Oh my Codeline! สายรหัสต้องแอบรัก♥

Kaew’s mode
 
 
ตอนนี้ก็เปิดเทอมมาได้สองอาทิตย์เต็มๆแล้ว สองอาทิตย์มานี้ฉันได้ของจากพี่รหัสเยอะมากๆ แถมยังเป็นของที่ฉันชอบซะด้วยสิพี่รหัสดีมีชัยไปกว่าครึ่งจริงๆ 55555 แล้ววันนี้ก็มาถึง วันเฉลยสายรหัสไงล่ะ!! เอาล่ะสิจะได้รู้แล้วว่าใครเป็นพี่รหัสฉัน ><
 
 
ฉันเดินมา ณ จุดที่กลุ่ม 3 ของพวกเรานัดหมายกัน คนเริ่มมากันเยอะแล้วเหมือนกันนะ พี่ปีสอง ปีสาม ปีสี่แล้วก็ปีอื่นๆก็มากัน เพราะว่า หลังจากเฉลยเสร็จแล้ว เขาจะให้เราไปกินข้าวกับสายรหัสเลย
 
 
“น้องๆปี 1 ทุกคนมานั่งรวมกันตรงนี้เลยนะคะ เราจะเริ่มทำภารกิจตามหาสายรหัสกันแล้วค่า” เสียงเจื้อยแจ้วของพี่ฟางดังขึ้น แล้วเด็กปี 1 ทุกคนรวมทั้งฉันด้วยก็เดินไปนั่งตรงจุดที่พี่ฟางบอกสักพักนึงคนก็ครบพี่ปีสองคนหนึ่งก็เดินแจกภารกิจของแต่ละสายให้กับน้องๆ
 
 
“อ่ะ อันนี้ของน้องแก้วค่ะ” พี่คนนั้นยื่นกระดาษมาให้ฉัน 1 ใบฉันกล่าวขอบคุณก่อนจะรับมาอ่านทันที
 
 
‘ตามหาพี่ผู้หญิงผมยาว แล้วเข้าไปกอด ถ้าพี่เขากอดตอบ แปลว่าถูกคนแล้ว รับภารกิจต่อไปที่พี่คนนั้น’
 
 
ทันทีที่ฉันอ่านจบ ฉันก็มองไปรอบๆเพื่อดูว่ามีพี่ผู้หญิงผมยาวกี่คน...1 2 3 4 5 6.... เอ่อ ... ฉันว่านับไม่ถ้วน.....
 
 
ฉันค่อยๆเดินตามหาพี่ผู้หญิงผมยาวในภารกิจ ก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง.. แล้วฉันก็...
 
 
ฟึ่บบบบบ
 
 
ฉันกอดพี่คนนั้นทันที
 
 
“เหอ..... อะไรอ่ะน้อง...” พี่ผู้หญิงคนนั้นพูดงงๆ
 
 
“อ้าว ไม่ใช่หรอ ไม่มีอะไรค่ะพี่  ไม่มีอะไร แหะๆ” ฉันขอโทษแล้วยิ้มให้พี่ผู้หญิงคนนั้นก่อนจะเดินออกไป
 
 
ฉันเดินไปกอดผู้หญิงผมยาวคนแล้วคนเล่าก็ยังไม่ใช่สักคน ฉันว่าฉันดูเป็นเหมือนโรคจิตเข้าไปทุกทีละ แต่ก่อนที่ฉันจะไปกอดผู้เคราะห์ร้ายรายต่อไป..
 
 
“น้องแก้ว เป็นไงบ้าง” ฉันหันไปตามเสียงเรียก
 
 
“อ้าว พี่ฟาง แก้วยังหาไม่เจอเลยค่ะ ภารกิจยากไปนะบางที โฮฮฮฮ” ฉันโอดครวญ
 
 
ฟึ่บบบบ
 
 
พี่ฟางกอดฉัน ก่อนที่ฉันจะกอดตอบแบบงงๆ
 
 
“ใช่ป่ะ5555555” พี่ฟางปล่อยฉันออกจากอ้อมกอดก่อนจะถามฉัน แต่ก่อนที่ฉันจะได้ตอบอะไรนั้น..
 
