Welcome to dark side

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ดีจังเลยเนาะแก้ว ที่อยู่ช่วยคุณป้าที่โรงอาหารเก็บกวาดทำความสะอาด ดูสิได้ขนมปังมาทาน
เยอะแยะเลย”เฟย์พูดอย่างอารมณ์ดีเมื่อหอบถุงขนมปังถุงโตมากโรงอาหารกับแก้ว
 
 
 
 
 
 
 
“แหม เฟย์ที่มาช่วยแก้วบ่อยๆแบบนี้เพราะอยากกินขนมล่ะสิ”แก้วมองเพื่อนสาวอย่างรู้ทัน
 
 
 
 
 
 
“ก็เอาขนมมาเยอะเพราะจะได้แย่งคนในหอด้วยต่างหากล่ะ เปล่ากินคนเดียวนะ”เฟย์รีบพูดทันที
 
 
 
 
 
 
“เหอะ พวกชั้นต่ำเห็นแก่กิน บ้านไม่เคยมีอาหารดีๆกินรึไงเลยมาเที่ยวขอเศษอาหารพวกเรา
กิน”เขื่อนและพวกแครอลเดินมาแล้วได้ยินแก้วและเฟย์พูดกันก็รีบแขวะเฟย์ทันที
 
 
 
 
 
 
“หุบปากเสียๆของนายไปเลยนะไอ้บ้า”เฟย์หันขวับมาว่าเขื่อนทันที
 
 
 
 
 
 
“พวกนายมาทำอะไรที่นี่เวลาแบบนี้ไม่ทราบ นอกจากจะไม่บำเพ็ญประโยชน์ไม่พอยังจะหาเรื่อง
ออกนอกที่พักยามวิกาลอีกรึไงเขื่อน”แก้วยั้งมือห้ามไม่ให้เฟย์เข้ามาหาเรื่องเขื่อนกลับก่อนที่จะว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เขื่อนมันก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นนะแก้วเธอก็น่าจะรู้ รึว่าพอมีเพื่อนใหม่ในชนชั้นล่างมาอยู่ด้วย
แล้วกลับจะตั้งต้นเอาตัวเองเป็นศัตรูกับพวกเดียวกันน่ะห้ะ”ปลื้มมองแก้วและเขื่อนก่อนที่จะพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นไม่ได้มีเจตนาแบบนั้นนะแต่นายอย่าลืมสิ เขื่อนกำลังถูกลงโทษเพราะไปทำร้ายเฟย์นะ”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เหอะ ทำเป็นให้ท้ายกันดีเถอะ ถึงคืนdark nightเมื่อไหร่ล่ะก็ไอ้เพื่อนรักแสนดีของเธออาจจะหนี
เธอก็ได้นะแม่นางฟ้าประจำDS”แครอลหมั่นไส้ที่แก้วสนิทกับเฟย์ก็พูดลอยๆออกมาทำให้แก้วชะงัก
 
 
 
 
 
 
 
“เออๆช่างเถอะๆใครอยากจะมองยังไงก็เรื่องของเค้าเราไม่ต้องไปใส่ใจเลย ก็แค่พวกแมงหวี่แมง
เม่าไม่ได้มีค่าอะไรในสายตา เราก็แค่ไปเยี่ยมป๊อปปี้มา แล้วพึ่งส่งป๊อปปี้ในผู้บำบัดส่วนตัวของมันมาน่ะ”เขื่อนเห็นว่าแครอลหลุดปากพูดเรื่องของพวกเขาออกมาต่อหน้าเฟย์ก็รีบเปลี่ยนเรื่องคุยและ
บอกแก้ว
 
 
 
 
 
 
“นี่ป๊อปปี้มีอาการแบบตอนนั้นอีกแล้วหรอ แล้วนี่เป็นยังไงบ้าง หายรึยัง”แก้วตกใจแล้วรีบถาม
 
 
 
 
 
