ขอโทษที่มันรักเธอ...

 
 
 
ป๊อบ: ฟาง ฟาง เฮ้ย ทำไรอ่ะ 
 
 
 
ฟาง: พี่ป๊อบ ฮืออออ ช่วยฟางด้วยย 
 
 
 
....: ยุ่งไรด้วยว่ะ ผัวเมียจะมีความสุขกัน 
 
 
 
ป๊อบ: ผัวเมียบ้านมึงดิ ปล่อย กูบอกให้พวกมึงปล่อย
 
 
 
 
 
......: เฮ้ย ไปจัดการมันดิ สั่งสอนมันหน่อย 
 
 
 
ป๊อบ: ผลัวะ ผลัวะ ผลัวะ 
 
 
 
 
.....: เก่งหรอมึง เจอนี้หน่อยมั้ย ( จากนั้นคนร้ายก็ขวักมีดออกมา) 
 
 
 
 
ป๊อบ: เฮ้ย มึงซิ เจอนี้หน่อยมั้ย  (ป๊อบปี้จัดการทั้งสองคน สลบคาที่) 
 
 
 
 
 
มีน: คุณฟาง เป็นไงบ้างค่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟาง ฟางเป็นไงบ้าง 
 
 
 
ฟาง: ฟาง ฟะฟาง..... (อยู่ๆฟางก็เป็นลมสลบไป) 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟะฟาง ฟาง ฟางได้ยินพี่มั้ย ฟาง 
 
 
 
มีน: ปะ ป๊อบ ละ เลือด เลือดอ่ะ 
 
 
 
              อยู่ๆ ก็มีเลือดไหลออกมาจากข้างขา ของฟาง ทำให้ป๊อบปี้ตกใจกับภาพตรงหน้ามาก มือข้างหนึ่งประคองตัวฟาง ส่วนมืออีกข้างค่อยๆแตะเลือดแล้วยกขึ้นมาดู 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟะ ฟาง ฟางทำใจดีๆไว้นะ พี่จะ พี่จะพาฟางไปหาหมอนะ ฟาง อดทนไว้นะ 
 
 
 
 
 
ยาม: เกิดอะไรขึ้นครับ 
 
 
 
มีน: คนร้ายค่ะ พวกโรคจิต จะข่มขืนน้องฉันค่ะ 
 
 
 
ยาม: พวกเราจับส่งตำรวจ 
 
 
 
ป๊อบ: มีน ป๊อบพาฟางไปโรงบาลก่อนนะ 
 
 
 
 
 
 
 
พยาบาล: นำคนไข้ขึ้นรถเลยค่ะ 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟาง ฟางอย่าเป็นอะไรนะ ฟางได้ยินพี่มั้ย ฟาง 
 
 
 
                ตลอดทางที่นั่งรถไปโรงพยาบาล ป๊อบปี้กุมมือฟางตลอดนั่งก้มจูบมือฟาง ส่วนมือป๊อบปี้ก็เต็มไปด้วยเลือดตอนที่อุ้มฟาง เค้ารู้สึกผิดมาก ถ้าฟางเป็นอะไรขึ้นมาเค้าจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย ฟางต้องเจ็บตัว เพราะเค้าทุกครั้ง ฟางไม่น่าเจอเรื่องแบบนี้เลย 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: เข้มแข็งไว้นะฟาง พี่อยู่ตรงนี้แล้วนะ 
 
 
 
ฟาง: อือออ (ฟางค่อยๆถี่ตามอง) 
 
 
 
ป๊อบ: อึก ฟาง ฟางได้ยินพี่มั้ยฟาง ฟางอดทนหน่อยนะ อีกนิดเดียวฟาง 
 
 
 
 
ฟาง: อือออ (จากนั้นฟางก็สลบไป) 
 
 
 
 
ป๊อบ: ฟาง ฟาง อย่าเป็นไรนะฟาง พี่ขอโทษ อึก พี่ขอโทษ