Story Of Kiseki No Sedai
-
เขียนโดย Kohaku
วันที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 18.14 น.
3 ตอน
0 วิจารณ์
5,739 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2558 15.20 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) ความวุ่นวายที่เริ่มเกิดขึ้น
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความAt Teiko School
Akira Part
"เอาล่ะ ถือเป็นค่าตอบแทนที่พวกนายนำชัยชนะมาให้โรงเรียน ชั้นจะสร้างห้องเรียนพิเศษให้ พวกนายจะมาเรียนวันไหนก็ได้หรือจะไม่เรียนก็ได้ และสร้างหอพักให้พวกนาย รวมถึงพวกเธอด้วยนะ" ผอ.พูดกับพวกอาคาชิแล้วหันหน้ามาหาชั้นกับโมโมอิ
"ขอบคุณมากครับ"อาคาชิกล่วาคำขอบคุณสั้นๆแล้วก้มหัวให้
"ไม่เป็นไรๆ พวกนายสร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนมาตั้งเยอะ"ผอ.พูดแล้วน้ำตาไหล(ปัญญาอ่อน)
"ครับ"มิโดริมะตอบ
"งั้นพรุ่งนี้พวกนายก็ย้ายมาเลยแล้วกัน"ผอ.พูดหลังจากเช็ดน้ำตาเสร็จแล้ว
"ครับ"อาคาชิตอบ
ออกมาข้างนอก
"เฮฮฮฮ ได้มีหอเป็นของตัวเองด้วย ดีจังเลย เนอะคุโรโกจจิ"คิเสะถามคุโรโกะ
"ครับ"คุโรโกะตอบสั้นๆ
"เฮ้ ไม่เห็นต้องตอบแบบเย็นชาขนาดนั้นเลยเท็ตสึ"อาโอมิเนะพูดกับคุโรโกะ
"นั่นสิ คุโรจินเป็นอะไรรึปล่าว"มุราซากิบาระถามคุโรโกะ
"ปล่าวหรอกครับ"คุโรโกะตอบแล้วยิ้มให้
"นี่ เราไปขนของวันนี้เลยได้ป่ะ? พรุ่งนี้ขี้เกียจขนอ่ะ"อาโอมิเนะถาม ทุกคนพยักหน้าเป็นเชิงว่าคิดเหมือนกัน จากนั้นก็หันหน้าไปมองอาคาชิ
"ชั้นก็เหมือนกัน วันนี้น่าจะได้นะ"อาคาชิตอบ
"งั้นเดี๋ยวเราไปช่วยกันขนเลยดีกว่า วันนี้ยังไม่ต้องเข้าเรียนก็ได้"โมโมอิเสนอ
"ช่าย"ชั้นเสริม เพราะขี้เกียจเรียน
"งั้นไปกันเลยยยย"คิเสะที่ดูกระตือรือร้นกว่าคนอื่นพูด
"ไปบ้านใครก่อนอ่ะ"อาโอมิเนะถาม
"งั้นไปบ้านคนที่ไกลที่สุดก่อน แล้วไล่มาเรื่อยๆ"มิโดริมะบอก ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
"งั้นนั่งรถชั้นไปก็แล้วกัน"ชั้นบอก ไม่อยากจะโม้นะ รถชัั้นน่ะปรับระดับความกว้างได้
"โอเค"ทุกคนตอบ แล้วก็เดินไปขึ้นรถ อืมม บ้านคนที่ไกลที่สุดเหรอ บ้านชั้นกับอาคาชิสินะ
At Akashi Home
"ว้าวววว บ้านอาคาชิจจินี่ใหญ่สุดยอดไปเลย"คิเสะพูดแล้วกระโดดไปมา(บ้า)
"แต่บ้านโคฮาคุใหญกว่าชั้นอีกนะ"อาคาชิพูด
"ไหนอ่ะ"มุราซากิบาระถาม
"นู่น"ชั้นชี้ไปที่ร้วข้างบ้านอาคาชิ
"นั่นแค่รั้วไม่ใช่เหรอครับ"คุโรโกะที่ไม่มีบทมาซักพักพูดขึ้น
"ขนของอาคาชิก่อน แล้วค่อยเข้าไป"มิโดริมะพูด เอ๋ ชั้นบอกแล้วเหรอว่าจะให้เข้า
หลังจากขนของเสร็จ พวกเราก็เข้ามาในบ้านชั้น
"โหหหห ชั้นว่าบ้านอาคาชิคุงคฤหาสแล้วนะ บ้านอากิระจังนี่ปราศาทเลยอ่ะo_o"โมโมอิอึ้ง
"ไม่ได้อยากจะโม้ แต่บ้านชั้นใหญ่เทียบเท่าบ้านตระกูลโซลดิ๊กย่ะ"ชั้นบอก เดี๋ยว โซลดิ๊กเกี่ยวไร?
