Under my skin

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เป็นไงล่ะ แผลไม่ทันหายก็อยากจะซ่าไปตามพี่สาวๆ ผลออกมาต้องมานอนเดี้ยงในโรงพยาบาลอี
กรอบเนี่ย”เขื่อนมองร่างบางของแฟนสาวที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ในโรงพยาบาลหลังจากช่วยฟาง
และป๊อปปี้หญิงมาได้ แต่ตัวเองอาการกลับทรุดลงเพราะแผลที่ถูกยิงยังไม่หายดี ต้องกลับมานอนที่
โรงพยาบาลเหมือนเดิม
 
 
 
 
 
 
“อย่ามาว่าเค้าน่าพี่เขื่อน ก็ตอนนั้นใจมันอยากจะช่วยพี่ฟางนี่นา เลยลืมไปว่าตัวเองป่วยอยู่ แต่ก็นะ
สงสารป๊อปปี้เค้าเหมือนกันนะ โดนพ่อเลี้ยงของพิมข่มขืน”เฟย์พูดแล้วถอนหายใจอดสงสารป๊อปปี้
หญิงไม่ได้ ถึงแม้เธอจะทำร้ายแก้วจนต้องเข้าโรงพยาบาล แต่เรื่องแบบนี้เธอก็รู้สึกว่าป๊อปปี้หญิงได้
รับผลการกระทำที่มากเกินไป
 
 
 
 
 
 
“เพราะแบบนี้ไงพวกเราถึงถอนแจ้งความไม่เอาเรื่องอะไรป๊อปปี้เค้า”โทโมะและแก้วเดินเข้ามาใน
ห้องของเฟย์พร้อมกันแล้วพูด
 
 
 
 
 
“เดินมาด้วยกันแบบนี้แสดงว่าจะไม่หย่ากันแล้วสินะ”เขื่อนยิ้มออกมาเมื่อสังเกตเห็นมือที่โทโมะจับ
มือแก้วไม่ยอมปล่อย
 
 
 
 
 
 
 
“ก็อยากจะหย่าอยู่เหมือนกันล่ะ/หยุดเลยนะ ห้ามหย่า ห้ามหนีอีก เพราะเธอทำให้ชั้นเคยเสียใจใน
อดีต ดังนั้นเธอต้องรับผิดชอบด้วยการดูแลชั้นตลอดชีวิต”แก้วยิ้มนิดนึงก่อนที่จะตอบออกมาทำให้
โทโมะหูผึ่งหันขวับไปว่าแก้วแล้วโอบไหล่แสดงความเป็นเจ้าของจนแก้วหน้าแดงจัดพลางทุบที่แขน
ชายหนุ่มเบาๆ
 
 
 
 
 
 
 
“รับผิดชอบบ้าอะไร เราไม่ได้รักกันสักหน่อย อื้ออ”แก้วทำทีเป็นดุสามีก่อนที่จะถูกชายหนุ่มรวยตัว
ไปจูบต่อหน้าเฟย์เขื่อนที่อึ้งไม่คิดว่าโทโมะจะกล้าทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าพวกเขา
 
 
 
 
 
 
“นี่แทนคำบอกรักได้รึยัง โอ๊ย/งั้นนี่ก็แทนคำบอกรักของชั้นแล้วกันตาบ้า”โทโมะถอนจูบแก้วออกมา
ก่อนที่จะร้องเสียงหลงเมื่อแก้วรวยตัวจับตีเข่าเข้าที่ท้องน้อยจนตัวงอก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งลงที่โซฟา
ด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
“แต่จะว่าไปแล้วนี่ก็ปาไปวันที่4แล้วนะคะทำไมพี่ป๊อปถึงไม่มีท่าทีจะฟื้นล่ะคะโดนยิงเหมือนกับเฟย์
ไหงยังไม่ฟื้นล่ะ”เฟย์พูดพลางคิดถึงพี่เขยที่วันนั้นถูกยิงเข้าและสลบไประหว่างเอาลูกกระสุนออก นี่
ก็ปาไป4วันแล้วยังไม่มีท่าทีจะฟื้นขึ้นเลย
 
 
 
 
 
 
 
“ร่างกายก็แข็งแรงดีหมดทุกอย่างสงสัยพี่ป๊อปคงจะเพลียล่ะมั้งเลยหลับยาวไปหน่อย”ฟางเดินเข้า
มาในห้องพลางขนขนมต่างๆมากมายที่ซื้อมาจากชั้นล่างเพื่อกินระหว่างนั่งเฝ้าป๊อปปี้ เขื่อนและเฟย์
ตกใจก่อนที่โทโมะและแก้วจะช่วยกันพาฟางมานั่งและช่วยถือของให้
 
