The Older...โตขึ้นฉันจะรักเธอ

บท3...รุ่นพี่แล้วไง ก็เพื่อนกัน

เฮ้อ!!!นี่ถึงเวลาที่ฉันต้องเข้าห้องสอบจริงๆแล้วเหรอเนี่ย รู้สึกว่าในสมองฉันยังไม่มีอะไรเลย ยังไงก็เหอะ...ฉันต้องทำได้ ฉันต้องทำได้ ฉันต้องทำได้ ฉันก้าวขาซ้ายเข้าห้องสอบเพราะถือคติที่ว่า...ขวาร้าย ซ้ายดี

สอบเสร็จแล้วโว้ย!!!หวังว่าคะแนนจะออกมาดีและทำให้ฉันรู้สึกดีใจกว่าการสอบเสร็จนะ ฉันนี่ก็หวังลมๆแล้งๆเนอะ มันจะเป็นไปได้ไง ฉันเพิ่งอ่านหนังสือแค่ไม่กี่สัปดาห์ก่อนสอบเองนะ แต่คนอื่นที่มาสอบเขาเก่งกันอยู่แล้ว คิดแล้วก็ท้อนะ งั้นก็ไม่ต้องคิดมันก็แล้วกัน 

ฉันเดินมาหาพี่ท็อปที่คอยให้กำลังใจอยู่หน้าห้องสอบด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส 

"ข้อสอบง่ายละสิ"แหม!!!พี่ท็อปนะพี่ท็อปทักซะไปไม่ถูกเลย ฉันอุตส่าห์ยิ้มข่มใจตัวเองไว้ เจอคำทักทายแบบนี้ทำเอาหุบยิ้มแทบไม่ทัน

"ไปฉลองกัน"พี่ต่อเดินมาตบบ่าฉันเบาๆ กรี๊ด!!!พี่ท็อปนี่มีอะไรเซอร์ไพส์น้องตลอดเลย พาพี่ต่อมาด้วยก็ไม่บอก นี่ถ้าพี่ท็อปพาพี่ต่อมาให้ฉันเห็นหน้าก่อนเข้าสอบนะรับรองต้องติดแน่ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันก็พูดได้สิเรื่องมันผ่านมาแล้วนี่

ไปฉลองงั้นเหรอ แล้วถ้าฉันสอบไม่ติดขึ้นมาละ เอาไว้ให้ผลสอบออกก่อนแล้วค่อยมาฉลองไม่ได้เหรอ

"เอ่อ...คือว่า"ฉันจะปฎิเสธกับพี่ท็อปและพี่ต่อยังไงดีนะ ใจหนึ่งก็อยากไป...เพราะพี่ต่อ แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่อยากไป...ถ้าสอบไม่ติดขึ้นมานะหน้าฉันคงแตกไม่เหลือชิ้นดีเลย แล้วอีกอย่างฉันก็กำลังลดน้ำหนักอยู่ด้วย

"ไปค่ะ"ที่ฉันตอบตกลงเนี่ยเพราะพี่ต่อเลยนะ ฮ่าฮ่าฮ่า ว่าแต่พี่ท็อปคงไม่พาฉันไปเลี้ยงขนมหม้อแกงเหมือนที่เลี้ยงพี่ต่อนะ ภาพหม้อแกงสามถาดยังติดตาอยู่เลย

