[ SF ] Fic SJ

 
Kangteuk นางฟ้าของผม 1
 
     " นี่ ... หวัดดี " เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างตัว ร่างโปร่งปรือตาขึ้นมองช้า หรี่ตาเพื่อปรับให้ตาคุ้นเคยกับแสงสว่างเจิดจ้า พลันเห็นชายร่างใหญ่ยิ้มให้ตนอยู่ข้างกาย
 
 
    " ที่นี่ที่ไหน ..... " ร่างโปร่งเอ่ยถามคนตัวสูงข้างๆ สมองยังคงมึนงงไม่หาย มือเล็กกุมหัวไว้เมื่อความทรงจำเริ่มแล่นเข้ามาสมองทีละน้อย
     " ชั้น .. โดนรถชนนี่นา งั้นที่นี่ก็ ..... "
 
 
     " ที่นี่คือสวรรค์ชั้นที่ชื่อว่า วิมานพินิจ เป็นสวรรค์ชั้นเริ่มต้น คนที่ตายแล้วมีบุญพอประมาณจะถูกส่งมาที่สวรรค์ชั้นนี้ แต่คนที่มีบาปหนาจะถูกส่งไปพิจารณาบาปที่นรก " ร่างใหญ่อธิบายให้คนข้างตัวฟัง ร่างโปร่งค่อยๆ พยุงตัวขึ้น ร่างใหญ่ยืนขึ้นตาม ก่อนที่คนตัวเล็กจะสังเกตเห็นว่าเท้าของตนและคนข้างกายไม่ติดพื้นสีขาว
     " เราไปหาท่านฮันเกิงกันก่อนนะ ท่านจะไปพิจารณาบุญของนายว่าจะไปใช้บุญต่อที่ไหน "
 
 
     " อือ " ร่างโปร่งพยักหน้า คนข้างตัวจึงจับมือคนร่างโปร่ง แล้วร่างของทั้งสองก็เคลื่อนตัวไปทางวิมานใหญ่ที่ประทับของฮันเกิง
 
 
 
 
 
     " นี่หรอคนที่ตายไปล่าสุด "  เสียงน่าเกรงขามดังขึ้นเมื่อทั้งสองมาถึงหน้าบัลลังก์ หน้าร่างเล็กคือที่นั่งที่อยู่สูงกว่าตนเองเท่าตัว มีเก้าอี้อันใหญ่สลักลายเมฆและมังกรดูน่ากลัว ด้านซ้ายเป็นเก้าอี้ลักษณะเล็กกว่าอันกลางนิดหน่อย มีคนๆ หนึ่งนั่งอยู่ซึ่งดูท่าจะใหญ่รองลงมาจากคนตรงกลาง และด้านขวาเป็นเก้าอี้ที่เล็กรองลงมา ดูเรียบๆ แต่ก็ดูสง่า และบัลลังก์นี้ไม่มีอยู่เสียด้วย
 
 
     " ใช่พ่ะย่ะค่ะ " ร่างสูงตอบ ฮันเกิงพยักหน้าช้าๆ อย่างใช้ความคิด คนที่อยู่ด้านซ้ายถือสมุดหนาๆ เล่มหนึ่งยื่นไปให้ ฮันเกิงรับมาดูแล้วพินิจอย่างรอบคอบ ร่างโปร่งเพิ่งสังเกตเห็นว่าคนด้านซ้ายเป็นผู้ชาย แต่มีใบหน้าหวานค่อนไปทางผู้หญิง ปากสีเชอร์รี่ ตากลมโต และแก้มแดงระเรื่อ เหมือนคนถูกมองจะรู้ตัวจึงคลี่ยิ้มไปให้ ร่างโปร่งรีบก้มหน้างุด
 
 
     " คนๆ นี้ทำบุญมาดี ให้ไปทำงานกับเจ้าก็ได้ " ฮันเกิงบอกยิ้มๆ ร่างหนาก้มหัวทำความเคารพอย่างหันไปแซว
 
 
     " ท่านฮีชอลว่างๆ ก็มาหากระผมได้นะครับ อย่าตามใจท่านฮันเกิงบ่อยนัก " คนถูกแซวยิ้มเขินๆ ฮันเกิงเดินไปคว้าเอวร่างบางทางซ้ายมากอดแล้วหอมแก้มแสดงความรัก
 
 
     " คนนี้ของชั้นเว้ย แกไม่มีสิทธ์ยุ่ง " ฮันเกิงพูดขำๆ แต่แฝงไปด้วยความกดดัน
 
 
      " ท่านพี่ก็ .... ไปเถอะคังอิน เขางงหมดแล้ว ฝากจัดการด้วยนะ " ฮีชอลยิ้ม ใบหน้าหวานแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัดที่ถูกหอมแก้มต่อหน้าเด็กใหม่ที่เพิ่งขึ้นมา คังอินก้มหัวรับคำแล้วจับมือร่างบางที่ดูท่าจะงงๆ กับเหตุการณ์ตรงหน้า แล้วทั้งสองก็เคลื่อนตัวจากไปจากวิมานของฮันเกิง
 
