ลิขิตหัวใจ

เช้าที่แสนสดใส รินตั้งแต่เช้าแต่งตัวเตรียมที่จะไปค่ายทหาร รินเดินลงมาจากห้องเห็นผู้เป็นพี่ที่เป็นฝาแฝดกัน

นั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหาร

"พี่วี พี่พี พ่อกับแม่ละ"รินถามขึ้นเมื่อไม่เห็นผู้เป็นพ่อแม่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร

"พ่อกับแม่ไปชะอำ สองสามวันถึงจะกลับ"วีตอบน้องสาว

"อื้อๆ...งั้นรินไปก่อนนะค่ะ รีบไปรายงานตัว"รินกล่าวลาผู้เป็นพี่ทั้งสอง พร้อมกับหยิบขนมปังติดมือมาด้วย

"รายงานตัวอะไร"พีหน้านิ้วด้วยความสงสัย

"รด.นะค่ะ"

"อื้อๆ งั้นก็ไปเถอะ ไม่รีบละ ขี่รถระวังด้วย"พีไม่ลืมที่กล่าวเตือนน้องสาวด้วยความเป็นห่วง

"ค่า ไปละ บายๆ"

รินเดินมาโรงจอดรถขึ้นคร่อมบิ๊กไบท์คู่ใจสีดำสนิท แต่ก่อนที่จะออกรถก็ควักโทรศัพท์ออกมาโทรหามิ้นก่อน

(ว่าไง ริน)เสียงใสๆกล่าวผ่านสายมา

"ไปเจอกันที่ค่ายนะมิ้น"

(OK จ๊ะ แล้วกัน)

จบบทสนทนารินก็บึ้งรจออกไปที่ค่ายทหารทันที่ รินมาถึงค่ายก่อนเวลาที่นัดไว้ เธอจึงนั่งรออยู่หน้าอาคารที่

ต้องมารายงานตัว เวลาผ่านไปประมาณ 10 นาที รินจึงเห็นมิ้นกับภัค

"สายนะ"รินกล่าว

"เปล่าสักหน่อย รินมาเร็วตั้งหาก"มิ้นกล่าวตอบพร้อมกับก้มดูนาฬิกา

"OK เค้ามาเร็ว เข้าไปข้างในกันเถอะ "

ทั้งสามคนเดินเข้ามาในตึกมองหาสถานที่ที่ต้องรายงสนตัว ทหารนายหนึ่งเดินเข้ามาหาทั้งสาม

"มาทำอะไรกัน"เสียงทุ้มๆของนายทหารกล่าวขึ้น

"มารายงานตัว รด.ปี3 นะค่ะ"ภัคตอบ

"๋อ๋อ..ไปทางฝั่งนู้นเลยเค้ากำลังลงชื่อกันอยู่"ทหารชี้ไปทางที่มีเด็กนักเรียนยืนอยู่เต็มไปหมด

"ขอบคุณค่ะ"

ทั้งสามเดินมายังที่นายทหารบอก และนั่งรออยู่พักนึง

"นศท.ปี3 มาลงชื่อตรงนี้ด้วยครับ"เสียงวเรียก รด.ปี3 ดังขึ้น ริน มิ้นและภัคจึงเดินไปยังจุดลงชื่อ

เมิ่อทุกอย่างเสร็จลงแล้ว ริน มิ้นและภัคจึงเตรียมตัวมี่จะเดินทางกลับบ้าน

"เอ่อ..ดะ..เดี๋ยว ฉันของตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"รินเอ่ยขึ้น

"อื้อๆ เดี๋ยวไปรอข้างหน้าตึกนะ"มิ้นกล่าวต่อ

ีิ"ห้องน้ำอยู่ไหนละเนี้ย"รินเดินหาห้องน้ำอยู่นานสองนานแต่ก็ยังไม่เจอ

ตุ๊บ

"โอ้ยยย"เสียงของผู้หญิงคนนึงดังขึ้น เมื่อรินเดินไปชนเธอจนล้มลง เอกสารต่างร่วงกระจัดกระจาย

"ขอโทษค่ะคุณเป็นอะไรรึป่าว ไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษจริงๆ" รินกล่าวขอโทษอย่างจริงใจ และก้มลงเก็บของที่

ตกอยู่ที่พื้น ก่อนจะเข้าไปช่วยพยุงเธอให้ลุกยืน แต่เมื่อหญิงร่างบางเงยหน้าขึ้นมามองริน กับทำให้รินนิ่งไป

ชั่วขณะ ...ขาว สวย น่ารัก สูงระดับมาตรฐาน ดวงตาเรียวคมบาดใจมาก ริมฝีปากบางที่ชมพูน่าสัมผัสชะมัด

สเป็กเลย อย่างนี้ต้องจีบ...รินคิดอยู่ในใจ

"นี่เธอเดินดีๆหน่อยสิ ไม่เห็นรึไงว่ามีคนเดินอยู่"หญิงสาวตรงหน้าบ่นขึ้น ทำให้รินหลุดจากผวัง

"เอ่อ..ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ พอดีเดินหาห้องน้ำอยู่ เลยไม่ทันได้สังเกต ขอโทษนะค่ะ"รินทำตา

ละห้อยลง อย่างรู้สึกผิด

"ช่างมันเถอะ ส่งของมาสิ อ่อ แล้วห้องน้ำอยู่ทางขวามือ เดินตรงไปเดี๋ยวก็เจอ"รินส่งของให้กับหญิงสาว

ตรงหน้า และเหล่มองป้ายชื่อที่ติดอยู่ที่อก

..นันทิดา เวชวัณล์ เดี๋ยวเราได้เจอกันอีกแน่..

รินมองเธอเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงกลิ่นหอมจางๆให้หัวใจสั้นไหว

"ริน เธอเป็นไร ยิ้มมาเชียว ไปเจอไรมารึป่าว"มิ้นถามขึ้นอย่างสงสัย

"เปล่าหรอก กลับกันเถอะ"รินเดินเลี่ยงออกมา ไปที่รถของตน

"ภัคว่าต้องมีอะไรแน่ๆ"

"อืม..ใช่ เห้ย!!!"มิ้นร้องออกมาด้วยความต้องใจ เมื่อหันหน้าไปหาภัค แต่ใบหน้าภัคห่างจากใบหน้าของเธอ

ไม่ถึงคลืบ "ถ้าจะใกล้ขนาดนี้นะภัค สิงเราเลยไหม"

"ได้หรอ งั้นเราสิงเลยนะ"ภัคขยับเข้ามาใกล้กว่าเดินเตรียมตัวที่จะสิงมิ่นอย่างเต็มที่

"ยัยริน หรอฉันด้วย"มิ้นรีบวิ่งหนีออกไปหารินทันที ทิ้งให้ภัคยืนอมยิ้มอยู่คนเดียวอย่างสุขใจ

รินที่เดินออกมาอย่างไม่ได้สนใจอีกสองคนที่ยืนจีบกันอยู่ เธอควักโทรศัพท์ออกมากดโทรไปยังเบอร์ๆหนึ่ง

"ไมค์ นายหาประวัติของผู้หญิงคนนึงให้ฉันหน่อย ส่งไฟล์มาเมลล์ฉันเลยนะ เธอชื่อ นันทิดา เวชวัณล์"หลัง

จบบทสนทนา รินจึงขี่รถออกไปทันที่