Welcome to dark side

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะหนีไปไหนน่ะป๊อปปี้ นี่นายไม่คิดจะไปหาฟางที่อยู่อีกห้องรึไง”หลังจากที่รู้เรื่องป๊อปปี้ก็รีบลุกขึ้น
แล้วเดินออกจากห้องพักตัวเองจนซีแนนเดินตามมาว่า
 
 
 
 
 
 
 
“กลิ่นไอครึ่งเทพ หึ ครึ่งเทพมันก็มีแต่นายที่ยู่ใกล้ฟาง เพราะนายคือทายาทสืบสายเลือดให้กับมิส
เตอร์ฟอร์ต นายทำฟางท้องนะ”เขื่อนเดินตามป๊อปปี้แล้วพูดย้ำ
 
 
 
 
 
 
 
“ทำเค้าท้องแต่กลับไล่ให้เค้ากลับไปเนี่ยนะ นายไม่คิดรับผิดชอบรึไง”ปลื้มพูดขึ้นอย่างไม่เห็นด้วย
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่คิดจะดูแล ดีแต่ทำร้ายให้ฟางต้องเสียใจแบบนี้ ตอนนี้นายทำสำเร็จแล้วล่ะ ฟางเค้าต้องตก
นรกทั้งเป็นก็เพราะนาย ไอ้ชั่ว/พล่ามพอรึยังห้ะ”พาร์ทเดินเข้ามากระชากป๊อปปี้มาว่าก่อนที่ป๊อปปี้จะ
ดันพาร์ทกระแทกกำแพงแล้วว่าเสียงดัง
 
 
 
 
 
 
“ยัง นายคิดว่านายเป็นครึ่งเทพแล้วอยู่เหนือกว่าพวกเราที่เป็นปิศาจหรือครึ่งสัตว์เทพนิยายแล้วกล้า
ทำร้ายคนไม่มีทางสู้แบบนี้งั้นหรอ การกระทำของนายมันโครตเลวไม่ต่างจากปิศาจชั้นต่ำเลยว่ะ ทำ
เค้าท้องแล้วไม่รับผิดชอบ”พาร์ทพูดไม่ทันจบก็ถูกป๊อปปี้ชกหน้าจนล้มทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันอะไรกัน มีเรื่องอะไรกันห้ะ ป๊อปปี้ หายแล้วรึไงถึงได้ออกมามีเรื่องชกต่อยแบบนี้”ก่อนที่จะมี
เรื่องกัน มิสเตอร์ฟอร์ตและมาดามมัลลิกาที่ตั้งใจมาเยี่ยมป๊อปปี้เห็นเหตุการณ์ก็รีบว่าก่อนที่พาร์ท
และป๊อปปี้จะถูกจับแยกห่างกัน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทายาทของคุณลุงพึ่งก่อเรื่องไว้ ถ้าอยากทราบก็ถามเจ้าตัวเอาเองนะครับ ผมขอตัว”พาร์ทพูดก่อน
ที่จะเดินออกไปไม่ยอมมองหน้าป๊อปปี้อีก
 
 
 
 
 
 
 
