ขอโทษที่มันรักเธอ...

 
 
 
 
 
 
        ป๊อบปี้เดินออกไปทั้งน้ำตา ส่วนฟางเองก็ร้องไห้เสียใจไม่แพ้ป๊อบปี้ แต่จู่ๆระหว่างที่ป๊อบปี้เดินไปที่รถนั้นก็เกิดมีอาการเวียนหัวขึ้น และก็ล้มลง ดาวที่ยืนรดน้ำต้นไม้เดินไปเห็นก็ตกใจ รีบเข้าไปบอก คนในบ้านทันที
 
 
 
 
ดาว: คุณผู้หญิงค่ะๆๆ
 
 
 
 
แม่ฟาง: มีอะไรดาว เกิดอะไรขึ้น 
 
 
 
ดาว: คะคุณป๊อบปี้ คุณป๊อบปี้ 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: มีอะไร เกิดอะไรขึ้น 
 
 
 
 
 
ดาว: คุณป๊อบปี้เป็นลม นอนล้มอยู่หน้าบ้านค่ะ
 
 
 
 
 
     ฟางเดินมาก็ได้ยินพอดี ฟางรีบวิ่งออกไปดู ทันที ทุกคนก็ตามออกไปติดๆ 
 
 
 
 
ฟาง: พี่ป๊อบ!!!! 
 
 
 
 
แม่ฟาง: ดาวไปบอกให้ใครก็ได้เอารถออก พาคุณป๊อบปี้ไปโรงพยาบาล เร็วๆ
 
 
 
 
ดาว: ค่ะๆ 
 
 
 
 
 
         
ฟาง: พี่ป๊อบ พี่ป๊อบเป็นอะไรอ่ะ ตื่นซิ ตื่นขึ้นมา อย่าเป็นอะไรนะ ฟางขอโทษ พี่ป๊อบ อึก ฮื้ออออออออออออ พี่ป๊อบ อย่าเป็นอะไรนะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
             โรงพยาบาล หน้าห้องฉุกเฉิน 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: นั่งพักก่อนนะหนูฟาง 
 
 
 
 
ฟาง: ฟางขอโทษค่ะ เป็นเพราะฟางแท้ๆเลย พี่ป๊อบถึงเป็นแบบนี้ ฮือออ ฟางขอโทษนะค่ะ ฟางขอโทษ 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: อย่าโทษตัวเองเลยนะลูก พี่เค้าต้องไม่เป็นอะไรนะ พี่เค้าต้องปลอดภัย 
 
 
 
 
             หลังจากนั้นไม่นาน หมอก็ออกมา 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: คุณหมอค่ะ ลูกชายดิฉันเป็นยังไงบ้างค่ะ 
 
 
 
 
หมอ: คนไข้หมดสติไปนะครับ แค่คนไข้ไม่มีแรง ร่างกายขาดสารอาหาร ก็เลยหมดสติไป ตอนนี้คนไข้นอนให้น้ำเกลืออยู่นะครับ คงต้องอยู่ให้น้ำเกลือสัก วันสองวันนะครับ 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ค่ะ ขอบคุณคุณหมอมากค่ะ 
 
 
 
 
 
ฟาง: ฮือออ แม่ค่ะ เป็นความผิดของฟางเองอ่ะ ถ้าหนูเลิกทิฐิกับพี่ป๊อบ พี่ป๊อบก็คงไม่เป็นแบบนี้ 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: หนูฟาง หนูไม่ต้องโทษตัวเองนะลูก พี่เค้าปลอดภัยแล้ว เดี๋ยวพี่เค้าก็ฟื้นนะ อย่าคิดมากนะลูก มันไม่ดีนะ หนูกำลังท้องอยู่ 
 
 
 
 
ฟาง: ฟางขอโทษนะค่ะ อึก ถ้าอย่างนั้นฟางขออยู่เฝ้าพี่ป๊อบที่โรงพยาบาลนะค่ะ 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: จ้ะ  ถ้าพี่เค้าฟื้นมา คงดีใจแน่ๆเลย 
 
 
 
 
แม่ฟาง: ต่อไปก็ยกโทษให้พี่เค้าได้แล้วนะ 
 
 
 
 
 
ฟาง: ค่ะแม่ หนูจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
           เย้ๆๆๆๆ ฟางใจอ่อนแล้ว