หลังจากวันนั้นแล้วฉันกับพี่ต่อและพี่ท็อปก็กลายเป็นเพื่อนในแก๊งค์เดียวกันไปโดยปริยาย เพราะพี่ท็อปของฉันก็ไม่มีเพื่อนคบเพราะเอาแต่อ่านหนังสือไม่สนใจเพื่อน ส่วนพี่ต่อก็เป็นคนง่ายๆ สบายๆ ไม่ชอบอะไรที่มันวุ่นวายๆ แล้วเวลาพี่ต่ออยู่กับพี่ท็อปก็คงไม่วุ่นวายหรอก จะวุ่นวายได้ไงละ ก็วันๆพี่ท็อปเอาแต่ก้มหน้าอ่านหนังสือ เวลาว่างๆนะพี่ต่อยังมานั่งให้พี่ท็อปติวหนังสือให้เป็นวันๆแน่ะ ส่วนฉันถึงแม้จะเด็กที่สุดในแก๊งค์ เป็นผู้หญิงคนเดียวในแก๊งค์ มันก็ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับแก๊งค์ของเราเลยสักนิด เพราะพี่ท็อปและพี่ต่อก็ไม่ใช่นักเลงที่จะต้องมีแต่เรื่องเหมือนผู้ชายคนอื่นๆ ในทางกลับกันเอาแต่นั่งอ่านหนังสือจนหน้าจะเป็นตัวหนังสืออยู่แล้ว เวลาที่พี่ทั้งสองคนอ่านหนังสือ ฉันก็นั่งอ่านนอนอ่านอยู่ข้างๆพี่ๆแหระ แม้ว่าหลายครั้งฉันจะเผลอหลับไปบ้างก็ตาม ก็ยังดีกว่าไม่ได้อ่านนะ อิอิ

แม้ว่าช่วงนี้เป็นช่วงเปิดเทอมของพี่ๆ แต่ฉันก็ไม่รู้สึกเหงาเลย แม้ต้องอยู่บ้านคนเดียวก็ตาม แต่หลังเลิกเรียนพี่ท็อปก็จะพาพี่ต่อมาติวหนังสือที่บ้านบ่อยๆ ฉันกับพี่ต่อจึงเจอกันแทบทุกวัน 

กิจกรรมของแก๊งค์พวกเราไม่ได้มีแต่อ่านหนังสือนะ บางวันหลังจากอ่านหนังสือเสร็จพวกเราก็ไปกินข้าว ดูหนัง เที่ยวคาราโอเกะบ้าง...แต่ไม่ดื่มแอลกอฮอล์นะ บางวันพี่ต่อก็มาหาแต่เช้าเพื่อที่จะไปวิ่งออกกำลังกายด้วยกัน แล้วก็ทำอื่นๆอีกมากมายเหมือนที่วัยรุ่นเขาทำกัน ถามว่าพี่ท็อปยอมละมือจากหนังสือแล้วไปทำอย่างอื่นกับพวกเราไหม แรกๆพี่ท็อปก็ไม่ยอมหรอก แต่ฉันกับพี่ต่อพูดโน้มน้าวใจพี่ท็อปทุกเช้าทุกเย็น...พี่ท็อปก็เลยยอมละมือจากหนังสือไปทำอย่างอื่นบ้างอ่ะ

และแล้ววันนี้ก็มาถึง ฉันใจเต้นตุ๊บๆต่อมๆ วันนี้เป็นวันที่พี่ต่อจะขอฉันเป็นแฟน ไม่ใช่ละ ฮ่าฮ่าฮ่า วันนี้เป็นวันที่ผลสอบออกนะสิ ฉันเปิดเว็บของมหาลัยขึ้นมาแล้วนั่งทำใจสักพักก่อนที่จะเลื่อนหารายชื่อตัวเอง

ตื้ด!

ตื้ด!

ตื้ด!

โอ๊ย!!!ใครโทรมาตอนนี้เนี่ย คนยิ่งกำลังใช้สมาธิอยู่ โทรมาไม่รู้เวล่ำเวลา เบอร์แปลกซะด้วย เดี๋ยวก็วีนให้ซะหรอก

"ฮัลโหล"

"พลอย พลอยสอบติดแพทย์แล้วนะ"เสียงพี่ต่อส่งผ่านมาทางโทรศัพท์

"อร๊าย!!!พี่ต่อโทรหาฉัน พี่ต่อโทรหาฉัน"ฉันตะโกนลั่นบ้านและกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ เฮ้ย!!!ฉันดีใจผิดเรื่องป่ะวะ ฉันต้องดีใจที่สอบติดแพทย์ต่างหากละ

"ฉันสอบติดแพทย์ ฉันสอบติดแพทย์"ฉันตะโกนลั่นบ้านและกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจอีกครั้ง ดีใจที่สอบติดแพทย์ ดีใจที่จะได้ไปเรียนคณะเดียวกับพี่ต่อ แต่...เฮ้อ!!!ฉันต้องไปเรียนหมอจริงๆเหรอ รู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวตนฉันเลย แต่มาถึงขนาดนี้แล้วมีเหรอคนอย่างพลอยจะถอย หึๆ  ฉันต้องเดินหน้าต่อไปสิ

