KNB รุ่นน้องวัยใสกระชากใจเหล่ารุ่นพี่ (allkuro)

     "การแข่งขันรอบพิเศษคิดว่าใครจะชนะกันเหรอ"อเล็กซ์ถามโค้ชของทีมโยเซ็น

     "ถ้าเป็นไปได้ก็ขอให้เป็นโยเซ็นก็แล้วกัน แต่ว่าทางฝั่งนั้นเองก็โหดใช่เล่นเลยนะ"โค้ชสาวอารากิมองไปทางอีกฝั่งนึงของสนามซึ่งสาวๆทีมปฏิวัติกำลังวอร์มอัพร่างกาย

     "ทีมแรกที่จะแข่งคือคิริซากิไดอิจิสินะ..."อเล็กซ์ถาม

     "อา เริ่มด้วยแบดบอย ราชาไร้มงกุฏสินะ"เริ่มมาก็จัดหนักเลยเหรอ...เมื่อเริ่มการแข่งขันไปได้ซักพัก แน่นอนว่าฮานามิยะไม่ปล่อยให้เหยื่อรอดไปได้นานนักหรอก

"อึก!!!"ความเจ็บของสุมิเระหยุดการแข่งขันไว้เพื่อนร่วมทีมต่างวิ่งเข้ามาหาด้วยความเป็นห่วงมีแต่คุโรโกะที่ยืนจ้องฮานามิยะที่กำลังมองผลงานตัวเอง โชคดีที่ไม่เปนอะไรมากแต่คุโรโกะไม่ปล่อยไว้แน่ รังสีที่แผ่ออกมาจากตัวคุโรโกะทำให้เพื่อนร่วมทีมทุกคนต่างรู้ว่าเธอเริ่มเอาจริงแล้ว เธอหันไปมองสุมิเระที่นั่งกุมท้องอยู่ที่พื้น สุมิเระพยีกหน้าเป็นสัญญาณให้คุโรโกะ

การแข่งขันยังคงดำเนินต่อไป...

เป๊าะ!เสียงดีดนิ้วที่ดังขึ้นเป็นสัญญาณให้ทำร้ายฝั่งตรงข้ามแต่ครั้งนี้ไม่ใช่ฮานามิยะที่ดีดนิ้วแต่เป็น คุโรโกะ! ที่จริงจะเรียกว่าทำร้ายก็ไม่ถูกต้องเรียกว่าโต้กลับมากกว่า เป้นการป้องกันแบบแฟร์ๆ

การเล่นrough playของทีมปฏิวัติน่ะใช่เล่นๆที่ไหนล่ะเรียกว่ามืออาชีพเลยดีกว่า "ชิบล่ะ นอกแผน...ไม่คิดว่าเจ้าพวกบ้านี่จะเล่นตุกติกคืน"ฮานามิยะคิดในใจพร้อมจิ๊ปาก

     "แย่หน่อยนะคะ ผีเสื้อที่ร่ายรำอย่างสวยงามแม้ว่าจะหมดแรงที่จะบินแต่ว่า..."คุโรโกะที่ตามประกบฮานามิยะพูดขึ้นในระหว่างที่ผู้เล่นคนอื่นอยู่อีกฝั่งนึงของสนาม

     "กลับไม่รู้วิธีที่จะหยุดบินซะนี่..."ทันทีที่พูดจบก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ยามาซากิส่งลูกมาทางฮานามิยะพอดี แต่คุโรโกะก็แสยะยิ้มก่อนจะตัดเส้นทางบอล เหตุการณืทั้งหมดเกิดขึ้นเร็วมาก เกมเปลี่ยนไปแล้ว...

     "โต้กลับเร็ว"สุมิเระตะโกนบอกเพื่อนในทีมหลังจากรับบอลจากคุโรโกะแล้ว

'ฮานามิยะซัง...ใยแมงมุมของคุณอาจจะจับผีเสื้อได้ แต่ของฉันมันต่างออกไป เป็นใยแมงมุมที่จะบแมงมุม เกมนี้น่ะ ฉันจะต้องเป็นฝ่ายชนะเท่านั้น เพราะงั้น...'

     "...ขอโทษทีนะ..."คุโรโกะเอ่ยพลางยิ้มเล็กน้อยให้ฮานามิยะ รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหวัง ความมั่นใจ ความเศร้า... แววตาของคุโรโกะเองก็เช่นกัน แววตาคู่นั้นไม่เคยโกหก เพียงแต่ซ่อนความรุ้สึกไว้เท่านั้น

ฮานามิยะไม่เข้าใจความหมายของรอยยิ้มนั่นแต่ว่ารอยยิ้มนั่นเหมือนอาบยาพิษเพราะหลังจากนั้นทีมปฏิวัติไม่ใช่แค่รับมือแต่กลับใช้มุมอับสายตาของกรรมการทำร้ายทีมคิริซากิ แม้จะทำร้ายทีละน้อย แต่มันเหมือนผึ้งต่อย ความเจ็บปวดมันจะตามมาทีหลัง และแน่นอนผึ้งทำงานเป็นทีม...