 
“เห้ย ไรอ่ะฟาง ทำไรอ่ะ ทำงี้ได้ไง ป๊อปหึงนะ” พี่ป๊อปปี้ที่คาดว่าน่าจะแอบนั่งมองๆอยู่เดินตรงเข้ามาหาพี่ฟางทันที
 
 
“โอ๊ย พี่ป๊อป เค้าทำภารกิจกันอยู่  ไปไกลๆเลยไป ชิ่วๆ” พี่ฟางแว้ดใส่พี่ป๊อปปี้ ก่อนที่จะไล่ให้พี่ป๊อปกลับไปนั่ง ฉันได้แต่ยืนมองแล้วอมยิ้ม
 
 
“พี่ฟางเองหรอ ผู้หญิงผมยาวในภารกิจ งั้นพี่ฟางคือพี่รหัสแก้วใช่ปป่ะๆๆๆๆ” ฉันถามหลังจากที่พี่ป๊อปกลับไปนั่งแล้วเห้ยยยย หรือว่าพี่ฟางคือพี่รหัสช้านนนนนนนนนนนน
 
 
“ช่าย พี่เอง แต่พี่ไม่ใช่พี่รหัสแก้วนะ อ่ะนี่ ภารกิจต่อไปนะจ๊ะ” พี่ฟางยื่นกระดาษให้ฉัน
 
 
‘เพล้ง’ เสียงหน้าฉันเองแหละ
 
 
‘ภารกิจต่อไป ตามหาพี่คนที่ชื่อขึ้นต้นด้วยตัว ม.ม้าอยู่ปีสาม ถ้าเจอแล้วเข้าไปแนะนำตัว พร้อมคุกเข่าและบอกพี่ว่าขอให้รับข้าเป็นรุ่นน้องด้วย’
 
 
เอิ่ม... พี่ปีสามมีใครชื่อขึ้นต้นด้วยม.ม้าบ้างเหรอ...
 
 
ฉันเดินไปเรื่อยๆ เจอพี่ปีสามตั้งหลายคนแต่ยังไม่มีใครชื่อขึ้นด้วยม.ม้าเลย
 
 
“น้องแก้ว เป็นไงบ้าง หาใครอยู่คะ” พี่จินนี่เดินมาถามฉัน
 
 
“พี่จินนี่ แก้วหาพี่ปีสามที่ชื่อขึ้นด้วยม.ม้าอยู่ค่ะ พี่จินนี่พอจะรู้จักมั้ยคะ” ฉันดีใจมากๆ ในที่สุดก็มีคนมาช่วยฉันตามหา ฮืออออ พี่จินนี่นี่นางฟ้ามาโปรดจริงๆ
 
 
“เดี๋ยวนะ ขอพี่คิดแป๊บนึง...ปีสาม มีพี่เฟย์ เอ๊ะ นั่นฟ.ฟัน พี่เขื่อน ก็ไม่ใช่ พี่มีน เออใช่เลย!!! น้องแก้ว พี่มีนไง พี่มีน!!” พี่จินนี่หันมาบอกฉันด้วยท่าทางดีใจสุดขีด
 
 
“พี่มีนคนไหนคะพี่จินนี่” ฉันถามพี่จินนี่ เอ่อ..ใครฟระ พี่มีน
 
 
“คนนู้นๆ” พี่จินนี่ชี้ไปทางพี่ผู้หญิงหน้าหมวยๆคนหนึ่ง
 
 
“ขอบคุณนะคะพี่จินนี่ พี่จินนี่น่ารักที่สุดเล้ยยยยยย” ฉันขอบคุณพี่จินนี่แล้วเดินไปทางพี่มีน ก่อนจะเริ่มทำตามภารกิจที่ได้มา เป็นเรื่องดีที่ฉันทำถูกคน แล้วพี่มีนก็เฉลยกับฉันมาว่า พี่เขาเป็นพี่รหัสปีสามของฉันเอง  เดี๋ยวให้ฉันไปหาพี่รหัสปีสี่ ได้เลย พี่รหัสปีสี่ยืนรอฉันอยู่ใต้ต้นหมากต้นแรกทางทิศตะวันตก
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
End Kaew’s Mode
 
 
 
Fang’s Mode
 
 
ตอนนี้ฉันกำลังทำหน้าที่ช่วยน้องๆทำภารกิจในการตามหาพี่รหัสของแต่ละคนท่ามกลางแดด 33 องศา อากาศร้อนมากๆ แต่กิจกรรมก็ดำเนินไปอย่างสนุกสนาน บางภารกิจนี่ก็ทำฉันขำจนท้องแข็งเลยจริงๆไม่รู้เพื่อนๆคิดได้ยังไง 555555555
 
 
ส่วนน้องรหัสของฉันเอง ฉันเฉลยไปเรียบร้อยแล้ว น้องรหัสของฉันคือ น้องพิมผู้น่ารักนุ่มนิ่มเหมือนฉันไม่มีผิด อิอิ อ๊ะ นั่นจินนี่นี่นาตัวแดงเชียว จะเป็นไรไหมนะ
 
 
“เห้ย จินนี่เป็นไร ไม่สบายป่ะเนี่ย หน้าแดงๆ” ฉันถามพร้อมเอามือแตะหน้าผากจินนี่ที่ยืนยิ้มอยู่ จินนี่นี่ก็แปลกคนมายืนยิ้มอะไรกลางแดด...
 
