Chanyeol x you ซุปเปอร์สตาร์ยอดรัก

     Chanyeol Part

     วันนี้มันเป็นวันอะไรกันนะ ผมมีความรู้สึกสับสนยังไงไม่รู้ บอกไม่ถูกเลย ผมควรจะทำยังไงดีนะ จะตัดสินใจยังไง อยากจะหาคนมาช่วยตัดสินใจ กับความรู้สึกแบบนี้จัง ผมจะได้ไม่ต้องมานั่งกังวลอยู่แบบนี้

     หลังจากจบคอนเสิร์ต ผมกับเซฮุนอยู่เที่ยวที่ญี่ปุ่นต่อ ผมอยากพักผ่อน มีเพื่อนที่บริษัทแนะนำให้มาเที่ยวพักผ่อนที่นี่ เพราะบรรยากาศที่นี่สวย ไหนๆก็มาทำงานที่ญี่ปุ่นแล้ว เสร็จงานก็เที่ยวต่อเลย

     ด้วยความที่ผมเป็นนักร้องที่มีคนรู้จักพอสมควร จะไปทางไหนก็จะมีแฟนคลับ และที่หนักที่สุดคือซาแซงคอยตามติดแจ เป็นข่าวก็ไม่ได้ 

     กริ๊งงงง กริ๊งงงงง

     "เบอร์แปลก จะรับดีมั๊ยเซฮุน ช่วงนี้เบอร์แปลกๆ โทรมาบ่อย น่ารำคาญ"

     "นายไม่เปลี่ยนเบอร์ล่ะ นายซื้อเครื่องใหม่ ทำไมไม่เปลี่ยนเบอร์ไปเลยล่ะ"

     "ฉันยังไม่อยากเปลี่ยนตอนนี้"

     "ทำไมล่ะ หรือว่านายรอรับโทรศัพท์ใคร" เซฮุนหันมามองหน้า เพื่อคอยจับผิดชานยอล

     "ป่าวสักหน่อย" 

     "จริงหรอ นี่ก็ 3 ปีแล้วนะ นายก็มีนูน่าของฉันอยู่ทั้งคน เฮ้อ.....แล้วก็รับๆ ไปเถอะ 4 สายแล้วนะ เผื่อเป็นคนที่นายรอ" ผมก็หวังว่าเค้าจะโทรมานะ ถึงจะเลิกกันแล้ว แต่เราก็เป็นเพือนกันได้นิ่ ผมคิดแบบนั้น จริงๆนะ

     "ครับ"

     'ชานยอลหรือเปล่า'

     "ครับ ใครครับ"

     'ฉันดีใจนะที่นายยังใช้เบอร์เดิม นายจำฉันได้มั๊ย'

     "เยจิน" 

     'หันมาข้างหลังสิ่'

     ผมหันหลังตามที่เธอบอก 'เยจิน' ใช่เธอจริงๆด้วย เธอโทรหาผม เธออยู่ต่อหน้าผม ตลอด 3 ปี เธอไม่เคยติดต่อผมมาเลย ผมรอเธอมาตลอด ถึงผมจะมีข่าวกับผู้หญิงมากมายตลอด 3 ปี  ผมไม่เคยลืมเธอเลย เธอคือผู้หญิงคนแรกที่ผมรัก เรารู้จักกันตั้งแต่กอนเดบิ้วแล้ว 

     มีปัญหาบางอย่างทำให้เราต้องเลิกกัน เธอบอกเลิกผม แล้วก็หายตัวไป ลาออกจากบริษัท ผมติดต่อเธอไม่ได้มาตลอด 3 ปี 

     "เยจิน"

     "ใช่ ฉันเอง " 

     ผมมองเธอแบบไม่น่าเชื่อ ผมดีใจมาก เธอหายไป แล้วจู่ก็กลับมา ผมอยากจะดึงเธอเข้ามากอดให้หายคิดถึง แต่ก็ทำไม่ได้

     "ฉันไปดูคอนเสิร์ตพวกนายมาด้วยนะ พวกนายนี่หล่อขึ้นตั้งเยอะ"

     "ไง หายไปไหนมาตั้งนาน ชานยอลรอเธอ จนรอไม่ไหวแล้วรู้ป่าว"

     "นายอย่ามาอำฉัน เซฮุน ฉันเห็นชานยอลเป็นข่าวกับสาวๆเยอะจะตาย ฉันดีใจที่ได้เจอพวกนายนะ เราไปหาอะไรกินกันมั๊ย จะได้คุยกันด้วย"

     "เอาสิ่ ชานยอลไปที่ไหนกันดี"

     "..."

     "ชานยอล!!! เฮ้...ชานยอล นายเป็นอะไร เลิกตะลึงได้แล้ว"

     "555 ใช่..จริงด้วย นายนี่ยังเหมือนเดิมเลยนะ ป๊ะ ไปหาไรกินกัน แต่พวกนายต้องเลี้ยงฉันนะ" เยจินเดินแทรกกลางมาคล้องแขนชานยอลและเซฮุน

     พวกเรา 3 คนมาทานอาหารด้วยกัน ร้านนี้ค่อนข้างเงียบ คนไม่พลุกพล่าน เราได้คุยกันมากมาย เธอเล่าว่าเธอติดตามข่าวเรามาตลอดตอนที่ไปอยู่อเมริกา กำลังจะกลับเกาหลี เลยแวะมาเที่ยวที่ญี่ปุ่นก่อน พอกินข้าวเสร็จผมก็มาส่งเธอที่โรงแรม ส่วนเซฮุนขอแยกตัวไป เราแวะซื้อไก่และเครืองดื่มไปฝากเพื่อนของเธอที่มาญี่ปุ่นด้วยกัน ป่านนี้คงรอกินแย่แล้ว ระหว่างทางที่มาส่งเยจิน เราเงียบกันมาตลอดทาง จนผมตัดสินใจถามเธอ

     "ทำไมเธอถึงทิ้งฉันไป ฉันผิดอะไร" เธอหันมามองหน้าผม

     "นายไม่ผิดหรอก ฉันแค่ไม่อยากเป็นตัวถ่วงของนาย นายก็รู้ว่าทางค่าย ไม่สนับสนุนเรา..."

