Oh my Codeline! สายรหัสต้องแอบรัก♥

     แก้วเดินก้าวเท้าเข้ามาในมหาวิทยาลัย พร้อมมองผู้คนมากมายที่อยู่ตรงหน้า มีทั้งรุ่นเดียวและคนละรุ่นกับเธอด้วยความตื่นเต้น
 
 
"อ่า..ที่นัดพบของคณะเรา อยู่ตรงไหนนะ.. อืม..ใต้ตึกคณะหรอ ใต้ตึกคณะๆๆๆ" แก้วพูดย้ำๆถึงสถานที่ที่จะต้องไป
 
 
"ว่าแต่ตึกคณะมันอยู่ตรงไหนล่ะเนี่ย?" แก้วเดินมาเรื่อยๆ ผ่านผู้คนมากมายแต่แล้วเธอก็ยังหาตึกคณะของเธอไม่เจอ
 
 
"ขอโทษนะคะ คณะบริหารไปทางไหนหรอคะ" แก้วตัดสินใจถามผู้หญิงคนนึงที่ยืนอยู่ใกล้ๆเธอ
 
 
"อ๋อ น้องปี 1 ใช่มั้ยคะ ไปต่อแถวกับเพื่อนแล้วตามพี่มาทางนี้เลยค่ะ เอ้า เด็กๆจ๋าาา ตามพี่มานะคะ เราจะไปเข้ากลุ่มกัน" พี่ผู้หญิงคนนั้นชี้ให้แก้วเข้าไปต่อแถวรวมกับเพื่อนๆ ก่อนจะหันไปพูดกับทุกคนผ่านทางโทรโข่ง
 
 
"ตามมานะจ๊ะ ตามมา อย่าแตกแถวล่ะ" พี่ผู้หญิงเดินนำไป พลางหันมามองเด็กๆเป็นระยะๆ ไม่นานนักก็ถึงจุดหมาย
 
 
"น้องๆเดินไปลงทะเบียนกันทางด้านโน้นเลยนะคะ แล้วจะได้รู้ว่าตัวเองอยู่กลุ่มไหนกัน" พี่ผู้หญิงคนเดิมชี้ไปทางโต๊ะลงทะเบียน
 
 
แก้วและเพื่อนๆเดินไปต่อแถวตรงจุดลงทะเบียนที่พี่คนนั้นชี้ ไม่นานนักก็ถึงคิวของเธอ เธอลงชื่อจากนั้นพี่ที่จุดลงทะเบียนก็ยกกล่องขึ้นมาให้เธอจับกลุ่ม
 
 
แก้วล้วงมือลงไปในกล่องใบนั้นควานหากระดาษเพียงใบเดียวที่เธอจะได้เป็นเจ้าของ
เมื่อหยิบได้แล้วแก้วก็ยื่นให้กับพี่คนนั้น
 
 
"กลุ่ม 3 นะจ๊ะ น้องได้อยู่กลุ่ม 3 ดีใจด้วยจ้าาาาา เดี๋ยวเดินไปทางนู้นเลยนะ จะมีพี่กลุ่มสามรอต้อนรับอยู่" พี่คนนั้นชี้ไปทางที่มีคนยืนอยู่เยอะ ฉันกล่าวขอบคุณพี่เขาและเดินไปทางนั้นทันที
 
 
"สวัสดีค่ะพี่" แก้วยกมือไหว้และยิ้มให้กับพี่คนที่ถือป้ายหมายเลข 3 ขนาดใหญ่
 
 
"สวัสดีจ้าาา เชิญทางนี้เลยนะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่กลุ่ม 3 พี่ชื่อพี่ฟาง อยู่ปี 2 นะ" ฟางแนะนำตัวให้กับรุ่นน้องของเธอก่อนจะเดินจูงมือน้องใหม่ไฟแรงเฟร่อ เข้าไปที่เต๊นท์ที่มีคนจำนวนมากพอประมาณนั่งรออยู่บ้างแล้ว
 
 
 
 
 
 
- Kaew's mode -
 
 
 
พอเข้าไปในเต๊นท์ ก็มีพี่เอาป้ายชื่อมาให้ฉันมาห้อย แล้วฉันก็เดินไปนั่งรวมกับเพื่อนๆ
 
 
"สวัสดี เธอชื่ออะไรหรอ ฉันพิมนะ" สาวน้อยหน้าหวานที่นั่งข้างๆฉันแนะนำตัวเอง
 
 
"เราชื่อแก้วนะ ยืนดีที่ได้รู้จัก" ฉันยกป้ายชื่อขึ้นโชว์แล้วก็ยิ้มให้กับพิม จากนั้นฉันก็หันไปทำความรู้จักกับเพื่อนที่นั่งอยู่รอบๆตัว วู้วววว เพื่อนๆน่ารักกันทั้งนั้นเลยแหละ ถึงฉันจะยังจำได้ไม่หมดก็เถอะนะ ที่ฉันจำได้ก็เยอะอยู่นะ มีใครบ้างนะ พิม.... เฟย์ ... ใครอีกอ่ะ.....
 
