Welcome to dark side

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำแบบนี้มันไม่ถูกนะ นี่เรื่องมันจะไปกันใหญ่แล้วนะทุกคน”ฟางพยายามบอกทุกคนที่พาเธอมา

ซ่อนโดยที่โฟร์พยายามร่ายม่านน้ำเป็นเกราะกำบังปกป้องเธอ

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องใหญ่เกินไปแล้วล่ะ หลังจากที่โทโมะกลายเป็นราชาปิศาจตอนนี้DSก็อยู่ใน

ความวุ่นวาย ท่านพ่อท่านแม่ของโทโมะก็ถูกคุมตัวไปสอบสวนและได้ส่งพวกสาขาการต่อสู้กับผู้

ตรวจสอบพวกพิเศษอย่างพวกเราออกตามล่าหาที่ซ่อนของโทโมะทั่วทั้งDSและป่านี้แล้ว”มาก่อน

สำลักเลือดออกมาก่อนที่จะพูดขึ้นโดยที่ซีแนนรีบดูแลแฟนหนุ่มทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พี่โฟร์โอเคนะคะ”ฟางหันไปเห็นโฟร์ที่นั่งซึมลงไปก็ถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ไม่เป็นไร ฟางอยู่ในนี้ก่อนนะ เดี๋ยวพวกเราจะออกไปหาทางช่วยมาก่อน”โฟร์ปาดน้ำตาก่อนที่จะ

พูดแล้วเดินนำพวกของตัวเองแล้วพาทุกคนออกไปโดยทิ้งฟางให้หลบซ่อนตัวตามลำพัง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แค่กๆ”ทางด้านป๊อปปี้ที่จู่ๆตัวร้อนขึ้นจี๋จนต้องถูกหามส่งเข้าให้ผู้บำบัดรักษาก็เริ่มดิ้นไปมา จนแคท

และมาดามมัลลิกาที่ทราบเรื่องขึ้นมาดูอาการของป๊อปปี้ที่ห้องทันที

 

 

 

 

 

 

“ทำไงดีคะนายแม่ป๊อปปี้มีอาการเหมือนกับตอนแรกที่ถูกส่งกลับมาหาเราเลย หรือว่าความจำป๊อปปี้

กำลังกลับมาคะ”แคทเริ่มเดือดร้อนแล้วหันไปพูดกับมาดามมัลลิกาที่ใช้ความเป็นส่วนตัวดูแลป๊อปปี้

อยู่ ทำให้เขื่อนที่กะจะมาบอกข่าวของฟางชะงักแล้วแอบฟังทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ ป๊อปปี้ก้าวข้ามกายหยาบร่างมนุษย์มาแล้ว และดื่มน้ำจากน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว ความทรงจำ

เมื่อครั้งเป็นมนุษย์ก็ต้องหายไปสิ ไม่มีทางกลับมาหรอก ไม่อย่างงั้น ป๊อปปี้จะก้าวมาเป็นผู้ปกครองผู้

วิเศษต่อจากมิสเตอร์ฟอร์ตไม่ได้เพราะยังมีห่วงครั้งในโลกมนุษย์”มาดามมัลลิกาพูด

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อย่าไป ฟาง”ป๊อปปี้ที่เริ่มดิ้นไปมาแล้วเพ้อหาฟางทำให้มาดามมัลลิกาและแคทตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ยังพอมีน้ำจากน้ำพุในขวดนั่นเหลือ แคทเอามันมากรอกปากป๊อปปี้เดี๋ยวนี้”มาดามมัลลิกาสั่งก่อนที่

แคทจะรีบนำน้ำจากน้ำพุในเหยือกสีดำมากรอกปากป๊อปปี้ สักพักชายหนุ่มก็แน่นิ่งและสงบลง

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าป๊อปปี้ไม่มีความทรงจำครั้งที่เป็นมนุษย์เหลือแล้วนายแม่อย่าลืมเรื่องงานแต่งงานของแคทกับ

ป๊อปปี้นะคะ”แคทยิ้มออกมาเมื่อป๊อปปี้สงบลงแล้วกันไปพูดกับมาดามมัลลิกา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไว้เรื่องนี้ค่อยพูดกันทีหลังจากเราจัดการราชาปิศาจให้ได้ก่อนดีกว่าแคท ไปกันเถอะ คืนพรุ่งนี้คุณ

ฟอร์ตจะกลับมาแล้ว เราต้องเตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อย”มาดามมัลลิกาไม่ตอบอะไรก่อนที่จะเดิน

นำแคทออกากห้องป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง กับป๊อปปี้เมื่อครั้งที่เป็นมนุษย์งั้นหรอ”เขื่อนพึมพำกับตัวเองก่อนที่จะหันไปสนใจวิทยุสื่อสาร

