Welcome to dark side

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ โทโมะทำไมต้องทำตามที่แคทสั่งด้วยล่ะ ทั้งๆที่เราทั้งคู่ก็ไม่เคยมีปัญหากันมาก่อนนะ แถมตอน

ที่นายอยู่ที่DS นายก็ดีกับชั้น เหมือนกับแก้ว”ฟางที่ถูกขังอยู่นั่งพิงหินย้อยที่เป็นเหมือนกรงขังตัว

เองมองโทโมะที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างนอกแล้วซึมซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาคิดถึงแก้วก็พูดขึ้น โทโมะหันขวับ

หมายจะว่าต้องชะงักเมื่อเห็นคนตัวเล็กซึมลงไปเมื่อพูดถึงแก้ว

 

 

 

 

 

 

“ช่วยไม่ได้ อยากเป็นคนสำคัญของไอ้ป๊อปทำไมล่ะ หึ ทั้งเมียมนุษย์แล้วก็ลูกของมันดีจริงๆจะได้

สาสมกับที่มันทำร้ายพี่ชั้น/นี่ ป๊อปปี้ไม่เคยทำร้ายพี่โฟร์นะ พี่โฟร์ไม่เคยถูกใครทำร้ายเลยตอนอยู่

ในDS”โทโมะพูดก่อนที่ฟางจะรีบสวนกลับออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“เธอมันพวกนั้นนิ เธอก็เข้าข้างพวกตัวเองไปเท่านั้นล่ะ/แล้วนายเห็นแล้วหรอว่าโฟร์ถูกทำร้าย ทั้งๆ

ตอนนั้นที่นายบุกเข้าไปอาละวาดเพราะเห็นพี่โฟร์โดนจับน่ะ นายไม่คิดบ้างหรอว่าแคทจะบงการเรื่อง

ทุกอย่างไว้”โทโมะว่าต่อก่อนที่ฟางจะถอนหายใจแล้วพยายามพูดให้โทโมะคิดตาม

 

 

 

 

 

 

 

“เธอจะหาเรื่องใส่ร้ายให้ชั้นกับแคททะเลาะกันแล้วเธอก็หนีออกไปงั้นสิ เหอะ ไม่มีวัน เห้อ ปลุก

ทาสสาวของชั้นดีกว่า หลับมานานแล้วคงอยากจะวิ่งเล่นกับเธอ/อย่านะโทโมะ ชั้นขอร้องล่ะ ถ้า

ทำร้ายใครอีกเลย นายจะไม่เชื่อชั้นก็ได้ แต่นายคิดดีๆ แก้วเค้าจะดีใจงั้นหรอที่เห็นนายเป็นแบบนี้

แก้วเค้าจะดีใจงั้นหรอที่เห็นนายไล่ฆ่าใครต่อใครที่เคยเป็นเพื่อนกัน ชั้นมาอยู่ที่นี่ทีหลังพวกนายก็

จริง แต่นายเป็นคนดีนะโทโมะ ขอร้อง อย่าทำร้าย อย่าฆ่าใครอีกเลยเพื่อแก้ว”โทโมะทำทะปลุกให้

เฟย์มาทำร้ายฟางฟางรีบร้องห้ามก่อนที่จะพูดออกมาอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย เบื่อชะมัด ไปหาอะไรเล่นๆทำดีกว่า”โทโมะชะงักแล้วนิ่งลงไปก่อนที่จะทำเป็นโวยวายออกมา

แล้วบินออกไปจากถ้ำทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้ว่าลึกๆลงไปนายไม่ได้ร้ายกาจหรอกโทโมะ”ฟางมองโทโมะที่บินออกไปแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“มีอะไรน่ะ ทำไมไม่เข้าไปพักผ่อนในห้อง”กรีนแปลกใจที่เห็นมาก่อนประคองซีแนนออกมาหา

ตนเองที่นั่งเล่นอยู่ด้านนอกกับเพื่อนๆที่เหลืออยู่ในวิทยาลับระหว่างเฝ้าเวรยามคุ้มกันอยู่เพราะบาง

ส่วนก็เริ่มหวาดกลัวกับเหตุการณ์ร้ายๆที่เกิดติดๆกันและหนีกลับไปกับครอบครัวแล้วเป็นส่วนมาก

ทำให้DSเหลือนักเรียนอยู่ไม่มากและมีบรรยากาศที่เงียบวังเวงลงไปทันที

 

 

 

 

 

 

“ชั้นอยู่ที่นี่ยังจะปลอดภัยกว่าอยู่ในนั้น/พูดหยั่งกับในนั้นมีปิศาจร้ายอยู่ล่ะ”ซีแนนถอนหายใจแล้วนั่ง

