Welcome to dark side
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 02.04 น.
แก้ไขเมื่อ 29 เมษายน พ.ศ. 2559 12.04 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
28) 28 Moonless night
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“อยู่นี่นิเอง โถๆ เลือกไม่ได้สินะว่าจะเป็นตัวอะไร ระหว่างปิศาจรึมนุษย์มานี่เลย/กรี๊ดดด”แคทอาศัย
จังหวะยามค่ำไม่มีใครอยู่แอบลอบออกมาจากตัวที่พักแล้วลัดเลาะเข้ามาในชายป่าที่เฟย์หายตัวไป
แล้วยิ้มออกมาอย่างพอใจเมื่อเห็นเฟย์ในสภาพอิดโรยผิวขาวซีดมีเล็บสีดำยาวระหว่างจะกลายเป็น
ปิศาจและมนุษย์ก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจก่อนที่จะเอาโซ่เหล็กมับตัวแล้วลากเฟย์มาอย่างไม่ไยดีว่า
เฟย์จะเจ็บปวดสักเท่าไหร่ จนแคทลากเฟย์มาถึงที่พักของแพทที่เป็นเพื่อนของเธอ แคทรู้ถึงความ
ไม่ชอบมาพากลก่อนที่จะเดินเข้ามาในตัวบ้านแล้วต้องยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นโทโมะในสภาพปิศาจ
ยังไม่คืนร่างนั่งซึมอยู่บนเตียงมองดูชุดนอนของแก้วที่เขาเคยเปลี่ยนให้อย่างอาลัยตายอยาก
“ว่าแล้วว่านายต้องอยู่ที่นี่ อ๊ะ อย่าทำอะไรนะ ชั้นมาดี ชั้นมีเรื่องอยากจะให้นายช่วยชั้น”แคทพูด
ก่อนที่จะรีบร้องห้ามเมื่อโทโมะจะเข้ามาทำร้ายก่อนที่จะพูดต่อ
“เธอจะให้ชั้นช่วยอะไร ชั้นไม่อยากเจอหน้าใครทั้งนั้นตอนนี้ ออกไป๊”โทโมะเหล่มองแคทก่อนที่จะ
พูดต่อ
“แล้วนังแก้วกับแพทล่ะ/ตายไปแล้ว แก้วเมียชั้นต้องตายเพราะเงื้อมือเพื่อนเธอไงล่ะ ชั้นก็เลยฆ่า
มันตายไปซะ”โทโมะพูดอย่างแค้นปนความเสียใจที่สูญเสียแก้วออกมา
“แต่ถึงยังไงนายก็ควรจะมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อพี่สาวนายและแก้แค้นนะ/เธอจะให้ชั้นแก้แค้นอะไรอีก
ตอนนี้แก้วก็ไม่อยู่แล้วชั้นไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น ยิ่งใหญ่ไปทำไมในเมื่อไม่มีแก้วอยู่แล้ว”แคทรีบ
พูดเพื่อปลุกใจโทโมะแต่ชายหนุ่มกลับนิ่งเฉยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
“โอ้ย นี่ชั้นมาบอกข่าวนายแท้ๆ นายรักเมียนายชั้นรู้แต่พี่สาวนายต้องทนทุกข์ทรมานเพราะถูก
ลงโทษแทนนายในDSน่ะนายยอมหรอ ทั้งพวกมิสเตอร์ฟอร์ตตอนนี้เค้าจ้องเล่นงานครอบครัวนาย
เพื่อจะล่อให้นายออกมาอีกครั้งนะ/อะไรนะนี่ถ้ามันจะทำร้ายทำไมไม่มาทำชั้นทำพี่โฟร์ทำไม”แคท
ไม่ยอมแพ้รีบพูดจาใส่ไฟสร้างเรื่องเป่าหูโทโมะทันทีทำให้ชายหนุ่มอึ้ง
“และอีกอย่างตอนนี้ป๊อปปี้ก็กำลังอ่อนแอด้วย การครอบครองDSและทำให้ครอบครัวนายพ้นจาก