จากธามไทที่ส่งมาหาตัวเองถึงเรื่องฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ”แก้วร้องไห้จนตัวโยนหลงจากผ่านศึกหนักของโทโมะและแพทไปแล้วก็พยายามลุกขึ้น

แต่ด้วยความเจ็บไปทั้งร่างกายทำให้เธอลุกไม่ไหว

 

 

 

 

 

 

“ยังจะมีแรงลุกขึ้นไปอีกนะเมียจ๋า”โทโมะเดินเข้ามาหาแก้วในห้องก็ยิ้มเยาะก่อนที่จะนั่งลงข้างเตียง

แล้วช้อนใบหน้าที่เปื้อนคราบน้ำตาของแก้วขึ้นมามองตัวเองแต่แก้วกลับเบือนหน้าหนีไม่ยอมสบตา

โทโมะ

 

 

 

 

 

 

“จุๆ อย่าเคืองกันสิที่เมื่อคืนนี้เพลงรักของเรามีแพทเข้ามาเอี่ยวด้วย ก็เมียของชั้นอยากดื้อเองทำไม

ล่ะ โทโมะเลยต้องมีตัวช่วย/เลว”โทโมะพูดขึ้นก่อนที่แก้วจะว่าโทโมะออกมาจนโทโมะชะงักมอง

หน้าแก้วอย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

“นี่แก้วว่าอะไรนะ/เลวยังไงล่ะ ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร โทโมะคนเดิมของแก้วไม่ได้ต้องการความยิ่ง

ใหญ่และเป็นคนใจคอโหดเหี้ยมแบบนี้ ทำไมถึงไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิม ฮือๆ”โทโมะตวาดใส่แก้ว

ก่อนที่แก้วจะระเบิดอารมณ์ออกมาใส่โทโมะด้วยความอัดอั้นแล้วร้องไห้ต่อไปจนเสียงแหบแห้งโท

โมะนิ่งมองร่างบางที่ถูกเขาข่มเหงทั้งร่างกายและจิตใจตรงหน้าแล้วนิ่ง

 

 

 

 

 

 

 

“มันไม่มีวันเป็นเหมือนเดิมอีกแล้วล่ะ เพราะในเมื่อแก้วไม่ได้ต้องการไอ้อ่อนแอนั่นแล้วจะมาเรียก

ร้องหามันอยู่ทำไมล่ะ ต่อจากนี้ไป จะมีแค่โทโมะคนใหม่และแก้วก็จะต้องอยู่กับโทโมะตลอดไป จำ

ไว้”โทโมะทำเป็นไม่สนใจคนที่ร้องไห้ตรงหน้ารีบลุกขึ้นก่อนที่จะพูดแล้วปิดประตูขังแก้วไว้ไม่ให้

แก้วออกไปได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ใครว่าชั้นไม่รักนายที่เป็นแบบเดิมล่ะฮึก ฮือๆ”แก้วร้องไห้ออกมาก่อนที่จะฟุบหน้าลงกับหมอน

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไงดีนี่ก็จะ2ทุ่มอยู่แล้วทำไมทุกคนไม่มาอีกนะ”ฟางเดินไปมาในห้องเก็บของต่างร้อนใจเมื่อไม่

เห็นทุกคนเข้ามาหาตนเอง ก่อนจะตัดสินใจไม่รอใครสักคนอีกต่อไป เดินออกมาจากเกราะกำบังที่

โฟร์กั้นไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ทางไปประตูทิศตะวันตกใกล้กับหมูบ้านชาวเขาต้องแถวนี้แน่ๆ”ฟางพูดเมื่อเดินถือไฟฉายเดินเลาะ

ไปตามทางอย่างระมัดระวังกันคนอื่นมาเห็นและจับเธอไป

 

 

 

 

 

 

 

แซ่กๆ

 

 

 

 

 

จังหวะนั้นเองฟางมองไปรอบด้วยความกลัวเมื่อได้ยินเสียงประหลาดตามพุ่มไม้

 

 

 

 

 

 

 

“ทั้งที่โฟร์หาที่ซ่อนให้แล้วก็ยังจะดื้อด้านออกมาอีกนะยัยตัวแสบ”เขื่อนที่นั่งอยู่บนกิ่งต้นสนกระโดด

ลงมาดักหน้าฟางพร้อมกับว่า

 

 

 

 

 

 

“จะมาจับชั้นใช่มั้ย อย่านะ”ฟางตกใจเมื่อเห็นเขื่อนและนึกขึ้นได้ก่อนที่จะตั้งการ์ดสู้เขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ลืมไปรึเปล่าว่าเธอเป็นแค่มนุษย์ ส่วนชั้นเป็นพวกมีพลังวิศษเหนืมนุษย์สู้ไปก็มีแต่แพ้เห็นๆ”เขื่อน

