Welcome to dark side

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทั้งๆที่รู้ว่าคืนนี้เป็นBlood moonก็ยังจะออกไปข้างนอกอีกนะ นี่ไม่กลัวร่างกายตัวเองจะกระหาย
เลือดรึไงป๊อปปี้”แครอลเดินกอดอกเข้ามาว่าป๊อปปี้ที่เดินกลับเข้ามากับทอมข้ารับใช้คนสนิทเมื่อมา
ถึงปราสาท
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็แค่สังหรณ์ใจแปลกๆถึงพวกที่ม่แส่ไม่เข้าเรื่องไงล่ะเลยไปดูที่ร้านของเธอ”ป๊อปปี้ถอดฮู้ตก่อนที่
จะพูดอย่างไม่ใส่ใจ
 
 
 
 
 
“สังหรณ์ใจงั้นหรอ ปกตินายสังหรณ์ใจหรือเวลามีพวกแส่ไม่เข้าเรื่อง นายไม่เห็นจะต้องออกไปเอง
เลยนิ ให้ชั้นรึว่าทอมไปดูก็ได้ ถ้ามันพูดไม่รู้เรื่องก็แค่ลากเอามาเป็นมื้อเย็นพวกเราแค่นี้เอง”เขื่อนที่
อยู่ในสภาพค่อยๆคืนสภาพากสัตว์ร้ายโบราณครึ่งนกครึ่งมนุษย์ค่อยๆคืนร่างเป็นร่างมนุษย์เดินมาพูด
กับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“รึว่าสังหรณ์ใจคราวนี้จะมาพร้อมอะไรบางอย่างล่ะป๊อป”โทโมะที่อยู่ในสภาพตาสีเงินผมสีขาวค่อยๆ
คืนร่างแล้วกลายเป็นมนุษย์เดินมาพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็แค่ได้รับคำสั่งจากป๋าให้เอาจดหมายฉบับสุดท้ายของปีนี้ที่ชั้นแอบซ่อนเอาไปส่งให้มนุษย์ชั้นต่ำ
นั่นเข้ามาในที่ของเราไงล่ะ ว่าละน่าโมโหชะมัด ที่นี่มีแต่พวกชั้นสูง เหนือมนุษย์แบบพวกเราก็ดีอยู่
แล้วจะต้องเอาพวกชั้นต่ำสกปรกนั่นมายุ่งกับพวกเราทำไม”ป๊อปปี้อดที่จะว่าไม่ได้
 
 
 
 
“นายก็น่าจะยอมรับมันตั้งแต่4ปีที่ผ่านมาไม่ใช่รึไงว่า มาดามมัลลิกาแม่ของนายเค้าเป็นมนุษย์มา
ก่อน ถึงแม้มาดามะเป็นสาวที่เกิดในวันจันทร์สีเลือดก็จริง ความผูกพันของพวกมนุษย์ย่อมมีมากกว่า
แถมเราอาศัยพื้นที่มนุษย์ไม่ใช่รึไงไม่งั้นก็คงตั้งไม่ได้หรอก”โทโมะอธิบาย
 
 
 
 
 
 
“หึ ทำเป็นพวกดี แต่ถึงยังไงมนุษย์ชั้นต่ำก็คืออาหารของพวกเราวันยังค่ำ รึนายจะเถียงว่าเลือดของ
แม่สาวตอนกลางวันนายไม่ได้ดื่ม”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะรับเลือดในแก้วไวน์จากทอม ซึ่งคือเลือดของ
เจสสิก้าผู้เคราะห์ร้ายรายล่าสุดนั่นเอง
 
 
 
 
 
 
“ใช่ แต่เราก็ยังคงทำตามกฎเราดื่มเลือดของไอ้พวกที่มันถึงฆาต หรือพวกที่มีจิตใจหยาบช้า ซึ่งแม่
สาวคนสวยคู่ขานายรายล่าสุดเค้าดวงถึงฆาตวันนี้ไม่ใช่รึไง ถึงเราไม่ฆ่าเธอ เธอก็ตายอยู่ดี”โทโมะ
พูดเพราะรู้ดีว่าดวงชะตาของเจสสิก้าเพื่อนของฟางนั้นถึงฆาตและต้องตายเพราะถูกข่มขืนแล้วฆ่าใน
คืนนี้ ยังดีซะกว่าที่สาวเคราะหฺร้ายคนนี้จะตายโดยเป็นประโยชน์ดีกว่าตายอย่างไร้ค่าแบบนั้น
 