 
“คืนนี้อาการอาจจะไม่หายดี แต่พรุ่งนี้ไปอาการคงจะคงที่แล้วก็คงกลับเป็นเหมือนเดิมล่ะ พวกเรา
เลยออกมาก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยไปเยี่ยมป๊อปปี้ใหม่”ปลื้มตอบก่อนที่จะขอตัวกลับที่พักของตัวเองไป
 
 
 
 
 
 
 
 
“คอจะเป็นยีราฟอยู่แล้ว ยัยจอมสอดรู้ อื้อ”เขื่อนหมั่นไส้กับท่าทางอยากรู้ของเฟย์ก็รีบกระซิบข้างหู
ว่าก่อนที่เฟย์จะคว้าขนมปังก้อนโตที่อยู่ในถุงยัดปากเขื่อนเพื่อไม่ให้ชายหนุ่มพูดอะไรอีกทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าปากมันว่างมากก็หาอะไรยัดปากซะเถอะ จะได้เลิกเห่า โอ๊ย นั่นมันมัฟฟินเชอร์รี่ของโปรดชั้น
แท้ๆต้องมาเสียของเพราะนาย ไอ้โรคจิต”เฟย์ว่าเขื่อนก่อนจะอดบ่นเสียดายขนมตัวเองไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
“เช้อะ ยัยตะกละ เห็นแก่กินเอ๊ย”เขื่อนเอามัฟฟินในปากออกมาแล้วมองตามเฟย์ที่เดินไปแล้วก่อน
ที่จะเดินกลับไปที่ห้องพักของตัวเองที่แยกอยู่คนละตึกกับพวกเฟย์และกินขนมปังของเฟย์จนหมด
โดยไม่รู้ตัว
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แอ้ด
 
 
 
 
 
 
 
 
ร่างบางของฟางย่องเข้ามาในห้องพยาบาลแล้วพยายามมองตามหาเตียงของป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“VIPซะด้วย พิเศษจริงๆนะนายเนี่ย”ฟางที่เดินมาหยุดตรงประตูห้องที่เขียนติดว่า Special case
Mr.Poppy ก็แอบบ่นก่อนที่จะตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยของป๊อปปี้ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนี่ชั้นเป็นบ้าอะไรของชั้นล่ะเนี่ย ต้องมาเยี่ยมคนใจร้ายแบบนาย”ฟางเดินมาหยุดตรงเตียงของ
ป๊อปปี้แล้วมองร่างสูงที่สวมชุดคนไข้สีเทาอ่อนนอนหลับตาอยู่ก็อดที่จะบ่นออกมาไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
หมับ
 
 
 
 
 
 
 
ตอนนั้นเองที่ฟางยื่นหน้าเข้าไปดูป๊อปปี้ใกล้ๆก็ถูกร่างสูงกระชากลงมานอนข้างๆตัวเองทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นะ นี่นายปล่อยชั้นนะ”ฟางตกใจเมื่อถูกร่างสูงของป๊อปปี้ล้อคเอาไว้ก็พยายามขัดขืนแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“อื้อออ”ป๊อปปี้ครางออกมาในลำคอและไม่ยอมปล่อยร่างบางพร้อมกับกอดฟางแน่นกว่าเดิม
 
 
 
 
 
 
 
“นะ นี่นายเกลียดชั้น นายควรจะปล่อยชั้นเถอะนะป๊อปปี้”เมื่อดิ้นขัดขืนไปก็ไม่มีประโยชน์ ฟางจึง
พยายามพูดดีๆเพื่อให้ชายหนุ่มปล่อยเธอออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง”ป๊อปปี้ที่ได้ยินฟางพูดจาดีๆกับตัวเองก็ปรือตาขึ้นมามองร่างบางก่อนที่จะเอ่ยชื่อฟางออกมา
ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนจนฟางอดที่จะแปลกใจไม่ได้ว่าป๊อปปี้นั้นะมาไม้ไหนกับเธออีก
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะทำอะไรน่ะปล่อยชั้นนะ”ฟางต้องตกใจกว่าเดินเมื่อป๊อปปี้พลิกตัวมาขึ้นคร่อมเพื่อล้อคไม่ให้เธอ
หนีเขาไปได้
 