 
 
 
 
 
 
 
“เห้อ ไอ้เสือร้ายสิ้นลายมีเมียไม่พอยังมานอนเดี้ยงแบบนี้อีกหรอวะ”หลังจากพูดคุยกับเขื่อนเฟย์ที่
ห้องข้างๆเสร็จแล้วโทโมะและแก้วก็อาสาเดินมาส่งฟางที่ห้องของป๊อปปี้พร้อมกับถือของให้ว่าที่คุณ
แม่ทั้งหมดด้วย
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไม ถ้าฟื้นขึ้นมาแล้วคิดจะซ่ารึไงห้ะ/ซ่าที่ไหนล่ะ มีเมียมีลูกกันหมดแล้วสงสัยความนี้แก้งค์ของ
พวกเราคงต้องถึงเวลาถอดเขี้ยวเล็บแล้วล่ะมั้ง”แก้วหันขวับไปว่าโทโมะก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินมานั่ง
ข้างๆพลางโอบไหล่แก้วเอาไว้แล้วพูดแก้วเขินจัดทำทีเป็นกระทุ้งซอกใส่ชายหนุ่มเพื่อให้ปล่อยแต่
ไม่เป็นผลจึงต้องจำยอมอยู่ในอ้อมกอดของสามีหนุ่มอย่างเสียไม่ได้ ฟางมองคู่โทโมะกับแก้วที่คืนดี
กันแล้วก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อ๊ะ ลูกดิ้น พี่โทโมะคะทำไมท้องฟางดิ้นแบบนี้ตลอดเลย ทั้งๆที่เพิ่งจะ6เดือนเองนะไม่น่าจะดิ้นถี่
แบบนี้เลย/งั้นเอาอย่างงี้มั้ยฟางเดี๋ยวไปตรวจสักหน่อยแล้วกันจะได้อัลตร้าซาวน์ดูสุขภาพของลูก
ด้วย”ฟางร้องเมื่อเห็นท้องของตัวเองดิ้นอีกครั้งก่อนที่จะหันไปปรึกษาเพื่อนสามีอย่างโทโมะ ชาย
หนุ่มจึงรีบพาฟางลงไปชั้นล่างเพื่อตรวจร่างกาย
 
 
 
 
 
 
 
“เห้ย อะไรเนี่ย ทำไมฟื้นขึ้นมาได้เนี่ยเดี๋ยวชั้นไปเรียกโทโมะกับฟางนะ/ไม่ต้องแก้ว ไม่ต้อง
เรียกๆ”ระหว่างที่แก้วนั่งอ่านนิตยสารรอทั้งคู่ในห้องนั้นต้องเบิกตาโพลงเมื่อฟางและโทโมะที่ออก
จากห้องไปสักพักแล้วป๊อปปี้ก็เด้งตัวขึ้นมาก่อนจะรีบลุกไปเรียกทั้งคู่ให้กลับมาแต่ป๊อปปี้รีบห้ามแก้ว
เอาไว้ก่อน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมล่ะนายฟื้นแล้วนายก็ควรที่จะบอกฟางสิ ฟางต้องดีใจมากแน่ๆ/ไม่ต้องหรอกๆ เดี๋ยวชั้นมีวิธีจะ
เซอร์ไพร์ฟางเอง เอางี้ๆไหนๆเธอรู้คนแรกแล้ว เธอต้องช่วยชั้นๆ”แก้วถามป๊อปปี้ก่อนที่ชายหนุ่มจะ
ตอบแล้วยิ้มออกมากับแผนการที่พึ่งคิดได้สดๆร้อนๆเมื่อกี้นี้
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากนะคะพี่โทโมะที่พาฟางไปตรวจ/ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้วล่ะที่
ต้องดูแลคนไข้ ดีนะที่พาไปตรวจทันไม่อย่างงั้นล่ะก็ยุ่งแน่ๆ นี่มันอาจจะเป็นสัญญาณเตือนระยะแรก
ถ้าคราวหน้าเลี่ยงการทำอะไรหักโหมได้ก็เลี่ยงนะฟาง”ไม่นานนักฟางและโทโมะก็เดินคุยกันกลับ
เข้ามาในห้องหลังจากตรวจร่างกายเสร็จ
 