 
“เปล่าหรอกฟาง จินนี่ร้อนๆอ่ะ” จินนี่ยังคงยิ้มต่อไป.. เอ่อ พิลึกจริงๆนะเพื่อนฉัน บอกว่าร้อนแต่มายืนยิ้มกลางแดด
 
 
“แล้วจินนี่เฉลยน้องรึยังอ่ะ ไปนั่งก่อนมั้ย”
 
 
“ไม่เป็นไรฟาง เดี๋ยวจินนี่รอน้องทำอีกภารกิจนึง แล้วรอพี่ปีสี่ให้สัญญาณค่อยเข้าไปเฉลยอ่ะ”
 
 
“อืม งั้นเดี๋ยวฟางคงต้องไปเลี้ยงกับสายรหัสก่อนนะ ไว้เจอกัน” ฉันลาจินนี่ก่อนจะเดินไปหาสายรหัสของฉัน
 
 
 
 
“ฟางงงงงงงงงง ไปไหนมา พี่ตามหาแทบแย่เลย” เสียงอย่างงี้จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก...ไอ้พี่ป๊อป เฮ้ออออออออ
 
 
“อย่าเว่อร์เหอะพี่ป๊อป นี่จะไปที่ไหนกันคะทุกคน” ฉันถามพี่ๆในสาย ซึ่งประกอบด้วย น้องพิมปี1 ฟางปี2 พี่ป๊อปปี้ปี3 พี่ขนมจีนปี4 และพี่จองเบปีบัณฑิต
 
 
“เดี๋ยวพี่พาไปเอง” พี่ขนมจีนยิ้มแล้วลากพวกเราขึ้นรถไป....
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
End Fang’s Mode
 
 
 
 
Kaew’s Mode
 
 
ฉันเดินมาทางต้นหมากที่พี่มีนบอกเอาไว้ มีพี่ๆยืนอยู่ประมาณสองสามคนเห็นจะได้ เอ๊ะ นั่นมัน ชาลีนี่นา พี่เขาชื่ออะไรนะ ฉันลืมแล้ว... แต่ฉันก็ไม่รอช้าเดินเข้าไปหาพี่ๆทั้งสามคนทันที
 
 
“ใครเป็นพี่รหัสหนูคะ” ฉันถามออกไปตรงๆ
 
 
“เฮ้ย น้อง ถามตรงๆอย่างงี้ได้ไงเล่า มันต้องมีภารกิจต้องทำสิ” พี่คนนึงพูดออกมา
 
 
“ไอ้พายุ อย่าไปแกล้งน้องสิวะ น้องเขาถามก็บอกไปสิ” ชาลีบอก โอ๊ย พ่อเทพบุตรของฉันนนน
 
 
“โห่ย ไรวะ โทโมะ ไม่สนุกเลย” พี่คนที่ชื่อพายุบอกอย่างเซ็งๆ ใช่แล้วว ชาลีชื่อพี่โทโมะ!
 
 
“แล้วสรุปใครคะ” พี่โทโมะเหอะ พี่โทโมะ พี่โทโมะ ฉันภาวนาอยู่เป็นสิบๆรอบก่อนที่จะ..
 
 
“เออๆ เฉลยก็ได้ พี่เองอ่ะ ปะ ไปหาไรกินกัน” พี่พายุบอกก่อนจะเข้ามาโอบไหล่ฉันเดินไป
 
 
“..........................................................” เหมือนโลกหยุดหมุน... ความหวังพังทลาย... ฉันหมดคำพูดจริงๆ ฮือออออออออออออออออออออออออออ
 
 
“น้องแก้ว พี่เองเป็นพี่รหัสปีสองของน้อง ยินดีต้อนรับเข้าสู่สายเราน้า” พี่จินนี่เดินมาเฉลยฉันแล้วยิ้มให้กับฉัน ทำให้ฉันหลุดออกจากความผิดหวังเมื่อกี๊
 
 
“พี่จินนี่เป็นพี่รหัสแก้วหรอ แก้วดีใจจจจจจจจจจจจจ” ฉันยิ้มกว้างให้กับพี่จินนี่ พร้อมสะบัดมือของพี่พายุออก ก่อนจะเดินไปกอดพี่จินนี่ ฉันดีใจนะที่พี่จินนี่เป็นพี่รหัสฉัน แต่พี่พายุเนี่ยดิ... ฉันไม่โอเคอย่างแรง พูดแล้วจะร้องไห้ ฮืออออออออ
 
 
“พี่ก็ดีใจน้า ที่ได้แก้วเป็นน้องรหัสอ่ะ” พี่จินนี่กอดตอบฉัน
 
 
“แล้วพี่อ่ะแก้ว โห่ย” พี่พายุยื่นหน้าเข้ามาหาฉันในขณะที่ฉันกอดกับพี่จินนี่ ทำเอาฉันผงะ บรึ๋ย สยองจริงๆ ขนลุกมาก
 
