[ SF ] Fic SJ

 

Kangteuk นางฟ้าของผม 1

 

     " นี่ ... หวัดดี " เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างตัว ร่างโปร่งปรือตาขึ้นมองช้า หรี่ตาเพื่อปรับให้ตาคุ้นเคยกับแสงสว่างเจิดจ้า พลันเห็นชายร่างใหญ่ยิ้มให้ตนอยู่ข้างกาย

 

 

    " ที่นี่ที่ไหน ..... " ร่างโปร่งเอ่ยถามคนตัวสูงข้างๆ สมองยังคงมึนงงไม่หาย มือเล็กกุมหัวไว้เมื่อความทรงจำเริ่มแล่นเข้ามาสมองทีละน้อย

     " ชั้น .. โดนรถชนนี่นา งั้นที่นี่ก็ ..... "

 

 

     " ที่นี่คือสวรรค์ชั้นที่ชื่อว่า วิมานพินิจ เป็นสวรรค์ชั้นเริ่มต้น คนที่ตายแล้วมีบุญพอประมาณจะถูกส่งมาที่สวรรค์ชั้นนี้ แต่คนที่มีบาปหนาจะถูกส่งไปพิจารณาบาปที่นรก " ร่างใหญ่อธิบายให้คนข้างตัวฟัง ร่างโปร่งค่อยๆ พยุงตัวขึ้น ร่างใหญ่ยืนขึ้นตาม ก่อนที่คนตัวเล็กจะสังเกตเห็นว่าเท้าของตนและคนข้างกายไม่ติดพื้นสีขาว

     " เราไปหาท่านฮันเกิงกันก่อนนะ ท่านจะไปพิจารณาบุญของนายว่าจะไปใช้บุญต่อที่ไหน "

 

 

     " อือ " ร่างโปร่งพยักหน้า คนข้างตัวจึงจับมือคนร่างโปร่ง แล้วร่างของทั้งสองก็เคลื่อนตัวไปทางวิมานใหญ่ที่ประทับของฮันเกิง

 

 

 

 

 

     " นี่หรอคนที่ตายไปล่าสุด "  เสียงน่าเกรงขามดังขึ้นเมื่อทั้งสองมาถึงหน้าบัลลังก์ หน้าร่างเล็กคือที่นั่งที่อยู่สูงกว่าตนเองเท่าตัว มีเก้าอี้อันใหญ่สลักลายเมฆและมังกรดูน่ากลัว ด้านซ้ายเป็นเก้าอี้ลักษณะเล็กกว่าอันกลางนิดหน่อย มีคนๆ หนึ่งนั่งอยู่ซึ่งดูท่าจะใหญ่รองลงมาจากคนตรงกลาง และด้านขวาเป็นเก้าอี้ที่เล็กรองลงมา ดูเรียบๆ แต่ก็ดูสง่า และบัลลังก์นี้ไม่มีอยู่เสียด้วย

 

 

     " ใช่พ่ะย่ะค่ะ " ร่างสูงตอบ ฮันเกิงพยักหน้าช้าๆ อย่างใช้ความคิด คนที่อยู่ด้านซ้ายถือสมุดหนาๆ เล่มหนึ่งยื่นไปให้ ฮันเกิงรับมาดูแล้วพินิจอย่างรอบคอบ ร่างโปร่งเพิ่งสังเกตเห็นว่าคนด้านซ้ายเป็นผู้ชาย แต่มีใบหน้าหวานค่อนไปทางผู้หญิง ปากสีเชอร์รี่ ตากลมโต และแก้มแดงระเรื่อ เหมือนคนถูกมองจะรู้ตัวจึงคลี่ยิ้มไปให้ ร่างโปร่งรีบก้มหน้างุด

 

 

     " คนๆ นี้ทำบุญมาดี ให้ไปทำงานกับเจ้าก็ได้ " ฮันเกิงบอกยิ้มๆ ร่างหนาก้มหัวทำความเคารพอย่างหันไปแซว

 

 

     " ท่านฮีชอลว่างๆ ก็มาหากระผมได้นะครับ อย่าตามใจท่านฮันเกิงบ่อยนัก " คนถูกแซวยิ้มเขินๆ ฮันเกิงเดินไปคว้าเอวร่างบางทางซ้ายมากอดแล้วหอมแก้มแสดงความรัก

 

 

     " คนนี้ของชั้นเว้ย แกไม่มีสิทธ์ยุ่ง " ฮันเกิงพูดขำๆ แต่แฝงไปด้วยความกดดัน

 

 

      " ท่านพี่ก็ .... ไปเถอะคังอิน เขางงหมดแล้ว ฝากจัดการด้วยนะ " ฮีชอลยิ้ม ใบหน้าหวานแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัดที่ถูกหอมแก้มต่อหน้าเด็กใหม่ที่เพิ่งขึ้นมา คังอินก้มหัวรับคำแล้วจับมือร่างบางที่ดูท่าจะงงๆ กับเหตุการณ์ตรงหน้า แล้วทั้งสองก็เคลื่อนตัวจากไปจากวิมานของฮันเกิง