"ว่าแต่ อากิจินอยู่กับใครเหรอ"มุราซากิบาระถาม
"คนเดียวน่ะ"ชั้นตอบ ก็ชั้นอยู่คนเดียวจริงๆนี่ พ่อกับแม่ไปต่างประเทศตั้งนานแล้ว
"ห๋าาาาา!!!!"จะตกใจอะไรกันนักหนา ไม่เห็นมีอะไรแปลกเลย
"บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ อยู่คนเดียวเนี่ยนะ?"มิโดริมะถาม หน้าประมาณว่าโลกจะแตก-_-
"ก็ถ้าเหงาๆ ก็ไปอยู่บ้านอาคาชิน่ะ" แต่บางทีอาคาชิก็มาอยู่บ้านชั้นนะ ส่วนมากจะเป็นอันที่2
"เรารีบขนของกันดีกว่าครับ"คุโรโกะบอก เออจริงด้วย มัวแต่คุย เพราะพวกนายแท้ๆ-_-
หลังจากขนของออกมานอกบ้าน
"นี่เธอจะเอาไอ้นี่ไปจริงๆเหรอ"มิโดริมะถามแล้วหยิบตุ๊กตาที่มีแต่ลอยเย็บ ตาหลุด สมองไหลของชั้นขึ้นมา แล้วทำหน้าเหมือนขยะแขยง
"ใช่ เฮ้ อย่าจับแรงดิ่ นี่ชั้นอุตส่าห์ซื้อมันมาในราคาเป็นหมื่นเลยนะ"ชั้นตอบ แล้วรีบห้ามทันทีที่อาโอมิเนะหยิบมันไปแกว่ง ชั้นซื้อมาแพงนะT_T
"แล้วเธอไม่เอาเฟรดดี้ไปด้วยเหรอ"อาคาชิถาม เออจริงด้วย ลืมลูกรักไปเลย
"จริงด้วย เดี๋ยวชั้นไปหยิบก่อนนะ"ชั้นพูดแล้วรีบบวิ่งเข้าไป
ด้านคนอื่นๆ
Writer Part
"นี่อาคาชิ เฟรดดี้นี่เป็นไงอ่ะ"อาโอมิเนะถามอาคาชิ
"ก็เป็นตุ๊กตาตัวใหญ่ๆ หูยาวๆ มีรอยเย็บเต็มตัว แขนยาวไม่เท่ากัน ถ้ากดปุ่มด้านหลังบางทีก็จะมีเลือดออกมาจากตา หรือไม่ก็มีน้ำตา บางทีก็พูดเองได้ มันเป็นคล้ายๆตุ๊กตาที่เอาวิญญาณคนใส่ลงไป ชั้นเคยไปเล่นอยู่ครั้งนึงตอนเด็กๆ น่ากลัวมากเลย เห็นโคฮาคุบอกว่าซื้อมาเป็นแสน ชั้นเคยถามว่า ทำไมถึงชอบมัน โคฮาคุบอกว่า เพราะมันเป็นเพื่อนเวลาเหงา มันอยู่กับเธอมานานกว่าที่เธออยู่กับพ่อแม่ซะอีก"อาคาชิร่ายยาว ตอนแรกๆคนอื่นก็ทำหน้าขยะแขยง แต่พอหลังๆเริ่มสงสาร
"แต่ยังไงก็น่ากลัวอยู่ดี"โมโมอิพูด
"มาแล้วววววววว"อากิระตะโกนพร้อมกับเดินถือตุ๊กตาตัวใหญ่มา
"งั้นไปต่อกันเถอะครับ"คุโรโกะบอกกับคนอื่นๆ
__________________________________________________________
จบแล้ว เป็นไงมั่งคะ ตอนแรก สั้นไปรึปล่าว อ่านแล้วช่วยเมนด้วยน้าาาา ปอลิง เพราะอาคาชิสนิทกับอากิระมาก ก็เลยเรียกชื่อจริงของอากิระนะตะเองงงง
Akira Part