 
 
 
 
     " นายชื่ออะไรน่ะ " คังอินเอ่ยปากถามคนตรงหน้า
 
 
     " จองซู .... ปาร์ค จองซู " คนร่างเล็กรีบตอบ
 
 
     " นายอยากชื่ออะไรน่ะ เราต้องเปลี่ยนชื่อเป็นชื่อที่ใช้ในสวรรค์นะ " คังอินถามความเห็นของจองซู
 
 
     " ทำไมละ ใช้ชื่อเดิมไม่ได้หรอ " จองซูถามงงๆ
 
 
     " ไม่ได้หรอก เราหลุดพ้นจากโลกมนุษย์แล้วก็ต้องใช้ชื่อใหม่ อย่างชั้นชื่อ คิม ยองอุน พอมาที่นี่ก็ชื่อ คังอิน " คังอินตอบแล้วหัวเราะเบาๆ กับหน้าตาของคนข้างกาย จองซูตัวเล็กกว่าเขานิดหน่อย แต่ดูตัวบางกว่ามากเมื่อเทียบกับคนร่างหนาอย่างเขา
 
 
     " งั้นนายก็ตั้งให้หน่อยสิ " จองซูบอกคังอิน คังอินเอียงหัวอย่างใช้ความคิด
 
 
     " ลีทึก ดีมั้ย น่ารักดี " คังอินพูดจองซูพยักหน้ารับกับชื่อใหม่
     " ต่อไปนายชื่อลีทึกนะ " ลีทึกยิ้มรับชื่อใหม่ ดวงตามีประกายขึ้นเล็กน้อย คังอินนิ่งชะงัก
 
 
     ( ตาสวยจัง ) คังอินคิดในใจ ก่อนจะสะบัดหัวเล็กน้อยเพื่อปัดความคิดแปลกๆ ออกไป
 
 
     " แล้วนายทำงานอะไรน่ะะ " ลีทึกถามเมื่อนึกขึ้นได้ว่าคนที่ชื่อฮันเกิงให้เขามาช่วยงานคังอิน
 
 
     " ชั้นเป็นกามเทพ มีหน้าที่ช่วยคนที่มีด้ายแดงผูกไว้มารักกัน " คังอินตอบ ลีทึกยิ้มรับพลางจินตนาการว่างานที่เขาทำจะเป็นแบบไหน จะยากหรือง่าย
     " ชั้นก็แค่ไปดลใจทั้งสองคนให้มาเจอกัน ที่เหลือความรู้สึกในจิตใจมนุษย์จะทำหน้าที่ของมันเอง " คังอินตอบราวกับล่วงรู้ความคิดของคนตาสวย
 
 
     " อ่า .. น่าสนุกแฮะ " คนตาสวยยิ้มตาประกายอีกครั้ง คังอินยิ้มขำกับความน่ารักของคนตรงหน้า
 
 
     " นี่แหละที่ทำงานชั้น ห้องพักจะอยู่ชั้นบน ข้างล่างเป็นสำนักงาน ไว้เวลาพักชั้นจะพาไปดูห้องนอนของนายละกัน แต่ละห้องจะมีเตียงใหญ่อยู่ นายนอนกับชั้นได้มั้ย " คังอินบอกแล้วเอ่ยปากถามในตอนท้าย ลีทึกพยักหน้าตกลง ก่อนที่คังอินจะสอนงานให้ลีทึกไปเรื่อยๆ ลีทึกก็ช่วยงานคังอินอย่างสนุกสนาน จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ คนทั้งสองก็อยู่ด้วยกันแทบจะเป็นเงาตามตัว แม้ว่าคนอื่นจะแซวหรือพูดอย่างไร ทั้งสองก็ยังอยู่ด้วยกันอย่างไม่เคยคาดคิดว่าถ้าหากขาดใครไปสักคนจะอยู่อย่างไร
 
 
 
 
 
     " อยู่ด้วยกันตลอดลยนะพี่ เป็นคู่รักกันรึไง " อึนฮยอก กามเทพคนหนึ่งในสวรรค์ชั้นวิมานพินิจเอ่ยปากแซวที่ทั้งสองคนทำตัวเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามัน
 
     " เปล่าเว้ย พวกชั้นแค่สนิทกันเฉยๆ หรอก " ลีทึกเถียงทั้งๆ ที่หน้าแดง อึนฮยอกกับคังอินยิ้มขำ
 
