอะไรมากนะจ๊ะ"เรโอะถาม
     "อืมม ตอนนี้น่ะนะ..."อาคาชิพูด
     "คงต้องเจอศึกหนักซะแล้วล่ะพวกเรา..."อาคาชิพูด
.
.
.
     "เป็นไงบ้างล่ะ ไปหาจักพรรดิคนนั้นมาน่ะ"สาวผมทองพูดกับเพื่อนตนเอง         
     "...จักพรรดิ? ปัญญาอ่อนน่า เอริกะ"ฮารุมิพูด
     "นี่ๆกัปตันเมื่อไหร่จะได้เจอกับพวกนั้นซะทีอ่ะ ชั้นล่ะรอไม่ไหวแล้ว"สุมิเระ สาวผมน้ำเงินซอยสั้นพูด
     "เหห แต่ชั้นไม่อยากซ้อมอ่ะ แต่เพื่อฮารุจังล่ะก็โอเคจ้ะ!"ยายะที่มัดผมแกละสีม่วงหม่นๆบอก
     "อ้อ ชั้นหาข้อมูลมาให้เพิ่มเติมค่ะ"สาวแว่นผมเขียว ยูริกะกล่าว
     "ขอบใจ"ฮารุมิรับมา
       'ไม่มีทาง ทีมปฏิวัติของพวกเราไม่มีทางแพ้แน่นอน'