 
 
 
 
 
“แหม หนุ่มน้อยอ่อนโยนแบบเจ้าชายหิมะยังไงก็ต้องกินเลือดมนุษย์แบบพวกเรา ดีจริงๆ”แต่แล้วก็มี
ชายคนหนึ่งกระโดดลงมาจากชั้น3แล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
“อิ่มแล้วจะไปไหนก็ไปสิกรีนไม่ต้องมายุ่งกับพวกเรา”แครอลว่า
 
 
 
 
 
 
 
“หึ ทำเป็นพูดดีนะมันน่านัก”กรีนยิ้มออกมาร้ายๆก่อนที่จะไปเอาเรื่องแครอล ป๊อปปี้รีบเข้ามาขวาง
 
 
 
 
 
“เลิกบ้าแล้วกลับไปหาธามไทนายของแกซะไอ้กรีน ครีมมี่ดูแลแฟนเธอด้วย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะสั่งรุ่น
น้องคนสนิทของกรีนแล้วเดินนำเขื่อนและโทโมะขึ้นไปนอนที่ห้องนอนของตัวเอง
 
 
 
 
 
 
“หึ ทำเป็นจองหอง คิดว่าตัวเองคือทายาทเลือดบริสุทธิ์ของมาดามมัลลิกาแล้วลืมกำพืดตัวเองรึไง
ว่าเคยเป็นมนุษย์”กรีนรีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ยังไงเค้าก็คือเลือดบริสุทธิ์แถมยังไม่เหลือความทรงจำครั้งเป็นมนุษย์นั่นไปแล้วนิกรีน”ครีมมี่พูด
ตามตรงก่อนที่จะถูกกรีนตบหน้าคว่ำ
 
 
 
 
 
“แล้วทำไมคิดว่าเคยเป็นมนุษย์มาก่อนแล้วไงอย่างเธอก็แค่พวกกลายพันธุ์ถ้าธามไทมันไม่หลงเธอ
ตอนนั้นเธอคงกลายเป็นศพเหมือนแม่สาวคนล่าสุดแล้วล่ะ มานี่”กรีนตวาดใส่ครีมมี่ก่อนที่จะกระชาก
แฟนสาวคนล่าสุดที่อดีตเคยเป็นคนโปรดของธามไทลุกพี่ตัวเองเข้าห้องไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมไม่ให้ชั้นตามรถคันนั้นไปล่ะทีเจ เราจะได้ไปที่Dsได้”ฟางโวยวายใส่ทีเจเมื่อกลับมาถึงบ้าน
ของทีเจ
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ ขืนตามไปในคืนนี้ก็ตายกันพอดีสิฟาง นั่นน่ะพวกของDsและเราก็ไม่มั่นใจด้วยว่าพวกนั้น
เป็นคนเหมือนเราร้อยเปอร์เซ็นต์รึเปล่า เพราะข่าวลือถึงพวกเหนือมนุษย์น่ะมันมีก็จริง แต่คืนBlood
moonพวกนั้นจะไม่ออกมา แต่ชายคนนั้นออกมาเท่ากับเค้าต้องไม่ธรรมดา”ทีเจอธิบายก่อนที่จะ
พาฟางเข้าไปนอนในห้องที่ตัวเองจัดให้เดิมเป็นห้องของครีมมี่น้องสาวของเขาส่วนเจมส์นั้นนอนกับ
เขาอีกห้องหนึ่ง
 
 
 
 
 
 
“แต่หมอนั่นชื่อป๊อปปี้ คนเดียวกับพวกที่ร้านเครื่องประดับพูดถึงนะ”ฟางยังอดจะเถียงทีเจไม่ได้
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้แล้วไง ถ้าอยากตายก่อนจะหาทางเข้าไปได้ก็ไปตามเลยสิ แต่ถ้าอยากตามเพื่อนกลับมา
อย่างมีสติก็ต้องอยู่เฉยๆไม่ก่อเรื่อง เอาล่ะนอนได้แล้วพรุ่งนี้เราค่อยหาวิธีไปDsกัน”ทีเจพูดก่อนจะ
เดินออกห้องไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ งั้นหรอ ชื่อเหมือนนายเลยเนาะป๊อป”ฟางเดินมานั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วหยิบกระเป๋าสตางค์
ที่มีรูปของเธอกับป๊อปปี้เคยรูปสติ๊กเกอร์คู่กันแล้วเศร้า อดคิดถึงแฟนเก่าสมัย ม.ต้นของเธอไม่ได้
 
