Slenderman ตำนานปีศาจไร้หน้า Season 2

    Session 2....

   รถขนส่งของเเล่นมาจอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่งมีลักษณะ ที่สวยงามและน่าอยู่ มีทั้งหมดสองชั้น ต้นเชสนัท

ตั้งตระง่านอยู่ข้างๆบ้าน ครอบครัวของเด็กหญิงลงมาจากรถแล้วขนของส่วนตัวลงมา ทุกคนดูมีความสุข

ที่จะได้มาที่บ้านของคุณปู่ที่เสียไปและทิ้งบ้านหลังนี้ให้พวกเขา 

   "อืม...สภาพน่าอยู่นะคะ แต่เราต้องทำความสะอาดหน่อยล่ะ"

แม่ของ มาเซลีน พูดขึ้น พลางยกของลงมาแล้วมองไปที่บ้านสูงสองชั้นที่ตั้งอยู่ตรงหน้าพวกเขาพลาง

หันไปทางสามีของตน 

   "แล้วแต่คุณเลย ผมจะช่วยเอาสัมพาระทั้งหมดเข้าไปให้นะ"

   "พ่อคะ หนูจะไปเลือกห้องนะ"

คลอโรลีน ลูกสาวคนโตของครอบครัวพูดขึ้นพลางถือกระเป๋าและเล่นโทรศัพท์ไปด้วย แล้วค่อยเดิน

เข้าไปในบ้าน ก่อนที่น้องสาวอายุ12ปี อย่างมาเซลีนจะเดินตามเข้าไป 

   "ขอให้สนุกกับการเลือกห้องนะลูก"

มาช่า เเม่ของพวกเขาทั้งสองพูดขึ้น แล้วถือสัมพาระชิ้นสุดท้ายตามเข้าไป นิค เดินเข้าไปในบ้านเป็นคน

สุดท้าย เขาเป็นลูกชายคนกลาง ที่มีความฉลาดมากเลยทีเดียว ตอนที่เเข่งประกวดในงานวิทยาศาสตร์ 

เขาได้รางวัลที่ 1 มา ซึ่งทำให้ครอบครัวภูมิใจมากตั้งแต่วันนั้น 

  "นิค มาช่วยพี่เอาไอ้นี่ออกหน่อย ฮึบ!"

   "อะไรเหรอคลอโรลีน ?"

   "ห้องนี้มันล็อกน่ะ มันเคยเป็นห้องที่พี่เคยบอกไงว่าอยากได้เป็นห้องนอนเมื่อย้ายมาที่นี่"

   "อ้อ "

นิควางสัมพาระของตนลงกับพื้นแล้วไปช่วยพี่สาวงัดกลอนออก เขามองหาสิ่งของที่สามารถตีกลอนจน

ออกได้ก่อนจะมองเห็นกล่องเครื่องมือของพ่อ นิคเดินไปหยิบไขควงมางัดออก มันกระเด็นออกมา

กระแทกกับผนังห้องแล้วหล่นลงไปที่พื้น

   "ขอบใจนะ พี่เข้าไปจัดของก่อน"

เขาพยักหน้าเล็กน้อย แล้วเดินขึ้นไปชั้นบน นิคลองดึงเชือกลงมา มันเป็นบันไดไม้ขึ้นสู่ห้องใต้หลังคา

เขาเดินขึ้นไปสำรวจ ที่นี่มีหน้าต่างให้เปิดได้ บานขนาดเล็กพอลอดตัวออกไปได้ มีเตียงนอนสีฟ้า

และตู้เสื้อผ้าขนาดเล็กกระทัดรัด มีตู้หนังสือที่มีหนังสือแปลกๆเล่มใหญ่สามเล่มวางอยู่ ลิ้นชัก โต๊ะ

ทำงาน เขาวางกระเป๋าลง แล้วเริ่มทำความสะอาดห้องของตน เวลาผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมง นิคนั่งลง

กับเตียง เฟอร์นิเจอร์ ของที่เตรียมมา เรียบร้อยดี คอมพิวเตอร์ที่พ่อช่วยยกมาตั้งให้บนโต๊ะทำงาน

นิคเดินลงมาชั้นล่าง แล้วถามมาเซลีนว่า

   "มาเซลีน เธอได้ห้องรึยัง?"