 
“มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีกหรอป๊อปปี้ ยังไม่หายดีแล้วทำไมไม่พักผ่อนในห้องจะออกไปไหน แล้วแม่
สาวคนนั้นไปไหนซะล่ะทำไมไม่ดูแลเรา”มาดามมัลลิกาเดินไปถามป๊อปปี้ด้วยความเป็นห่วงก่อนที่
จะอดตำหนิถึงฟางไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางเค้าป่วยค่ะมาดาม เลยไม่ได้ดูแลป๊อปปี้เค้า”ซีแนนถอนหายใจก่อนที่จะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“จะพูดถึงยัยนั่นทำไมอีกซีแนนเลิกพูด/ทำไมจะพูดถึงฟางไม่ได้ ก็ในเมื่อฟางคือคนที่อยู่ในใจของ
เรามาตลอดแล้วเป็นคนที่เราอยากเจอไม่ใช่รึไง”ป๊อปปี้รีบดุซีแนนก่อนที่มิสเตอร์ฟอร์ตจะพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เกิดเรื่องแล้วค่ะ คนไข้ที่ท้องเมื่อกี้หนีออกจากห้องค่ะ”แต่ก่อนที่จะพูดอะไรต่อเสียงของผู้บำบัด
ร้องเสียงดังออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ใครกันคนไข้ท้อง ในวิทยาลัยของชั้นไม่ได้รับคนที่กำลังตั้งครรภ์มาเรียนนะ”มิสเตอร์ฟอร์ตนิ่วหน้า
และสงสัยกับสิ่งที่ได้ยิน
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้คิดถึงฟางก่อนที่จะรีบวิ่งไปตามหาฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หยุดเดี๋ยวนี้ นี่เธอจะไปไหนน่ะ”ธามไทและโฟร์ที่เห็นฟางวิ่งออกมากตึกอย่างไม่คิดชีวิตก็รีบดัก
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ธามไท พี่โฟร์ ฟางขอล่ะตอนนี้อย่าถามอะไรฟางเลย”ฟางพูดก่อนที่จะขอร้องทั้งคู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้ย อยู่นั่นไง ธามจับฟางไว้ดิวะ”เขื่อนที่วิ่งออกมากับปลื้มเห็นฟางก็รีบตะโกนก่อนที่โฟร์และธาม
ไทจะช่วยกันจับฟางไว้
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยฟางนะ”ฟางที่ดิ้นไปมาร้องตะโกนออกมาก่อนที่ธามไทและโฟร์จะลอบหวือกระเด็นออกไป
ท่ามกลางความตกใจของทุกคนที่เห็นเหตุการณ์
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมเธอถึงมีพลังทั้งๆที่เธอเป็นแค่มนุษย์”มาดามมัลลิกาที่มากับมิสเตอร์ฟอร์ตเห็นเหตุการณ์ทุก
อย่างก็รีบพูดก่อนที่ป๊อปปี้จะวิ่งตามมาทัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ก็อาจจะเป็นอานุภาคของทายาทของป๊อปปี้เค้าในท้องมั้งคะมาดาม ที่เป็นถึงครึ่งเทพตามสาย
เลือดของพ่อเด็ก”ซีแนนเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ทายาทของป๊อปปี้ งั้นหรอ/เข้าไปคุยกับชั้นในห้อง ทั้งหมดนั่นล่ะ”มาดามมัลลิกาตกใจมองฟาง
และป๊อปปี้สลับกันก่อนที่มิสเตอร์ฟอร์ตจะมองไปที่ป๊อปปี้แล้วพูดสั่งทุกคนให้มาหาตนเองที่ห้องพัก
ของเขาในตึกใหญ่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ตกลงป๊อปทำแม่มนุษย์นี่ท้องจริงๆหรอลูก”หลังจากฟังเรื่องราวทุกอย่างมาดามมัลลิกาก็รีบถาม
ลูกชายทันทีที่ฟังเรื่องทั้งหมดจบ
 
 
 
 
 
 
 
“ครับ อารมณ์โกรธชั่ววูบทำให้ผมพลาดพลั้งไป”ป๊อปปี้นิ่งก่อนจะพูด ทำให้ฟางที่ฟังก็สะเทือนใจถึง
วันนั้นที่ป๊อปปี้ข่มขืนเธอ ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้ากฎที่นี่เค้าห้ามคนท้องมาเรียน ฟางเองก็ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วค่ะ ฟางจะไปเอง”ฟางรีบปาดน้ำตา
แล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้นะ เธอจะไปอยู่ที่ไหนในเมื่อจดหมายลูกชายชั้นเลือกเธอไปแล้วนะ”มิสเตอร์ฟอร์ตพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เค้าเลือกก็ใช่ค่ะ แต่เค้าไม่ได้อยากให้ฟางอยู่ที่นี่เลย แล้วฟางจะอยู่ต่อทำไมล่ะคะ ก่อเรื่องวุ่นวาย
ในนี้มามากพอแล้วฟางก็ควรจะไปสักที ไม่ต้องห่วงนะคะ ฟางจะไม่เอาเรื่องราวในนี้ออกไปพูดให้
ใครฟังไม่เว้นแม้กระทั่งพ่อกับแม่ฟางเอง”ฟางเงียบก่อนที่จะพูดต่อแล้วลุกขึ้นหมายจะเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ชั้นให้เธอไปไหนทั้งนั้น ในเมื่อลูกชั้นทำเธอท้อง เพราะเด็กในท้องนั่นไม่ใช่เด็กธรรมดาทั่วไป
เธอก็ต้องอยู่ที่นี่ต่อ ในฐานะผู้หญิงของป๊อปปี้ลูกชายชั้น”มิสเตอร์ฟอร์ตพูดขึ้นทำให้ป๊อปปี้อึ้งแล้ว
หันไปมองฟางพลางทำหน้าไม่พอใจกับความคิดมิสเตอร์ฟอร์ต
 
 
 
 
 
 
 