"เอาล่ะ ถือเป็นค่าตอบแทนที่พวกนายนำชัยชนะมาให้โรงเรียน ชั้นจะสร้างห้องเรียนพิเศษให้ พวกนายจะมาเรียนวันไหนก็ได้หรือจะไม่เรียนก็ได้ และสร้างหอพักให้พวกนาย รวมถึงพวกเธอด้วยนะ" ผอ.พูดกับพวกอาคาชิแล้วหันหน้ามาหาชั้นกับโมโมอิ
"ขอบคุณมากครับ"อาคาชิกล่วาคำขอบคุณสั้นๆแล้วก้มหัวให้
"ไม่เป็นไรๆ พวกนายสร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนมาตั้งเยอะ"ผอ.พูดแล้วน้ำตาไหล(ปัญญาอ่อน)
"ครับ"มิโดริมะตอบ
"งั้นพรุ่งนี้พวกนายก็ย้ายมาเลยแล้วกัน"ผอ.พูดหลังจากเช็ดน้ำตาเสร็จแล้ว
"ครับ"อาคาชิตอบ
ออกมาข้างนอก
"เฮฮฮฮ ได้มีหอเป็นของตัวเองด้วย ดีจังเลย เนอะคุโรโกจจิ"คิเสะถามคุโรโกะ
"ครับ"คุโรโกะตอบสั้นๆ
"เฮ้ ไม่เห็นต้องตอบแบบเย็นชาขนาดนั้นเลยเท็ตสึ"อาโอมิเนะพูดกับคุโรโกะ
"นั่นสิ คุโรจินเป็นอะไรรึปล่าว"มุราซากิบาระถามคุโรโกะ
"ปล่าวหรอกครับ"คุโรโกะตอบแล้วยิ้มให้
"นี่ เราไปขนของวันนี้เลยได้ป่ะ? พรุ่งนี้ขี้เกียจขนอ่ะ"อาโอมิเนะถาม ทุกคนพยักหน้าเป็นเชิงว่าคิดเหมือนกัน จากนั้นก็หันหน้าไปมองอาคาชิ
"ชั้นก็เหมือนกัน วันนี้น่าจะได้นะ"อาคาชิตอบ
"งั้นเดี๋ยวเราไปช่วยกันขนเลยดีกว่า วันนี้ยังไม่ต้องเข้าเรียนก็ได้"โมโมอิเสนอ
"ช่าย"ชั้นเสริม เพราะขี้เกียจเรียน
"งั้นไปกันเลยยยย"คิเสะที่ดูกระตือรือร้นกว่าคนอื่นพูด
"ไปบ้านใครก่อนอ่ะ"อาโอมิเนะถาม
"งั้นไปบ้านคนที่ไกลที่สุดก่อน แล้วไล่มาเรื่อยๆ"มิโดริมะบอก ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย
"งั้นนั่งรถชั้นไปก็แล้วกัน"ชั้นบอก ไม่อยากจะโม้นะ รถชัั้นน่ะปรับระดับความกว้างได้
"โอเค"ทุกคนตอบ แล้วก็เดินไปขึ้นรถ อืมม บ้านคนที่ไกลที่สุดเหรอ บ้านชั้นกับอาคาชิสินะ
At Akashi Home
"ว้าวววว บ้านอาคาชิจจินี่ใหญ่สุดยอดไปเลย"คิเสะพูดแล้วกระโดดไปมา(บ้า)
"แต่บ้านโคฮาคุใหญกว่าชั้นอีกนะ"อาคาชิพูด
"ไหนอ่ะ"มุราซากิบาระถาม
"นู่น"ชั้นชี้ไปที่ร้วข้างบ้านอาคาชิ
"นั่นแค่รั้วไม่ใช่เหรอครับ"คุโรโกะที่ไม่มีบทมาซักพักพูดขึ้น
"ขนของอาคาชิก่อน แล้วค่อยเข้าไป"มิโดริมะพูด เอ๋ ชั้นบอกแล้วเหรอว่าจะให้เข้า
หลังจากขนของเสร็จ พวกเราก็เข้ามาในบ้านชั้น
"โหหหห ชั้นว่าบ้านอาคาชิคุงคฤหาสแล้วนะ บ้านอากิระจังนี่ปราศาทเลยอ่ะo_o"โมโมอิอึ้ง
"ไม่ได้อยากจะโม้ แต่บ้านชั้นใหญ่เทียบเท่าบ้านตระกูลโซลดิ๊กย่ะ"ชั้นบอก เดี๋ยว โซลดิ๊กเกี่ยวไร?
