(FIC EXO) - Prince of The East Wales

 
 
          "อ๊ะ"
          ร้องด้วยความตกใจเมื่อคนเมาที่ตื่นมาตอนไหนก็ไม่รู้รวบตัวไปกอดไว้ก่อนจะเป็นฝ่ายพลิกตัวขึ้นมาค่อมอยู่ด้านบน
          "ปล่อยนะ! นี่คุณจะทะ....อื้อออ"
          ร้องถามด้วยความตกใจแต่คนที่ไม่มีสติตรงหน้ากลับไม่สนใจ ริมฝีปากร้อนเข้ามาฉกชิมความหวานทันทีด้วยความที่กำลังเอ่ยปากทักท้วงจึงเป็นเหตุให้ร่างสูงล่วงล้ำเข้ามาได้ ปลายลิ้นร้อนชื้นที่ตวัดไปมาผสมกับรสขมและกลิ่นแอลกอฮอล์คลุกเคล้าไปทั่วทั้งโพลงปาก จูบที่ไม่ได้รุกเร้ารุนแรงแต่กลับทำให้หัวใจเต้นแรงระรัวพร้อมกับสมองที่ขาวโพลน
          "ฮ๊ะ ปล่อยนะ!"
          ไม่รู้ว่าเสื้อถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มือหนาลากไล่สัมผัสมาที่จุดไวสัมผัสกลางหน้าอกทั้งสองข้าง
          "อ๊ะ...อ้า.."
          เผลอส่งเสียงน่าเกลียดออกไปเมื่อร่างสูงลากริมฝีปากมาครอบครองดูดเม้มยอดอกโดยไม่ได้สนใจคำทักท้วงเลยแม้แต่น้อย พยายามถดกายหนีและทุบตีแต่ก็ถูกร่างสูงรวบแขนทั้งสองข้างไปไว้บนหัวแค่มือเดียว
          "อ๊ะ..อย่า..ฮึก..อย่าทำ"
          ส่ายหน้าไปมาด้วยความกลัวเมื่อร่างสูงกำลังถอดเข็มขัดออกก่อนจะกระชากกางเกงยืนตัวเก่งของเขาออกไปทีเดียว ทั้งที่พยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นแต่เหมือนจะหวังสูงเกินไปเพราะไม่มีหวังสำหรับคนที่อ่อนแอกว่า ทั้งที่เป็นผู้ชายเหมือนกันแต่ทำไมถึงสู้คนตัวสูงกว่าไม่ได้เลย
          "อะ..อย่าทำเลยนะ..ฮึก..ได้โปรด"
          ยกมือสองข้างที่สั่นเทาพนมมือร้องขออ้อนวอนคนตรงหน้าที่กำลังลุกขึ้นเพื่อถอดเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือรอยยิ้มของผู้ล่าและตัวเองคงเป็นเหยื่อที่ว่านั่น
          "โอ้ย!"
          กำลังจะลุกออกไปเพื่อวิ่งหนีแต่ก็ไม่พ้นคนที่สูงกว่าที่เข้ามารวบตัวก่อนจะเหวี่ยงกลับไปที่เตียงอย่างแรงจนจุกไปหมด ได้แต่มองร่างสูงด้วยความรู้สึกเจ็บ 
          "อย่าร้องเลยนะ"
          ร่างสูงที่ทาบทับอยู่ด้านบนก้มลงมากระซิบข้างหูก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากแต่การกระทำที่อบอุ่นแบบนั้นกลับทำให้น้ำตามากมายไหลออกมาไม่หยุด ทำไมถึงรู้สึกดีกับการกระทำแค่นี้กันนะ
          ร่างสูงเกลี่ยน้ำตาออกจากแก้มใสก่อนจะก้มลงมาฉกชิมความหวานจากริมฝีปากค่อยๆ ละเลียดลิ้มรสจากริมฝีปากล่างดูดดึงสับเปลี่ยนกับริมฝีปากบนจนเกิดเสียงดัง จากจูบที่หอมหวานก็เปลี่ยนเป็นเร่าร้อนแทบขาดใจเมื่อเผลอยอมปล่อยให้ลิ้นร้อนเข้ามา ในใจร้องประท้วงให้ขัดขืนแต่ร่างกายกลับแสดงออกไปตามสัญชาตญานของมนุษย์เมื่อถูกกระตุ้นจากสัมผัสวาบหวาม
          "อ๊ะ..อ้า.."