     " เรื่องของนายเหอะฮยอก ซีวอนล่ะว่าไง " คังอินช่วยออกตัวแทนลีทึก อึนฮยอกหน้าซีดเมื่อคังอินพูดถึงหนุ่มหน้าหล่อที่ตามจีบเขาอยู่      " โห่พี่ ทำไมต้องพูดถึงไอ้หมอนั่นล่ะ มันไม่เกี่ยวอะไรกับผมซักหน่อย " อึนฮยอกเเถขาดใจ ทั้งๆ ที่ใครๆ ก็รู้ว่าซ๊วอนแอบชอบอึนฮยอกมาตั้งนาน คราวนี้จึงเป็นทีที่ลีทึกขำอึนฮยอกบ้าง      " ใครให้มาแซวพี่คังอินกับพี่ลีทึกเค้าห้ะฮยอก ท่านฮันเกิงให้มาบอกอะไรน่ะบอกรึยัง " ดงเฮ กามเทพเพื่อนสนิทคนหนึ่งของอึนฮยอกตามมาบอกหลังจากเสร็จภารกิจที่วิมานของฮันเกิงกับอึนฮยอก แต่ที่เขามาช้ากว่าเพราะอึนฮยอกรีบมาก่อน แต่เขาเป็นคนใจเย็นจึงค่อยๆ ตามมาทีหลัง
 
 
     " เออ ผมลืมเลยพี่ ท่านฮันเกิงสั่งให้พี่ไปหาที่วิมาน " อึนฮยอกละล่ำละลักรีบบอกทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ลืมสนิท คังอินกับลีทึกมองหน้ากันงงๆ
 
     " ท่านฮันบอกมั้ยว่าไปทำไม " คังอินถามรุ่นน้อง
 
     " ไม่อะพี่ ท่านฮันบอกแค่ว่าให้รีบมา " ดงเฮตอบแทนอึนฮยอก
 
     " ตอนนี้เราไม่มีงานอะไรงั้นนายไปก่อนก็ได้คังอิน " ลีทึกบอกแล้วกระตุกมือคนร่างใหญ่
 
     " งั้นชั้นไปก่อนนะ แปปเดียว " คังอินบอกแล้วออกไป ก่อนจะสวนทางกับใครบางคนที่เข้ามาตรงหน้าสำนักงาน
 
     " คังอินๆ ฮยอกอยู่ข้างในรึป่าว " ซีวอนถามคังอิน คังอินมองหน้าคนหล่อขำๆ ที่ต้องตามเด็กตัวเล็กอย่างอึนฮยอก คังอินยิ้มให้แล้วตอบ
 
     " อยู่ๆ รีบไปนะเดี๋ยวมันหนี " คังอินตอบเมื่อแกล้งอึนฮยอกสำเร็จ ซีวอนพยักหน้ารัวๆ เพื่อขอบคุณแล้วรีบเข้าไปในสำนักงานกามเทพที่ยอู่ห่างจากที่ทำงานของตนพอสมควร คังอินหัวเราะเมื่อได้ยินเสียงโวยวายของอึนฮยอกดังออกมา
 
     ( นายเป็นคนสำคญของชั้นนะลีทึก ) คังอินคิดเมื่อเห็นรอยยิ้มและประกายจากตาของคนตาสวย เขายิ้มกับตัวเองแล้วรีบไปที่วิมานของฮันเกิง
 
     " ท่านเรียกผมมาเรื่องอะไรหรอครับ " คังอินถามฮันเกิงเมื่อมาถึงวิมาน ฮันเกิงหันไปหาฮีชอลแล้วเดินเข้าไปหาคนทั้งคู่ช้าๆ เมื่อฮีชอลพยักหน้า     " ชั้นรู้นะว่าพวกนายสองคนสนิทกันมาก " ฮันเกิงเกริ่นเรื่อง คังอินทำหน้างงงวยเมื่อฮันเกิงพูดอะไรแปลกๆ
 
     " คือ.. ชินดงเพิ่งมาหาเราเมื่อกี้น่ะ เรื่องที่เขาทำงานพลาด " ฮีชอลตัดสินใจบอกพร้อมเดินตามฮันเกิงมา     " เขาบอกพวกเราว่า เขารับตัวคนตายผิด ความจริงดวงของเขายังไม่ถึงฆาต "  
 
     " หมายความว่ายังไงครับท่าน " คังอินเริ่มรู้สึกไม่ดีกับน้ำเสียงและท่าทางของฮีชอล ร่างใหญ่กระวนกระวายใจมากว่าจะเกี่ยวกับคนตาสวยหรือเปล่า
 
     " เขาต้องรับตัวคนที่ชื่อปาร์ค จูซอง แต่ชินดงรับตัวปาร์ค จองซูมา " ฮันเกิงบอกคังอินด้วยสีหน้าเครียดๆ สิ้นเสียงคังอินเหมือนโดนไฟช็อต ตัวชา เหงื่อตกอย่างคนตกใจ