“แต่เผลอๆยัยนี่อาจจะมีคนอื่นก็ได้นะครับ พวกเราอาจจะเข้าใจผิดเด็กในท้องอาจไม่ใช่ลูก
ผม”ป๊อปปี้รีบโวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมนายถึงพูดแบบนั้นล่ะ ความจำก็กลับมาแล้วแต่นิสัยแย่แก้ไม่หายนี่อย่าบอกนะเป็นนิสัยแท้
จริงลึกๆของนายล่ะห้ะป๊อปปี้ ทำไมพูดเห็นแก่ตัวแบบนี้ไม่สงสารฟางรึไง”ซีแนนโวยวายกับสิ่งที่
ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าไม่เต็มใจชั้นจะเอาเด็กออกให้นายแล้วกันนายจะได้ไม่ต้องลำบากใจ”ฟางที่เห็นสีหน้ากังวลปน
ความตกใจของป๊อปปี้ก็ยิ่งเสียใจเข้าใจว่าเขาไม่ได้ต้องการเธอเลยด้วยซ้ำ จริงสิ ก็เธอมันก็แค่ที่
ระบาย และสิ่งที่ป๊อปปี้ทำกับเธอนั้นมันก็แค่การล้างแค้น การเอาคืนทำให้เธอต้องอับอายเท่านั้น
หมับ ฟางที่เดินออกมาจากห้องของมิสเตอร์ฟอร์ตก็ถูกร่างสูงของป๊อปปี้ดึงรั้งไว้ไม่ให้ไป
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้เด็กในท้องคือทายาทของชั้น อย่าคิดแม้แต่จะฆ่าเค้านะยัยแม่ใจยักษ์/ก็ใครล่ะที่ใจร้ายใส่
กันก่อน ปล่อยนะ”ป๊อปปี้รีบดุฟางอย่างไม่พอใจทำให้ฟางว่ากลับแล้วร้องออกมาก่อนที่ป๊อปปี้จะ
กระเด็นไปตามแรงความต้องการของฟางพร้อมกับมีลมพัดอย่างรุนแรงในบริเวณที่ป๊อปปี้และฟางอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โอ้โห สงสัยเด็กในท้องฟางคงจะวุ่นวายอย่างที่ซีแนนทำนายแหง ขนาดพ่อตัวเองยังกระเด็นไปซะ
ไกล”เขื่อนที่เดินออกมาเห็นทั้งคู่เถียงกันก็ทึ่งกับความแสบของลูกในท้องของฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เด็กบ้า ชั้นสั่งเลยนะ ถ้าเป็นลูกของชั้นก็ต้องฟังชั้น อยากลืมตาดูโลกล่ะก็ เลิกต้านชั้น ชั้นจะจัดการ
ไม่ให้ยัยนี่ทำแท้งเอานายออกน่ะเข้าใจมั้ย”ป๊อปปี้ที่โมโห ขัดใจเมื่อลูกตัวเองในท้องของฟางต่อ
ต้านก็รีบยื่นคำขาดเมื่อเห็นว่าลมรอบตัวเริ่มสงบป๊อปปี้ก็ลองเสี่ยงเดินมาแตะตัวฟาง เมื่อเห็นฟาง
ขัดขืนและตัวเขาไม่กระเด็นไปอีกก็ยิ้มออกมาก่อนที่จะรีบอุ้มฟางพาดบ่าแล้วลากฟางที่โวยวายอยู่
ไม่หยุดออกไปกับตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เกิดมาก็พึ่งจะเห็นพ่อลูกสื่อสารกันรู้เรื่องตั้งแต่ในท้องแม่เลยนี่ล่ะ/ทีนี้ก็ชัดเจนแล้วนะคะมาดามว่า
ฟางท้องกับป๊อปปี้จริงๆ เพราะถ้าท้องกับคนปกติ คงจะไม่เร็วขนาดนี้หรอกค่ะ”เขื่อนทึ่งกับการกระ
ทำป๊อปปี้ก็อดพูดออกมาไม่ได้ ก่อนที่ซีแนนจะหันไปพูดกับมิสเตอร์ฟอร์ตและมาดามมัลลิกาที่เห็น
เหตุการณ์ทั้งหมด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยชั้นนะไอ้ปิศาจบ้า ไอ้เห็นแก่ตัว ถ้าเกลียดกันมากก็ปล่อยชั้นไปสิ ไล่ชั้นแล้วไม่ใช่รึไง”ฟาง
ร้องโวยวายเมื่อถูกป๊อปปี้อุ้มพาดบ่าเดินมาที่คอหอยของตัวเองโดยไม่สนใจสายตาของนักเรียน
ในDSที่มองตามอย่างตกใจก่อนที่ชายหนุ่มจะอุ้มฟางแล้วกระโดดขึ้นไปทางหน้าต่างหอคอยแทน
การใช้บันได
 
