ลิขิตหัวใจ

รินและมิ้นเข้ามาในห้องเรียนพร้อมกับสายตาของเพื่อนๆที่จ้องมองมา

แต่พวกเธอกับไม่ได้สนใจได้แต่เพียงส่งยิ้มหวานๆกลับไปให้เท่านั้น

ก่อนจะเดินไปหาเพื่อนใหม่ที่ทำให้รินถึงกับอึ้งเล็กน้อย เพราะผิดคาด

รินคิดว่าเพื่อนใหม่คนนี้มาวันแรกอาจจะยังไม่มีเพื่อน

แต่นี้กลับมีเพื่อนฮ้อมล้อมเธอเต็มไปหมด เสียงหัวเราะสนุกสนานมากเหมือน

กับรู้จักกันมานานพอสมควร สงสัยจะเป็นประเภทเดียวกับริน

ที่เข้ากับคนอื่นได้ง่าย อย่างนี้ค่อยสนุกหน่อย

"สวัสดี เราวรินลดานะ เรียกเราว่า ริน ก็ได้" รินแนะนำตัวเองกับเพื่อนใหม่ หน้าตาดูคมคาย ผิวขาวไม่มาก

สักเท่าไหร่ จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาสีฟ้า ริมฝีปากสีอมชมพู คงจะเป็นลูกครึ่งสินะ

"เรา ทียุภัค เรรียกเรา ภัค เฉยๆก็ได้ จะได้ดูสนิทกันหน่อย ยินดีที่ได้รู้จักนะริน"

"เช่นกันจ๊ะ"

"นิ ริน ลืมฉันแล้วหรอ เอ่อ..ฉันมิณพัทร นะ เรียกเราว่า มิ้น ก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ภัค" มิ้นแนะนำตัวเอง

กับภัค แต่ดูภัคจะอึ้งๆไปนิดนึง

"อะ...เอ่อ ยินดีที่ได้รู้จักมิ้น เหมือนกันนะ น่ารักจังนะมิ้น น่ารักกว่าคนอื่นที่เราเคยเจออีก "

ภัคบอกกับมิ้นอึ้งๆ สายตาที่ย้องอยู่แต่กับมิ้น ก็มิ้นทั้งขาว หมวย ตากลม ไว้ผมหน้าม้าด้วย โอ้ย!สเป็ก

"นิ! เจอกันวันแรกก็จีบเราแล้วหริเจอกันวันแรกก็จีบเราแล้วหรอ" มิ้นบอกกับภัค แต่ถึงจะพูดไปแบบนั้นแต่

ลึกๆใจเธอก็เต้นแรงเหมือนกันนะ

"พอเลยๆ จะจีบกันอีกนานไหม ภัคก็ไม่เบาเลยนะ ใกล้หมดคาบโฮมรูมแล้ว หาที่นั้งกันก่อนเถอะมิ้น"ริน

บอกกับเพื่อนของเธอหลังจากเห็นเวลาที่ใกล้เรียนคาบแรกแล้ว

"นั่งข้างๆเราก็ได้ โต๊ะว่างพอดี"ภัคบอกยิ้มๆก่อนที่ทั้งสองจะจัดแจงเข้าที่

หญิงสาวร่างสูงโปร่งความสูงตามมาตารฐานไทย เดินเข้ามาในกรมทหารใน

ชุดเครื่องแบบที่เต็มยศ ใบหน้าขาวใส แต่งเติมด้วยเครื่องสำอางบางๆ

ดวงตาเรียวคม ดุดัน เดินเข้าไปยังห้องทำงานของใครคนหนึ่ง ด้วนท่าทางที่หงุดหงิด

"คุณพ่อค่ะ ทำไมต้องให้ไปเป็นครูฝึก นศท. ด้วย คุณพ่อก็รู้ว่าไนท์ไม่ชอบ"

"ก็ไนท์เป็นแบบนี้ไง หงุดหงิดง่าย อารมณ์ร้อนแบบนี้ ถ้าออไปทำงานเสี่ยงภัยแบบนั้น มันเสี่ยงมากเลยรู้ไหม"

น้ำเสียงจากผู้เป็นพ่อ บ่งบอกถึงความห่วงใยอย่างเห็นได้ชัด

"แต่พ่อค่ะ..."

