Chanyeol x you ซุปเปอร์สตาร์ยอดรัก

     "เธอเป็นอะไรยู เงียบมาตลอดทางเลยนะ" 
     "ป่าวหรอก กำลังคิดอะไรเพลินๆนะ "
     "ฉันสังอาหารไปแล้วนะ เธออยากกินอะไรก็สั่งเพิ่มเอาแล้วกัน"
     "ขอเบียร์ขวดนึง เลือดลมจะได้เดิน สะดวกๆ 555 เธอจะเอาด้วนม๊ะ"
     "ไม่ดีกว่า ฉันขับรถ เธอกินเถอะ เต็มที่เลย เดี๋ยวฉันแบกเธอกลับเอง เครป๊ะ"
     "ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกย่ะ แค่ขวดเดียวเอง"
     "ฉันจะรอดู 555"
     "นามิ ถามอะไรหน่อยสิ่"
     "ถามมา ตอบได้จะตอบให้"
     "สมมุตินะ ถ้าเธอเห็นแฟนตัวเองมากับผู้หญิงคนอื่น เธอจะทำยังไง"
     "ถ้าเป็นฉันนะ..."
     "พอๆ ไม่ต้องบอกแล้ว ฉันรู้ว่าเธอจะทำยังไงฉันไม่น่าถามเธอเลย "
     "ฉันจะทำยังไง ไหนบอกมาซิ"
     "เธอก็จะ วีน เหวี่ยง ตบให้หายแค้น เลิก แล้วหาใหม่ไง"
     "555 แสนรู้จริงๆ สมกับที่เป็นเพื่อนฉัน"
     เราสองคนนั่งดื่มกันอยู่พักใหญ่ๆ สงสัยยัยนามิจะเมาน้ำอัดลม เพราะตอนนี้นางพูดไม่หยุดเลย สรรหาเรื่องตลกมาเล้าให้ฉันฟังจนฉันหัวเราะท้องแข็งไปหมด
     ถึงแม้ตอนนี้ฉันจะนั่งหัวเราะสนุกสนานมีความสุขมากแค่ไหน แต่ภายในใจของฉันมันเจ็บปวดมากกว่าหลายเท่า การที่เราพยายามจะลืมใครสักคนมันยากมาก ยากกว่าการที่เราพยายามจะรักใครซะอีก
     สุดท้ายฉันก็ดื่มเบียร์เกิน 1 ขวดจนตอนนี้เริ่มรู้สึกมึนๆแล้ว  เรา 2 คนชวนกันกลับที่พัก มาถึงที่พักน่าจะราวๆ 4 ทุ่มได้ นามิเดินประคองฉันมาตลอดทาง ไม่รู้วันนี้รักอะไรฉันนักหนา
     ระหว่าที่เรา 2 คนกำลังจะเข้าห้องอยู่ๆก็มีคนมากระชากแขนฉันจนตัวปริวเซเกือบล้ม และเค้าเองนั่นแหล่ะที่ประคองฉันไว้
     "โอ๊ย!!!"
     ดีนะที่ไม่ได้เสริมจมูก ไม่งั้นต้องแก้จมูกใหม่แน่  ฉันลูบจมูกตัวเองด้วยความเจ็บ และเพราะเค้าประคองไว้ฉันเลยทรงตัวได้ เลยพยายามจะมองหน้าเค้า
     "นาย...." ฉัน
     "ชานยอล..." นามิ
     "สวัสดีครับ ผมชานยอล เราเจอกันแล้วรอบนึงเมื่อเย็น ผมขอยืมตัวเพื่อนคุณนะครับ ผมมีเรื่องจะคุยกับเธอ"
     "เออ..."
     "ไม่ต้องเป็นห่วงเธอนะครับ ผมจะดูแลเธออย่างดีครับ"
     "เออ...ค่ะ" ยังอึ้งอยู่
     "คุณไปกับผม"
     "นายจะพาฉันไปไหน ฉันเจ็บนะ"
     เค้าลากฉันมาห้องข้างๆ ฉันพยายามขัดขืนแล้วนะแต่ก็สู้แรงชานยอลไม่ไหว เค้าต้องการจะคุยอะไรกับฉันนะ หรือเค้าจะบอกเลิกฉันแบบเป็นทางการ ไม่นะ ฉันไม่ยอม ฉันยังทำใจไม่ได้ เค้าเหวี่ยงฉันลงที่โซฟาตัวใหญ่
     "โอ๊ย!!! ฉันเจ็บนะ"
     "คุณดื่มมาใช่มั๊ย" ทำไมเค้าต้องทำหน้านิ่วคิ้วขมวดแบบนั้นด้วยล่ะ ฉันสิ่ที่จะต้องโมโหนายอ่ะ
     "ก็แค่นิดหน่อยเอง" แล้วทำไมฉันต้องเสี่ยงอ่อยด้วยเนี่ย จะกลัวอะไรกันเล่า
     "ทำตัวไม่น่ารักเลยนะคุณ"
     "ก็ใช่น่ะสิ่ นายถึงไม่รักฉันไง แล้วฉันก็แอ๊บแบ้วสู้ผู้หญิงของนายไม่ได้ด้วยสิ่ ฉันจะกลับแล้ว มีอะไรค่อยไปคุยกันที่เกาหลี" ฉันรีบลุกจากโซฟาพยายามที่จะออกจากห้องให้เร็วที่สุด เพราะไม่อยากคุยกับเค้า ไม่อยากเลิกกับเค้า
     แต่ชานยอลก็เร็วกว่าฉัน เค้าคว้าตัวฉันไว้ ดึงฉันล้มลงที่โซฟาอีกครั้ง แล้วขึ้นคร่อมตัวฉันไว้
     "ทำหน้าแบบนี้ ประชดแบบนี้ คุณหึงผมใช่มั๊ย" เค้าพยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้ เพราะเห็นสีหน้าและท่าทางของฉัน
     "...." 