ลงข้างๆก่อนที่กรีนจะนิ่วหน้ามองด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เชิง แต่ชั้นว่า เราพยายามเกาะกลุ่มกันไว้ดีกว่าเพื่อความปลอดภัยระหว่างที่รอพวกของป๊อปปี้

ไปตามฟาง”ซีแนนพูดโดยไม่รู้เลยว่าแคทแอบมองซีแนนอยู่อย่างมุ่งร้ายก่อนที่จะเดินไปที่ด้านหลัง

หอนอนที่เป็นป่าแล้วปลุกพวกซอมบี้ออกมาอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“เธอทำอะไรน่ะแคท”มาดามมัลลิกาที่เดินตามแคทมาเห็นเหตุการณ์ทำอย่างก็ตกใจก่อนที่แคทจ

ะหันไปแล้วตะปบหญิงสูงวัยจนล้มจมกองเลือด

 

 

 

 

 

 

 

“มัลลิกา นี่เธอโอ๊ย/เจ็บรึคะ แต่ทำอะไรไม่ได้สินะก็ไอ้เลือดที่แคทเอาให้พวกท่านทั้ง2ดื่มน่ะ มันมี

ยาทำลายประสาท และเป็นยาสั่ง ถ้าคิดจะทำร้ายคนให้ยาล่ะก็จะโดนแบบนี้ล่ะทอม จับไอ้แก่2ตัวนี่

ไปขัง55555”แคทพูดออกมาอย่างสะใจเมื่อเห็นมิสเตอร์ฟอร์ตที่พุ่งจะเข้ามาทำร้ายเธอทรุดลงไป

พร้อมกับสั่งทอม คนรับใช้คนสนิทของป๊อปปี้ที่เป็นพวกของเธอนั้นจับมิสเตอร์ฟอร์ต

 

 

 

 

 

 

 

“นังงูพิษ อ๊าก”มิสเตอร์ฟอร์ตแค้นใจก่อนที่จะผลักทอมล้มแล้วรวบรวมแรงของตัวเองจัดการแคท

แต่แคทหันขวับมาแล้วหยิบดาบที่พกติดมาด้วยกระซวกทะลุหัวใจมิสเตอร์ฟอร์ตขาดใจตายทันที

 

 

 

 

 

 

“อุ้ยตายจริงคุณพ่อสามี ซอรี่นะคะที่เข้าเป้า ช่วยไม่ได้อยากเห็นนังมนุษย์นั่นดีกว่าชั้นเองนิ”แคท

ทำทีสงสารมิสเตอร์ฟอร์ตที่เธอพึ่งแทงไปก่อนที่จะเหวี่ยงมิสเตอร์ฟอร์ตเข้าถังน้ำมันด้านหลังแล้วจุด

ไฟเผา ก่อนที่เชื้อไฟจะลามไปทั่วแล้วมีระเบิดเกิดขึ้นบริเวณนั้นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เสียงดังมาจากทางDSหรือว่าโทโมะมันจะกลับไปทำร้ายพวกที่DSอีก”ปลื้มตกใจแล้วเริ่มคิดถึงซี

แนนที่อยู่ที่นั่นก็พูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ไม่น่าใช่ เพราะถ้ามาอาละวาดแล้วกลิ่นของโทโมะในป่านี้ล่ะ”โฟร์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ที่นั่นกำลังมีเรื่อง ชั้นอยู่เฉยไม่ได้หรอก เอางี้ ชั้นจะกลับไปช่วยดูทางนั้น ถ้าไม่มีอะไรจะรีบกลับ

มา’ปลื้มพูดก่อนที่จะรีบออกไปพร้อมกับครีมมี่และทีเจที่นึกห่วงกรีนและพวกที่เหลืออยู่

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วเราจะตามหาตัวไอ้โทโมะได้จากไหนล่ะทีนี้ เพราะถ้าเรายังวนอยู่ในป่าแบบนี้มันไม่มีประโยชน์

หรอกนะ”ป๊อปปี้ถอนหายใจแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าโทโมะจับตัวฟางไปทำร้ายเหมือนคราวของชั้น ชั้นรู้มีที่นึงที่ชั้นคิดว่าโทโมะจะต้องไป”แก้วพูด

แล้วคิดถึงถ้ำที่เคยถูกโทโมะลากไปทำร้ายก็บอกับโฟร์ก่อนที่โฟร์จะอาสาพาทุกคนไปที่นั่นทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ ฟื้นสิเฟย์ อย่านิ่งไปแบบนี้ชั้นใจไม่ดีเลย”ฟางที่ไปประคองเฟย์ที่สลบไม่ได้สติก็ร้องไห้ออก

มาด้วยความสงสารเพื่อนสาวเป็นอย่างมากไหนจะรอบที่ถูกปิศาจทำร้าย เป็นที่มาทำให้เฟย์เป็นแบบ

นี้อีก

 

 

 

 

 

 

แซกๆ

 

 

 