 
 
 
 
“นี่สรุปว่าจะไปหาเบาะแสที่ร้านให้ได้งั้นสิฟาง”เจมส์หาวพลางบ่นฟางที่ดื้อจะมาที่ร้านเครื่องประดับ
ลึกลับอีกครั้งโดยมีทีเจตามมาติดๆ
 
 
 
 
 
 
“มันคือเบาะแสเดียวที่เราะรู้นี่น่าเจมส์ ก็ถ้าเจมส์ง่วงกลับไปนอนก่อนก็ได้นะ ฟางไปเองได้”ฟางพูด
ก่อนจะรีบเปิดประตูร้านเครื่องประดับเข้าไป
 
 
 
 
 
“สวัสดีค่ะ สนเครื่องประดับร้านเราชิ้นไหนบอกได้นะคะ ชั้นชื่อโฟร์เป็นเของร้านค่ะ”โฟร์สาวสวยใน
ชุดเดรสโมฮีเบียนเดินมาทักทายฟางและพวก
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันจี้ของยัยเจสนี่ คุณทำอะไรเพื่อนชั้นบอกมานะ”ฟางเดินไปดูที่มุมสร้อยคอต้องตกใจเมื่อเห็น
สร้อยคอของเจสสิก้าเพื่อนเธออยู่ในนี้ก็โวยวายเข้าไปเอาเรื่องโฟร์จนโฟร์ตกใจกลัวและจะร้องไห้
ออกมา
 
 
 
 
 
 
“นี่คุณจะทำอะไรพี่สาวผมน่ะ”โทโมะออกมาจากร้านและตกใจก่อนจะรีบว่า
 
 
 
 
 
“นี่นายคนที่พาเพื่อนชั้นไปนิบอกมานะว่านายพาเจสสิก้าเพื่อนชั้นไปไหน”ฟางโวยวายไม่หยุด
 
 
 
 
“เจสสิก้าอะไรไม่รู้เรื่อง เมื่อวานเธอกลับบ้านไปแล้ว”โทโมะรีบโกหก
 
 
 
 
 
 
“โกหก ชั้นโทรหายัยเจสอีกครั้งก็ปิดเครื่องไปแล้ว พวกนายทำอะไรเพื่อนชั้นชั้นจะฆ่าพวกนาย
แน่”ฟางโวยวายไม่ยอมแพ้
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย หนวกหูรำคาญที่นี่ไม่ใช่ตลาดสดนะโวยวายอยู่ได้”เขื่อนเดินเข้ามาในร้านแล้วรีบว่าใส่ฟาง
ก่อนที่จะจ้องฟางอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
“งั้นก็บอกมาว่าเพื่อนชั้นอยู่ไหน บอกมาเดี๋ยวนี้นะ”ฟางเถียงสู้เขื่อนจนเขื่อนเริ่มรำคาญก่อนที่จะ
ผลักฟางล้มลงกับพื้น เจมส์และทีเจตกใจรีบพุ่งเข้าไปเอาเรื่องเขื่อนทันที แต่แล้วเขื่อนที่มีพละ
กำลังมากกว่าผลักทีเจและเจมส์กระเด็นติดตู้ใส่ของในร้านอย่างแรง
 
 
 
 
 
 
ฟิ้ว
 
 
 
 
 
แต่ก่อนที่ทุกคนะมีเรื่องกันไปกว่านั้น จดหมายสีแดงฉบับหนึ่งที่ปิดผนึกด้วยตราวิทยาลัยDsลอย
หวือเข้ามาในหน้าต่างร้านเครื่องประดับและเข้ามาอยู่ในมือของฟาง
 
 
 
 
 