 
ในขณะเดียวฉันก็แอบหันมองไปรอบๆเพื่อสังเกตว่ามีใครพอจะเป็นดาวหรือเดือนของกลุ่มนี้ได้บ้าง แล้วฉันก็ไปสะดุดตากับผู้ชายคนหนึ่ง ที่นั่งอยู่ห่างฉันไปไกลพอตัวอยู่ โหยยยยยยยยยยย คือแบบเค้าออร่าพุ่งมากเลยอ่ะ!!! โอยยยยยย นี่แหละ เดือนกลุ่มเราาาาาาา ไหนชื่ออะไร อืม...ชาลีหรอ เอาล่ะ ทุกคนเป็นพยานนะ แก้วว่าเดือนกลุ่มเราต้องชื่อชาลีแน่นอน 5555555
 
 
ตอนนี้คนมากันจะล้นเต๊นท์แล้วล่ะ ฉันว่าคนมันเยอะไปแล้วนะ..ทำไมมหาวิทยาลัยไม่เอาเต๊นท์ที่ใหญ่กว่านี้มาหน่อย ฉันว่ามันอึดอัดคับแคบมากๆเลย เฮ้ย!! นั่น! มีคนเป็นลมไปแล้วด้วย!!!
 
 
ในขณะที่ทุกคนกำลังชุลมุนกันกับคนที่เป็นลม พี่ฟางก็เข้ามาพูดผ่านโทรโข่ง
 
 
 
"ใจเย็นๆนะคะน้องๆทุกคน ตอนนี้ให้น้องเขาไปพักนะ ส่วนเรา มาเล่นเกมกันดีกว่าเนอะ เย่ๆๆๆๆ" พี่ฟางพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริงสุดๆ หูยย พี่เขาน่ารักมากๆเลย
 
 
"พี่จะอธิบายเกมให้ฟังนะคะ เกมนี้มีชื่อว่ากะหล่ำปลี วิธีการเล่นก็ง่ายๆเลย นี่คือกะหล่ำปลีของพวกเราทุกคนนะคะ" พี่ฟางพูดพลางยกก้อนกระดาษยับๆขนาดใหญ่ขึ้นมาให้ดู
 
 
"พี่จะให้น้องๆส่งเจ้ากะหล่ำนี้ไปเรื่อยๆ จะส่งยังไงก็แล้วแต่นะคะ แล้วเพลงหยุดที่ใครก็..ยังไม่บอก เดี๋ยวเรามาดูกันค่ะ5555555" พี่ฟางพูดจบก็ส่งกระหล่ำปลีหรือก้อนกระดาษสองก้อนให้กับน้องๆที่นั่งอยู่ข้างหน้าทั้งสองฝั่ง
 
 
"เริ่มแล้วน้าาาาาา 1.... 2..... 3....... ไป๊!!!!" พี่ฟางพูดออกมาเสียงดังพร้อมกับเพลงที่เริ่มขึ้น
ทุกคนส่งกะหล่ำปลีนั่นไปมาอย่างสนุกสนานมาก ได้ปุ๊บรีบโยนทิ้งไปอย่างกับจับเชื้อโรคแน่ะ 55555555555
 
 
 
ปิ๊ด!! แล้วเสียงเพลงก็หยุดลง
 
 
เกือบไปแล้วไง ฉันเกือบจะได้ไอ้กะหล่ำปลีนี่แล้ว แต่โชคดีไปที่พิมได้มันไป ส่วนอีกอันนึง รู้สึกว่าจะเป็นคนที่นั่งอยู่อีกฝั่งนึงได้ไปนะ
 
 
"เอ้าน้องคนที่ได้กะหล่ำไป ลุกขึ้นยืนเลยค่ะ มีน้องพิม กับน้องเคนตะนะคะ" พี่ฟางอ่านป้ายชื่อของทั้งคู่ ก่อนที่พิมกับเคนตะจะลุกขึ้นยืน
 