 

 

ฟางหันขวับไปตามเสียงที่ดังมาจากหลังถ้ำเริ่มระแวงแล้วกระชับกอดเพื่อนสาวแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อดีนะที่ชั้นรู้จักทางลับหลังถ้ำนี่เพราะตอนชั้นเด็กๆถ้ำนี้เอาไว้ใช้นั่งสมาธิ ชั้นกับโทโมะชอบว่าย

น้ำทะลุแม่น้ำที่ไหลผ่านในถ้ำมาเล่นบ่อยๆ/เธอมันเป็นพวกนาคน้ำนิ แต่พวกชั้นสิ ดีนะที่แก้วโดนโท

โมะสะกดไว้ถ้าคืนร่างเดิมนะ ตายๆ”โฟร์เดินนำธามไท แก้ว ป๊อปปี้และเขื่อนเดินเข้ามาหลังจากโผล่

พ้นน้ำ โดยที่เขื่อนบ่นอุบกับความคิดมาทางลัดของโฟร์

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ก็ช่างมันเถอะ เพราะชั้นคงไม่สามารถคืนร่างได้อีกแล้วเพราะปีกของชั้นถูกโทโมะทำลายไป

แล้ว ตอนนี้ชั้นก็เป็นแค่เพียงคนธรรมดาเท่านั้น”แก้วซึมลงไปเมื่อคิดถึงปีกของเธอที่เป็นที่รวบรวม

พลังทุกอย่างตอนนี้ถูกทำลายไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ฟางที่ได้ยินเสียงพวกของโฟร์ก็รีบไปเกาะตรงกรงแล้วร้องเรียก ป๊อปปี้หันไปตามเสียงแล้ว

รีบวิ่งไปก่อนที่จะยิ้มออกมาเมื่อเห็นฟางถูกขังอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“เจ็บตรงไหนรึเปล่า ถูกมันทำร้ายตรงไหนมั้ย แล้วนี่ไอ้โทโมะมันไปไหนแล้วทำไมถึงขังเธอแบบ

นี้”ป๊อปปี้รีบไปจับมือฟางผ่านหินที่ปิดกั้นเธอและเขาอยู่พร้อมกับถามเธอด้วยความเป็นห่วง ฟางอึ้ง

เมื่อสัมผัสถึงความอ่อนโยนและเป็นห่วงของป๊อปปี้ที่เป็นคนรักของเธอก็ร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“เฮ้ ร้องไห้ทำไมรึว่าเบ อย่าร้องสิ ชั้นมาแล้วนะ ชั้นจะช่วยเธอออกไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”ป๊อปปี้ตกใจเมื่เห็น

ฟางร้องไห้โฮ ก็เอื้อมมือไปกอดและลูบผมฟางเพื่อปลอบ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ เดี๋ยวค่อยโอ๋ หลีกมันทั้งคู่นั่นล่ะ/เห้ย เขื่อน ธามไท”เขื่อนและธามพูดขึ้นก่อนที่จะคืนร่างเป็น

ร่างที่แท้จริงทำให้ป๊อปปี้ตกใจ

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด”ฟางและป๊อปปี้ต้องรีบผละออกจากกันเมื่อปิศาจทั้ง2วิ่งเข้ามาหาเธอจนป๊อปปี้ต้องรีบถอย

โครม และแล้ว หินที่ใช้ขังฟางและเฟย์ไว้ก็พังทลายก่อนที่ฟางจะวิ่งออกมาได้สำเร็จป๊อปปี้เห็นดัง

นั้นก็รีบดึงฟางไปกอดแน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ ฟื้นสิเฟย์อย่าเป็นอะไรนะ เราจะไปให้ผู้บำบัดรักษาเธอเดี๋ยวนี้ล่ะ”เขื่อนเห็นเฟย์นอนสลบอยู่ก็

รีบคืนร่างก่อนที่จะรีบอุ้มร่างไร้สติของเฟย์ขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้ารู้ว่าเค้าสำคัญมากขนาดนี้แล้วทีหลังนายก็อย่าปล่อยให้ยัยนี่ต้องร้องไห้เสียใจอีกเข้าใจมั้ย”ธาม

ไทคืนร่างมายืนข้างๆโฟร์แล้วพูดขึ้นเมื่อเห็นป๊อปปี้กอดฟางแน่นไม่ยอมปล่อย ทำให้ฟางหน้าแดง

ก่อนจะขืนตัวเองออกจาอ้อมกอดชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“มาตามกลับไปแล้วนะ และคราวนี้ห้ามหนีไปไหนอีกเข้าใจมั้ย”ป๊อปปี้ทำทีเป็นดุฟางทำให้ฟาง

หน้างอแล้วรีบเดินหนี ชายหนุ่มไม่รอช้า รีบดึงฟางไปกอด

 

 

 

 

 

