ครั้งหนึ่งในความทรงจำ memory

 
 
 
 
             
 
 
              ในยามคํ่าคืนที่มืดมีแค่แสงดาวที่ส่องสว่างอยู่บนท้องฟ้ากับสายลมที่พัดผ่านไปมา บ้านหลังเล็กๆที่มีงานเลี้ยงจัดอย่างสนุกสนานทุกคนต่างพากันทานนู้นทานนี่คุยกันไปเรื่อยจะมีก็แต่ฟางที่ค่อยดูแลป๊อปปี้ที่ดื่มจนเมาแต่ก็มีเธอค่อยดูแลไม่ห่าง
 
"ป๊อปไหวมั้ย ฟางบอกแล้วว่าอย่าดื่มเยอะ"ฟางที่ดูอาการของเขาไม่ห่างป๊อปปี้ที่อ้วกอย่างหนักเพราะดื่มเยอะเกินไปแต่ก็ยังดีที่มีแฟนสาวค่อยดูแล ฟางพยุงตัวเขาไปที่ห้องก่อนจะวางไว้ที่ร่างเขาไว้ที่เตียง แล้วเดินเข้าห้องนํ้าก่อนจะออกมาพร้อมกับผ้าและกาละมังใส่นํ้า เธอค่อยๆถอดเสื้อของเขาออกแล้วเช็ดตัวให้
 
"ป๊อปนะป๊อป ห้ามก็ไม่ฟังบอกว่าไม่เมาๆแล้วเป็นไงฟางต้องมานั่งดูแลยิ่งกว่าลูกเนี้ย ค่อยดูนะตื่นขึ้นมาฟางจะดุให้หูชาเลย"เธอบ่นก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้มาให้เขา
 
"ป๊อปได้ยินฟางมั้ย ตื่นขึ้นมาใส่เสื้อก่อนเร็ว"ฟางพยายามพยุงให้เขาลุกขึ้นแต่ตัวเธอเล็กนิดเดียวจะสูงแรงของคนที่ตัวใหญ่กว่าได้อย่างไร ฟางที่คิดหาวิธีอยู่เลยไม่ได้ระวังทำให้ป๊อปปี้ที่นอนอยู่ดึงเธอเข้าไปกอดในอ้อมแขนทั้งที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อ
 
"ป๊อปปล่อยฟางนะ นิลุกเลยนะ ป๊อป"ฟางพยายามลุกขึ้นแต่ก็ลุกไม่ได้เพราะเขากอดเธอไว้แน่มาก
 
"ชิ คนฉวยโอกาสยอมให้คืนหนึ่งก็ได้"ฟางที่หมดแรงในการดิ้นเธอเลยยอมโดยดียอมให้เขากอดเธอในคืนนี้
 
"ฝันดีนะ เจ้าชายหมีของฟาง"เธอเอามือไปจับไปที่ใบหน้าเขาก่อนจะกอดเขาตอบแล้วก็หลับไปในที่สุด
 
ป๊อปปี้ที่แกล้งหลับลืมตาขึ้นมาดูก่อนจะยิ้มออกมาแล้วจูบไปที่หน้าผากของเธอเขากอดเธอแน่มากขึ้นก่อนจะลูบผมเธอเบาๆ
 
"ฝันดีเช่นกันครับเจ้าหญิงของป๊อป"เขาจูบไปที่ปากของเธอก่อนจะหลับเข้าสู่นิทาไปตามหญิงสาว
 
 
 
แสงสว่างส่องเข้ามาทำให้คนตัวโตเริ่มรู้สึกตัวพร้อมมองผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนเขาทั้งคืนเขามองใบหน้าหวานนั้นอยู่นานไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีเธอก็ยังสวยน่ารักที่สุดไม่เคยเปลี่ยนเขาอยากจะตื่นขึ้นมาเห็นหน้าเธอทุกๆวันอยากจะหยุดช่วงเวลาแบบนี้นานๆ
"ฟาง ฟางครับตื่นได้แล้วนะคนขี้เซา"ป๊อปปี้ที่มองหน้าเธอจนพอใจแล้วก็ปลุกคนที่นอนขี้เซาไม่ยอมตื่นสักที
 