ความชั่วร้ายของมิสเตอร์ฟอร์ตได้ก็มีแต่สู้เท่านั้นนะโทโมะ นายจะเสียใจเรื่องคนรักชั้นเข้าใจและ
เห็นใจ เพราะชั้นเองก็ได้สูญเสียคนรักของชั้นไปให้กับนังมนุษย์นั่นแล้วเหมือนกัน”แคทไม่รอช้ารีบ
สร้างเรื่องและบีบน้ำตาเล่าเรื่องออกมาต่อทำให้โทโมะหันไปฟังด้วยความสนใจ
“ไอ้ป๊อปปี้มันทิ้งเธอไปหาแม่ของเล่นจากแดนมนุษย์นั่นจริงสิ/จริง แถมทั้งมิสเตอร์ฟอร์ตกับมาดาม
มัลลิกาก็เห็นดีเห็นงามเพราะรู้ว่าต้นตระกูลชั้นกับนายเคยเป็นญาติกัน เค้าเลยเลือกนังนั่นแทนการ
เกี่ยวดองของชั้นกับป๊อปปี้ ฮึก ฮือโทโมะ ตอนนี้พวกเราถูกพวกนั้นระราน ทั้งๆที่ในอดีตพวกเราเคย
เป็นใหญ่มาก่อนนะ นายยอมหรอ”โทโมะถามแคทอย่างทึ่งกับสิ่งที่รับรู้ทำให้แคทไม่รอช้ารีบแสร้ง
เป็นร้องไห้เพื่อให้ชายหนุ่มเห็นใจก่อนที่จะโผกอดโทโมะ
“ชั้นขอร้องเถอะนะโทโมะ ช่วยทำลายนังมนุษย์นั่นให้ชั้นที เพราะถ้าไม่มีมัน ทุกอย่างจะกลับเป็น
เหมือนเดิม เผลอๆครอบครัวนายก็จะพ้นผิดรวมถึงนายด้วยนะ”แคทรีบขอร้องโทโมะต่อ
“ก็ได้อยากจะให้ชั้นทำอะไรล่ะ/ขอบใจนะโทโมะ ดีในเมื่อนายคิดจะกลับมาสู้ชั้นก็มีลูกสมุนมาให้
นายด้วยนะ”โทโมะถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนที่จะตกลงทำให้แคทยิ้มออกมาอย่างพอใจพร้อม
กลับเดินไปลากเฟย์ที่อยู่ในสภาพไม่กลายร่างดีให้กับโทโมะเพื่อให้เฟย์มาเป็นทาสรับใช้ของโท
โมะ
“นังอมนุษย์นี่น่ะก็แค่เอาเลือดของนายให้มันกิน มันก็จะยอมเป็นทาสนายแล้ว/ยะ อย่านะ กรี้
ดดดดด”แคทรีบจับตัวเฟย์ก่อนที่จะสั่งโทโมะให้กรีดเลือดตัวเองก่อนที่จะเอามากรอกปากเฟย์ที่ดิ้น
ไปมาด้วยสติครั้งสุดท้าย ก่อนที่โทโมะจะชกเข้าที่หน้าท้องเนียนของเฟย์เพื่อให้เฟย์เลิกดิ้นขัดขืน
แล้วบีบปากก่อนจะกรอกเลือดตัวเองเข้าปากเฟย์ทันที
“ปะ ปล่อยชั้นนะ”ฟางที่ตกใจเมื่อจู่ๆป๊อปปี้ที่หลับไม่ได้สติคว้าข้อมือเธอ ก็รีบขืนตัวเองออกจากชาย
หนุ่ม
“ฟาง”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะขยับตัวยันร่างกายตัวเองให้ลุกขึ้นแล้วสบตาฟางก่อนที่จะยิ้มออกมา
“นี่นายเป็นอะไรน่ะไม่ต้องมาเรียกชั้นเสียงหวานแบบนี้นะ”ฟางแปลกใจที่เห็นป๊อปปี้ยิ้มหวานให้กับ
เธอและไม่ยอมปล่อยเธอก็รีบพูดก่อนจะพยายามหนี จนทำให้ป๊อปปี้ที่อ่อนแรงไปตามแรงกระชาก
ตัวของฟางร้องออกมาด้วยความเจ็บแผลทำให้ฟางตกใจแล้วรีบกลับไปประคองชายหนุ่มแล้วพลาง
ถอดเสื้อเผื่อดูแผลให้ป๊อปปี้ เมื่อเห็นแผลที่หลังและการสูญเสียปีกของป๊อปปี้ทำให้ฟางร้องไห้ออก
มาด้วยความสงสารไม่ได้
“ฟางร้องไห้ทำไม ใครทำอะไรให้ฟางเสียใจบอกป๊อปมาสิ”ป๊อปปี้หันไปตามเสียงร้องไห้ของฟางก็
