Welcome to dark side

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว ชั้นกลับมาแล้ว เธออยู่ไหนน่ะ”โทโมะที่กลับมาที่บ้านของแพทหลังจากก่อความวุ่นวาย

ในDSจนพอใจแต่เมื่อมาถึงเขาก็พบว่าห้องที่ใช้ขังแก้วนั้นมีแต่ความว่างเปล่าและที่สำคัญโซ่ที่ล่าม

แก้วเอาไว้นั้นมีร่องรอยการถูกตัดออก

 

 

 

 

 

 

 

 

“แพททท”โทโมะไม่รอช้ารีบหยิบโซ่เส้นนั้นมาจับแล้วได้เห็นภาพนิมิตออกมาว่าแพทคือคนปล่อย

ตัวแก้วก่อนที่จะรีบออกไปตามหาแพทและแก้วทันที

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดดด”เมื่อบินออกมาโทโมะก็ต้องตกใจแล้วบินไปตามเสียงกรีดร้องแล้วพบว่ามีปิศาจหมีตัว

ใหญ่กำลังไล่ล่าแก้วที่วิ่งล้มลุกคลุกคลานหนีอย่างไม่คิดชีวิต

 

 

 

 

 

 

“อย่าอยู่เลยไอ้ปิศาจสวะ”โทโมะไม่รอช้ารีบพุ่งเข้าไปจัดการปิศาจหมีที่ไล่ล่าแก้ว แก้วอาศัยจังหวะ

ที่โทโมะกำลังต่อสู้อยู่นั้นรีบวิ่งไปหาที่ซ่อนแต่ต้องชะงักเมื่อแพทเดินออกมาจากที่ซ่อนแล้วมอง

หน้าแก้วด้วยความเกลียดชัง

 

 

 

 

 

 

 

“แพทจะทำอะไรน่ะ อื้อ”แก้วกำลังจะอ้าปากถามแพทแต่แล้วก็ถูกกระสอบอันใหญ่ปิดตัวเอง ก่อนที่

แพทจะลากแก้วไปยังหน้าผาที่มีน้ำตกไหลเชี่ยวทันที

 

 

 

 

 

 

 

“แพท จะทำอะไรน่ะ นั่นแก้วใช่มั้ย อย่าทำร้ายแก้วนะ”ทางด้านโทโมะที่จัดการฆ่าปิศาจหมียักษ์

เสร็จแล้วก็หมายจะไปรับแก้วแต่ต้องตกใจเมื่อเห็นแพทเอากระสอบใบหนึ่งคลุมร่างสาวที่ดิ้นไปมา

อยู่ที่หน้าผาน้ำตก

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมกันโทโมะ ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่มีทางรักแต่กลับสนใจแต่มัน ทั้งๆที่ชั้นจงรักภักดีต่อนายนะ/ไม่ใช่

เพราะว่าเธอไม่ใช่เมียชั้น ไม่ใช่ผู้หญิงที่ชั้นรักไงล่ะ ชั้นรักแก้วได้ยินมั้ยว่าชั้นรักแค่แก้วคนเดียว

เท่านั้น”แพทที่หัวเราะออกมาราวกับคนเสียสติตวาดใส่โทโมะทำให้โทโมะโพล่งออกมาอย่างหัว

เสียโดยที่แก้วที่อยู่ในกระสอบนั้นใจชื้นกับคำบอกรักของโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“รักมันมากนักใช่มั้ย ได้/กรี๊ดดดด”แพทที่โมโหแก้วกับสิ่งที่ได้ยินไม่รอช้า ผลักถุงกระสอบที่มีแก้ว

ตกหน้าผาน้ำตกลงไปโดยที่แก้วไม่ทันได้ตั้งตัวบวกกับกุญแจมือที่ล่ามไว้ช่วยตัวเองไม่ได้ตกลงไป

ในหน้าผาน้ำตกอันมืดมิด

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วววว”โทโมะที่ไม่คิดว่าแพทจะทำร้ายแก้วถึงขั้นฆ่าให้ตายก็ร้องออกมาราวกับเสียสติก่อนที่จะ

หันขวับไปมองแพทที่หัวเราะออกมาอย่างสะใจไม่รอช้ารีบตวัดหางของตัวเองรัดแพทแล้วบีบคอตัว

ตัวลอยออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นเองก็เป็นเมียนายนะโทโมะชั้นจงรักภักดีต่อนายทุกอย่าง”แพทที่เริ่มรู้ตัวถึงความน่ากลัวของโท