"ว่าแต่ อากิจินอยู่กับใครเหรอ"มุราซากิบาระถาม
"คนเดียวน่ะ"ชั้นตอบ ก็ชั้นอยู่คนเดียวจริงๆนี่ พ่อกับแม่ไปต่างประเทศตั้งนานแล้ว
"ห๋าาาาา!!!!"จะตกใจอะไรกันนักหนา ไม่เห็นมีอะไรแปลกเลย
"บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้ อยู่คนเดียวเนี่ยนะ?"มิโดริมะถาม หน้าประมาณว่าโลกจะแตก-_-
"ก็ถ้าเหงาๆ ก็ไปอยู่บ้านอาคาชิน่ะ" แต่บางทีอาคาชิก็มาอยู่บ้านชั้นนะ ส่วนมากจะเป็นอันที่2
"เรารีบขนของกันดีกว่าครับ"คุโรโกะบอก เออจริงด้วย มัวแต่คุย เพราะพวกนายแท้ๆ-_-
หลังจากขนของออกมานอกบ้าน
"นี่เธอจะเอาไอ้นี่ไปจริงๆเหรอ"มิโดริมะถามแล้วหยิบตุ๊กตาที่มีแต่ลอยเย็บ ตาหลุด สมองไหลของชั้นขึ้นมา แล้วทำหน้าเหมือนขยะแขยง
"ใช่ เฮ้ อย่าจับแรงดิ่ นี่ชั้นอุตส่าห์ซื้อมันมาในราคาเป็นหมื่นเลยนะ"ชั้นตอบ แล้วรีบห้ามทันทีที่อาโอมิเนะหยิบมันไปแกว่ง ชั้นซื้อมาแพงนะT_T
"แล้วเธอไม่เอาเฟรดดี้ไปด้วยเหรอ"อาคาชิถาม เออจริงด้วย ลืมลูกรักไปเลย
"จริงด้วย เดี๋ยวชั้นไปหยิบก่อนนะ"ชั้นพูดแล้วรีบบวิ่งเข้าไป
ด้านคนอื่นๆ
Writer Part
"นี่อาคาชิ เฟรดดี้นี่เป็นไงอ่ะ"อาโอมิเนะถามอาคาชิ
"ก็เป็นตุ๊กตาตัวใหญ่ๆ หูยาวๆ มีรอยเย็บเต็มตัว แขนยาวไม่เท่ากัน ถ้ากดปุ่มด้านหลังบางทีก็จะมีเลือดออกมาจากตา หรือไม่ก็มีน้ำตา บางทีก็พูดเองได้ มันเป็นคล้ายๆตุ๊กตาที่เอาวิญญาณคนใส่ลงไป ชั้นเคยไปเล่นอยู่ครั้งนึงตอนเด็กๆ น่ากลัวมากเลย เห็นโคฮาคุบอกว่าซื้อมาเป็นแสน ชั้นเคยถามว่า ทำไมถึงชอบมัน โคฮาคุบอกว่า เพราะมันเป็นเพื่อนเวลาเหงา มันอยู่กับเธอมานานกว่าที่เธออยู่กับพ่อแม่ซะอีก"อาคาชิร่ายยาว ตอนแรกๆคนอื่นก็ทำหน้าขยะแขยง แต่พอหลังๆเริ่มสงสาร
"แต่ยังไงก็น่ากลัวอยู่ดี"โมโมอิพูด
"มาแล้วววววววว"อากิระตะโกนพร้อมกับเดินถือตุ๊กตาตัวใหญ่มา
"งั้นไปต่อกันเถอะครับ"คุโรโกะบอกกับคนอื่นๆ
__________________________________________________________
จบแล้ว เป็นไงมั่งคะ ตอนแรก สั้นไปรึปล่าว อ่านแล้วช่วยเมนด้วยน้าาาา ปอลิง เพราะอาคาชิสนิทกับอากิระมาก ก็เลยเรียกชื่อจริงของอากิระนะตะเองงงง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