"อ้าก"ปี1ของคิริซากิร่วงไปเป็นคนแรกแต่คนดูข้างสนามก็ไม่มีใครสงสัยเพราะการเล่นของพวกเธอมันแนบเนียนมากๆ คุโรโกะมองผู้เล่นของคิริซากิที่ร่วงและต้องถอนตัวออกจากสนามไปด้วยแววตาว่างเปล่า แล้วหันหลังเดินกลับไปที่จุดของตัวเอง

     "เฮ้ยๆ นี่ไม่ใช่เล่นๆแล้วนะ"ยามาซากิพูดเมื่อเริ่มเห็นวิธีการที่ชัดเจนขึ้น

     "ไม่นึกว่าจะเอาจริงแฮะ"ฮาระพูดพร้อมเป่าหมากฝรั่ง

     "แต่ว่าแววตาว่างเปล่าแบบนั้น คงเอาจริงแล้วล่ะนะ"ฟุรุฮาชิกล่าวเมื่อมองสายตาที่ไม่รุ้สึกอะไรทั้งสิ้นของคุโรโกะ

99:0คะแนนที่จบด้วยเลขสวยๆอย่าง99เรื่องแบบนี้ต้องจงใจอย่างแน่นอน เกมนี้ทั้งสองฝ่ายเจ็บกันไปไม่ใช่เล่น ไม่สิ คิริซากิมากกว่าที่โดนหนักไม่ใช่เล่น ทางฝ่ายคุโรโกะเองก็ไม่ได้แปลกใจกับคะแนนที่ออกมาแม้แต่น้อย

จากที่โค้ชเจสบอกมา ทีมปฏิวัติจะแข่งให้จบภายในวันเดียวเพื่อไม่ให้เป็นการเอาเปรียบกับทีมคู่แข่งอื่นๆ คงต้องออมแรงไว้อีกเยอะเลย

หลังการแข่งขัน...

     "แพ้จนได้สิน่า"ยามาซากิบ่นออกมา ขณะเดินออกมาจากห้องเก็บตัวนักกีฬาพร้อมคนอื่นๆ

     "แต่แปลกแฮะที่มีคนบางคนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนน่าหมันไส้มาตั้งแต่จบเกมแล้ว"ฮาระพูดพร้อมเหล่ฮานามิยะ

     "อะไร"ฮานามิยะหุบยิ้มแล้วหันมาพูด

     "ก็แค่รุ้สึกสนุกดีน่ะเกมวันนี้น่ะ"ฮานามิยะพูดพร้อมยิ้มเล็กน้อย

     "ขนลุกเฟ้ย"ลูกทีมทุกคนลูบแขนพร้อมตัวสั่นกันทันทีเมื่อฮานามิยะพูดแบบนั้น เมื่อเดินไปจนถึงทางออกเพื่อไปดูการแข่งต่อไปของทีมปฏิวัติก็กลับเจอกัปตันของทีมปฏิวัติยืนกอดอกพิงกำแพงอยู่

     "อ้าวๆมาเยาะเย้ยกันรึไงน่ะเด็กดี"อารมณ์ของฮานามิยะมันเปลี่ยนแปลงเร็วยิ่งกว่า4G คำพูดถูกเปลี่ยนเป็นการจิกกัดไปในทันที ร่างบางมองน้อยๆก่อนจะเดินเข้ามาหา

ผั๊วะ!!!

หมัดหนักๆของร่างบางเข้ามุมปากของฮานามิยะอย่างจัง การกระทำนั้นทำเอวคิริซากิอึ้งไปตามๆกัน

     "ฟู่ ค่อยยังชั่ว ทนมาตั้งแต่ในสนามแล้วค่ะ ก็แค่เอาคืนนิดหน่อยกับที่ทำกับเพื่อนของฉันน่ะค่ะ อย่าใส่ใจเลย ก็ถือซะว่าเจ๊าๆกันไปก็แล้วกัน"ร่างบางพูดคลายข้อสงสัย ก่อนจะหันหลังเตรียมเดินออกไป

     "หึ งั้นเหยื่อของเธอต่อไปคือใครล่ะ"ฮานามิยะเช็ดเลือดมุมปากออกด้วยหลังมือก่อนจะถาม ร่างบางหันมามองเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมา

     "...เซย์ริน..."