Welcome to dark side

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทั้งๆที่รู้ว่าคืนนี้เป็นBlood moonก็ยังจะออกไปข้างนอกอีกนะ นี่ไม่กลัวร่างกายตัวเองจะกระหาย

เลือดรึไงป๊อปปี้”แครอลเดินกอดอกเข้ามาว่าป๊อปปี้ที่เดินกลับเข้ามากับทอมข้ารับใช้คนสนิทเมื่อมา

ถึงปราสาท

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็แค่สังหรณ์ใจแปลกๆถึงพวกที่ม่แส่ไม่เข้าเรื่องไงล่ะเลยไปดูที่ร้านของเธอ”ป๊อปปี้ถอดฮู้ตก่อนที่

จะพูดอย่างไม่ใส่ใจ

 

 

 

 

 

“สังหรณ์ใจงั้นหรอ ปกตินายสังหรณ์ใจหรือเวลามีพวกแส่ไม่เข้าเรื่อง นายไม่เห็นจะต้องออกไปเอง

เลยนิ ให้ชั้นรึว่าทอมไปดูก็ได้ ถ้ามันพูดไม่รู้เรื่องก็แค่ลากเอามาเป็นมื้อเย็นพวกเราแค่นี้เอง”เขื่อนที่

อยู่ในสภาพค่อยๆคืนสภาพากสัตว์ร้ายโบราณครึ่งนกครึ่งมนุษย์ค่อยๆคืนร่างเป็นร่างมนุษย์เดินมาพูด

กับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“รึว่าสังหรณ์ใจคราวนี้จะมาพร้อมอะไรบางอย่างล่ะป๊อป”โทโมะที่อยู่ในสภาพตาสีเงินผมสีขาวค่อยๆ

คืนร่างแล้วกลายเป็นมนุษย์เดินมาพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็แค่ได้รับคำสั่งจากป๋าให้เอาจดหมายฉบับสุดท้ายของปีนี้ที่ชั้นแอบซ่อนเอาไปส่งให้มนุษย์ชั้นต่ำ

นั่นเข้ามาในที่ของเราไงล่ะ ว่าละน่าโมโหชะมัด ที่นี่มีแต่พวกชั้นสูง เหนือมนุษย์แบบพวกเราก็ดีอยู่

แล้วจะต้องเอาพวกชั้นต่ำสกปรกนั่นมายุ่งกับพวกเราทำไม”ป๊อปปี้อดที่จะว่าไม่ได้

 

 

 

 

“นายก็น่าจะยอมรับมันตั้งแต่4ปีที่ผ่านมาไม่ใช่รึไงว่า มาดามมัลลิกาแม่ของนายเค้าเป็นมนุษย์มา

ก่อน ถึงแม้มาดามะเป็นสาวที่เกิดในวันจันทร์สีเลือดก็จริง ความผูกพันของพวกมนุษย์ย่อมมีมากกว่า

แถมเราอาศัยพื้นที่มนุษย์ไม่ใช่รึไงไม่งั้นก็คงตั้งไม่ได้หรอก”โทโมะอธิบาย

 

 

 

 

 

 

“หึ ทำเป็นพวกดี แต่ถึงยังไงมนุษย์ชั้นต่ำก็คืออาหารของพวกเราวันยังค่ำ รึนายจะเถียงว่าเลือดของ

แม่สาวตอนกลางวันนายไม่ได้ดื่ม”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะรับเลือดในแก้วไวน์จากทอม ซึ่งคือเลือดของ

เจสสิก้าผู้เคราะห์ร้ายรายล่าสุดนั่นเอง

 

 

 

 

 

 

“ใช่ แต่เราก็ยังคงทำตามกฎเราดื่มเลือดของไอ้พวกที่มันถึงฆาต หรือพวกที่มีจิตใจหยาบช้า ซึ่งแม่

สาวคนสวยคู่ขานายรายล่าสุดเค้าดวงถึงฆาตวันนี้ไม่ใช่รึไง ถึงเราไม่ฆ่าเธอ เธอก็ตายอยู่ดี”โทโมะ

พูดเพราะรู้ดีว่าดวงชะตาของเจสสิก้าเพื่อนของฟางนั้นถึงฆาตและต้องตายเพราะถูกข่มขืนแล้วฆ่าใน

