Welcome to dark side

 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปิศาจ ไอ้ที่บ้าๆนี่มีแต่ปิศาจเต็มไปหมด ชั้นไม่น่าตามนายเข้ามาเลย ทำไงดีๆ”เจมส์พูดขึ้นมาอย่าง
เสียขวัญอยู่ในที่ซ่อนกับทีเจ
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ ถ้าไม่ตามออกมาแล้วจะรู้หรอว่าฟางกับเจสสิก้าเป็นไงบ้าง/ก็ช่างหัวพวกนั้นสิ ชั้นไม่สนแล้ว ชั้น
จะกลับบ้าน กลับกรุงเทพ จะไปอเมริกาแล้วหนีพวกบ้านั่นให้หมดซะ”ทีเจพยายามพูดเตือนสติ
เจมส์แต่เจมส์ที่กลัวและเผยธาตุแท้ออกมาทำให้ทีเจอึ้งไม่คิดว่าแฟนของฟางจะเป็นคนเห็นแก่ตัว
แบบนี้นี่เอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ทำไงได้ล่ะ ในเมื่อตอนนี้เราลงเรือลำเดียวกันแล้ว เราก็ต้องช่วยกันให้ถึงที่สุด อ้อ เข้ามาขนาด
นี้แล้ว หวังว่านายคงไม่ปอดแหกหนีกลับไปนะ เพราะชั้นก็ไม่รู้ว่าพวกนั้นเวลาเจอมนุษย์แปลกหน้าที่
ไม่คุ้นหน้าแล้วจะจับนายไปกินรึเปล่าน่ะสิ”ทีพูดแกมขู่เจมส์ก่อนที่จะเดินนำเจมส์ออกไปโดยที่เจมส์
ฮึดฮัดยอมเดินตามไปในที่สุด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จับพวกเราขังแบบนี้ไม่ได้นะ ปล่อย”โฟร์โวยวายเมื่อพวกของเขื่อนจับเธอ พาร์ท ซีแนนและมา
ก่อนมาขังคุกใต้ดินระหว่างรอฟางกับป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ มาก่อนกำลังป่วยเค้าควรจะได้พักผ่อนสิ’ซีแนนพูดสมทบอีกแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
“รักกันดีเหลือเกินนะเธอกับมาก่อนน่ะ ถ้ารักกันไม่อยากจะยุ่งกับที่น่ะกลับมาทำไม”ปลื้มพูดขึ้นเมื่อ
เดินมากับกรีนและครีมมี่เพื่อมาดูพวกโฟร์
 
 
 
 
 
 
 
“ก็เพราะเราไม่อยากให้ฟางต้องถูกพวกบ้าอำนาจแบบพวกนายหาเรื่องไงล่ะ/ปากดีนัก น่าจะจับตบ
สัก2-3ฉาดนะ”ซีแนนรีบว่าก่อนที่ครีมมี่จะเดินไปที่ลูกกรงแล้วบีบคอซีแนนผ่านลูกกรงห้องขัง
 
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าทำร้ายซีแนนนะไม่งั้นเธอโดนลงโทษเหมือนพวกเราแน่ในข้อหาที่ทำร้ายมนุษย์บริสุทธ์ ลืมไป
แล้วรึไงว่าเธอเองก็เคยเป็นมนุษย์มาก่อน/อย่ามาปากดีนะนังโฟร์”โฟร์รีบว่าครีมมี่ก่อนครีมมี่จะ
ถลึงตามองด้วยแววตาแดงก่ำแล้วกระชากแขนโฟร์อย่างแรงมาว่า
 
 
 
 
 
 
 