ส่ายหน้าแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็จับไปสิ ในเมื่อมนุษย์อย่างชั้นมันสู้อะไรพวกนายที่ดีแต่ฆ่ามนุษย์อยู่แล้วนิ เอาชั้นไปเข้า

กรงขังสิ แต่บอกไว้ก่อนเลยนะว่าชั้นไม่ได้คิดจะทำร้ายป๊อปปี้แน่ๆ”ฟางถอนหายใจแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่ได้ทำก็ไม่ได้ทำสิ จะจับเธอทำไม”แต่แล้วคำตอบของเขื่อนก็ทำให้ฟางยิ่งงงเป็นไก่ตาแตก

ไปใหญ่ ทั้งๆที่ตอนแรกเขื่อนคือ1ในพวกที่คิดจะจับเธอแท้ๆ

 

 

 

 

 

 

 

 “นี่นายจับแม่นี่มาได้ทำไมนายไม่จับมาส่งพวกเราล่ะเขื่อน จะชักช้าคุยกับมันทำไม”แคทที่อยู่ใน

ปิศาจนกหงส์หยกบินลงมาหาเขื่อนและฟางที่ยืนคุยกันด้วยท่วงท่าสง่างามแต่วาจาเชือดเฉือนพร้อม

สายตาที่ดูถูกฟางจนฟางรู้สึกแย่

 

 

 

 

 

 

“บางทียัยนี่อาจไม่มีเจตนาทำร้ายป๊อปปี้ก็ได้นะแคท/ไม่มีเจตนาแต่ทำให้ป๊อปปี้ตัวร้อนและอาการ

ทรุดแบบนั้นน่ะหรอ ถ้าป๊อปปี้เป็นอะไรแย่กว่านี้ก่อนที่ชั้นกับนายแม่มาถึงจะว่ายังไง”เขื่อนพยายาม

พูดแต่แคทไม่ฟังรีบสวนกลับเขื่อนไปด้วยความโมโหในตัวฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ จริงสิแล้วป๊อปปี้เป็นยังไงบ้างเค้าไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงมากใช่มั้ย”ฟางนึกขึ้นรีบถามอาการ

ป๊อปปี้จากแคททันที

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

แคทหันไปมองฟางอย่างสมเพชก่อนที่จะตบหน้าฟางอย่างแรงจนฟางล้ม

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง นี่มันจะมากไปแล้วนะแคททำไมต้องทำร้ายฟางแบบนี้”พาร์ทที่กลับมาหาฟางด้วยความเป็น

ห่วงเห็นฟางถูกทำร้ายก็รีบเข้าไปประคอง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรพาร์ท ฟางไม่เป็นไรจริงๆ”ฟางพูดแล้วมองหน้าพาร์ทที่เป็นห่วงเธอจนออกทางสีหน้า

อย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันเจ้าชายพาร์ทที่แสนเย่อหยิ่งเย็นชาในสาขาLiteratureมาตลอดกลับต้องมาปกป้องแม่

สาวมนุษย์กระจ้อยร่อยโดยไม่เกรงกลัวคำสั่งใดๆแบบนี้ แสดงว่าแม่นี่ต้องสำคัญมากกับนายเลยสินะ

พาร์ท”แคทส่ายหน้ามองความห่วงใยของพาร์ทและฟางอย่างสมเพชแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ ฟางสำคัญมากในชีวิตชั้น และชั้นก็จะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายฟางได้อีกแล้ว”พาร์ทสบตาแค

ทนิ่งก่อนที่จะพูดออกมาทำให้ฟางอึ้งที่พาร์ทยื่นมือมาปกป้องเธอขนาดนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

แปะ แปะ แปะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฉากรักแสนหวานของ2สาย พันธุ์ระหว่างเจ้าชายหิมะจากตะวันตกกับแม่สาวมนุษย์ชั้นต่ำช่างโร

แมนติกจริงๆ”แต่แล้วป๊อปปี้ที่ฟื้นคืนสติและบินมาพร้อมกับแคทเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างก็ปรบมือก่อน

ที่จะบินลงมาดักหน้าฟาง มองฟางกับพาร์ทที่โอบกอดกันตรงหน้าด้วยสายตาที่เย็นชาตามแบบฉบับ

ของเขา

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากดังนั้นฟางก็ต้องพ้นข้อกล่าวหาบ้าๆพวกนี้สักที/ไม่ได้ ชั้นไม่อนุญาต

ถอนข้อกล่าวหานี้ แม่นี่มันงูพิษสักวันเถอะนายจะโดนลอบทำร้ายแบบชั้นบ้าง”พาร์ทขอร้องต่อทุก