 
"ทีนี้ บทลงโทษของน้องๆ อยู่ในกะหล่ำปลีนั่นแหละค่ะ แกะกระดาษออกมา 1 ชั้นเลยค่ะ แกะเลยยยย ฮิ้ววววววว" พี่ฟางและเพื่อนๆรวมถึงฉันด้วยโห่ร้องให้ทั้งคู่รีบแกะกระดาษออกไวๆ
 
 
"เต้นไก่ย่างกับคนที่ได้กะหล่ำอีกอัน" พิมแกะกระดาษออกหนึ่งชั้นแล้วอ่านข้อความในกระดาษ
 
 
"เต้นไก่ย่างกับเคนตะนะ น้องๆทุกคนช่วยกันร้องเพลงให้เพื่อนๆเต้นกันนะคะ น้องพิมกับน้องเคนตะออกมาเลยค่าาาา" พี่ฟางพูดเชิญพิมกับเคนตะออกไปข้างหน้า แล้วทั้งคู่ก็เต้นไก่ย่างกัน มันดูน่ารักมากๆเลย
 
 
"แล้วของน้องเคนตะล่ะคะ ได้อะไรเอ่ย" พี่ฟางหันไปถามเคนตะ
 
 
"เดินไปบอกรักพี่ป๊อปปี้ปี 3.. ฮะ.. ไอ้ป๊ะ... เอ้ย พี่ป๊อปไหนอ่ะครับ" เคนตะถามพี่ฟาง
 
 
"คนนู้นเลยค่ะ" พี่ฟางชี้ไปที่พี่ผู้ชายคนนึงที่หน้าตาดีเอาเรื่องอยู่เหมือนกันแฮะ แล้วเคนตะก็ค่อยๆเดินไปหาพี่ป๊อปปี้ที่ยืนรออยู่แล้ว
 
 
"พี่ป๊อปครับ" เคนตะเรียกพี่ป๊อปปี้
 
 
"ว่าไงน้อง"พี่ป๊อปปี้ยิ้มกวนๆให้กับเคนตะ สองคนนี้ดูเหมือนจะสนิทกันมาก่อนเลย
 
 
"ผมรักพี่นะครับ" เคนตะคุกเข่าลงตรงหน้าพี่ป๊อปแล้วยกมือพี่ป๊อปขึ้นมาจับไว้ เรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆที่นั่งอยู่ได้ไม่น้อยเลย ฮิ้วววววววววว
 
 
"โอเคค่ะ พอแล้วๆๆๆๆ เคนตะกลับที่ค่ะ" ก่อนที่เคนตะจะทำอะไรต่อพี่ฟางเข้าไปดึงมือเคนตะออกแล้วดึงเคนตะลุกขึ้น
 
 
"เป็นไร หึงหรอฟาง5555555" พี่ป๊อปปี้พูด นั่นก็ทำให้สามารถเรียกเสียงกรี๊ดจากน้องๆที่นั่งอยู่ได้อีก รวมถึงฉันด้วย
 
 
"ไอ้พี่บ้า" พี่ฟางหน้าแดง แล้วตีพี่ป๊อป
 
 
"ฮิ้วววววววววววว" นั่นก็ทำให้เสียงโห่แซวจากทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องรอบๆดังขึ้นอีกครั้ง
 
 
"พอแล้วค่ะๆ เรามาเล่นเกมกันต่อดีกว่านะคะ เอ้า! เพลงมาค่ะ" พี่ฟางโยนกะหล่ำไปให้น้องปี 1 ที่อยู่ใกล้ๆ แล้วเพลงก็ดังขึ้น เป็นสัญญาณว่า เกมเริ่มขึ้นอีกครั้ง
 
 
แล้วเกมก็ถูกดำเนินมาเรื่อยๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า หลายๆคนก็ออกไปทำตามบทลงโทษที่อยู่ในกระดาษ จนตอนนี้เจ้ากะหล่ำนั่นมันเล็กลงไปมากแล้ว จนถึงครั้งนี้..
 
 
 
ปิ๊ด!! แล้วเสียงเพลงก็หยุดลง..... ไม่อยากบอกเลยว่าไอ้เจ้ากะหล่ำปลีมันอยู่ที่ฉันอันนึง..T________T
 
 
"เอ้าน้อง..น้องแก้ว ยืนขึ้นค่ะ แล้วอ่านบทลงโทษในกระดาษดังๆนะคะ" พี่ฟางเรียกให้ฉันลุกขึ้นยืน ฉันค่อยๆคลี่กระดาษออกแล้วอ่านเสียงดังฟังชัด
 
 
"บอกรักคนที่ถือกะหล่ำอีกอันนึง" ฉันมองหน้าพี่ฟาเป็นเชิงว่า ต้องทำจริงๆหรอ...
 