          สะดุ้งสุดตัวเมื่ออวัยวะกลางลำตัวถูกฝ่ามือหนาชักนำขึ้นลงตามความยาวจนเผลอปล่อยเสียงน่าอายออกมา
          "อะ อย่า..อ๊ะ..อ้า!"
          ร้องห้ามด้วยความตกใจเมื่อเจ้าของกายสูงผละออกไปแล้วก้มลงครอบครองแก่นกลางลำตัวด้วยริมฝีปากร้อนก่อนจะไล่เลียดูดดุนโดยไม่รังเกียจ ความเสียวกระสันพุ่งสูงขึ้นรู้สึกได้ถึงความร้อนที่มากระจุกรวมกันที่ปลายแก่นกาย
          "อ๊ะ..ผะ..ผมไม่..ไม่ไหวแล้ว...อ้า!"
          ร่างสูงดูดที่ส่วนปลายซ้ำๆ จนร่างที่นอนแผ่อยู่บนเตียงร้องครางไม่เป็นภาษาก่อนจะปลดปล่อยออกมาน้ำสีขาวขุ่นพุ่งเข้าไปในโพลงปากของร่างสูงก่อนที่เขาจะกลืนกินจนหมด
          แฮก แฮก
          ปรือตาขึ้นมองร่างสูงที่ค่อมทับตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะถูกป้อนจูบแสนหวานให้อีกครั้ง สติที่หดหายเริ่มกลับมาอีกครั้งหลังจากที่ได้รับการปลดปล่อย จากท่าทีที่เหมือนคล้อยตามเปลี่ยนเป็นดิ้นรนขัดขืนทันที
          "ปล่อยเดี๋ยวนี้!..บอกให้ปล่อยยังไงเล่า!"
          "ถึงขนาดนี้แล้วจะให้ปล่อยงั้นเหรอ...ช้าไปหน่อยมั้ง"
          "ไม่!!! เราบอกให้ปล่...อื้อออ"
          ร่างสูงส่งยิ้มเย็นมาให้ก่อนจะรวบมือทั้งสองข้างที่กำลังปัดป่ายไปทั่วขึ้นไปไว้บนหัวแล้วป้อนจูบหนักหน่วงปิดปากคนช่างพูดทันที จากที่พยศก็นิ่งไปก่อนจะคล้อยตามแล้วจูบตอบกลับมาท่าทีแบบนั้นทำให้คนที่เริ่มสร่างเมายกยิ้มด้วยความพอใจ ยอมรับว่าตอนแรกที่ทำไปเพราะไม่มีสติแต่พอได้สัมผัสร่างเล็กตรงหน้ากลับทำให้ไม่อยากจะหยุด พรุ่งนี้ค่อยเคลียร์เรื่องที่เกิดขึ้นทีหลังแล้วกัน ท่านพ่อคงไม่ว่าถ้าจะแต่งตั้งแต่ยังไม่จบม.ปลาย
          "อื้อออออ!!!"
          ส่งเสียงกรีดร้องในลำคอเมื่อรู้สึกว่าช่องทางด้านหลังถูกล่วงล้ำจากร่างสูงตรงหน้าและถึงแม้จะได้รับการจูบปลอบก็ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกเจ็บลดน้อยลงไปเลย น้ำตาที่เคยเหือดแห้งไปไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้างด้วยความเจ็บปวด
          "ผ่อนคลายนะ แล้วเธอจะรู้สึกดี"
          ร่างสูงผละจูบออกมาเกลี่ยน้ำตาที่แก้มให้ก่อนจะกระซิบบอกด้วยความอ่อนโยน ทั้งคำพูดสายตาและรอยยิ้มที่ส่งมามันทำให้ผมรู้สึกสบายใจจนต้องพยักหน้าตามที่ร่างสูงบอก
          "อ๊ะ..อย่า..ตรงนั้นมัน..อ้า.."
          เผลอร้องออกไปด้วยความกระสันเมื่อร่างสูงกดย้ำๆ ที่จุดไวต่อสัมผัสภายใน ปรือตามองร่างสูงด้วยความขัดใจที่ร้องห้ามเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล แต่ร่างเล็กไม่รู้เลยว่าสายตาที่มองมาแบบนั้นมันยั่วยวนสักแค่ไหนและมันก็ทำให้อวัยวะกลางลำตัวของร่างสูงปวดหนึบไปหมดเพราะเริ่มทนไม่ไหว
          "อ๊ะ..อื้ออออออ!!!!"