     "แต่เราสัญญากันแล้วนิ่ว่าจะไม่ทิ้งกัน จะสู้ไปด้วยกัน"

     "ตอนนั้นฉันต้องการทำเพื่อนาย แล้ววิธีนี้ก็ดีที่สุดแล้ว ถ้าฉันไป มันจะดีกับนายที่สุด"

     "ก่อนที่เธอจะไป เธอเคยถามความคิดเห็นฉันก่อนมั๊ย ว่าต้องการแบบนี้หรือเปล่า" ผมมองหน้าเธอ

     "ฉันขอโทษ....ถ้าฉันกลับมาตอนนี้ มันจะทันมั๊ย เราจะเป็นเหมือนเดิมได้มั๊ย"  กลับมาเป็นเหมือนเดิมหรอ ไม่ทันแล้วหล่ะ ตอนนี้ผมมีแฟนแล้ว

     "อุ๊ย!!!! ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ พอดีฉันกำลังแย่ง...." เสียงเธอหยุดไป

     "ไม่เป็นไรครับ ผม..." ผมถูกชนครับ มัวแต่ดูเสื้อที่เปื้อนโค๊ก พอเงยหน้ามาดูคนที่ชนผม ผมถึงกับอึ้งพูดไม่ออก 'ยู' แฟนผม ตั้งแต่โทรศัพท์ตกน้ำ ผมก็ไม่ได้โทรหาเธอหลายวันแล้ว ไม่โทรหายังไม่พอ เธอยังมาเห็นผมอยู่กับผู้หญิงคนอื่นอีก งานเข้าผมแน่ เธอต้องวีนแน่

     แต่ป่าวเลย เธอไม่พูดอะไรสักคำ ได้แต่มองหน้าผมอย่างเดียว เธอทำหน้าไม่ถูก เหมือนกับกำลังจะร้องไห้เลย

     "เป็นอะไรมั๊ย ชุดนายเปื้อนโค๊กหมดเลย ชานยอล" เยจิน เอ่ยขึ้น

     "คือผม..." ผมพยายามจะพูดกับยู แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี

     "ว้าย!!!!! ชานยอลจริงๆด้วย ขอโทษแทนเพื่อนฉันด้วยนะค๊ะ เราไม่ทันระวัง ชุดคุณเปื้อนเลย เดี๋ยวเราเอาไปซักให้ค่ะ ซื้อให้ใหม่ก็ได้ค่ะ

     "เรื่องนั้นช่างมันเถอะครับ คือผม......"

     "งั้นฉันขอลายเซ็นต์หน่อยได้มั๊ยค๊ะ เพื่อนฉันชอบคุณมากเลย แต่เค้าไม่เคยเป็นติ่งเกาหลี คงทำตัวไม่ถูกอ่ะค่ะ" คุณไม่ต้องขอลายเซ็นต์ให้เธอหรอกครับ เธอได้ใกล้ชิดผมมาก ไม่ต้องเอาไปหรอกครับลายเซ็นนั่นน่ะ

     "ขอโทษนะค๊ะ พอดีพวกเรารีบกันนะค่ะ ไว้โอกาศหน้านะค๊ะ"

     "แต่ว่าไหนๆ ก็ได้เจอแล้ว ไม่...." ระหว่างที่สาวๆ คุยกัน ผมทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะอธิบายเธอยังไง ได้แต่มองหน้าเธอ เธอตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้ และหลบตาผม

     "นามิไปกันเถอะ ขอโทษด้วยนะค๊ะ ที่ทำให้คุณต้องลำบาก" พอเธอพูดเสร็จเธอก็รีบดึงเพื่อนเธอไปเลย

     "เดี๋ยวครับ ผม....." ผมพยายามจะเรียกเธอ แต่เธอก็ไม่สนใจ

     "ชานยอลไปกันเถอะ เรารีบกันนะ"

     ผมเริ่มสับสน ตัดสินใจไม่ถูก ว่าจะตามเธอไปดี หรือจะอยู่กับเยจินดี ผมทำตัวไม่ถูกจริงๆ ผมต้องไปทางไหน ทำยังไง ช่วยผมคิดที อีกคนก็คือแฟนเก่าที่รอคอยมานาน อีกคนก็คือแฟนใหม่ คนปัจจุบัน ที่บังเอิญมาเจอกัน

     โลกนี้มันช่างกลมจริงๆ งานเข้าผมอีกแล้ว ผมจะเลือกทางไหนดีคร๊าบบบบบบบบบบ ที่จะไม่ทำให้พวกเธอต้องเสียใจกัน

                      -------------------------------

     ถ้าเป็นคุณจะเลือกทางไหนกันดี ตอบหน่อยคร้าา