ฟางเริ่มรู้สึกตัวก่อนจะกระพิบตาให้เข้ากับแสงก่อนจะมองคนตรงหน้า
"ป๊อปฟางขออีกไม่ได้หรอ ง่วงอะ"ฟางบอกก่อนจะทำท่านอนต่อ
 
"ไม่ได้มันสายแล้ว เอ๋ใครนะที่บอกว่าอยากไปเที่ยวทะเลตื่นสายขนาดนี้จะได้ไปมั้ยเนี้ย"
 
ฟางที่ได้ยินว่าไปทะเลจากที่ง่วงๆตื่นทันที
"ป๊อปจะหาฟางไปจริงๆหรอ"
 
"เอ้า ก็สัญญาไว้แล้วก็ต้องทำตามสัญญาสิเร็วลุกไปอาบนํ้าหรือจะนอนต่อให้ป๊อปกอดแบบนี้ ก็ได้นะป๊อปชอบ"
 
"ป๊อปอะ ก็เพราะใครล้ะที่เมาฟางต้องมาดูแลแล้วยังโดนฉวยโอกาสอีกลุกไปเลยนะคนอื่นมาเห็นเข้าจะดูไม่ดี"ระหว่างที่ทั้งสองกำลังคุยกันเพื่อนๆของเขาก็เปิดประตูเข้ามาพอดีและเป็นตอนที่เขาทั้งสองกำลังนอนกอดกัน
 
"แหนะ สองคนนี้ตื่นซะสายเลยอย่าบอกนะว่าเมื่อคืน..."ลีโอที่มาเห็นคนแรกพูดแซว
 
"ไม่ใช่เว้ย เข้าใจผิดแล้วฉันเป็นสุภาพบุรุษพอ"ป๊อปปี้ตอบแล้วมองคนข้างๆที่หน้าแดง
 
"ไม่มีอะไรแล้วแกนอนถอดเสื้อทำไม"เพื่อนอีกคนก็แซวไม่หยุด
 
"มันไม่ใช่อย่างที่พวกนายคิดแล้วกันออกไปได้แล้วฉันจะอาบนํ้า"
 
"อะเครๆไม่อยู่เป็นก้างก็ได้"ลีโอพูดจบก็เดินออกไปจากห้องและเพื่อนคนอื่นๆ
 
"เห็นมั้ยป๊อปเพราะป๊อปอะคนอื่นเลยเห็นแล้วเข้าใจผิดฟางเสียหายนะ หมีบ้า"ฟางที่เห็นเพื่อนออกไปก็คว้าหมอนมาตีเขา
 
"ไม่เห็นเป็นไรเลยยังไงป๊อปก็รับผิดชอบอยู่แล้วรับผิดชอบทั้งชีวิตเลยด้วย เร็วไปอาบนํ้าจะได้รีบไปกัน"
 
"ฟางงอลป๊อปแล้ว เชอะ"ฟางพูดก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องนํ้า ป๊อปปี้มองฟางแล้วยิ้มออกมากับความน่ารักของแฟนเขา
 
 
 
 
หลังจากที่แต่งตัวและทานข้าวเสร็จแล้วป๊อปปี้ก็พาฟางไปทะเลทันที ระหว่างเดินทางฟางไม่พูดกับป๊อปปี้เลยสักคำ เขาคิดหาวิธีง้อฟางมาตลอดทางเหมือนกัน ป๊อปปี้ขับมาเรื่อยๆจนมาถึงทะเลในช่วงเวลาบ่ายๆ
"ฟางงอลป๊อปจริงหรอ หื้ม ขอโทษครับนะคนดีนะ"ป๊อปปี้ชูนิ้วก้อยให้เธอ
 