 
 
 
 
 
 
“พี่ป๊อปหายไปไหนน่ะ ทำไงดีพี่โทโมะพี่ป๊อปหายไป”ฟางมองไปที่เตียงแล้วต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้
หายไปเช่นเดียวกับแก้วที่หายไป ทั้งโทโมะและฟางต่างช่วยกันตามหาคู่ของตนทันที ก่อนที่จะรีบ
วิ่งไปที่เคาท์เตอร์พยาบาลข้างหน้าเพื่อถาม
 
 
 
 
 
 
“อ้าวนายไม่ได้สั่งให้แก้วพาป๊อปปี้ไปที่ดาดฟ้าตึกหรอกหรอ”เขื่อนที่เดินออกไปซื้อของให้เฟย์พูด
ขึ้นโทโมะและฟางนิ่วหน้าแปลกใจก่อนที่จะพากันขึ้นไปที่ดาดฟ้า
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่นะพี่ป๊อป แก้ว กรี๊ดดดด”เมื่อขึ้นไปถึงฟางและโทโมะต้องตกใจเมื่อเห็นร่างสูงในชุดคนไข้ของ
โรงพนายาลกระโดดตึกลงไป ส่วนแก้วก็นอนจมกองเลือด โทโมะไม่รอช้ารีบวิ่งไปประคองกอดแก้ว
แน่นส่วนฟางทรุดลงไปองกับพื้นแล้วร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“คนบ้า ฟื้นมาแล้วโดดลงไปทำไม แล้วฟางกับลูกจะอยู่กับใคร ฮือๆ มาทำให้เค้ารักแล้วจะไปง่ายๆ
แบบนี้งั้นหรอ ฮือๆ”ฟางปล่อยโฮออกมาอย่างเสียงขวัญโดยไม่ทันได้สังเกตว่ามีใครเดินมาข้างหลัง
เธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“รักมากเลยหรอแล้วรักตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ/ก็รักตั้งแต่พี่มาดูแลฟางตั้งแต่ฟางเปิดใจให้นั่นล่ะ
ฮือๆ”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาก่อนที่จะถามฟาง ฟางที่กำลังเสียใจไม่ทันได้สังเกตอะไรก็พรั่งพรูบอกความ
จริงออกมาก่อนที่จะชะงักเมื่อรู้สึกว่าคนที่พูดกับเธอนั้นคือป๊อปปี้แล้วคนที่ตกลงไปเมื่อกี้ล่ะคือใคร
กันแน่
 
 
 
 
 
 
 
“เซอร์ไพร์ โอ๊ย”ป๊อปปี้ฉีกยิ้มให้กับฟางที่เริ่มตั้งสติได้ก่อนที่จะร้องเสียงหลงเมื่อฟางฟาดมือเรียวลง
ที่แก้มของเขา ฟางหันไปมองแก้วที่ยิ้มและหัวเราะเจื่อนๆพลางเช็ดน้ำแดงที่เลอะตามตัวโดยมีโท
โมะกอดอกมองร่างบางด้วยสายตาดุๆ
 
 
 
 
 
 
 
“ตลกมากมั้ยคะที่หลอกคนอื่นแบบนี้/เดี๋ยวสิฟาง อย่าพึ่งไปๆ พี่ขอโทษ พี่แค่อยากจะทำให้ฟางตื่น
เต้นระทึกแค่นี้เอง”ฟางหน้างอเดินหนีป๊อปปี้ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบวิ่งไปง้อไม่วายโดนฟาดลงที่ท่อน
แขนของตนเองอีก
 
 
 
 
 
 
 
“ตื่นเต้นงั้นหรอ นี่เล่นอะไรคะเล่นเป็นเด็กไปได้ถ้าฟางตกใจลูกหลุดจะว่ายังไงคิดบ้างมั้ยคะ คิดบ้าง
มั้ย”ฟางว่าสามีหนุ่มก่อนที่จะเอามือบิดที่หูของป๊อปปี้อย่างแรงแทนการทำโทษชายหนุ่มที่เล่นอะไร
ไม่คิด
 
 
 
 
 
 
 
“สนุกมั้ยที่เล่นกันแบบนี้/มาก แต่นายจะว่าชั้นไม่ได้นะแผนทั้งหมดมันคือแผนของเพื่อนนาย เค้า
บอกให้ชั้นช่วยปิดเรื่องที่ฟื้นมาแล้ว หายงอนนะๆๆ”โทโมะดุแก้วเบาๆก่อนที่แก้วจะรีบอ้อนสามีหนุ่ม
ให้หายโกรธบ้าง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เธอนี่นะ คิดบ้างรึเปล่าถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมาชั้นจะอยู่ยังไงห้ะแก้ว”โทโมะที่ยังเคืองอยู่ก็รีบว่า
 