 
 
 
 
 
 
“อยู่ที่นี่ล่ะ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น/ไม่ ชั้นจะไป ไปให้พ้นๆนาย”ป๊อปปี้หย่อนฟางลงที่เตียงแล้วพูด
ทำให้ฟางไม่รอช้าที่จะอ้าปากย้อนชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
“นี่ เลิกดื้อกับชั้นสักทีฟาง ในเมื่อชั้นทำเธอท้องชั้นก็ต้องรับผิดชอบสิ”ป๊อปปี้ถอนหายใจแล้วว่า
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ ตอนแรกนายเองไม่ใช่รึไงที่ไม่ยอมรับ แล้วนี่เป็นบ้าอะไรทำไมจู่ๆก็มาไม่ให้ชั้นไปจากที่นี่ ชั้น
ไม่ใช่สิ่งของนะอยากจะทำอะไรก็ได้ ชั้นเป็นคนที่มีหัวใจมีความรู้สึกไม่ใช่ปิศาจไม่มีหัวใจอย่างนาย
อื้ออ”ฟางมองอารมณ์ที่แปรปรวนของป๊อปปี้แล้วทนต่อไปไม่ไหวก็โพล่งระเบิดอารมณ์ออกมาก่อนที่
เสียงโวยวายของฟางนั้นจะเงียบหายไปเพราะถูกชายหนุ่มใช้ปากของเขาเองมาปิดปากฟาง ป๊อปปี้
จูบฟางอยู่เนิ่นนานจนคนตัวเล็กที่ดิ้นขัดขืนเลิกต่อต้านและอยู่เฉยก็ผละออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่อยากให้อยู่ที่นี่ เพราะมันไม่ใช่ที่สำหรับเธอ แต่ก็ไม่ได้หมายความอยากให้เธอไปจากชีวิตชั้น
ตลอดไปก็แค่นั้นเอง”ป๊อปปี้หันหลังไม่ยอมสบตาฟางก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลงจากเดิม
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ ชั้นถามจริงๆ นายคิดยังไงกับชั้นกันแน่”ฟางมองการกระทำและคำพูดของปิศาจหนุ่มนึก
สับสน ทั้งคืนนั้นที่เขากลายเป็นป๊อปปี้ของเธอ ไหนจะเหตุการณ์ที่เขาใจร้ายกับเธอต่างๆมันทำให้
เธอไม่แน่ใจว่าเขาจะเอายังไงกันแน่จึงเอ่ยปากถาม
 
 
 
 
 
 
“ชั้นก็เป็นชั้นเหมือนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนไปไหน แต่ที่จะเปลี่ยนไปก็แค่ร่างกายที่ไม่ใช่มนุษย์ แต่ความ
รู้สึกยังเหมือนเดิม ความรู้สึกที่อยากดูแลอยากปกป้องเธอตลอดไป”
 
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ที่หันหลังแล้วพูดสิ่งที่อยู่ในใจยังไม่ทันจบฟางก็โปเข้ากอดชายหนุ่มแน่นจากด้านหลัง
 
 
 
 
 
 
“ถ้านายคือป๊อปของชั้น ถ้าเรายังรักกันทำไมต้องไล่ชั้นไปด้วย”ฟางพูดก่อนที่น้ำตาใสๆจะไหลออก
มาพลางกระชับกอดป๊อปปี้แน่นกว่าเดิม
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะชั้นมันเลวที่ทำร้ายเธอไง เธอควรจะไปจากที่นี่แล้วก็อยู่ห่างปิศาจร้ายอย่างชั้นซะ”ป๊อปปี้
จ้องมองคนตัวเล็กที่มองตาเขาพร้อมกับตั้งคำถามต่างๆในใจก่อนจะพูดและก็ผละฟางออกจากตัว
เองก่อนที่จะกระโดดลงไปจากหอคอยทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ แล้วนายจะมาขังชั้นอยู่บนนี้ไม่ได้นะตาบ้า”ฟางที่ไม่เข้าใจและสับสนก็รีบวิ่งไปที่หน้าต่าง
แล้วตะโกนว่าชายหนุ่มไล่หลังโดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตามุ่งร้ายแอบมองเธอบนหอคอยอยู่
 
 
 
 
 
 
 
ทำเค้าท้องแล้วไล่เค้า พอเค้าไปจริงๆเอาเค้ามาขังหอคอย นี่สิพระเอกเรา55555
 
 
งานนี้ถ้าไม่มีตัวร้ายมาก่อกวนอีกก็ไม่หนุกสิ ว่าม้ะ