 
 
 
 
 
 
“จับได้แล้ว อย่าหนีไปไหนอีกจะได้มั้ย”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาก่อนที่จะพูดพร้อมกับดึงฟางมากอดแน่น
ทำให้ฟางยิ่งตกใจและใจเต้นรัว ภาพในอดีตที่เธอกับป๊อปปี้เคยคบกันเมื่อก่อนผุดเข้ามาในหัว
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นคิดถึงเธอมากนะฟาง เธอคิดถึงชั้นบ้างมั้ย”ป๊อปปี้สบตากับร่างบางที่ถูกตัวเองกอดแล้วพูดออก
มาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงเหมือนลูกแมวที่อ้อนฟางอยู่ก่อนที่จะโน้มหน้าลงไปจูบที่หน้าผากฟางอย่าง
แผ่วเบา
 
 
 
“สัญญากันว่าให้ดอกกุหลาบที่หน้าบ้านคร9, 999ดอกเมื่อไหร่เราจะแต่งงานกันแท้ๆ”ป๊อปปี้ไอ
ออกมาก่อนที่จะพูดคำสัญญาที่ฟางและป๊อปปี้เคยมอบให้กัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“แน่ะ ทำอะไรน่ะป๊อป จะมาแอบปีนขึ้นบ้านคนอื่นรึไง”เสียงใสๆของเด็กหญิงฟางที่แกมดุแฟนหนุ่ม
ที่มายืนลับๆล่อๆหน้าบ้านของเธอทุกๆเช้าจนวันนี้ฟางแอบมาดักรอจับพ่อตัวดีของเอที่หลังประตูบ้าน
 
 
 
 
 
 
“อุ้ย แย่จังจับได้ซะละ อ่ะ ให้”ป๊อปปี้ที่กำลังผูกริบบิ้นกับดอกกุหลาบสีแดงดอกหนึ่งเงยหน้ามายิ้ม
ก่อนที่จะยื่นให้ฟางแทนเพื่อแก้เขิน
 
 
 
 
 
 
 
“อะไร นี่มันไม่ใช่วันวาเลนไทน์ซะหน่อยเอามาให้ทำไม และอีกอย่างนะ เอามาให้ทุกวันๆแบบนี้ปา
ไป7ดอกแล้วนะ บ้านฟางไม่ใช่ศาลเจ้านะที่มีดอกกุหลาบมาให้ทุกวันน่ะ”ฟางบ่นอุบ
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่ใช่เจ้าที่ไหน แต่เป็นเจ้าของหัวใจของป๊อปไงล่ะ”ป๊อปปี้ฉีกยิ้มก่อนที่จะปล่อยมุกเสี่ยวหวาน
เลี่ยนให้กับฟาง
 
 
 
 
 
 
“แหวะ พอเลย แล้วนี่บ้านรวยนักรึไงเอาดอกไม้มาให้คนอื่นเค้าทุกวันน่ะ”ฟางอมยิ้มก่อนที่จะรีบดุ
ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
“บ้านไม่รวย รูปไม่หล่อ แต่อยากให้ อยากทำดีให้คุณแฟนคนนี้ไง ให้เค้าได้รู้สึกเป็นคนพิเศษของ
ป๊อปแบบนี้ ป๊อปจะเอาดอกไม้มาให้ที่หน้าบ้านฟางทุกเช้าทุกวันแบบนี้ตลอดชีวิตป๊อปเลยดี
มั้ย”ป๊อปปี้ยิ้มแล้วพูดอ้อนแฟนสาวที่เขินจนหน้าแดงกับการกระทำของเขา
 
 
 
 
 
 
 
“บ้า ไม่ต้องตลอดชีวิตแค่ขอเอามาให้ทุกวัน9, 999ดอกก็พอ”ฟางยิ้มออกมาแล้วพูด
 
 
 
 
 