คนแต่ป๊อปปี้ไม่สนใจกลับตวาดพาร์ทแล้วมองหน้าฟางอย่างเอาเรื่อง

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นนี่มันทำคุณบูชาโทษแท้ๆ ตั้งใจจะช่วยชีวิตคนที่ช่วยชั้น แต่แล้วจิตใจของนายมันก็ดีแต่คิดอคติ

ไม่เคยคิดปล่อยวาง”ฟางว่าพลางถอนหายใจและกลอกตาใส่ชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“กล้ามากนะนังLCที่กลอกตาใส่ชั้นทั้งๆที่ตัวเองทำผิดลอบทำร้ายชั้นแบบนี้เนี่ยนะ อยากถูกลงโทษ

รึไงห้ะ”ป๊อปปี้โมโหจัดก่อนที่จะกระชากฟางเข้ามาแนบลำตัวแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเลยสิ อยากจะทำอะไรก็เชิญ ก็ชั้นมันพวกLCที่อยู่ต้อยต่ำกว่าท่านปิศาจร้ายที่ยิ่งใหญ่แบบนาย

อยู่แล้วนิอยากจะทำอะไรเอาชั้นไปฆ่าแกงก็เชิญ”ฟางเงยหน้าสบตาชายหนุ่มแล้วว่ากลับอย่างไม่

กลัวอะไรในตัวป๊อปปี้อีก

 

 

 

 

 

 

 

“ปากดีแบบนี้ ไม่รู้ว่าเข้ามาเรียนที่DSนี้ได้ยังไง วันๆคอยแต่สร้างแต่ปัญหา เข้ามาไม่ทันไรก็มีแต่

เรื่องซวยๆ ที่นี่ไม่เคยเกิดFull moon กับBlood moonในช่วง เวลาเดียวกันแบบนี้ เธอน่ะเป็น

กาลกิณีที่เข้ามาในนี้ก็ได้”แคทที่ไม่พอใจในความจองหองต่อฟางที่ไม่เกรงกลัวพวกเหนือมนุษย์

แบบพวกเธอก็ว่าฟางต่อไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าเลือกได้ชั้นก็ขอไม่เข้ามาเรียนในที่บ้าๆที่นี่หรอก ถ้า ไม่ใช่จดหมายเฮงซวยและเจสสิก้าที่หาย

ไปเพราะพวกนายล่ะก็ชั้นก็ไม่คิดอยากจะมาเหยียบที่มีแต่ปิศาจชั่วร้ายแบบที่นี่หรอก นี่น่ะหรอพวก

ที่คิดว่าตัวเองอยู่สูงที่แท้ก็ดื่มกินเลือดมนุษย์ไม่ต่างอะไรกับสัตว์ชั้นต่ำ”ฟางหันกลับไปพูดกับแคท

ในอารมณ์ที่ไม่กลัวและอยากจะระบายเรื่องที่ถาโถมเข้ามาในช่วงชีวิตของเธออย่างรวดเร็วแบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

ฟางที่ถูกป๊อปปี้ล้อคตัวอยู่ถูกแคทที่เดินเข้ามาตบหน้าหันซ้ายขวาอย่างแรง โดยที่พาร์ทจะเข้าไป

ช่วยแต่ถูกพรรคพวกของแคทที่ตามมาจับล้อคไว้ ก่อนที่แคทจะจิกผมฟางให้เธอเงยหน้ามาสบตา

 

 

 

 

 

 

 

”พอเถอะแคท แม่นี่เป็นนักโทษของชั้น ในเมื่อลอบทำร้ายชั้นชั้นก็จะจัดการแม่นี่เอง”ป๊อปปี้พูด

ตัดบทก่อนที่จะกระชากตัวฟางมาอย่างแรงแล้วพาบินออกไปจากทุกคน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แคท ไม่ต้องตามไปเธอก็รู้ว่าป๊อปปี้ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย”เขื่อนพูดและรั้งแคทไว้ไม่ให้ตาม

ป๊อปปี้ไป แคทมองเขื่อนได้แต่ฮึดฮัดก่อนที่จะสั่งพวกตัวเองให้พาพาร์ทไป โดยที่เหตุการณ์ทุก

อย่างตกอยู่สายตาของทีเจและเจมส์ที่หลบอยู่

 

 

 

 

เอาละไง เบาะแสเริ่มมา เกี่ยวกับความำของป๊อปปี้ 

 

 

 

โทษทีน้า เรื่องนี้อิงแฟนตาซีซัยซ้อนๆนิดนึง ควรวนอ่านตอนแรกแล้วนับนิ้วได้เลย ตัวละคร

เยอะมาก5555 มาอัพแล้วนะๆ อย่าหายไปกันนะ เดี๋ยวป๊อปปี้ก็ดีแล้วๆๆ