โมะที่กำลังโกรธเธอมากก็เริ่มดิ้นไปมาเมื่อโทโมะบีบคอเธอและใช้หางรัดไม่ให้เธอหนีไปได้

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่เธอไม่ใช่เมียของชั้น ชั้นรักแค่แก้วคนเดียวเท่านั้นน/กรี๊ดดด”โทโมะที่แค้นจัดกับการกระทำ

ของแพทก็จัดสินใจฆ่าแพทให้ตายด้วยการบีบคอก่อนที่จะใช้หางแทงทะลุหัวใจแพทขาดใจตาย

แล้วโยนศพของแพทลงหน้าผาตามที่แพทโยนแก้วลงไปก่อนที่จะทรุดลงร้องไห้ตรงนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วว ทำไม!!!!”โทโมะตะโกนออกมาอย่างเสียสติพลางทุบกับพื้นเพื่อระบายความเสียใจโดยที่

พวกทางDSจะไม่รู้เลยว่าปิศาจร้ายที่พึ่งก่อเรื่องมาอย่างโทโมะที่ฆ่าใครก็ได้อย่างเลือดเย็นจะ

ร้องไห้เพียงเพราะการจากไปของหัวใจสำคัญอย่างแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เขื่อน ป๊อปปี้เป็นยังไงบ้าง ฮือๆ”ทางด้านฟางเมื่อถูกพามาให้ผู้บำบัดรักษาพร้อมกับป๊อปปี้ก็รีบลง

จากเตียงทำแผลวิ่งไปหาเขื่อนที่ดินออกมาจากห้องทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้กำลังรักษาตัวอยู่เธอน่ะดูแลตัวเองให้ดีก่อนเถอะเสียเลือดมากขนาดนั้น”เขื่อนพูดก่อนที่จะ

ประคองฟางเดินกลับไปที่เตียงทำแผล

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

แคทที่เดินตรงดิ่งเข้ามาพร้อมมาดามมิลลิกาและมิสเตอร์ฟอร์ตก็ตบหน้าฟางหันจนเขื่อนและปลื้มรีบมาประคองฟางไว้ไม่ให้ล้ม

 

 

 

 

 

 

 

“พอได้แล้ว ทำร้ายฟางทำไมกันล่ะแพท/ถ้าไม่ใช่นังนี่ ป๊อปคงไม่ต้องเป็นแบบนั้น ฮือๆ”ปลื้มรีบว่า

แคทที่มาทำร้ายฟางก่อนที่แคทะร้องไห้แล้วมองไปที่ฟางอย่างแค้นเคือง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่น่ะหรอมนุษย์สาวตัวก่อเหตุทำให้ป๊อปปี้ต้องเป็นแบบนั้น”มาดามมัลลิกามองหน้าฟางที่อ่อนแรงมี

เขื่อนประคองแล้วพูดออกมาน้ำเสียงเหยียดหยาม

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ค่ะนายแม่ เป็นแค่มนุษย์ชั้นต่ำแต่ริใฝ่สูงให้ท่าป๊อปปี้ ทำเป็นเล่นตัวเข้าไปหาเรื่องป๊อปปี้เพื่อให้

ป๊อปปี้สนใจ พอลับหลังทุกคนก็รีบโร่ไปให้ท่า แล้วก็สร้างเรื่องให้ป๊อปปี้ใจอ่อนกับมันด้วยการฆ่าตัว

ตาย”แคทได้ทีรีบฟ้องมาดามมัลลิกาทันที

 

 

 

 

 

 

 

“หึ ฆ่าตัวตาย ความคิดที่โง่สิ้นคิดที่สุดของมนุษย์ นี่เธอคิดว่าป๊อปปี้ทายาทเพียงหนึ่งเดียวของชั้น

จะลดตัวมาสนใจมนุษย์ชั้นต่ำอย่างเธอมากงั้นสิ เธอน่ะมันก็แค่ของเล่นเวลาว่างของป๊อปปี้เท่านั้น

ไม่มีวันได้เป็นตัวจริงหรอก ป๊อปปี้มีแคทอยู่แล้วไม่มีวันจะเอาเธอมาเป็นผู้หญิงที่เคียงข้างเค้าใน

อนาคตหรอก”มาดามมัลลิกาพูดว่าฟางอย่างดูถูก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ฟางคือผู้หญิงคนเดียวในฝันป๊อปปี้ไม่ใช่หรอครับนายแม่/เขื่อน พูดอะไรออกมาน่ะ”เขื่อนมอง