คืนนี้ ยังดีซะกว่าที่สาวเคราะหฺร้ายคนนี้จะตายโดยเป็นประโยชน์ดีกว่าตายอย่างไร้ค่าแบบนั้น

 

 

 

 

 

 

“แหม หนุ่มน้อยอ่อนโยนแบบเจ้าชายหิมะยังไงก็ต้องกินเลือดมนุษย์แบบพวกเรา ดีจริงๆ”แต่แล้วก็มี

ชายคนหนึ่งกระโดดลงมาจากชั้น3แล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

“อิ่มแล้วจะไปไหนก็ไปสิกรีนไม่ต้องมายุ่งกับพวกเรา”แครอลว่า

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ทำเป็นพูดดีนะมันน่านัก”กรีนยิ้มออกมาร้ายๆก่อนที่จะไปเอาเรื่องแครอล ป๊อปปี้รีบเข้ามาขวาง

 

 

 

 

 

“เลิกบ้าแล้วกลับไปหาธามไทนายของแกซะไอ้กรีน ครีมมี่ดูแลแฟนเธอด้วย”ป๊อปปี้พูดก่อนจะสั่งรุ่น

น้องคนสนิทของกรีนแล้วเดินนำเขื่อนและโทโมะขึ้นไปนอนที่ห้องนอนของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“หึ ทำเป็นจองหอง คิดว่าตัวเองคือทายาทเลือดบริสุทธิ์ของมาดามมัลลิกาแล้วลืมกำพืดตัวเองรึไง

ว่าเคยเป็นมนุษย์”กรีนรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ยังไงเค้าก็คือเลือดบริสุทธิ์แถมยังไม่เหลือความทรงจำครั้งเป็นมนุษย์นั่นไปแล้วนิกรีน”ครีมมี่พูด

ตามตรงก่อนที่จะถูกกรีนตบหน้าคว่ำ

 

 

 

 

 

“แล้วทำไมคิดว่าเคยเป็นมนุษย์มาก่อนแล้วไงอย่างเธอก็แค่พวกกลายพันธุ์ถ้าธามไทมันไม่หลงเธอ

ตอนนั้นเธอคงกลายเป็นศพเหมือนแม่สาวคนล่าสุดแล้วล่ะ มานี่”กรีนตวาดใส่ครีมมี่ก่อนที่จะกระชาก

แฟนสาวคนล่าสุดที่อดีตเคยเป็นคนโปรดของธามไทลุกพี่ตัวเองเข้าห้องไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมไม่ให้ชั้นตามรถคันนั้นไปล่ะทีเจ เราจะได้ไปที่Dsได้”ฟางโวยวายใส่ทีเจเมื่อกลับมาถึงบ้าน

ของทีเจ

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ ขืนตามไปในคืนนี้ก็ตายกันพอดีสิฟาง นั่นน่ะพวกของDsและเราก็ไม่มั่นใจด้วยว่าพวกนั้น

เป็นคนเหมือนเราร้อยเปอร์เซ็นต์รึเปล่า เพราะข่าวลือถึงพวกเหนือมนุษย์น่ะมันมีก็จริง แต่คืนBlood

moonพวกนั้นจะไม่ออกมา แต่ชายคนนั้นออกมาเท่ากับเค้าต้องไม่ธรรมดา”ทีเจอธิบายก่อนที่จะ

พาฟางเข้าไปนอนในห้องที่ตัวเองจัดให้เดิมเป็นห้องของครีมมี่น้องสาวของเขาส่วนเจมส์นั้นนอนกับ

เขาอีกห้องหนึ่ง

 

 

 

 

 

 

“แต่หมอนั่นชื่อป๊อปปี้ คนเดียวกับพวกที่ร้านเครื่องประดับพูดถึงนะ”ฟางยังอดจะเถียงทีเจไม่ได้

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้แล้วไง ถ้าอยากตายก่อนจะหาทางเข้าไปได้ก็ไปตามเลยสิ แต่ถ้าอยากตามเพื่อนกลับมา

อย่างมีสติก็ต้องอยู่เฉยๆไม่ก่อเรื่อง เอาล่ะนอนได้แล้วพรุ่งนี้เราค่อยหาวิธีไปDsกัน”ทีเจพูดก่อนจะ