ตกใจก่อนที่รีบถามร่างบางทันที
“เพราะชั้นเองแท้ๆทำให้นายต้องเป็นแบบนี้ นายมันบ้า นายจะมาช่วยชั้นทำไม ทั้งๆที่นายเองก็
เกลียดชั้นอยู่แท้ๆ”ฟางพูดแล้วพลางปาดน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุดของตัวเอง
“ใครบอกว่าเกลียด ป๊อปจะเกลียดแฟนตัวเองไปทำไมล่ะ ฟางเป็นแฟนป๊อป การที่ป๊อปจะปกป้อง
แฟนป๊อปมันก็ไม่แปลกนี่”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้ฟางเงยหน้ามองหน้าชายหนุ่มด้วยความสับสนไม่
เข้าใจที่อาการของป๊อปปี้เป็นแบบนี้อีกแล้วคล้ายกับวันที่เธอแอบมาเยี่ยมเขาในตอนนั้น สายตา คำ
พูดและท่าทางของเขามันคือป๊อปปี้แฟนของเธอในอดีตไม่มีผิด
“นายพูดบ้าอะไรนี่นายจะแกล้งชั้นใช่มั้ย อื้ออ/ทำไมต้องแกล้งด้วยล่ะฟางป๊อปรู้นะว่าเมื่อก่อนป๊อป
ชอบแกล้งฟางก็จริง แต่ที่แกล้งน่ะเพราะรักไง”ป๊อปปี้เห็นฟางที่ยังไม่เชื่อการกระทำตัวเองก็ดึงร่าง
บางไปจูบก่อนที่จะถอนจูบออกมาแล้วพูดพลางกอดฟางแน่น
“ป๊อปปี้ ถ้านี่คือป๊อปปี้ของชั้นจริงๆ นายช่วยยืนยันให้ชั้นเชื่อได้มั้ยว่านายจะไม่แกล้งหลอกชั้น
อีก”ฟางที่ทั้งสับสนและไม่เข้าใจอาการแปลกๆของปิศาจหนุ่มก็พูดออกมาก่อนที่ป๊อปปี้จะยิ้มแล้ว
ผละฟางออกจากอ้อมกอดแล้วค่อยๆดันร่างบางลงไปนอนกับเตียงนอนก่อนที่จะจูบฟางที่หน้าผาก
มนแล้วไล้ลงมาที่เปลือกตา จมูกก่อนที่จะจบลงที่ริมฝีปากเรียวบางของเธอทำให้ฟางเคลิ้มกับรสจูบ
แสนหวานนั้น แล้วค่อยๆโอนอ่อนไปตามสัมผัสอันแสนหวานของชายหนุ่มตามสัญชาตญาณของ
ชายหญิงและเสียงหัวใจเรียกร้อง
“ว้าย ตกใจหมดเลย/นี่เธอยังไม่ชินกับร่างที่แม้จริงชั้นอีกรึไง”ซีแนนที่เดินออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์
ยามค่ำคืนร้องตกใจเมื่อเจอกับปลื้มที่คืนร่างเป็นปิศาจจิ้งจอกตามเดิมจนปลื้มอดที่จะแขวะไม่ได้
“ก็เพราะว่าเลิกกันแล้วล่ะมั้งเลยไม่ชิน จริงสิ นี่มันคืนMoonless nightนี่ งั้นคนอื่นๆก็คงจะคืนร่าง
กลับสู่สามัญสินะ”ซีแนนพูดเพราะรู้ดีว่าMoonless nightเป็นคืนเดือนมืดที่ไม่ว่าจะเป็นปิศาจรึเทพ
จะไม่มีการปกปิดร่างที่แท้จริงได้ ทุกอย่างจะกลับเป็นเหมือนเดิม
“แหงล่ะ อยู่นี่ก็ดีละชั้นอยากให้เธอช่วยไอ้เขื่อนมันพอดีเลยแม่สาวญาณทิพย์ ช่วยเข้าฌานดูให้ที
ว่ายัยมนุษย์อีกคนน่ะ หายไปไหน ยิ่งอยู่ในช่วงที่เป็นอมนุษย์อยู่ด้วยอาการยิ่งน่าเป็นห่วง เอ่อ ชั้น
หมายถึงเขื่อนมันน่ะเห็นพูดถึงยัยนั่นแทบทุก3นาทีว่าจะออกไปตามหาๆ”ปลื้มพูดพลางนึกขึ้นได้
ก่อนที่จะลากซีแนนไปกับตัวเองทันที