    "คุณกำลังเข้าใจผมผิดนะ"
     "ส่วนมากฉันเชื่อสายตาตัวเอง ถ้านายจะกลับไปคบกัน ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร ไม่ต้องมาสงสารฉัน อยากทำอะไรนายก็ทำไป ฉันไม่ชอบให้ใครมาสงสารฉัน ฉันไม่ต้องการ เพราะฉะนั้นก็ปล่อยได้แล้ว"
     "ไม่ปล่อย จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง คุณกำลังเข้าใจผมผิดนะ"
     "ช่างมันเถอะ นายไม่เป็นฉัน นายไม่รู้หรอก ว่าฉันรู้สึกยังไง"
     "ผมรู้สิ่ ผมถึงรอคุณไง คุณรู้มั๊ยผมต้องนั่งรอคุณกี่ชั่วโมง มีอะไรที่ไม่เข้าใจ ผมอยากให้เราคุยกันให้เข้าใจนะ ไม่อยากให้ทะเลาะกัน "
     "นายจะให้ฉันเข้าใจยังไง ไหนบอกมา"
     "ผมจะอธิบายให้ฟังนี่ไง ผมอยากให้คุณเชื่อใจผมนะ"
     "นายก็อธิบายมาสิ่"
     "ผมขอโทษ ที่ผมจำเบอร์คุณไม่ได้ โทรศัพท์ผมตกน้ำ พึ่งจะได้ซื้อใหม่นี่ไง เลยไม่ได้โทรหาคุณ" เค้าหยิบโทรศัพท์ออกมาให้ดู
     "ส่วนเรื่องเยจิน เราเจอกันโดยบังเอิญ เธอพักที่นี่ ผมเลยมาส่ง แล้วก็เจอคุณ มันก็แค่นั้นเอง"
     "แน่นะ" ฉันมองหน้าเค้า
     "อื้ม แล้วคืนนี้ผมไม่ยอมนอนคนเดียวหรอกนะ"
     "แล้วไง"
     "คุณก็ต้องอยู่กับผมไง"
     "นายคิดว่าฉันจะอยู่กับนายหรอ"
     "ผมมั่นใจว่าคุณต้องอยู่" เค้ายื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน เรามองตากัน
     เพราะนายเป็นแบบนี้สิ่นะ หน้าตาน่ารัก ยังจะอ้อนเก่งอีก แล้วจะไม่ให้ฉันรัก ฉันหลงนายได้ไง
     "แค่มองตาคุณ ผมก็รู้แล้วว้าคุณจะไม่ทิ้งผม ให้อยู่คนเดียวแน่"
     ก็ใช่นะสิ่ ฉันไม่เคยคิดจะทิ้งนาย แต่ถ้านายไม่ต้องการฉันเมื่อไหร่ ฉันจะไปเอง และตอนนี้ที่ฉันรู้ คือนายต้องการฉัน
     เค้าค่อยๆเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ฉัน ตอนนี้หัวใจฉันเต้นแรงมาก มันแทบจะดังออกมาข้างนอก เค้าประทับจูบฉันอย่างแผ่วเบาและอ่อนโยน ซึ่งฉันก็ไม่ได้ปฏิเสธ
     จากจูบที่อ่อนโยนเริ่มเร่าร้อนขึ้น จนฉันแทบจะหายใจไม่ออก มือไม้เค้าเริ่มไม่อยู่สุข ตอนนี้มันวนอยู่ที่หน้าอกฉัน ปากที่จูบฉันอยู่ก็ละมาที่ซอกคอขาว เมื่อปากฉันเป็นอิสระ
     " เดี๋ยวก่อนชานยอล ฉันยังไม่ได้อาบน้ำ"
     "งั้นไปอาบน้ำกัน..." ไม่พูดเปล่า เค้าคว้าตัวฉันอุ้มขึ้นแล้วพาไปที่ห้องน้ำ
     "นายจะอาบน้ำกับฉันหรือไงห๊ะ ปล่อยฉันลงสิ่"
     "ก็ใช่น่ะสิ่ หรือจะไปแช่ออนเซ็นเลย เอามั๊ย"
     "นายมันบ้าไปแล้ว " ฉันรู้นะว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ฉันก็ยอม ถ้ามันทำให้นายมีความสุข ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อนาย
                    ---------------------------------