ฟางแล้วรีบพูดก่อนที่มาดามมัลลิกา มิสเตอร์ฟอร์ตและแคทจะร้องออกมาด้วยความตกใจที่เขื่อนรู้

เรื่องนี้ได้อย่างไร

 

 

 

 

 

 

 

 

“พูดจาเพ้อเจ้อ ป๊อปปี้จะไปฝันถึงแม่นี่ได้ยังไงเขื่อนเลิกเหลวไหลแล้วไปดูอาการของเพื่อนเราเดี๋ยว

นี้”มาดามมัลลิการีบว่าทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทุกคนคะตอนนี้ผู้บำบัดบอกว่าอาการของป๊อปปี้พ้นขีดอันตรายแล้ว แต่เขาต้องสูญเสียปีกของเค้า

ค่ะเดี๋ยวสักพักผู้บำบัดจะพาป๊อปปี้ไปพักผ่อนที่ห้องพักแล้วนะคะ”ซีแนนเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน

หลังจากช่วยใช้ยาและแร่ต่างที่เธอพอมีความรู้ ช่วยผู้บำบัดในการรักษาป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปลื้มพาสาวน้อยคนนี้ไปพักผ่อนเถอะ เธอเองก็อ่อนแรงมามากพอแล้ว ส่วนเธอพามัลลิกากลับ

ห้องพักแล้วชั้นจะดูแลป๊อปปี้ต่อเอง”มิสเตอร์ฟอร์ตถอนหายใจก่อนที่จะพูดสั่งทุกคน มาดามมัลลิกา

มองสามีสักพักก่อนที่จะยอมเดินกลับไปพร้อมกับแคท

 

 

 

 

 

 

 

 

“เขื่อน ปลื้ม พาเธอคนนี้ไปนอนพักข้างๆป๊อปปี้ที่ห้องพักนะแล้วไม่ต้องให้เมียชั้นกับแคทเข้าไปยุ่ง

วุ่นวายทั้งคู่/ทำไมต้องให้ฟางอยู่กับป๊อปปี้ล่ะครับมิสเตอร์ฟอร์ต”มิสเตอร์ฟอร์ตพูดต่อทำให้ปลื้มและ

เขื่อนมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจแล้วรีบถามต่อทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถึงแม้ป๊อปปี้จะเป็นทายาทผู้ปกครองโลกทั้ง3ในอนาคตแต่ก่อนหน้านั้นเขาก็เป็นเพียงมนุษย์

ธรรมดาที่มีหัวใจที่มีรักเดียว แล้วอย่างที่เขื่อนบอกล่ะ ถูกแล้วที่ฟางจะเป็นเพียงสาวคนเดียวในฝัน

ของป๊อปปี้มาโดยตลอด มัลลิกาพยายามหลีกเลี่ยงความทรงจำครั้งเป็นมนุษย์ของป๊อปปี้มาด้วยการ

ล้างสมองมาตลอด แต่ชั้นคิดว่ามันควรพอแล้วล่ะกับการเลี่ยงไม่ให้เค้ากลับไปหาความทรงจำใน

อดีตเพราะตอนนี้โชคชะตานำพาสาวน้อยคนนี้กลับมาเจอป๊อปปี้แล้วจะหลีกหนียังไงก็ไม่พ้น ชั้น

พรากป๊อปปี้มานานมันถึงเวลาแล้วล่ะที่ป๊อปปี้ควรจะได้รับความทรงจำคืน”มิสเตอร์ฟอร์ตถอนหายใจ

ก่อนที่จะพูดอธิบายทุกอย่างให้เขื่อนและปลื้มฟัง เพราะทั้งคู่ถือเป็นทั้งเพื่อนและคนสนิทฝีมือดีที่

เขาและป๊อปปี้ไว้วางใจมากเลยก็ว่าได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องให้ป๊อปปี้อยู่กับแม่มนุษย์นั่นล่ะคะฟอร์ต ทั้งๆที่ป๊อปปี้มีแคทอยู่แล้ว”มาดามมัลลิการีบ

โวยวายเมื่อสามีกลับมาถึงห้องพักของตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

“เธอเองก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจดีนะมัลลิกาว่าป๊อปปี้มีเพียงแม่สาวน้อยคนนั้นเพียงคนเดียว เธอพรากเค้า

ออกจากกันมานานแล้วนะ ดูสิถึงแม้เธอจะล้างสมองป๊อปปี้กับความทรงจำใหม่ไปกี่ครั้งด้วยน้ำนั่นแต่

สุดท้ายโชคชะตาก็นำพาให้ทั้งคู่มาเจอกัน ชั้นว่าการที่ป๊อปปี้จะเป็นทายาทของพวกเราท่ะปกครอง