 
"อีกคนนึงที่ถือกะหล่ำอยู่ไหนคะ ยู้ฮูๆๆๆ" พี่ฟางโบกไม้โบกมือมองหาคนถือกะหล่ำ
 
 
"อ๊ะ นั่นไง เอ่อ.. น้อง...ชาลี ลุกขึ้นเลยค่าา" เมื่อเจอพี่ฟางก็เรียกให้คนถือกะหล่ำอีกอันลุกขึ้นเอ๊ะ!! ฉันฟังไม่ผิดใช่มั้ย!! ชาลีนั่นมันว่าที่เดือนกลุ่มของฉันหนิ!!
 
 
"หูยแก้วววว โชคดีจังเลยอ่าาาาาา" พิมพูด
 
"แก้วววววว ขอฉันทำแทนได้มั้ยยย" ตามด้วยเฟย์
 
"พี่ล่ะอยากเป็นน้องแก้วจริงๆเล้ยยยยยยยย" พี่ฟางทำเสียงหวาน พร้อมตาเป็นประกาย
 
 
"เอาล่ะค่ะ เพื่อนๆทุกคนรออยู่เนอะ ก่อนที่จะมีคนทำแทน ขอเชิญน้องแก้วมาบอกรักชาลีตรงนี้เลยค่าาาาา" พี่ฟางเรียกฉันและชาลีออกไปข้างหน้า ฉันเลยเดินออกไป
 
 
"แล้วของชาลีในกระดาษว่ายังไงบ้างคะ" พี่ฟางถามชาลี
 
 
"..." ชาลีไม่ตอบ แต่ยื่นกระดาษให้พี่ฟาง
 
 
พี่ฟางรับกระดาษมาอ่านแล้วตาโต
 
 
"อู้ววววววหูยยยยย ให้ขอคนที่ถือกะหล่ำอีกอันนึงเป็นแฟน" พี่ฟางอ่านให้ทุกคนฟัง ทำเอาสาวที่นั่งอยู่ทุกคนร้องอิจฉาฉันกันใหญ่เลย
 
 
"พี่ฟางคะ แก้วว่าไม่ต้องก็ได้มั้ง" ฉันกระซิบบอกพี่ฟาง ถึงฉันจะเสียดายอยู่หน่อยๆ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก 5555555
 
 
"จะเอางั้นหรอ ชาลีว่าไง จะทำป่าว" พี่ฟางถามฉันแล้วหันไปถามชาลี ชาลีเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงบอกว่าก็แล้วแต่ ซึ่งสำหรับฉันแล้วมันดูน่าหมั่นไส้มากๆ 
 
 
"งั้นทำละกันค่ะพี่ฟาง" ด้วยความหมั่นไส้ทั้งหมดที่มี มาเป็นแฟนฉันเหอะชาลี 5555555
 
 
"โอเคงั้นก็ตามนี้เนอะ มา เริ่มกันเลยค่าาา" พี่ฟางเขยิบถอยให้ฉันยืนอยู่กับชาลีข้างหน้าสองคน
 
 
"ใครจะเริ่มก่อน" ฉันถามชาลี
 
 
"เธอก็ได้" ชาลีบอกฉัน
 
 
"งั้นฉันเริ่มเลยนะ" ฉันยิ้มแล้วเริ่มเล่นตามบทลงโทษที่ได้มา
 
 
"ชาลี ฉันมีอะไรจะบอก.. เธอเปรียบเหมือนกับไฟนำทาง ที่ส่องสว่างให้ฉันได้เจอกับหัวใจของตัวเองอีกครั้ง ไม่มีอะไรจะพูดมากไปกว่า ฉันรักเธอเอ่าะะะะะะ" ฉันมองหน้าชาลี พูดออกไปแล้วยิ้มให้เขา ไม่รู้เหมือนกันว่าพูดอะไรเน่าๆอย่างนี้ออกไปได้ยังไงกัน ให้ตายเถอะ
 
 
"ฮิ้วววววววววววววว" เสียงแซวก็มาอีกเป็นระยะๆ 
 
 
"โอเค งั้นวันนี้เป็นแฟนฉันนะ" ชาลีบอกฉันพลางยิ้มหวานๆให้ โอยยย ทำไมฉันเขิน ถึงฉันจะรู้ว่ามันเป็นแค่สิ่งที่ต้องทำตามกระดาษก็เหอะ 
 
 
"ตะ ตะ ตกลง เป็นค่ะ" ฉันพูดออกไปแบบไม่รู้ตัว
 
 
"ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววว" คราวนี้เสียงแซวมาแรงแซงโค้งมากๆ 
 
