The Older...โตขึ้นฉันจะรักเธอ

 

 

บท2...เปลี่ยน

 

 

กรี้ง! กรี้ง! กรี้ง!

 

ในที่สุดก็มีวันนี้สักทีวันที่ฉันตื่นพร้อมกับเสียงนาฬิกาปลุก วันหยุดฉันจะตั้งปลุกตอนสิบโมง ฉันไม่ได้ขี้เซานะ ฉันต้องการพักผ่อนให้เพียงพอต่างหากละ

 

หลังจากบิดขี้เกียจตามนิสัยของคนขี้เกียจอย่างฉันเสร็จแล้ว ฉันก็ลุกจากเตียงแล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อที่จะไปอาบน้ำ

 

"พี่ต้มมาม่าไว้ให้ในตู้กับข้าวนะ"ฉันอ่านกระดาษโน๊ตที่พี่ท็อปเขียนแปะไว้ที่ประตูห้องน้ำ

 

นี่หมายความว่าพี่ท็อปไม่อยู่อีกแล้วเหรอ ไม่เป็นไรหรอกอย่างน้อยพี่ท็อปสุดที่รักของฉันก็ต้มมาม่าไว้ให้แล้ว ฉันเดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวหลังจากอ่านโน๊ตของพี่ท็อปเสร็จ

 

เอ๊ะ!!!พี่ท็อปบอกว่าพี่ท็อปต้มมาม่าไว้ให้ฉัน ให้ตายสิ!!!ฉันรีบวิ่งลงบันไดตรงดิ่งมายังห้องครัว แล้วเปิดตู้กับข้าว โธ่!!!พี่ท็อปเอ้ย...แค่ซื้อมาม่ามาให้น้อง น้องก็ดีใจจะแย่แล้ว นี่ต้มให้อีก ฉันนี่ซึ้งเลยค่ะ ดูจากสภาพเส้นมาม่าที่อืดอยู่ในถ้วยแล้ว พี่ท็อปน่าจะออกจากบ้านตั้งแต่เช้ากันเลยทีเดียว อืดจนไม่เหลือน้ำสักหยด เฮ้อ!!!นี่แหระพี่ฉัน

 

วันหยุดแบบนี้ฉันจะทำอะไรไปไม่ได้นอกจากนั่งนอนยืนเดินดูซีรี่ย์เกาหลีทั้งวัน ไม่ว่าจะทำอะไรฉันก็ต้องมีมือถือพร้อมกับเปิดยูทูปดูซีรี่ย์เรื่องโปรด(ฮ่าฮ่าฮ่า...โปรดทุกเรื่อง) แม้แต่เข้าห้องน้ำฉันก็เอาเข้าไปดูในห้องน้ำด้วย

 

"พลอย นี่ต่อนะ น้องรหัสพี่"พี่ท็อปแนะนำให้ฉันรู้จักกับผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนโซฟาหลังจากที่ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ ผู้ชายคนนั้นหล่อมาก ฉันว่าพี่ท็อปของฉันหล่อแล้ว แต่พี่ต่อนี่หล่อกว่าอีก หล่อกว่าหล่ออ่ะ ไม่รู้จะเรียกว่าอะไร

 

"อ๋อ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"ฉันถอดหูฟังแล้ววางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ

 

"ต่อ นี่พลอย น้องสาวพี่"อร้าย!!!พี่ท็อปแนะนำฉันให้พี่ต่อรู้จัก  ฉันเป็นน้องสาว พี่ต่อเป็นน้องรหัส กรี๊ด!!!เป็นน้องเหมือนกันเลยอ่ะ อิอิ

 

ว่าแต่ทำไมพี่ท็อปไม่บอกก่อนว่าจะพาคนหล่อๆแบบนี้มาบ้าน ฉันจะได้แต่งตัวสวยๆรอ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก...ถ้าฉันจะวิ่งขึ้นไปเปลี่ยนชุดตอนนี้ก็คงยังไม่สายหรอก(มั้ง)

 

ฉันวิ่งขึ้นห้องไปค้นตู้เสื้อผ้าแล้วเลือกชุดที่คิดว่าสวยที่สุดมาเปลี่ยน ฉันถอดเสื้อยืดกับกางเกงเจเจออกจากร่างของฉันแล้วสวมเดรสสีโอรสหวานแหววเหมาะกับคนสวยๆอย่างฉันเข้าไปแทน เปลี่ยนชุดเสร็จฉันก็ค่อยๆเดินลงบันไดแล้วเดินตรงมานั่งที่โซฟากับพี่ต่อเหมือนก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

"ว่าแต่ พี่ท็อปพาพี่ต่อมาทำอะไรที่นี่เหรอคะ"ปกติฉันเห็นพี่ท็อปเอาแต่อยู่บ้านอ่านหนังสือ หวังว่าพี่ท็อปคงไม่ได้พาพี่ต่อมาอ่านหนังสือนะ

 

"วันนี้เราจะมาฉลองต้อนรับน้องรหัสพี่กัน"พี่ท็อปตอบฉัน 

 

ฉลองต้อนรับน้องรหัสงั้นเหรอ แต่ก็ช่างเหอะ ยังไงก็ต้องขอบคุณพี่ท็อปที่ให้ฉันได้มีโอกาสเจอคนหล่อๆแบบนี้ 

 

พี่ท็อปหายเข้าไปในครัวพักหนึ่งแล้วก็ออกมาพร้อมกับ...!!!