“พอเถอะครีมมี่ อย่ามีเรื่องกับพวกนี้ เพราะเธอน่าจะรู้ดีว่าจะเกิดอะไรกับตัวเอง”กรีนรีบห้ามครีมมี่
ทำให้หญิงสาวได้แต่ฮึดฮัดไม่พอใจแล้วเดินปึงปังไปเช่นเดียวกับปลื้มที่เดินไปอย่างไม่พอใจที่เห็น
แฟนเก่าไม่สนใจตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
“ฟางจะเป็นไงบ้างนะ”พาร์ทกังวลและนึกห่วงฟางเหลือเกิน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยชั้นนะ ปล่อย/ทำไม ร้องโวยวายเพราะอยุ่ห่างจากไอ้พาร์ทสุดที่รักนั่นล่ะสิ”ฟางร้องโวยวาย
เมื่อป๊อปปี้อุ้มเธอบินเข้ามาไว้ที่หอคอยเก่าดูน่ากลัวก่อนที่ป๊อปปี้จะตะคอกฟางกลับอย่างหัวเสีย
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ เพื่อนของชั้นพวกเค้าไม่ผิด พวกนายไม่มีสิทธิจะทำร้ายเค้าแบบนี้ นายปล่อยชั้นไปเถอะนะ
ชั้นไม่ได้มีเจตนาทำร้ายนายจริงๆ/ไม่ต้องมาแก้ตัว แคทเล่าให้ชั้นฟังหมดแล้วว่าชั้นมีอาการยังไง
บ้างที่กินเลือดเธอไป เธอมันตัวกาลกิณีอย่างที่แคทบอกจริงๆ”ฟางพยายามขอร้องแต่ป๊อปปี้กลับ
สวนแล้วพูดถึงแคท
 
 
 
 
 
 
 
“แคทพูดอะไรก็เชื่อหมดเลยนะทำไมนายไม่คิดดูเองดีๆล่ะว่าชั้นจะทำไปทำไม นายนี่มันหูเบางี่เง่า
ไม่แปลกใจเลยที่ถูกใครต่อใครจูงจมูกได้ง่ายแบบนี้ โอ๊ย”ฟางรู้สึกไม่พอใจที่ป๊อปปี้พูดถึงแคทแบบ
นี้ก็ว่าป๊อปปี้กลับก่อนที่ชายหนุ่มจะกระชากร่างบางชิดกำแพงห้องโดยใช้ร่างกายของเขาทาบทับ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้เกิดเรื่องใหญ่แล้วประตูทิศตะวันตกใกล้ที่กับหมูบ้านชาวเขามีการบุกรุกเข้ามาจากคน
ภายนอก ดูจากอาวุธุที่บุกเข้ามาแล้วเหมือนจะเป็นพวกที่มีความรู้ด้านเรื่องเหนือธรรมชาติด้วย
สิ”เขื่อนบินเข้ามาขัดจังหวะป๊อปปี้และฟางก่อนที่จะชูคีมเหล็กของนุษย์อันหนึ่งให้ป๊อปปี้จับเมื่อ
ป๊อปปี้จับภาพที่ทีเจเอาน้ำมนต์จากโบสถ์ราดแล้วท่องอะไรบางอย่างก่อนตักเหล็กที่รั้วประตูผุดเข้า
มาในหัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พวกของเธอมันเข้ามาในนี้ นี่เธอสมรู้ร่วมคิดกับคนนอกให้เข้ามาทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นกฎงั้นหรอ ยัยงู
พิษ”ป๊อปปี้โกรธัดบีบแขนฟางแล้วตะคอกอย่างหัวเสีย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใช่ ชั้นเองล่ะที่บอกให้พวกนั้นมาช่วยชั้นจากนรกบนดินนี่ซะ”ฟางระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างไม่กลัว
 
 
 
 
 
 
 