 
"โอเคค่าาา น่ารักมากๆเลยน้องแก้วกับชาลี เชิญกลับไปนั่งที่ได้ค่ะ 555555" พี่ฟางเดินกลับเข้ามา ตรงที่ฉันกับชาลียืนอยู่ แล้วบอกให้ฉันกลับที่ได้ ฉันก็เลยเดินกับไปนั่งที่เดิม
 
 
"เอาล่ะจ้าาา ทีนี้เราจะมาเล่นอย่างอื่นกันบ้างเนาะ ทุกคนน่าจะเบื่อกะหล่ำกันแล้ว มาๆ คราวนี้เราจะมาแด๊นซ์กัน มาๆๆ น้องๆทุกคนลุกขึ้นเลยค่าาาาา" พี่ฟางพูดแล้วกวักมือให้ทุกคนลุก แต่ฉันว่าฉันเพิ่งนั่งไปเองนะ อ่ะ ลุกก็ลุก55555
 
 
แล้วพี่ฟางกับพี่อีกหลายคนก็นำน้องๆเต้นกันอย่างสนุกสนาน ถึงจะมีบางคนเขินๆอยู่บ้าง จนมาถึงเพลงนี้.. เป็นเพลงที่เรียกให้พี่เนียนลุกขึ้นมา..
 
 
"น้องๆทุกคนรู้จักพี่เนียนกันมั้ย? พี่เนียนคือคนที่เป็นรุ่นพี่ของเราเนี่ยแหละ แต่มาทำเนียนไปกับน้องด้วย" พี่ฟางอธิบาย
 
 
โธ่..ฉันไม่คิดว่าจะมีพี่เนียนด้วย รู้สึกเหมือนโดนหลอกเลยแฮะ
 
 
แล้วพี่เนียนก็ค่อยๆลุกขึ้นไปทีละคน สองคน ลุกขึ้นไปอย่างต่อเนื่อง โอ้โห!! นี่มันเยอะมากๆเลยนะ!! เฮ้!! เฟย์เพื่อนฉันก็ลุกไปกับเขาด้วยน่ะ!!! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย!! เอ้า!! เคนตะก็ด้วย!! เฮ้!! นั่น!! ชาลีก็เป็นไปกับเขาด้วย!! ชาลี!! ชาลีจริงๆหรอ!!! ฉันอึ้งไปเลยน่ะ....
 
ตอนนี้พี่เนียนทุกคนลุกไปจนคนที่เยอะมากๆตอนแรกจนแทบจะล้นเต๊นท์ กลายเป็นเกือบจะหมดเต๊นท์เลยทีเดียว...
 
 
"เอาล่ะค่ะ ขอเชิญพี่ๆทุกคนมาแนะนำตัวตรงนี้นะคะ" พี่ฟางเรียกพี่เนียนทุกคนมาแนะนำตัว
 
 
"สวัสดีค่ะพี่ชื่อเฟย์นะคะ อยู่ปี3 ค่ะ" เฟย์(อดีต)เพื่อนของฉันแนะนำตัวเองอย่างสดใส 
 
 
"สวัสดีครับน้องๆ พี่ชื่อเคนตะนะครับ  อยู่ปี 3 ครับ" เคนตะที่ออกไปเต้นไก่ย่างกับพิมแนะนำตัวอีกคน แล้วทุกคนก็แนะนำตัวกันไปเรื่อยๆจนไปถึงชาลี..
 
 
"สวัสดีครับ พี่ชื่อโทโมะ อยู่ปี 4 นะครับ" ชาลีของฉันแนะนำตัว แต่เขาไม่ได้ชื่อชาลี!!! ฮือออ เค้าหลอกฉันนนนนนน T______T
 
 
แล้วกิจกรรมในวันนี้ก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงช่วงสุดท้าย เขาให้เด็กๆปี1ออกไปจับสายรหัสทีละคน จนมาถึงคิวของฉัน ฉันภาวนาขอให้ได้พี่ฟางเป็นพี่รหัส แล้วก็เอื้อมมือลงไปหยิบสลากในกล่อง เมื่อเอาขึ้นมาดู ฉันก็ได้เป็นเลข 18 ในกระดาษมา..
 
 
-----------------------
สวัสดีค่าาาาาาา เรากลับมาพร้อมเรื่องใหม่นะ55555555
ทุกคนคงลืมเราไปแล้วววว แต่ไม่เป็นไร เราจะรอให้ทุกคนจำได้
นานแค่ไหนก็จะรอออออ ฮือออออออ T___T