          ร่างเล็กส่ายหน้าไปมาและพยายามถดกายหนีเมื่อนิ้วมือที่ถูดถอนออกไปเปลี่ยนเป็นแก่นกายขนาดใหญ่ของคนตัวสูง ร่างสูงเมื่อเห็นแบบนั้นก็ก้มลงไปมอบจูบให้คนตรงหน้า มืออีกข้างก็ยกขึ้นไปเกลี่ยน้ำตาบนแก้มใสด้วยความอ่อนโยน
          "อ้า..อ๊ะ..อ๊ะ..อ้า"
          "อืม..ซี้ดด..อืม"
          เสียงครางหวานปนไปกับเสียงทุ้มต่ำที่มาพร้อมความสุขสมตามจังหวะการเคลื่อนไหว เสียงหอบหายใจและเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั้งห้องจากบทรักของทั้งสอง
          "อีะ..ตรงนั้น..อ้า!"
          "อืมม..ตรงนี้เหรอ"
          ร่างสูงกระแทกย้ำๆ หนักหน่วงที่จุดเดิมซ้ำๆ จนร่างเล็กโอนเอนไปตามแรงก่อนที่คนตัวเล็กจะปลดปล่อยออกมาแล้วตามด้วยร่างสูง
          "อ๊ะ! พอแล้ว..อีะ..อีะ..อื้มมม"
          ร่างเล็กขมวดคิ้วทันทีที่รู้ถึงการเคลือนไหวของร่างสูงเพราะแทนที่เขาจะออกไปกลับเริ่มขยับและกระแทกเข้ามาใหม่จนอวัยวะกลางลำตัวที่เพิ่งสงบไปกลับมาแข็งตัวอีกครั้ง
          บทรักของทั้งสองดำเนินมาไม่รู้รอบที่เท่าไหร่
          หน้าจอของโทรศัพมือถือที่สว่างวาบอยู่บนพื้นพรมของห้องข้างเตียงทำให้ร่างเล็กเหลือบไปมองและเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนโทรเข้ามาน้ำตามากมายก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเริ่มกลับมารุมเร้า
          "อึก..อ๊ะ..อย่า..ฮึก..พอแล้ว"
          พยายามร้องขอทั้งน้ำตาแต่ไม่มีประโยชน์เลยเมื่อร่างสูงตรงหน้าไม่คิดแม้แต่จะทำตาม ได้แต่โทษตัวเองอยู่ในใจถ้าเกิดว่าไม่เข้าไปสนใจคนตัวสูงตั้งแต่แรกแล้วเลือกเดินผ่านไปเลยตั้งแต่ตอนนั้นเรื่องแบบนี้คงจะไม่เกิดขึ้น
          "อ้า..พะ..ฮึก..พอแล้ว..ได้โปรด"
          หน้าจอโทรศัพท์ยังสว่างไม่หยุดเพราะปลายสายยังไม่ละความพยายามและนั้นยิ่งทำให้ร่างเล็กรู้สึกผิดบาปกับสิ่งที่กำลังทำ จะโทษร่างสูงฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ต้องโทษความอ่อนแอของตัวเองที่ขัดขืนไม่ได้เลยทั้งยังยอมโอนอ่อนกับสัมผัสของเขา
          "อย่าร้องเลยนะ...คนดี"
          หลับตาลงรับสัมผัสแผ่วเบาที่หน้าผากด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งเกลียดคนตรงหน้าที่ทำแบบนี้ ทั้งเกลียดตัวเองเพราะลึกๆ แล้วก็ปฏิเสธตัวเองไม่ได้ว่าไม่ต้องการ
          ความเหนื่อยล้าจากการร้องไห้และกิจกรรมที่ทำ ทำให้ร่างเล็กค่อยๆ ปิดเปลือกตาลงไปพร้อมๆ กับแสงสว่างบนหน้าจอโทรศัพท์ที่สว่างขึ้นปรากฏชื่อของคนที่โทรเข้ามา 'ท่านพ่อ' อีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ยังไม่จบนะ
http://writer.dek-d.com/do-pinpcy/writer/viewlongc.php?id=1407237&chapter=22