 
“เขื่อนส่งพวกเราไปตามล่าไอ้มนุษย์2คนนั่นมาลงโทษ ส่วนแม่นี่ก่อเรื่องหลายเรื่อง ชั้นจะจัดการ
เอง”ป๊อปปี้สั่งเขื่อนก่อนที่จะให้เขื่อนออกไปจากห้องส่วนตัวบนหอคอยนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอาสิ ฆ่าชั้นเลย ชั้นก็ไม่อยากเจอเรื่องบ้าๆนี่แล้วเหมือนกัฆ่าเลยสิ”ฟางที่ไม่หลืออะไรที่ต้องเสีย
แล้วก็แผดเสียงว่าป๊อปปี้และท้าทายชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อยากตายนักใช่มั้ย งั้นชั้นจะทำให้เธอได้ตายแน่ แต่ตายทั้งเป็นไงล่ะ”ป๊อปปี้เดือดจัดกับความ
จองหองของฟางก็กระชากร่างบางไปที่เตียงไม้4เสาขนาดใหญ่ของตนเองก่อนที่จะลงมือขืนใจฟาง
อีกครั้งท่ามกลางเสียงกรีดร้องของฟางอย่างเสียขวัญ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“โธ่โว้ย เจ็บชะมัด”เจมส์ที่วิ่งตามทีเจแล้วสะดุดล้มเข่าถลอกเลือดออกแล้วนั่งลงพูดอย่างหงุดหงิด
 
 
 
 
 
 
 
 
“นายกำลังทิ้งร่องรอยให้พวกนั้นตามล่า เช็ดเลือดซะ”ทีเจว่าก่อนที่จะสั่งให้เจมส์เช็ดเลือดแล้วตาม
ตัวเองไป เจมส์หัวเสียเช็ดเลือดไปแล้วโยนเศษผ้าทิ้งโดยไม่รู้ตัวเลยว่านั่นคือการทิ้งเบาะแสเอาไว้
ดีๆนี่เอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“กลิ่นเลือดมนุษย์ที่มีแต่บาปนี่มันหอมชื่นใจดีจริงๆ”ทางด้านโทโมะที่สร้างม่านพลังป้องกันแหล่ง
กบดานตัวเองในบ้านของแพทเดินเข้ามาในห้องนอนที่ขังแก้วไว้แล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าที่DSมีผู้บุกรุกนายท่านก็ไปจัดการเลยสิคะ ยิ่งเป็นพวกใจบาปแล้ว อยู่ปก็รกDSเปล่าๆ”แพทรีบ
สมทบเห็นด้วยกับโทโมะ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะ โทโมะ ขอร้องล่ะอย่าก่อเรื่องอีกได้มั้ย นี่มันก็มีมากพอแล้วนะ อย่าก่อเรื่องอีกเลยนะ”แก้ว
พยายามขอร้องแล้วฝืนตัวเองลงจากเตียงก่อนที่จะทรุดลงเพราะพิษบาดแผล จนโทโมะตกใจรีบเข้า
ประคองแล้วต้องตกใจเมื่อสัมผัสได้ว่าแก้วตัวร้อนก่อนจะมองไปตามเนื้อตัวของคนรักด้วยความเป็น
ห่วง วูบหนึ่งเกิดความรู้สึกผิดเกาะกินในใจ
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาสำออย ถ้ารู้ตัวไม่ไหวก็นอนบนเตียงไปเลยไป๊”แพทรีบแทรกระหว่างแก้วกับโทโมะแล้วรีบ
ว่าพลางดึงโทโมะออกห่างจากแก้ว
 
 
 
 
 