เดินออกห้องไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ งั้นหรอ ชื่อเหมือนนายเลยเนาะป๊อป”ฟางเดินมานั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วหยิบกระเป๋าสตางค์

ที่มีรูปของเธอกับป๊อปปี้เคยรูปสติ๊กเกอร์คู่กันแล้วเศร้า อดคิดถึงแฟนเก่าสมัย ม.ต้นของเธอไม่ได้

 

 

 

 

 

“นี่สรุปว่าจะไปหาเบาะแสที่ร้านให้ได้งั้นสิฟาง”เจมส์หาวพลางบ่นฟางที่ดื้อจะมาที่ร้านเครื่องประดับ

ลึกลับอีกครั้งโดยมีทีเจตามมาติดๆ

 

 

 

 

 

 

“มันคือเบาะแสเดียวที่เราะรู้นี่น่าเจมส์ ก็ถ้าเจมส์ง่วงกลับไปนอนก่อนก็ได้นะ ฟางไปเองได้”ฟางพูด

ก่อนจะรีบเปิดประตูร้านเครื่องประดับเข้าไป

 

 

 

 

 

“สวัสดีค่ะ สนเครื่องประดับร้านเราชิ้นไหนบอกได้นะคะ ชั้นชื่อโฟร์เป็นเของร้านค่ะ”โฟร์สาวสวยใน

ชุดเดรสโมฮีเบียนเดินมาทักทายฟางและพวก

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันจี้ของยัยเจสนี่ คุณทำอะไรเพื่อนชั้นบอกมานะ”ฟางเดินไปดูที่มุมสร้อยคอต้องตกใจเมื่อเห็น

สร้อยคอของเจสสิก้าเพื่อนเธออยู่ในนี้ก็โวยวายเข้าไปเอาเรื่องโฟร์จนโฟร์ตกใจกลัวและจะร้องไห้

ออกมา

 

 

 

 

 

 

“นี่คุณจะทำอะไรพี่สาวผมน่ะ”โทโมะออกมาจากร้านและตกใจก่อนจะรีบว่า

 

 

 

 

 

“นี่นายคนที่พาเพื่อนชั้นไปนิบอกมานะว่านายพาเจสสิก้าเพื่อนชั้นไปไหน”ฟางโวยวายไม่หยุด

 

 

 

 

“เจสสิก้าอะไรไม่รู้เรื่อง เมื่อวานเธอกลับบ้านไปแล้ว”โทโมะรีบโกหก

 

 

 

 

 

 

“โกหก ชั้นโทรหายัยเจสอีกครั้งก็ปิดเครื่องไปแล้ว พวกนายทำอะไรเพื่อนชั้นชั้นจะฆ่าพวกนาย

แน่”ฟางโวยวายไม่ยอมแพ้

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย หนวกหูรำคาญที่นี่ไม่ใช่ตลาดสดนะโวยวายอยู่ได้”เขื่อนเดินเข้ามาในร้านแล้วรีบว่าใส่ฟาง

ก่อนที่จะจ้องฟางอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็บอกมาว่าเพื่อนชั้นอยู่ไหน บอกมาเดี๋ยวนี้นะ”ฟางเถียงสู้เขื่อนจนเขื่อนเริ่มรำคาญก่อนที่จะ

ผลักฟางล้มลงกับพื้น เจมส์และทีเจตกใจรีบพุ่งเข้าไปเอาเรื่องเขื่อนทันที แต่แล้วเขื่อนที่มีพละ

กำลังมากกว่าผลักทีเจและเจมส์กระเด็นติดตู้ใส่ของในร้านอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

ฟิ้ว

 

 

 

 

 

แต่ก่อนที่ทุกคนะมีเรื่องกันไปกว่านั้น จดหมายสีแดงฉบับหนึ่งที่ปิดผนึกด้วยตราวิทยาลัยDsลอย

หวือเข้ามาในหน้าต่างร้านเครื่องประดับและเข้ามาอยู่ในมือของฟาง

 

 

 

 

 

“Top secret Ds collge”ฟางอ่านจ่าหน้าซองก่อนที่จะแกะผนึกออกแล้วคลี่อ่านจดหมายทันที