“อ๊ะ ครีมมี่น้องพี่กลับมาแล้วจริงๆด้วย/อย่าพี่ทีเจ ชั้นไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วชั้นมันเป็น
ปิศาจ”ทางด้านทีเจที่ฟื้นมากลางดึกเห็นน้องสาวตัวเองนั่งอยู่ในความมืดก็ร้องออกมาอย่างดีใจก่อน
ที่ครีมมี่จะร้องห้ามไม่ให้ทีเจเข้าใกล้
“พี่รู้ดีว่าน้องพี่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วแต่ถึงยังไงเราก็เป็นน้องของพี่และจะเป็นตลอดไป กลับ
บ้านกับพี่เถอะนะ/พี่ทีเจ”ทีเจพูดออกมาทำให้ครีมมี่ตื้นตันในตัวพี่ชายโผเข้ากอดทีเจแล้วร้องไห้
ออกมา
“เห็นพี่น้องดีกันแบบนี้ก็อดยิ้มไม่ได้เนาะธาม”โฟร์ที่เฝ้าดูอาการทีเจเห็นภาพนั้นก็พูดขึ้นพลางบอก
ธามไทที่คืนร่างเป็นปิศาจสิงโตเจ้าปกครองป่า
”แล้วแม่นาคน้ำแสนสวยไม่อยากจะคืนดีกับพญาราชสีห์อย่างชั้นบ้างรึไง/พอเถอะธามเราอยู่กัน
คนละฝั่งน้ำกับดินรักกันไม่ได้หรอก”ธามไทรีบอ้อนโฟร์ทำให้โฟร์รีบบอกชายหนุ่ม
“รักได้สิถ้าหัวใจของเรา2เต้นตรงกันเรื่องทุกอย่างก็เป็นไปได้สัญญาทั้งหัวเลยนะว่าถ้ากลับมาคบกัน
ชั้นจะเลิกเจ้าชู้จะมีแค่เธอเท่านั้น”ธามไทพูดความรู้สึกออกมาจากใจตัวเองทันที
“ชั้นน่ะอยู่ในน้ำบ่อยกว่าบนพื้นดินนะจะทนรอกันได้รึไง/รอได้เสมอ เพราะมีน้ำก็ต้องมีป่าไว้หล่อ
เลี้ยงกัน”โฟร์พูดต่อทำให้ธามไทรีบหาคำตอบให้กับโฟร์ก่อนที่จะกอดเธอไว้แน่นทำให้โฟร์ยิ้มออก
มาด้วยความดีใจที่สุดท้ายเธอกับเขาก็กลับมารักกันเหมือนเมื่อก่อน
“ตอนนี้ความรู้สึกทั้งหมดของหัวใจป๊อปก็แสดงออกให้กับฟางแล้วนะ ฟางชอบมั้ย/คนบ้า ทะลึ่ง
ใหญ่แล้วนะ”ป๊อปปี้พลิกตัวมานอนคว่ำพร้อมดึงฟางมากอดและหอมหลังจากผ่านบทรักที่แสนหวาน
มาหมาดๆทำให้ฟางหน้าแดงจัดรีบดุชายหนุ่มทันที
“ก็มันจริงนี่นาป๊อปรักฟางนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟางแน่นทำให้ฟางเผลอกอดตอบคนรักบ้าง
“แล้วถ้าพรุ่งนี้ชั้นตื่นมานายใจร้ายกับชั้นเหมือนเดิมจะทำยังไงล่ะป๊อป”ฟางมองหน้าป๊อปปี้สักพัก
ก่อนที่จะถอนหายใจและพูดออกมา
“ถ้าตื่นมาแล้วต้องทำร้ายฟางจริงงั้นป๊อปขอหลับตลอดไปได้มั้ย ขอนอนกอดฟางแบบนี้ป๊อปจะได้
ไม่ร้ายกับฟางไงล่ะ นอนหลับเถอะนะคนดีของป๊อปปล่อยให้มันเป็นเรื่องของวันพรุ่งนี้เถอะ แค่วันนี้
เรามีเราก็พอแล้ว”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนที่จะกระซิบข้างหูก่อนที่ทั้งคู่จะหลับตาลงด้วยความเพลียโดยที่ฟาง
แอบกังวลเล็กน้อยก่อนที่จะผล๊อยหลับตามชายหนุ่มไปด้วยความเพลีย
นี่ขนาดป่วยนะ ยังทำกันได้55555 ป๊อปปี้มุ้งมิ้งกลับมาแล้ว
แต่เฟย์ โทโมะ จะเป็นไงต้องติดตาม
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