   "ได้แล้วๆ หนูกำลังอยากให้ดูพอดี เดี๋ยวจะให้พี่คลอโรลีนมาดูด้วย"

มาเซลีนเดินนำหน้าไปที่ห้องๆหนึ่ง เขามอรอบๆห้อง ห้องนี้พิเศษดี เข้าใจเลือกห้อง ห้องนี้สามารถมอง

ขึ้นไปมองท้องฟ้ายามค่ำคืนได้ โดยมีเพดานเป็นจอฉายโฮโลแกรม ซึ่งคุณปู่สร้างห้องให้เเต่ละคนก่อน

จากไป เขาชอบห้องใต้หลังคามาก เพราะจะไม่มีใครมารบกวนได้ง่ายๆ และสามารถใช้เวลาทั้งหมด

ในห้องในการอ่านหนังสือได้ และห้องใต้หลังก็มีกล่องเก่าๆที่น่าจะหนักพอดู ที่ยังไม่ได้สำรวจ ห้องของ

มาเซลีนจัดตามสไตล์เด็กๆทั่วไป เขาบอกลาก่อนจะเดินไปที่ห้องครัว

   "แม่ครับ ลิ้นชักเก็บกุญเเจอยู่ห้องไหน?"

   "อ้อ ห้องที่มีประตู เหล็ก พ่อก็อยู่ที่นั่น เดินไปทางขวาสุด เดินตรงไปจะเห็นจ้ะ"

นิครีบเดินไปที่นั่นก่อนจะเปิดประตูเข้าไป แต่พ่อคงจะออกไปแล้ว เขานั่งลงค้นกุญแจในลิ้นชักขนาด

เล็กที่ทำด้วยไม้และมีกุญเเจในนั้นกว่า 70 ดอก ค้นไปค้นมา นิคเจอเข้ากับกุญเเจรูปทรงประหลาด

มันมีลักษณะ ที่จับเหมือนเหรียญตราที่มีการสักเป็นรูปคนไร้หน้า เขาหยิบมันมา และคิดว่านี่อาจจะใช่

เขารีบกลับไปที่ห้อง แล้วไขกล่องนั่น มันมีฝุ่นเครอะเล็กน้อย เขาเปิดมันขึ้นมา ในนั้นมีฟูกกำมะยี่ สีแดง

ที่มีของสามสิ่งอยู่ในนั้น เช่น สมุดบันทึกเล่มเก่า ที่มีตราสีทองเป็นชายไร้หน้า ตัวเล่มสีดำ และ สร้อย

ที่มีบุศราคัมสีทองอร่าม ห้อยอยู่ และถัดมาสุดท้าย มันเป็น ตะเกียงไฟ ที่น่าจะเก่ามากแล้วในนั้นมี

ข้อความทิ้งไว้ และเขียนว่า

   ' แด่ ลูกหลาน '

'ปู่ของมอบสิ่งนี้ให้ และถ้าเจอมัน จงใช้ความรู้ที่ปู่ได้บันทึกไว้ออกมาใช้กับมัน ระวังด้วยในสิ่งมีชีวิต

ที่ทักถามชีวิต อย่าตอบกลับมัน ไม่งั้น ทุกอย่างจะจบสิ้น'

     "นิค นิค ลงมาทานข้าวได้แล้วลูก!"

เสียงเเม่เรียกจากข้างล่าง เขาปิดกล่องและวางข้อความไว้บนหัวเตียง ก่อนจะเดินลงมา ตอนนี้ในหัวของ

เขายังคงงงกับสิ่งที่ปู่จะสื่อสาร เขาจะบอกเรื่องนี้กับทุกคนดีมั้ย แต่ถ้ามันมีอะไรไม่ชอบมาพากลล่ะ...