ขอโทษที่มันรักเธอ...

 
 
 
               ทันที ที่ถึงบ้าน เมื่อฟางลงและปิดประตู ป๊อบปี้ก็กระชากแขน ฟาง
 
 
 
 
ป๊อบ: เรามีเรื่องต้อง คุยกันยาวเลย 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: แต่ฉัน ไม่อยากคุยกับ คุณ 
 
 
 
 
ป๊อบ: เดี๋ยว นี่! โถ่เว้ย ! 
 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: หนูฟาง มาแล้ว เหรอลูก แม่กำลังจะทำของว่าง เดี๋ยวหนูอยู่ทาน ก่อนนะลูก
 
 
 
 
 
ฟาง:อ่อ ค่ะ งั้นเดี๋ยวฟางขอเอาของขึ้นไปเก็บก่อนนะค่ะ 
 
 
 
                  ป๊อบปี้ รีบตาม ฟางขึ้นไปด้านบน
 
 
 
 
ป๊อบ: เดี๋ยว จะไปไหน ยืนขว้างประตูไม่ให้ฟางออกไป 
 
 
 
 
 
ฟาง: จะลง ไปด้านล่าง หลีก 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไม่เห็นหน้าฉันแค่ ไม่กี่วัน เดี๋ยวนี้กล้ามากเลยนะ ห้ะ! 
 
 
 
 
 
ฟาง: ใช่ แล้วต่อไปนี้ ฉันก็ไม่กลัว คุณอีกแล้ว 
 
 
 
 
ป๊อบ: เธอแน่ใจนะ (เดินเข้าไปหาฟางเรื่อยๆ จนล้มทับฟางบนเตียง) 
 
 
 
 
 
 
ฟาง: จะทำอะไร ออกไป 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ไหนบอกไม่กลัว ห้ะ 
 
 
 
             ฟางและป๊อบปี้จ้อง หน้ากัน อยู่ๆป๊อบปี้ก็ค่อยๆเลื่อนหน้าจะโน้มลงจูบฟาง แต่ฟาง หันหน้าหลบ 
 
 
 
 
 
ฟาง: ขอร้องล่ะค่ะ ในเมื่อคุณไม่ได้รักฉัน อย่าทำแบบนี้อีกเลย ฉันขอร้อง (จากนั้นฟางก็ใช้จังหวะ ผลักตัว ป๊อบปี้ ออกอย่างง่าย ดาย เพราะเมื่อ ได้ยินฟางพูด ป๊อบปี้ก็นิ่ง ไป)