“ถ้าให้ครบ9, 999ดอกแล้วจะให้รางวัลอะไรหรอ แต่งงานกันมั้ย”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มอย่างทะเล้น
 
 
 
 
 
 
 
“บ้า เป็นเด็กเป็นเล็กคิดอะไรแก่แดดเล่า”ฟางยิ้มออกมาแล้วพูดต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้ยังไม่แต่งแต่ครบเมื่อไหร่เราแต่งงานกันนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะอาศัยจังหวะที่ฟางเผลอหอม
แก้มแล้วรีบวิ่งไปทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปปี้ ฮึก นายจริงๆใช่มั้ย”ฟางที่อึ้งกับคำสัญญาของป๊อปปี้ที่เคยให้กันก็ร้องไห้ออกมาก่อนที่จะ
สวมกอดชายหนุ่มแน่นด้วยความคิดถึงคนที่จากไปอย่างมาก
 
 
 
 
 
 
 
“ป๊อปนี่แย่จริงๆทำฟางร้องไห้เสียใจแบบนี้จนได้ทั้งที่สัญญากันไว้แล้วว่าจะไม่ทำให้กันต้องร้องไห้
แบบนี้ ป๊อปนี่มันนิสัยไม่ดีจริงๆ”ป๊อปปี้มองร่างบางของฟางที่นอนกอดตัวเองแล้วร้องไห้ก็ยิ้มออกมา
อย่างอ่อนโยนก่อที่จะลูบผมฟางอย่างแผ่วเบา
 
 
 
 
 
 
“อย่าใจร้ายกับฟางอีกนะ ฟางคิดถึงป๊อปมากแค่ไหนรู้บ้างมั้ย ฮือๆ”ฟางที่ได้ยินคำพูดขอโทษที่
ทำให้เธอต้องร้องไห้เสียใจจากป๊อปปี้ เหมือนในอดีตที่เธอได้รับความอ่อนโยนจากเขาก็พูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
“อย่าร้องสิคนดีของป๊อป ป๊อปอยู่นี่แล้วนะ”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาก่อนท่ะเช็ดคราบน้ำตาให้กับฟางก่อนที่
จะช้อนใบหน้าของฟางเข้ามาใกล้โดยทีดจูบลงไปที่ริมฝีปากเรียวเล็กของฟางอย่างอผ่วเบา สัมผัสที่
อ่อนโยนที่เธอเคยจูบกับเขาในอดีตถูกทำมันอีกครั้ง และต่างจากครั้งที่แล้วที่เขาทำร้ายเธอทำให้
ฟางรัมันด้วยความพอใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ต่อไปนี้เราจะอยู่ด้วยกันนะฟาง เราจะไม่หนีจากกันไปไหนอีกจะได้มั้ย”ป๊อปปี้ถอนจูบออกมาพูด
ขึ้นก่อนที่จะสวมกอดแฟนสาวเอาไว้แน่น เหมือนกับได้เธอกลับมาอยู่ข้างเขาเหมือนเดิม เช่นเดียว
กับฟางที่รู้สึกอบอุ่นหัวใจเมื่ออยู่ใกล้ป๊อปปี้คนนี้ มันช่างต่างกับผู้ชายใจร้ายที่ชอบทำให้เธอร้องไห้
ครั้งก่อนๆเหลือเกิน
 
 
 
 
 
 ที่บอกกับฟางนี่เป็นป๊อปตัวจริงหรือตัวปลอมนะ แล้วจะหวานแบบนี้ตลอดไปรึเปล่า คนอ่านฟิคไรเตอร์บ่อยคงจะเดาทางกันถูกนะว่า ไรเตอร์เป็นพวกซาดิส55555
 
 
แต่ยังไงก็ขอโทษคนที่ยังอ่านฟิคไรเตอร์เหมือนกันนะท่ไม่ค่อยได้อัพเลย เพราะอย่างที่บอกมันยุ่งจริงๆ เห้อออ ยุ่งจนคนเลิกอ่านไปเยอะเลย ไรเตอร์เเย่จริงๆ555