 

 

 

 

 

     " นายชื่ออะไรน่ะ " คังอินเอ่ยปากถามคนตรงหน้า

 

 

     " จองซู .... ปาร์ค จองซู " คนร่างเล็กรีบตอบ

 

 

     " นายอยากชื่ออะไรน่ะ เราต้องเปลี่ยนชื่อเป็นชื่อที่ใช้ในสวรรค์นะ " คังอินถามความเห็นของจองซู

 

 

     " ทำไมละ ใช้ชื่อเดิมไม่ได้หรอ " จองซูถามงงๆ

 

 

     " ไม่ได้หรอก เราหลุดพ้นจากโลกมนุษย์แล้วก็ต้องใช้ชื่อใหม่ อย่างชั้นชื่อ คิม ยองอุน พอมาที่นี่ก็ชื่อ คังอิน " คังอินตอบแล้วหัวเราะเบาๆ กับหน้าตาของคนข้างกาย จองซูตัวเล็กกว่าเขานิดหน่อย แต่ดูตัวบางกว่ามากเมื่อเทียบกับคนร่างหนาอย่างเขา

 

 

     " งั้นนายก็ตั้งให้หน่อยสิ " จองซูบอกคังอิน คังอินเอียงหัวอย่างใช้ความคิด

 

 

     " ลีทึก ดีมั้ย น่ารักดี " คังอินพูดจองซูพยักหน้ารับกับชื่อใหม่

     " ต่อไปนายชื่อลีทึกนะ " ลีทึกยิ้มรับชื่อใหม่ ดวงตามีประกายขึ้นเล็กน้อย คังอินนิ่งชะงัก

 

 

     ( ตาสวยจัง ) คังอินคิดในใจ ก่อนจะสะบัดหัวเล็กน้อยเพื่อปัดความคิดแปลกๆ ออกไป

 

 

     " แล้วนายทำงานอะไรน่ะะ " ลีทึกถามเมื่อนึกขึ้นได้ว่าคนที่ชื่อฮันเกิงให้เขามาช่วยงานคังอิน

 

 

     " ชั้นเป็นกามเทพ มีหน้าที่ช่วยคนที่มีด้ายแดงผูกไว้มารักกัน " คังอินตอบ ลีทึกยิ้มรับพลางจินตนาการว่างานที่เขาทำจะเป็นแบบไหน จะยากหรือง่าย

     " ชั้นก็แค่ไปดลใจทั้งสองคนให้มาเจอกัน ที่เหลือความรู้สึกในจิตใจมนุษย์จะทำหน้าที่ของมันเอง " คังอินตอบราวกับล่วงรู้ความคิดของคนตาสวย

 

 

     " อ่า .. น่าสนุกแฮะ " คนตาสวยยิ้มตาประกายอีกครั้ง คังอินยิ้มขำกับความน่ารักของคนตรงหน้า

 

 

     " นี่แหละที่ทำงานชั้น ห้องพักจะอยู่ชั้นบน ข้างล่างเป็นสำนักงาน ไว้เวลาพักชั้นจะพาไปดูห้องนอนของนายละกัน แต่ละห้องจะมีเตียงใหญ่อยู่ นายนอนกับชั้นได้มั้ย " คังอินบอกแล้วเอ่ยปากถามในตอนท้าย ลีทึกพยักหน้าตกลง ก่อนที่คังอินจะสอนงานให้ลีทึกไปเรื่อยๆ ลีทึกก็ช่วยงานคังอินอย่างสนุกสนาน จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ คนทั้งสองก็อยู่ด้วยกันแทบจะเป็นเงาตามตัว แม้ว่าคนอื่นจะแซวหรือพูดอย่างไร ทั้งสองก็ยังอยู่ด้วยกันอย่างไม่เคยคาดคิดว่าถ้าหากขาดใครไปสักคนจะอยู่อย่างไร

 

 

 

 

 

     " อยู่ด้วยกันตลอดลยนะพี่ เป็นคู่รักกันรึไง " อึนฮยอก กามเทพคนหนึ่งในสวรรค์ชั้นวิมานพินิจเอ่ยปากแซวที่ทั้งสองคนทำตัวเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามัน

 

     " เปล่าเว้ย พวกชั้นแค่สนิทกันเฉยๆ หรอก " ลีทึกเถียงทั้งๆ ที่หน้าแดง อึนฮยอกกับคังอินยิ้มขำ

 

     " เรื่องของนายเหอะฮยอก ซีวอนล่ะว่าไง " คังอินช่วยออกตัวแทนลีทึก อึนฮยอกหน้าซีดเมื่อคังอินพูดถึงหนุ่มหน้าหล่อที่ตามจีบเขาอยู่