เหลือเวลาอีกประมาณสามสี่เดือนกว่าจะเปิดเทอม ฉันต้องสวยให้ได้

ฉันสรรหาผักผลไม้ต่างๆนาๆมาพอกหน้าขณะที่นั่งอ่านหนังสือกับพี่ๆทั้งสอง วันดีคืนดีฉันก็เอาผักผลไม้ไปพอกหน้าให้พี่ๆทั้งสองด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า มันเป็นอะไรที่สนุกกว่าการอ่านหนังสืออีกนะ

พวกเราสามคนอยู่ด้วยกันบ่อยขึ้นๆ  ไปกินข้าว ฟังเพลง ดูซีรี่ย์ ดูหนัง อ่านการ์ตูน ไปออกกำลังกาย อ่านหนังสือด้วยกัน นี่ขนาดพี่ท็อปกับพี่ต่อไม่ได้ปิดเทอมนะ และฉันก็ยังไม่เปิดเทอมนะ พวกเรายังเจอกันบ่อยขนาดนี้ ชักอยากเปิดเทอมเร็วๆซะแล้วสินะ  พวกเราคงได้ไปมหาลัยพร้อมกัน กลับบ้านพร้อมกัน ฉันกับพี่ต่อก็จะมีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น

"พลอย ท็อป"เสียงผู้หญิงตะโกนเรียกฉันกับพี่ท็อปอยู่หน้ารั้วบ้าน ขณะที่พวกเราสามคนกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่

ฉันเดินออกไปดูว่าเป็นใครกันนะ เพราะฉันก็ไม่มีเพื่อน พี่ท็อปและพี่ต่อก็ไม่มีเพื่อนคนอื่น นอกจากพวกเราสามคนจะเป็นเพื่อนกันเอง

"คุณพ่อ!!! คุณแม่!!!"ฉันกระโดดกอดคอคุณพ่อกับคุณแม่พร้อมกัน นี่ฉันไม่ได้เจอคุณพ่อกับคุณแม่นานมาก..นานจนเริ่มเสียงท่านไปแล้วอ่ะ เพราะพี่ท็อปก็ยุ่งๆกับกิจกรรมบ้าง งานกลุ่มบ้าง จนฉันกับพี่ท็อปไม่ได้กลับบ้านมาพักหนึ่ง

"เด็กน้อยของพ่อ"คุณพ่อเอามือขยี้ผมฉันเบาๆ ฉันไม่ชอบเลยที่คุณพ่อเรียกฉันว่าเด็กน้อย คำก็เด็ก สองคำก็เด็ก นี่ฉันจะเข้ามหาลัยแล้วนะ 

ฉันพาคุณพ่อกับคุณแม่เข้าไปในบ้าน พี่ท็อปกับพี่ต่อทำความเคารพคุณพ่อกับคุณแม่ คุณแม่วางถุงขนมไว้บนโต๊ะข้างโซฟา พี่ต่อขยับไปนั่งที่โซฟาตัวเดียวกับพี่ท็อปเพื่อแบ่งที่ให้คุณพ่อกับคุณแม่นั่ง ส่วนฉันนั่งบนตักคุณพ่อ

"อ้าว พ่อหนุ่มนี่เป็นใครกันละ"คุณแม่ถามหลังจากที่หย่อนก้นนั่งบนโซฟาเรียบร้อยแล้ว

"นี่ต่อ เพื่อนผมกับพลอยครับ"พี่ท็อปแนะนำพี่ต่อให้คุณพ่อกับคุณแม่รู้จัก คุณพ่อกับคุณแม่ทำหน้างงเล็กน้อย พี่ท็อปจึงต้องอธิบายประวัติส่วนตัวของพี่ต่อแบบคร่าวๆให้คุณพ่อกับคุณแม่ฟัง อันที่จริงก็แค่เล่าสั้นๆอ่ะ ไม่ถึงกับประวัติส่วนตัวหรอก ฮ่าฮ่าฮ่า แค่บอกว่า'พี่ต่อเป็นน้องรหัสพี่ท็อป'

ฝากติดตามบทต่อไปด้วยนะคะ