“กำจัดคนบาปคือหน้าที่ของเรา แล้วนี่มีคนบาปเข้ามารนหาที่ตายถึงที่ก็ช่วยไม่ได้ แพทอย่าให้แก้ว
ตามชั้นออกมาไม่อย่างงั้นเธอเจอดีแน่”โทโมะพูดเชิงห้ามแก้วไม่ให้ตามตัวเองไปกลายๆเสร็จก็
กลายร่างเป็นปิศาจร้ายบินออกไปโดยที่แก้วพยายามจะตามไปแต่เพราะมีแพทที่ดึงไว้และมี
บาดแผลตามตัวจนทำให้แผลอักเสบจนเป็นไข้ก็ทรุดลงไปไหนไม่ได้มองตามโทโมะที่บินออกไป
พลางหวั่นใจกับเหตุการณ์ร้ายๆที่ต้องเกิดขึ้นอีกไม่ช้า
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“สมน้ำหน้า อยากตายก็สนองให้แล้วนี่ไง ตายทั้งเป็น อยู่กับความอับอายที่ถูกปิศาจที่เธอเกลียด
นักเกลียดหน้าข่มเหงไงล่ะ”ป๊อปปี้ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าแล้วพูดจาร้ายๆว่าฟางที่นอนขดตัวในผ้าห่มอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นายมันก็แค่หน้าเหมือนป๊อปปี้ แต่จิตใจ ความร้ายกาจที่นายเป็น มันเทียบไม่ได้กับเค้าเลยสัก
นิด”ฟางปาดน้ำตาแล้วพูดเสียงสั่นออกมาด้วยความชอกช้ำอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องเอาชั้นไปเปรียบเทียบกับผู้ชายคนที่ผ่านๆมาของเธอ รู้เอาไว้ซะว่าชั้นน่ะอยู่เหนือกว่าทุก
อย่าง ไม่มีไอ้บ้าที่ไหนมาเทียบกับชั้นได้ รวมถึงเธอ ปากดีมากๆชั้นก็จะทำร้าย ทำลายเธอแบบนี้ไป
เรื่อยๆล่ะ”ป๊อปปี้ว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“สะใจนายมากสินะที่เห็นชั้นถูกทำลายแบบนี้”ฟางมองหน้าป๊อปปี้แล้วร้องไห้ออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“เออใช่ ชั้นล่ะสะใจมากเลยที่จัดการแม่คนอวดดีอย่างเธอให้ต้องมีราคีแบบนี้ ชีวิจมนุษย์อย่างเธอ
มันเทียบอะไรกับชั้นและพวกในDSไม่ได้เลย ก็อีแค่ที่ระบาย เมื่อใกล้ตายก็โยนทิ้ง แค่นั้น”ป๊อปปี้
พูดจาร้ายๆใส่ฟางอีกครั้งก่อนที่จะบินออกไปเพื่อตามจับตัวของเจมส์และทึเจทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชีวิตที่ไม่มีค่าเป็นแค่สิ่งของไว้ระบายอารมณ์ เมื่อใกล้ตายก็โยนทิ้งงั้นหรอ”ฟางพึมพำกับคำดูถูก
ต่างๆที่ป๊อปปี้ว่าให้เธอมากมายก่อนที่จะหันไปเห็นเศษแจกันที่หล่นแตกจากพายุร้ายของเขาและ
เธอเมื่อกี้แล้วยิ้มออกมาเศร้าๆอย่างขมขื่นในชีวิตตัวเองตอนนี้เหลือเกิน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ จะมาจุ้นจ้านอะไรตรงนี้ หลีกไปน่า”เขื่อนพูดเมื่อเห็นเฟย์วิ่งมาขวางตัวเองที่เข้ามาตามปลื้มและ
แครอลในโถงกลางของตึกที่พักของพวกตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“นายปล่อยพวกพี่โฟร์เถอะนะพวกพี่เค้าไม่ผิด”เฟย์พยายามขอร้องเขื่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ได้ มาดามมัลลิกาสั่งมา เธอน่ะกลับเข้าห้องไปซะ แล้วอยู่แต่ในนั้นถ้าไม่อยากมีเรื่อง”เขื่อนพูด
 
 
 
 
 