 

หืม!!!พาน้องรหัสมาเลี้ยง...ฉันก็คิดว่าจะมาดื่มแอลกอฮอล์กัน แต่ป่าวเลย พี่ท็อปยกถาดขนมหม้อแกงมาวางบนโต๊ะสามถาด ไม่บ้าก็บ้าอ่ะ ใครจะกินเข้าไปหมดสามถาด แต่พี่ต่อนี่ก็ดีเนอะไม่มีท่าทีเอะอะโวยวายสักคำ นั่งกินขนมหม้อแกงอย่างเดียว ดูแล้วก็น่ารักไปอีกแบบเนอะ

 

วันนี้เป็นวันที่ฉันมีความสุขมากๆที่ได้เจอกับพี่ต่อ แม้ว่าฉันจะได้แค่นั่งมองหน้าเขาโดยที่ไม่ได้พูดอะไรกับเขาสักคำตั้งแต่ตอนเย็นจนถึงตอนนี้ซึ่งเป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว (นี่นั่งกินขนมหม้อแกงกันนานขนาดนี้เลยเหรอ)

 

"นี่ก็ดึกมากแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"พี่ต่อลุกจากโซฟาพร้อมบอกลาพี่ท็อป ฮือ!!!ทำไมไม่บอกลาฉันบ้าง ฉันได้แต่ชายตามองตามฝีก้าวที่เขาเดินออกจากบ้านไป

 

"พี่ท็อปคะ พลอยจะเรียนหมอ"ฉันบอกพี่ท็อปหลังจากที่พี่ต่อเดินออกจากบ้านไปจนลับลูกหูลูกตา

 

"หืม!!!"พี่ท็อปหันหน้ามามองฉันอย่างงงๆขณะที่กำลังเก็บถาดหม้อแกงไปล้าง ที่จริงมันควรเป็นหน้าที่ฉัน แต่พี่ท็อปเป็นคนสะอาดมาก มีไม่กี่คนที่จะทำให้พี่ท็อปพอใจได้ และในเมื่อฉันทำให้พี่ท็อปพอใจไม่ได้ พี่ท็อปจึงต้องไปล้างเองอย่างที่เห็นนั่นแหระ

 

"คิดไงอยากเรียนหมอ"พี่ท็อปเอ่ยปากถามฉันขณะที่ยังล้างถาสดขนมหม้อแกงยังไม่เสร็จ

 

"เถอะน่า"ฮ่าฮ่าฮ่า...ฉันไม่ได้อยากเรียนหมอหรอก แต่ฉันจะเรียนหมอ เพราะชอบหมอ คือชอบคนที่เรียนหมออย่างพี่ต่ออ่ะ อิอิ

 

"เอาสิ"พี่ท็อปบอกฉัน ซึ่งฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าพี่ท็อปสนับสนุนฉันรึป่าว แต่ที่แน่ๆ พี่ท็อปไม่ได้ขัดขวางฉันแน่นอน

 

"งั้น พลอยขอยืมหนังสือพี่อ่านหน่อย"ก็ฉันไม่มีหนังสือเตรียมสอบอะไรเป็นของตัวเองเลย แค่หนังสือเรียนที่ครูบังคับอ่านฉันยังไม่อ่านเลย นับประสาอะไรกับหนังสือเตรียมสอบ แต่นั่นมันพลอยคนเก่า เพราะตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันจะเป็นพลอยคนใหม่ ฉันจะตั้งใจอ่านหนังสือแล้วสอบเข้าคณะแพทยศาสตร์ให้ได้

 

นี่ฉันตั้งเป้าหมายให้ตัวเองเพิ่มอีกแล้ว ถ้าฉันทำได้ทั้งหมดฉันจะเป็นผู้หญิงที่เพอร์เฟ็คมากคนหนึ่งเลยแหระ ทั้งสวย ทั้งเก่ง ทั้งรวย แต่ฉันจะทำได้ไหมเนี่ย เอาเป็นว่าสู้ๆนะ...พลอย(ฮ่าฮ่าฮ่า...เป็นกำลังใจให้ตัวเอง)

 

ฉันตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือทั้งหมดของพี่ท็อป และหนังสือเรียนที่ฉันมีอยู่น้อยนิด ถือซะว่าอ่านสอบปลายภาคด้วยละกัน ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว คุ้มซะยิ่งกว่าคุ้มอีก

 

 

 

 

"โอ๊ย!!!ฉันก็อ่านหนังสือมาตั้งเยอะ ทำไมไม่เห็นจะคุ้นเลย"ฉันเดินบ่นออกมาจากห้องสอบหลังจากสอบปลายภาควิชาสุดท้ายซึ่งเป็นวิชาวิทยาศาสตร์เสร็จ

 

แล้วแบบนี้ฉันจะไปสอบเข้ามหาลัยได้ไหมเนี่ย นี่ก็เหลือเวลาอีกแค่ไม่ถึงสัปดาห์ก็ต้องไปสอบแล้ว ว่าแล้วฉันก็รีบกลับบ้านไปอ่านหนังสือ ท่องไว้พี่ต่อรออยู่ พี่ต่อรออยู่ สู้โว้ย!!!