"นี่คือคำสั่งของผู้บังคับบัญชา ผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาควรปฏิบัติตาม ออกไปได้แล้ว นี่เวลาทำงาน"

"ก็ได้ค่ะ"

ไนท์เดินออกมาด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจสักเท่าไหร่ แต่ก็ทำไงได้นอกจาก

ทำตามคำสั่ง พ่อนะพ่อ บอกว่าไม่ชอบก็ยังจะยัดเยียดให้ทำงาน

อ่อ..ฉันชื่อ นันทิดา เวชวัณล์ หรือไนท์ เป็นทหาร คนในกรมเรียกว่าผู้กองไนท์

ทำไมฉันถึงไม่อยากเป็นครูฝึกนะหรอ ก็เพราะไอ้เด็กพวกนั่นมีแต่แสบทั้งนั้น

ชอบกวนประสาท มันน่าจะจับให้วิ่งรอบกรมสัก 10 รอบ

เห็นแล้วมันน่าหงุดหงิดชะมัด แต่คงก็ทำได้แค่รับชะตากรรมเท่านั่นละ

แล้วเจอกันพวก นศท.หญิง ปี3 ถ้ากวนมากๆจะสั่งใ้หมอบ แล้วกลิ้งสัก 20 รอบ ชิ...

END PART Night

หลังจากหมดคาบเช้า สาวๆทั้ง3 ที่ดูสนิทกันอย่างรวดเร็วก็ตรงไปยังโรงอาหาร

และดูพวกเธอจะดูเป็นจุดเด่นเป็นพิเศษ เพราะหน้าตายังกับนางเอกซีรี่ย์เกาหลี

ที่หลุดออกมาและกิตติศัพท์ของแต่ละคน อย่างรินเอง จะมีควมน่ารักปนความเท่ห์

ซึ่งมันลงตัวจนหน้าหลงใหล มิ้น สวยน่ารักตัวเล็กๆตาโตๆจน

ดูเหมือนจะไร้เดียงสา(ซึ่งความจริงไม่ใช่อย่างมี่คิด//ไรท์) ภัค

ที่มาโรงเรียนวันแรกแต่ด้วยหน้าตาที่ดูคม ดวงตาที่เรียวบาดใจใครหลายๆคน

และด้วยความที่เป็นกันเองก็กลายเป็นคนฮอตคนใหม่ประจำโรงเรียน

"จะทานไรดีอ่ะ เราหิวแล้วน้า" มิ้นลูบท้อฃของตนเองบ่งบอกว่าเธอหิวจริงๆ

"เราอยากกินมิ้นอ่ะ" ภัคขยับเข้ามาใกล้มิ้น ก้มหน้าลงมาเกือบจะชิดหน้าของมิ้นและหรี่ตามองอย่างเจ้าเล่ห์

"จะจีบกันไปถึงไหนค่า คุณเพื่อนที่รักกัน สงสารคนไม่มีคู่หน่อยสิ ไปหาไรกินได้แล้วเราหิว" รินทำแก้มป่อง

งอลเพื่อนทั้ง2 ที่มั่วแต่จีบกันจนไม่สนใจเธอ ก่อนจะเดินงอลหนีไป

"เรากับภัคไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย ภัคก็ชอบแกล้งเราตลอด ดูดิรินงอลเลย" มิ้นตพโกนไล่หลังเพื่อนที่

เดินหนีไป ก่อนจะหันมาดุภัคที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้ววิ่งตามรินไป

"เอ่อ..มิ้นพรุ่งนี้ต้องไปรายงานตัวใช่ไหม" รินถามขึ้นในขณะที่มิ้นกำลังจะตักข้าวเข้าปาก มิ้นจึงวางช้อน

แล้วเงยหน้ามามองริน

"ใช่..ใส่ชุดนักเรียนนะ"

"รด. หรอ เย้...ภัคก็เรียนนะ ดีใจจัง"ภัคที่เคี้ยวข้าวตุ้ยๆรต้องดีใจด้วยความตื่นเต้น

"ดีเลย จะได้มีเพื่อนเยอะๆ"รินหันมามองหน้าภัค ก่อนจะกินข้าวต่อ

หลังจากกินข้าวเสร็จ พวกเธอจึงพาภัคในที่ประจำ

เป็นโต๊ะม้าหินอ่อนที่ตั้งอยู่ใต้ต้นไม้

ทำให้อากาศเย็นสบายขึ้นมาทันที รินนั้งมองผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา

แต่กลับทำให้รุ่นน้องและเพื่อนๆ ต่างอ่อนละทวยด้วยความเขินอาย

"รินค่าาาา"เสียงแหลมๆของผู้คนหนึ่งดังมาใกล้ๆ

"อ้าว...ว่าไงค่ะฝ้าย มีอะไรรึเปล่า" รินถามผู้หญิงคนใหม่ที่มาเยือน เธอสูง ยาว ขาว สวย เปรี้ยวเป็นที่ชื่น

ชอบของใครหลายๆคน ผู้ชายในโรงเรียนต่างตามจีบเธอ แต่เธอกลับเลือกที่จะเข้าริน

"รินเป็นแฟนกับฝ้ายนะค่ะ" ฝ้ายดึงมือรินมากุมไว้

"เอ่อ...รินว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะค่ะ เป็นเพื่อนกันดีอยู่แล้ว"รินจับมือฝ้ายออกอย่างทุลักทุเล

"แต่ฝ้ายไม่อยากเป็นเพื่อนกับนรินนิค่ะ เป็นแฟนกับฝ้ายนะ"

"รินไม่ได้รักฝ้าย รินว่าฝ้ายไปหาคนอื่นเถอะ รินว่าคงมีคนที่พร้อมจะรักฝ้ายอยู่นะ เป็นเพื่อนกันเถอะนะค่ะ ฝ้าย"

รินบอกกับฝ้ายตามตรงเพื่อให้เธอตัดใจได้สักที รินจึงเดินหนีออกมาเพื่อยุติการสนทนา

"ฝ้ายจะทำให้รินรักฝ้ายให้ได้ ฝ้ายไม่เคยได้อะไรแล้วไม่ได้" ฝ้ายตะโกนไล่หลังของริน แล้วเดินออกไป

ด้วยความโมโห

"สงสัยยัยรินจะเจอศึกหนักแล้วละ"มิ้นที่นั่งดูเหตุการณ์อยู่กล่าวขึ้นมา

"อื้อ...สงสัยจะจริง"ภัคเสริม

คาบเรียนสุดท้ายของวันหมดลง รินพาเพื่อนๆมานั่งที่ร้านไอศกรีมประจำหน้าโรงเรียน

คลายความเคลียดการเรียนวันแรกที่เเสนจะวุ่นวาย เธอเลืกที่โต๊ะในสุดของร้านซึ่งเงียบและดูเป็นส่วนตัว

ที่สุด

"รับอะไรดีค่ะ"พนักงานเดินเข้ามาพร้อมรอที่จะจดรายการอาหาร

"ทานอะไรดีละมิ้น"ภัคถามขึ้น

"อืม...เอาช็อคโกแลตชิพละกัน"

"แล้วภัดเอาไร"

"เอาเหมือนมิ้นละกัน แล้วรินเอาไร"

"ชาเขียว"

"ตามนั้นเลยค่ะ"มิ้นหันไปบอกกับพนักงาน

"พี่รินนนน" เสีบงใสๆดังชึ้น พร้อมกับเด็กสาวร่างบาง ตัวเล็กผิวขาว รอบผมเป็นหางม้า ดูน่ารัก

"อ้าว..น้องดรีมว่าไงค่ะ แล้วมายังไงค่ะเนี้ย"

"ดรีมมากับเพื่อนค่ะ สวัสดีค่ะพี่มิ้น แล้วก็พี่ภัคใช่ไหมค่ะ"ดรีมหันไปทักทายกับพี่อีกสองคน

"รู้จักพี่ด้วยหรอค่ะเนี้ย"

"ก็ดังไปทั้งโรงเรียนขนาดนี้ ไม่รู้จักได้ไงค่ะ"

"อ่อ..ว่าแต่ น้องดรีมมีไรค่ะ"รินถามขึ้น

"เลี้ยงไอติม ดรีมหน่อยสิค่ะ"ดรีมเข้ามาเกาะเเขนออดอ้อน

"ได้สิค่ะ ไปหาโต๊ะนั่งได้แล้ว เพื่อนยืนรอนานแล้วนะค่ะ"รินหันไปมองเพื่อนๆของดรีมที่ยืนเรียงกันอยู่

"เย้ ขอบคุณค่ะ" ดรีมกระโดดกอดริน พร้อมกับหอมแก้มฟอดนึงก่อนจะขอตัวแยกออกไป

"สาวเยอะจังนะ"ภัดกล่าวแซว

"คนรู้จัก เป็นเพื่อนกันทั้งนั้นละ"

"หรอรินหรอ"

"ไอติมมาละ กินได้แล้ว เดี๋ยวละลาย"รินเปลี่ยนเรื่องมาที่ไอศกรีมทันที