“ไม่ไป นายไปพูดกับมาดามให้ปล่อยตัวพวกเค้าเถอะนะ นะๆ”เฟย์ตกใก่อนที่จะรีบกอดแขนเขื่อน
แน่นเพื่อขอร้องทำให้เขื่อนหน้าแดงจัด อึ้งกับที่เฟย์ทำ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แครอล ปลื้มมาลากยัยนี่ไปขังบนห้องที”เขื่อนที่ไม่กล้าผลักเฟย์เพราะเฟย์ยังไม่หายดีก็โวยวาย
ก่อนที่ปลื้มและแครอลจะหิ้วปีกลากเฟยืเข้าไปขังในห้องนอนเขื่อนทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“ที่ไม่กล้าผลักยัยนั่นเหมือนเดิมเพราะนายเป็นห่วงยัยมนุษย์สาวนั่นสินะ/หุบปากน่าปลื้ม ไปตามล่า
ผู้บุกรุกดีกว่า”ปลื้มเดินมากระซิบข้างหูเขื่อนทำให้เขื่อนรีบว่าก่อนที่จะกลับร่างเดิมเป็นปิศาจเช่น
เดียวกับปลื้มและแครอลเพื่อตามล่าทีเจและเจมส์ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เหมือนผู้บุกรุกจะชื่อทีเจซะด้วย เธอคงไม่อยากจะจับพี่ชายของเธอเมื่อตอนเป็นมนุษย์ไหร่หรอก
ใช่มั้ยครีมมี่”ธามไทที่เดินมากับกรีนและครีมมี่พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“นายเป็นผู้ให้ชีวิตใหม่ของชั้นชั้นไม่มีวันจะหันหลังกลับไปในที่เดิมหรอกธาม ในเมื่อนายสั่งให้ล่า
ชั้นก็จะล่า”ครีมมี่พูดนิ่งๆก่อนที่จะกลายร่างเป็นเสือชีต้าร์วิ่งหายไปในความมืด
 
 
 
 
 
 
 
“กุญแจกรงขังแฟนของนายชั้นหามาให้ละ แล้วแต่นายนะ อยากจะช่วยรึปล่อยไว้แบบนั้น”กรีนมองดู
ครีมมี่ที่พุ่งออกไปก่อนที่จะยัดกุญแจห้องขังพวกโฟร์ไว้ในมือธามไทแล้วกลายร่างเป็นเสืดดำหาย
ไปในความมืดบ้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะสังหรณ์ประหลาดชั้นหรอกนะ เลยไม่อยากไขวันนี้ คืนนี้เธอนอนตบยุงกับพวกไปก่อนแล้
วกันยัยตัวร้ายของชั้น”ธามไทมองกุญแจในมือแล้วยิ้มและเอากุญแจมาจูบอย่างแผ่วเบาก่อนที่จะยัด
ใส่กระเป๋ากางเกงแล้วแปลงร่างเป็นปิศาจบินออกไปในความมืดเช่นเดียวกับพวกของตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เหอะ ทำไมนายท่านไม่ฆ่าเธอไปพ้นๆซะ ชั้นจะได้เป็นที่1ในใจนายท่านสักที ไม่ต้องมาทนดูแลนั
งป่วยเป็นง่อยแบบเธออีก ผู้หญิงอะไร งี่เง่าไม่ยอมสวามิภักดิ์ต่อนายท่าน น่าเบื่อชะมัด”แพทที่เอา
ยาและอาหารมาให้แก้วที่นอนคลุมโปงอยู่ก็ชะงักเมื่อเห็นแก้วแน่นิ่งไปก็กระชากผ้าห่มเปิดออกมา
แล้วต้องเบิกตาโพลงเมื่อเห็นว่าแก้วเอาหมอนข้างมาซ่อนแทนตัวเองแล้วบินออกไปตามโทโมะ
เรียบร้อยแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
 
ฟางยิ่งมดอาลัยตายอยากอยู่ด้วย จะทำไงต่อไปน้อ
 
 
บางคนคนที่ใจร้ายมากๆ ถ้าต้องเห็นผู้หญิงคนสำคัญเป็นอะไรไปอาจจะคิดได้ เอ ว่าแต่จะ
เป็นใครน้อ ป๊อปปี้ โทโมะ รึเขื่อน ต้องติดตามๆๆๆๆๆๆ