 

 

 

 

 

“Dear,Miss Thananthon

 

we are pleased to inform you tht you have been accepted at DS College, your

sincerely

 

 

Ford Colin”

 

 

 

 

 

ฟางอ่านจดหมายที่เขียนถึงเธอออกเสียงแล้วตกใจก่นจะเงยหน้าสบตาแฟนหนุ่มและทีเจ

 

 

 

 

 

 

 

“บ้า พวกเราไม่มีทางจะรับพวกชั้นต่ำมาเรียนเพิ่มอีกคนแน่ๆ เรื่องนี้มันบ้าไปแล้วนะ”เขื่อนโวยวาย

ทันทีที่ฟางอ่านจดหมายจบก่อนที่จะถือวิสาสะกระชากจดหมายของฟางมาอ่านแล้วยิ่งอึ้งเมื่อเห็น

จดหมายที่มีผนึกตรายางของวิทยาลัยตัวเองและไหนจะลายเซ็นของมิสเตอร์ฟอร์ดอีก

 

 

 

 

 

 

“เธอห้ามไปที่นั่นนะ เพราะพวกเราไม่ต้อนรับพวกชั้นต่ำอย่างเธอ”เขื่อนเข้าไปเอาเรื่องและโวยวาย

 

 

 

 

 

“อย่านะเขื่อน อย่าทำร้ายเธอ ตอนนี้จดหมายของมิสเตอร์ฟอร์ตได้ทำการเลือกคนที่เหมาะสมจะ

เข้าเรียนที่Dsแล้วนะ นายไม่มีสิทธิ์มาสั่งห้ามใครไปเรียนนะเขื่อน”โฟร์ตกใจรีบเข้าไปห้ามเขื่อน

พร้อมกับโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“แต่ที่นั่นไม่ใช่ที่ของพวกชั้นต่ำ โฟร์ก็รู้ว่าพวกชั้นต่ำมันโง่เง่ามันสมองมีไม่เท่าพวกเรา อยู่ไม่ถึง

เดือนก็ไม่เคยจะทนอะไรสักอย่างเรียนไม่จบสักรายจะดันทุรังเอาเข้ามาทำไม”เขื่อนพูดแล้วปราย

ตามองฟางอย่างดูถูก

 

 

 

 

 

 

“แต่นายต้องเคารพกฎของDS เมื่อมิสเตอร์ฟอร์ตเลือกใครเราต้องเคารพกฎไม่ใช่แหกแบบนี้”โท

โมะว่า

 

 

 

 

 

“เหอะ งี่เง่าสิ้นดี ถ้าจะมารับยัยนี่พรุ่งนี้ชั้นไม่เอาด้วยหรอก เดี๋ยวได้ฆ่ายัยนั่นหมกป่าก่อนจะถึง

วิทยาลัยพอดี นายกับโฟร์จัดการเองแล้วกัน น่ารำคาญชะมัด”เขื่อนว่าก่อนที่จะเดินปึงปังไม่พอใจ

ออกจากร้านโฟร์ไป

 

 

 

 

 

“เธอกลับไปก่อนแล้วกันวันนี้พวกเราต้องปิดร้านแล้ว”โทโมะถอนหายใจเบาๆก่อนที่จะพูดกับฟาง

 

 

 

 

“ขอโทษด้วยนะเธอเขื่อนมันก็อารมณ์ร้อนแบบนี้ล่ะ เอาอย่างงี้สร้อยเส้นนี้ชั้นเอาให้เธอแล้วกัน ส่วน

วันพรุ่งนี้ชั้นกับโทโมะจะมารอเธอที่นี่แล้วเราะไปDsกัน”โฟร์พูดก่อนที่จะขอให้ฟางและพรรคพวก

ออกมานอกร้านเพราะเธอะต้องไปหาหมอกับน้องชาย ฟางนิ่วหน้ามองสร้อยที่เหมือนกับสร้อยเพื่อน

เธอในมือ

 

 

 

 

 

บอกแล้ว ช่วงนี้ไรเตอร์ไม่ว่างที่ะอัพจริงๆ ยุ่งมากกก อย่าพึ่งงอนแล้วหายไปนะ