 

 

“กลับมาอยู่กับป๊อปนะฟาง ป๊อปคนเดิมที่อยากปกป้องดูแลฟางกลับมาแล้วนะ ป๊อปจะไม่ใจร้ายกับ

ฟางอีกแล้ว ป๊อปขอโทษ”ทันทีที่ได้ยินคำขอโทษจากปากป๊อปปี้ทำให้ฟางร้องไห้ออกมาอีกครั้ง

แล้วซุกหน้าลงที่อกกว้างของชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ฮือๆอย่าไปไหนอีกนะ”ฟางร้องไห้ออกมาแล้วกอดชายหนุ่มแน่นราวกับกลัวว่าเขาจะหายไป

อีก

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ เจอกันแล้วนะ แล้วก็อย่าทำร้ายฟางให้ร้องไห้อีกนะป๊อป”แก้วยิ้มเมื่อเห็นป๊อปปี้และฟาง

เข้าใจกันก็พูดขึ้นทำให้ฟางผละออกจากอ้อมกอดแล้วอึ้งก่อนจะวิ่งไปกอดแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว ฮือๆแก้วจริงๆด้วยนี่เธอยังไม่ตาย เธอรู้มั้ยว่าชั้นเสียใจแค่ไหนที่รู้ว่าเธอตาย/อย่างอแงเลยน่า

ฟาง ชั้นยังไม่ตาย ยังโอเค”ฟางร้องไห้กอดแก้วพร้อมกับพูดเสียงสั่นทำให้แก้วยิ้มก่อนจะกอด

ปลอบร่างบางไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าโทโมะรุ้หมอนั่นต้องดีใจแน่ๆที่แก้วไม่ตาย”ฟางร้องไห้แล้วพูดถึงโทโมะทำให้ทุกคนชะงักรวม

ถึงแก้วที่หน้าถอดสีเมื่อได้ยินชื่อนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะรีบกลับไปDSกันเพราะชั้นคิดว่ามันต้องเกิดเรื่องแน่ๆ”โฟร์และธามไทรีบพูดก่อนที่จะเดิน

กลับไปตรงแม่น้ำที่พวกเธอมาเมื่อกี้

 

 

 

 

 

 

 

“นี่คิดว่าบุกมาเอะอะโวยวายแล้วจะออกไปง่ายๆงั้นรึไง”แต่แล้วเสียงของโทโมะก็ดังขึ้นก่อนที่ปิศาจ

หนุ่มจะบินกลับเข้ามาหลังจากที่ได้ยินเสียงดังมาจากในถ้ำเพราะเขาเองก็ไม่ได้ไปไหนไกลอย่างที่

บอกกับฟางไว้ตอนแรก

 

 

 

 

 

 

 

“ก็แกเล่นเอาเมียกับลูกชั้นมาขังไว้ชั้นก็ต้องออกมาตามสิวะ”ป๊อปปี้หันขวับไปว่าโทโมะอย่างไม่กลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กล้ายอมรับว่าเป็นเมีย แล้วแคทละแกเอาไปไว้ไหน แกทำให้แคทญาติชั้นต้องอับอายแถมยัง

ทำร้ายพี่สาวชั้นอีกนะไอ้เลว หึ มารนหาที่ตายตรงนี้ก็ดีแล้ว อย่าอยู่เลย”โทโมะมองหน้าป๊อปปี้ก่อน

ที่จะว่าแล้วพุ่งเข้ามาซัดชายหนุ่ม ป๊อปปี้เองก็ไม่ยอมแพ้รีบชกหน้าปิศาจหนุ่มอย่างไม่เกรงกลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

“หยุดเดี๋ยวนี้นะโทโมะ”โฟร์ที่เห็นว่าป๊อปปี้มีเรื่องก็รีบวิ่งกลับมาแล้วตะโกนเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แกเอาตัวพี่ชั้นมาหรือว่าแกจะเอามาเป็นตัวประกันงั้นสิ ไอ้เลวว”โทโมะมองพี่สาวแล้วเหวอก่อนที่

จะหันไปชกป๊อปปี้อีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เลิกบ้าได้แล้วโทโมะ”แก้วทนไม่ไหวกับการไม่ฟังใครของโทโมะก็ออกมาจากที่ซ่อนแล้วตะโกน

สุดเสียง

 

 

 

 

 

 

โทโมะน่ะร้ายเกินเยียวยารึว่ายังพอเปลี่ยนนิสัยได้น้อ แก้วมาแล้วด้วยสิ 

 

แล้วทางDSจะเป็นไงนะตอนนี้ สนุกแน่ๆ

 

 

โทษทีนะที่ไม่ได้อัพฟิคนานเลย แต่ตอนนี้กลับมาแล้ว อย่าพึ่งหายไปนะ ตอนนี้เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้วนะๆๆๆ