 

ฉันเก็บตัวนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะในห้องฉันเป็นเวลานานพอสมควร(ถ้าเทียบกับที่ผ่านมา) ฉันตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือทั้งหมดอีกรอบในขณะที่เพื่อนๆต่างไปฉลองหลังสอบเสร็จกัน 

 

"พี่ท็อป พลอยขอกาแฟหน่อยค่ะ"ฉันตะโกนบอกพี่ท็อปที่อยู่ในห้องครัว ก็ไม่ได้อยากกินนักหรอกกาแฟเนี่ย แต่มันง่วงนี่นา

 

โอ๊ย!!!นี่ก็กินกาแฟไปแล้วทำไมยังง่วงอยู่เลย สงสัยกาแฟจะยังไม่ออกฤทธิ์ งั้นขอนอนก่อนละกัน รอกาแฟออกฤทธิ์แล้วค่อยตื่นมาอ่านต่อ 

 

ฉันลุกจากโต๊ะอ่านหนังสือแล้วเดินไปยังเตียงนอน

 

หะ!!!ตีสาม 

 

ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก แต่ก็ยังง่วงอยู่เลยทั้งๆที่ก็หลับไปตั้งสามชั่วโมงแล้วนะ สงสัยกาแฟจะหมดฤทธิ์ไปแล้ว 

 

ฉันเดินไปห้องครัวเพื่อชงกาแฟอีกแก้ว 

 

เอ๊ะ!!!พี่ท็อปยังนั่งอ่านหนังสืออยู่เลย พี่ท็อปไม่ง่วงเหรอ ช่างเถอะยังไม่อยากถาม ง่วง!!!

 

อึก อึก อึก...ฉันดื่มกาแฟเข้าไปอีกแก้วแล้วก็ขึ้นไปนอนบนห้องเพื่อรอกาแฟออกฤทธิ์

 

 

 

 

กรี้ง! กรี้ง! กรี้ง!

 

หะ!!!นาฬิกาปลุก...สิบโมงแล้วเหรอ นี่ฉันยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย ฉันรีบลุกจากเตียงไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วมานั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะต่อ ทั้งๆที่ยังอยู่ในชุดนอน ก็ถ้าฉันมัวไปอาบน้ำอยู่ก็เสียเวลาแย่สิ อ่านมันทั้งๆที่ยังไม่ได้อาบน้ำเนี่ยแหระ

 

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

 

"พลอย วันนี้มีรับเกรดนะ"พี่ท็อปเคาะประตูเพื่อมาเตือนฉันว่าวันนี้มีรับเกรด นี่ฉันลืมไปแล้วนะเนี่ย ตายๆๆๆๆ หนังสือก็จะอ่าน ผ้าก็ยังไม่ได้รีด น้ำก็ยังไม่ได้อาบ ทำอะไรก่อนดีละ

 

ฉันเดินคอตกไปดูเกรดที่บอร์ด ฉันไล่ดูจากล่างขึ้นบนเพราะปกติชื่อที่อยู่ล่างสุดจะเป็นชื่อของฉัน แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่ชื่อฉัน

 

"เย้!!!"ฉันแสดงท่าทีดีใจออกมาทั้งๆที่ยังหาชื่อตัวเองไม่เจอ แต่ที่ดีใจก็เพราะชื่อฉันไม่ใช่คนสุดท้ายของบอร์ดอีกต่อไป ฉันหันกลับไปหารายชื่อตัวเองที่บอร์ดอีกครั้ง 

 

"ฉันทำได้แล้ว!!!"ฉันตะโกนลั่นหลังจากที่อ่านเจอชื่อตัวเอง ฉันได้เกรดสามจุดแปดสอง(3.82) ในที่สุดฉันก็ทำเกรดเข้าข่ายเด็กห้องวิทย์-คณิตสักที(เทอมสุดท้ายเนี่ยนะ) 

 

"ว่าไงคนเก่ง กินไรดีวันนี้พี่เลี้ยงเอง"โหะๆในเมื่อพี่ท็อปชี้โพลงให้กระรอกขนาดนี้ กินอะไรดีนะ เลือกไม่ถูกเลย เฮ้ย!!!ไม่ได้สิ ฉันจะกินอะไรไม่ได้ทั้งนั้น ฉันลดน้ำหนักอยู่นะ

 

"เอาไว้เลี้ยงทีเดียวตอนสอบติดแพทย์เลยดีกว่าค่ะ"ฉันตอบบ่ายเบี่ยงพี่ท็อปอ้อมๆ

 

หลังจากที่ฉันชื่นชมเกรดอันสวยหรูที่สุดในชีวิตแล้ว ฉันก็กลับไปอ่านหนังสือต่อที่บ้าน

 

 

 

อย่าลืมติดตามบทต่อไปนะคะ