"ไม่ต้องมาพูดเลย ฟางโป้งป๊อป"ฟางพูดก่อนจะเดินลงจากรถแล้วเดินตามชายหาดไปเรื่อยๆ
 
"คนบ้า ทำผิดแล้วยังไม่ยอมรับอีกเราก็มีพ่อมีแม่นะทำแบบนี้ได้ไงถึงจะเป็นแฟนก็เถอะ"ฟางที่บ่นไปเดินไปไม่ได้สังเกตทางที่เดินมาเธอเดินมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่ดอกไม้ที่จัดเป็นรูปหัวใจแล้วเขียนข้อความบนทราย 'ขอโทษครับ ดีกันนะคนดี'ฟางอ่านข้อความนั้นก่อนจะมองหาคนที่เป็นคนทำแล้วเธอก็เห็นป๊อปปี้เดินถือช่อดอกไม้มาให้เธอ เขาเดินมาหยุดที่ตรงหน้าเธอก่อนจะนั่งคุกเข่าแล้วยืนดอกไม้มาให้เธอ
"ป๊อปขอโทษ ป๊อปจะไม่ให้ทำให้ฟางต้องเสียหายจนกว่าจะถึงวันแต่งงานของเราส่วนเรื่องวันนี้เพื่อนป๊อปแค่แซวเล่นๆฟางสบายใจได้ว่าจะไม่มีใครว่ามองว่าไม่ดี ป๊อปรักฟางคืนดีกันนะครับ"
 
ฟางที่อึ้งกับสิ่งที่เขาทำก่อนจะรับช่อดอกไม้จากเขา
"ป๊อปเข้าใจฟางใช่มั้ย ฟางไม่อยากให้คุณพ่อคุณแม่ไม่สบายใจไม่ใช่ฟางไม่ชอบแต่ฟางกลัวมันดูไม่ดีต่อให้เราเป็นแฟนกันก็เถอะ ป๊อปไม่โกดฟางนะ"
 
ป๊อปปี้ยิ้มให้ฟางก่อนจะจับมือเธอไว้แล้วเอาแหวนที่เขาเตรียมมาให้เธอออกมา
"ป๊อปเข้าใจครับ ส่วนแหวนวงนี้ป๊อปอยากจะให้ฟางเพื่อเป็นการยืนยันว่าฟางเป็นของป๊อป ป๊อปเป็นของฟางเราสองคนเป็นของกันและกัน"ป๊อปพูดจบก็สวมแหวนให้เธอ ฟางที่มองก็อดดีใจจนนํ้าตาไหลไม่ได้เธอเลือกคนไม่ผิดเพราะเขาเป็นแบบนี้เธอถึงรักเขาและก็รักมากมากที่สุด
 
"ป๊อปรักฟางนะ"เขาจูบที่มือของเธอก็จะลุกขึ้นแล้วสวมกอดเธอผู้เป็นที่รัก "ฟางก็รักป๊อปนะ"เธอพูดแล้วกอดเขาไว้เห็นเช่นอ้อมกอดที่อบอุ่นแบบนี้ไม่สามารถจะมีใครแทนที่ได้ 
 
 
     ทั้งสองเดินจับมือกันเดินเล่นในชายหาดไปเรื่อยๆเพื่อรอดูพระอาทิตตกดินด้วยกัน เขาทั้งสองอยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนี้หยุดไม่ให้ไปไหนเพราะเวลาแห่งความสุขมันผ่านไปเร็วมากจนไม่รู้ว่าเราจะมีโอกาสยิ้มและจับมือได้สัมผัสอ้อมกอดของกันและกันอีกหรือป่าวแต่ในวันนี้เขาเลือกจะทำทุกอย่างที่เขาอยากจะทำให้กันและกันได้กอบโกยความสุขให้ได้มากที่สุดได้จับมือกันแล้วเดินข้างๆกันไปเขาและเธอไม่รู้ว่า เราเกิดมาคู่กันหรือเกิดมาแค่รักกันแต่ไม่ว่าจะยังไงเขาก็จะจับมือแล้วข้ามผ่านสิ่งร้ายๆไปด้วยกันให้ได้ ดั่งคำสัญญาว่าจะรักและดูแลกันให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ 
ขอแค่อย่างเดียวคือ อย่าได้พรากหัวใจรักของเราให้จากกันเลยฟ้าโปรดช่วยนำทางพวกเราทีโปรดให้รักดีๆเป็นจริงไม่เปลี่ยนแปลงอย่าให้โชคชะตาเล่นตลกกับเราทั้งคู่เลย....
 
 
 
 
 
มาอีกตอน สนุกกันมั้ยเอ่ย ยังไงก็อย่าลืมติดตามเม้นเป็นกำลังให้ด้วยน้าาา  ฝันดีค้ะ