     " โห่พี่ ทำไมต้องพูดถึงไอ้หมอนั่นล่ะ มันไม่เกี่ยวอะไรกับผมซักหน่อย " อึนฮยอกเเถขาดใจ ทั้งๆ ที่ใครๆ ก็รู้ว่าซ๊วอนแอบชอบอึนฮยอกมาตั้งนาน คราวนี้จึงเป็นทีที่ลีทึกขำอึนฮยอกบ้าง



     " ใครให้มาแซวพี่คังอินกับพี่ลีทึกเค้าห้ะฮยอก ท่านฮันเกิงให้มาบอกอะไรน่ะบอกรึยัง " ดงเฮ กามเทพเพื่อนสนิทคนหนึ่งของอึนฮยอกตามมาบอกหลังจากเสร็จภารกิจที่วิมานของฮันเกิงกับอึนฮยอก แต่ที่เขามาช้ากว่าเพราะอึนฮยอกรีบมาก่อน แต่เขาเป็นคนใจเย็นจึงค่อยๆ ตามมาทีหลัง

 

 

     " เออ ผมลืมเลยพี่ ท่านฮันเกิงสั่งให้พี่ไปหาที่วิมาน " อึนฮยอกละล่ำละลักรีบบอกทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ลืมสนิท คังอินกับลีทึกมองหน้ากันงงๆ

 

     " ท่านฮันบอกมั้ยว่าไปทำไม " คังอินถามรุ่นน้อง

 

     " ไม่อะพี่ ท่านฮันบอกแค่ว่าให้รีบมา " ดงเฮตอบแทนอึนฮยอก

 

     " ตอนนี้เราไม่มีงานอะไรงั้นนายไปก่อนก็ได้คังอิน " ลีทึกบอกแล้วกระตุกมือคนร่างใหญ่

 

     " งั้นชั้นไปก่อนนะ แปปเดียว " คังอินบอกแล้วออกไป ก่อนจะสวนทางกับใครบางคนที่เข้ามาตรงหน้าสำนักงาน

 

     " คังอินๆ ฮยอกอยู่ข้างในรึป่าว " ซีวอนถามคังอิน คังอินมองหน้าคนหล่อขำๆ ที่ต้องตามเด็กตัวเล็กอย่างอึนฮยอก คังอินยิ้มให้แล้วตอบ

 

     " อยู่ๆ รีบไปนะเดี๋ยวมันหนี " คังอินตอบเมื่อแกล้งอึนฮยอกสำเร็จ ซีวอนพยักหน้ารัวๆ เพื่อขอบคุณแล้วรีบเข้าไปในสำนักงานกามเทพที่ยอู่ห่างจากที่ทำงานของตนพอสมควร คังอินหัวเราะเมื่อได้ยินเสียงโวยวายของอึนฮยอกดังออกมา

 

     ( นายเป็นคนสำคญของชั้นนะลีทึก ) คังอินคิดเมื่อเห็นรอยยิ้มและประกายจากตาของคนตาสวย เขายิ้มกับตัวเองแล้วรีบไปที่วิมานของฮันเกิง

 

     " ท่านเรียกผมมาเรื่องอะไรหรอครับ " คังอินถามฮันเกิงเมื่อมาถึงวิมาน ฮันเกิงหันไปหาฮีชอลแล้วเดินเข้าไปหาคนทั้งคู่ช้าๆ เมื่อฮีชอลพยักหน้า




    " ชั้นรู้นะว่าพวกนายสองคนสนิทกันมาก " ฮันเกิงเกริ่นเรื่อง คังอินทำหน้างงงวยเมื่อฮันเกิงพูดอะไรแปลกๆ

 

     " คือ.. ชินดงเพิ่งมาหาเราเมื่อกี้น่ะ เรื่องที่เขาทำงานพลาด " ฮีชอลตัดสินใจบอกพร้อมเดินตามฮันเกิงมา
     " เขาบอกพวกเราว่า เขารับตัวคนตายผิด ความจริงดวงของเขายังไม่ถึงฆาต "


 

 

     " หมายความว่ายังไงครับท่าน " คังอินเริ่มรู้สึกไม่ดีกับน้ำเสียงและท่าทางของฮีชอล ร่างใหญ่กระวนกระวายใจมากว่าจะเกี่ยวกับคนตาสวยหรือเปล่า

 

     " เขาต้องรับตัวคนที่ชื่อปาร์ค จูซอง แต่ชินดงรับตัวปาร์ค จองซูมา " ฮันเกิงบอกคังอินด้วยสีหน้าเครียดๆ สิ้นเสียงคังอินเหมือนโดนไฟช็อต ตัวชา เหงื่อตกอย่างคนตกใจ