 
“พี่พายุ พี่มาแกล้งอะไรน้องจินนี่อีกแล้ว”  พี่จินนี่ยืนกอดอกแล้วดุพี่พายุ
 
 
“แหม ก็หยอกนิดหยอกหน่อยไม่ได้รึไง แล้วจะไปเลี้ยงสายที่ไหนกันดีล่ะสาวๆ” พี่พายุถามขึ้นมา
 
 
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เดี๋ยวจินนี่ต้องรอพี่มีนมาก่อน อ๊ะ นั่นไง พี่มีนมาแล้ว” พี่จินนี่โบกไม้โบกมือให้พี่มีน
 
 
“ไงจ๊ะ สรุปไปไหนกันดี” พี่มีนถาม
 
 
“แก้วอยากกินอะไรเอ่ย เอ๊ะ พี่จำได้ๆชาบูใช่มั้ย งั้นเราไปกินชาบูกันค่ะพี่มีน” พี่จินนี่จำได้ด้วยอ่ะ ฮิฮิฉันจึงพยักหน้าหงึกๆเห็นด้วย
 
 
“งั้นไปกันเลยมะ พี่โฟร์รออยู่แล้ว ไปจ้ะ แก้ว จินนี่ ... พี่โทโมะด้วยค่ะ ไปยืนหลบมุมอะไรตรงนั้น” พี่มีนหันไปเรียกพี่โทโมะ
 
 
“อ้าว เรียกพี่โทโมะมาทำไมอ่ะคะ” ฉันถามพี่มีน
 
 
“ก็พี่โทโมะเป็นพี่รหัสปีสี่ไงน้องแก้ว จะไม่ให้พี่เขาไปด้วยหรอ”พี่มีนพูดขำๆ
 
 
“สายเราพี่ปีสี่คือพี่พายุไม่ใช่หรอคะ” ฉันเหวอเลย
 
 
“พี่พายุ พี่แกล้งน้องจินนี่อีกแล้ว!!” พี่จินนี่เดินเข้าไปตีพี่พายุ
 
 
“โอ๊ยๆๆ ก็แค่หยอกเล่นนิดเดียวน่า ใครจะไปรู้ว่าจะเชื่อเล่า ไอ้นี่ก็เหมือนกัน ทำไมไม่เฉลยน้องเค้าไปล่ะวะ ปล่อยให้กูเล่นอยู่ตั้งนานเนี่ย” พี่พายุหลบฝ่ามือของพี่จินนี่ ที่ดูๆแล้วเหมือนจะเบามาก พร้อมๆกับด่าพี่โทโมะไปด้วย
 
 
“อย่างนี้หมายความพี่โทโมะเป็นพี่รหัสแก้วหรอคะ”ฉันยังงงๆอยู่
 
 
“ใช่ พี่เอง พี่รหัสเธอ” พี่โทโมะเดินมายืนยันด้วยท่าทีขรึมๆ
 
 
“..................” เหมือนโลกหยุดหมุนอีกครั้ง ความหวังที่พังทลายไปในตอนแรก กลับขึ้นมาใหม่ ทำให้หัวใจดวงน้อยๆพองโตขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
 
 
“น้องแก้วๆ ไปกันเถอะค่ะ” พี่จินนี่เรียกพร้อมจูงมือฉันตามพี่มีนและพี่โทโมะ ซึ่งเดินไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ไป
 
 
“ไว้มากินเลี้ยงกับพี่ก็ได้นะจ๊ะสาวๆ” พี่พายุตะโกนไล่หลังมา
 
 
“ฝันไปก่อนนะคะ พี่พายุไปแก้ว พี่มีนกะพี่โทโมะ ไปนู่นแล้ว” พี่จินนี่หันไปแลบลิ้นใส่พี่พายุแล้วพาฉันเดินให้เร็วขึ้น
 
 
.
 
 
.
 
 
.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
-----------------
 
 
 
แหะๆ โทษทีหายไปนาน ยังมีคนอ่านอยู่มั้ยหว่า... 
เราว่าเราเดินเรื่องช้าไปอ่ะ  ขอโทษด้วยน้า เดี๋ยวตอนต่อๆไปจะพยายามเดินเรื่องให้เร็วขึ้น 
ขอโทษจริงๆ เรามันพวกอืดดดดดดดดดดดด555555555
ps. อยากได้สเปกันมั้ย? อยากได้คู่ไหน บอกได้เลยจ้าาาาา
ps.2 คอมเม้น โหวต ให้เราสักนิดนึง ก็จะขอบคุณเป็นอย่างสูงค่าาาา 
ด้วยรัก จากไรท์เอง ♥