 
 
 
 
 
 
 
“นายก็มีเมียใหม่แทนชั้นไง โอ๋ๆอย่าพึ่งเดินหนีชั้นล้อเล่นๆ ชั้นรู้ว่าแกล้งแบบนี้มันแรงไปจริงๆ ชั้น
ขอโทษนะโทโมะที่เล่นอะไรแผลงๆแบบนี้อย่างอนชั้นสิ ต้องทำยังไงนายถึงจะหายชั้นยอมหมด
แล้ว”แก้วพูด
 
 
 
 
 
 
 
 
“หายงอนงั้นหรอ มานอนที่คอนโดชั้นคืนนี้สิ ชั้นจะได้จัดการลงโทษเด็กดื้ออย่างเธอให้สาสมยังไง
ล่ะ โอ๊ย เจ็บนะ”โทโมะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะกระซิบข้างหูแก้วทำให้แก้วหน้าแดงฟาดลง
ที่หลังสามีทันที
 
 
 
 
 
 
 
 “แต่อย่างน้อยพี่ก็รู้นะว่าฟางน่ะรักพี่เหมือนที่พี่น่ะรักฟางไง โอ๊ยๆ”ป๊อปปี้พยายามพูดทั้งๆที่ถูกฟาง
บิดหูอยู่
 
 
 
 
 
 
 
 
“วิธีให้พูดน่ะมีเยอะแยะดูเลือกวิธีนี้มาได้ ถ้าฟางเสียใจทำอะไรไปลงไปโดยไม่คิดจะว่ายังไง ถ้า
ฟางแท้งลูกจะว่ายังไงล่ะห้ะ”ฟางยังคงโกรธสามีหนุ่มก็บิดหูแล้วว่าชายหนุ่มก่อนที่จะเดินงอนไป
ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบดึงภรรยาสาวไปกอดแน่นก่อนที่จะหอมแก้มฟางไปฟอดนึง
 
 
 
 
 
 
“ถ้าฟางเป็นอะไรไปพี่ก็คงจะบ้าตายแล้วขอตายตามฟางกับลูกไปแน่ๆ ฟางพี่ขอโทษนะที่เล่นอะไร
แผลงๆกับฟางอีกแล้วโดยไม่คิดว่าฟางจะเสียใจแค่ไหน พี่ขอโทษจริงๆแต่การที่ฟางบอกว่ารักพี่เมื่อ
กี้มันทำให้พี่ดีที่สุดเลยรู้มั้ย พี่คิดว่าฟางยังรักพ้อยท์อยู่ โอ้ย”ป๊อปปี้ผละฟางออกจากอ้อมกอดแล้ว
พูดต่อก็ไม่วายถูกฟางตบหน้าอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“รักพ้อยท์ ใช่ค่ะฟางเคยรักแต่เพราะพี่นั่นล่ะที่มาทำให้ฟางต้องเปลี่ยนไป เพราะพี่ทำให้ฟางอยาก
เริ่มใหม่กับผู้ชายจริงๆสักคน พี่สัญญากับฟางนะคะว่าจะไม่ทำให้ฟางต้องเสียใจแล้วก็อย่าเล่นอะไร
แผลงๆแบบนี้อีกเข้าใจมั้ยคะ”ฟางมองป๊อปปี้สักพักก่อนที่จะถอนหายใจออกมาแล้วพูดยาวเหยียด
แกมสั่งป๊อปปี้ยิ้มก่อนที่จะดึงร่างบางไปจูบอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
 
 
 
“ต่อไปนี้เราจะมีกัน3พ่อ แม่ ลูกแล้วนะฟาง ขอบคุณนะที่เลือกพี่”ป๊อปปี้ถอนจูบฟางออกมาก่อนที่
จะกอดฟางเอาไว้แทนคำขอบคุณทุกสิ่งเช่นเดียวกับฟางที่ยิ้มออกมาแล้วสวมกอดสามีตอบเช่นกัน
ด้วยความรัก
 
 
 
 
 
 
ความจริงจะจบตอนนี้ก็ได้นะ แต่ตอนหน้ามีบทส่งท้าย อย่าลืมติดตามกันน้าาา