“Top secret Ds collge”ฟางอ่านจ่าหน้าซองก่อนที่จะแกะผนึกออกแล้วคลี่อ่านจดหมายทันที
 
 
 
 
 
“Dear,Miss Thananthon
 
we are pleased to inform you tht you have been accepted at DS College, your
sincerely
 
 
Ford Colin”
 
 
 
 
 
ฟางอ่านจดหมายที่เขียนถึงเธอออกเสียงแล้วตกใจก่นจะเงยหน้าสบตาแฟนหนุ่มและทีเจ
 
 
 
 
 
 
 
“บ้า พวกเราไม่มีทางจะรับพวกชั้นต่ำมาเรียนเพิ่มอีกคนแน่ๆ เรื่องนี้มันบ้าไปแล้วนะ”เขื่อนโวยวาย
ทันทีที่ฟางอ่านจดหมายจบก่อนที่จะถือวิสาสะกระชากจดหมายของฟางมาอ่านแล้วยิ่งอึ้งเมื่อเห็น
จดหมายที่มีผนึกตรายางของวิทยาลัยตัวเองและไหนจะลายเซ็นของมิสเตอร์ฟอร์ดอีก
 
 
 
 
 
 
“เธอห้ามไปที่นั่นนะ เพราะพวกเราไม่ต้อนรับพวกชั้นต่ำอย่างเธอ”เขื่อนเข้าไปเอาเรื่องและโวยวาย
 
 
 
 
 
“อย่านะเขื่อน อย่าทำร้ายเธอ ตอนนี้จดหมายของมิสเตอร์ฟอร์ตได้ทำการเลือกคนที่เหมาะสมจะ
เข้าเรียนที่Dsแล้วนะ นายไม่มีสิทธิ์มาสั่งห้ามใครไปเรียนนะเขื่อน”โฟร์ตกใจรีบเข้าไปห้ามเขื่อน
พร้อมกับโทโมะ
 
 
 
 
 
 
“แต่ที่นั่นไม่ใช่ที่ของพวกชั้นต่ำ โฟร์ก็รู้ว่าพวกชั้นต่ำมันโง่เง่ามันสมองมีไม่เท่าพวกเรา อยู่ไม่ถึง
เดือนก็ไม่เคยจะทนอะไรสักอย่างเรียนไม่จบสักรายจะดันทุรังเอาเข้ามาทำไม”เขื่อนพูดแล้วปราย
ตามองฟางอย่างดูถูก
 
 
 
 
 
 
“แต่นายต้องเคารพกฎของDS เมื่อมิสเตอร์ฟอร์ตเลือกใครเราต้องเคารพกฎไม่ใช่แหกแบบนี้”โท
โมะว่า
 
 
 
 
 
“เหอะ งี่เง่าสิ้นดี ถ้าจะมารับยัยนี่พรุ่งนี้ชั้นไม่เอาด้วยหรอก เดี๋ยวได้ฆ่ายัยนั่นหมกป่าก่อนจะถึง
วิทยาลัยพอดี นายกับโฟร์จัดการเองแล้วกัน น่ารำคาญชะมัด”เขื่อนว่าก่อนที่จะเดินปึงปังไม่พอใจ
ออกจากร้านโฟร์ไป
 
 
 
 
 
“เธอกลับไปก่อนแล้วกันวันนี้พวกเราต้องปิดร้านแล้ว”โทโมะถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะพูดกับฟาง
 
 
 
 
“ขอโทษด้วยนะเธอเขื่อนมันก็อารมณ์ร้อนแบบนี้ล่ะ เอาอย่างงี้สร้อยเส้นนี้ชั้นเอาให้เธอแล้วกัน ส่วน
วันพรุ่งนี้ชั้นกับโทโมะจะมารอเธอที่นี่แล้วเราะไปDsกัน”โฟร์พูดก่อนที่จะขอให้ฟางและพรรคพวก
ออกมานอกร้านเพราะเธอะต้องไปหาหมอกับน้องชาย ฟางนิ่วหน้ามองสร้อยที่เหมือนกับสร้อยเพื่อน
เธอในมือ
 
 
 
 
 
บอกแล้ว ช่วงนี้ไรเตอร์ไม่ว่างที่ะอัพจริงๆ ยุ่งมากกก อย่าพึ่งงอนแล้วหายไปนะ