ทั้ง3โลกไม่จำเป็นที่จะต้องมีผู้หญิงที่เพียบพร้อมและอยู่ในวงศ์ของครึ่งเทพครึ่งสัวตว์เทพนิยายชั้น

สูงแบบแคทหรือสาวๆชั้นสูงคนอื่นก็ได้นะ”มิสเตอร์ฟอร์ตพูดจบก็เดินเข้าไปพักผ่อนโดยทิ้งให้

มาดามมัลลิกานิ่งคิดถึงสิ่งที่สามีพูดเมื่อครู่โดยไม่รู้เลยว่าแคทแอบฟังทุกอย่างที่มิสเตอร์ฟอร์ตพูด

หมดแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้นะคะนายแม่ป๊อปปี้เป็นคู่หมั้นของแคทจะให้มนุษย์ชั้นต่ำหน้าไหนมาพรากแคทกับป๊อปปี้จาก

กันไม่ได้”แคทอาศัยจังหวะที่มิสเตอร์ฟอร์ตเดินออกไปแล้วก็รีบเดินเข้าไปโวยวายกับมาดามมัลลิกา

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอแอบฟังชั้นกับฟอร์ตคุยกันงั้นหรอ หึ แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อเธอได้ยินทุกอย่างที่ฟอร์ตบอกหมด

แล้วนิเธอก็น่าจะรู้ว่าก่อนที่ป๊อปปี้จะเป็นเหมือนพวกเรา ป๊อปปี้คือมนุษย์เหมือนกับแม่นั่น ในเมื่อเรา

พยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้ป๊อปปี้กลับไปหาอดีตเท่าไหร่ก็ทำไม่ได้ผลอยู่แล้วเธอก็เห็น เราจะฝืนโชค

ชะตากันอีกทำไมล่ะ เรื่องแบบนี้ชั้นเคารพการตัดสินใจของสามีชั้น เดี๋ยวชั้นจะส่งจดหมายขอโทษ

ไปให้พ่อแม่เธอที่มิลานแล้วกัน”มาดามมัลลิกาถอนหายใจแล้วพูดกับแคทก่อนที่จะเดินหนีแคท

ตามสามีตัวเองไปบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่มีวันป๊อปปี้จะต้องคู่กับชั้นไม่มีวันที่จะกลับไปหาแม่นั่นเด็ดขาด ชั้นต้องหาปิศาจที่เก่งกาจที่สุด

มากำจัดเธอไปให้พ้นทางของชั้นให้ได้”แคทเดินออกมาที่ห้องพักด้วยเองแล้วพูดอย่างคับแค้นใจที่

จู่ๆฟางที่พึ่งมาอยู่ในDSจะเป็นคนในฝันของป๊อปปี้สักพักแคทก็ยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจเมื่อคิดออก

ว่าจะให้ใครมาจัดการ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้”ทางด้านฟางที่อยู่ส่งตัวมานอนพักอยู่ข้างๆเตียงของป๊อปปี้ในห้องพักส่วนตัวของห้อง

พยาบาลก็ลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากเติมเลือดและเกลือแร่ให้กับร่างกายแล้วมองไปรอบๆก็พบกับเตียง

ของป๊อปปี้ที่มีป๊อปปี้นอนคว่ำไม่ได้สติก็คิดถึงสิ่งที่ป๊อปปี้ทำ เขาได้ช่วยชีวิตเธอจนทำให้ตัวเองต้อง

สูญเสียปีกไปแบบนี้แท้ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เพราะชั้นแท้ๆเลยป๊อปปี้”ฟางน้ำตาไหลออกมาก่อนที่จะขยับตัวเดินเข้าไปดูบาดแผลที่ลึกตรงหลัง

ของป๊อปปี้ใกล้ๆ

 

 

 

 

 

 

 

หมับ

 

 

 

 

 

 

จู่ๆป๊อปปี้ที่ไม่ได้สติก็คว้าจับข้อมือบางของฟางที่จะเอื้อมไปแตะที่แผลด้านหลังทันที

 

 

 

 

 

 

งานนี้ปิศาจร้ายอย่างโทโมะจะพบความสูญเสียบ้างจริงรึเปล่า รึต้องสูญเสียมากกว่านี้ ถึงแม้ป๊อปปี้จะเจ็บตัวแต่ก็รู้ความจริงกันแล้วเรื่องของป๊อปฟาง งานนี้ แคทไม่ปล่อยแน่ๆ555