Under my skin

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นไงล่ะ แผลไม่ทันหายก็อยากจะซ่าไปตามพี่สาวๆ ผลออกมาต้องมานอนเดี้ยงในโรงพยาบาลอี

กรอบเนี่ย”เขื่อนมองร่างบางของแฟนสาวที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ในโรงพยาบาลหลังจากช่วยฟาง

และป๊อปปี้หญิงมาได้ แต่ตัวเองอาการกลับทรุดลงเพราะแผลที่ถูกยิงยังไม่หายดี ต้องกลับมานอนที่

โรงพยาบาลเหมือนเดิม

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาว่าเค้าน่าพี่เขื่อน ก็ตอนนั้นใจมันอยากจะช่วยพี่ฟางนี่นา เลยลืมไปว่าตัวเองป่วยอยู่ แต่ก็นะ

สงสารป๊อปปี้เค้าเหมือนกันนะ โดนพ่อเลี้ยงของพิมข่มขืน”เฟย์พูดแล้วถอนหายใจอดสงสารป๊อปปี้

หญิงไม่ได้ ถึงแม้เธอจะทำร้ายแก้วจนต้องเข้าโรงพยาบาล แต่เรื่องแบบนี้เธอก็รู้สึกว่าป๊อปปี้หญิงได้

รับผลการกระทำที่มากเกินไป

 

 

 

 

 

 

“เพราะแบบนี้ไงพวกเราถึงถอนแจ้งความไม่เอาเรื่องอะไรป๊อปปี้เค้า”โทโมะและแก้วเดินเข้ามาใน

ห้องของเฟย์พร้อมกันแล้วพูด

 

 

 

 

 

“เดินมาด้วยกันแบบนี้แสดงว่าจะไม่หย่ากันแล้วสินะ”เขื่อนยิ้มออกมาเมื่อสังเกตเห็นมือที่โทโมะจับ

มือแก้วไม่ยอมปล่อย

 

 

 

 

 

 

 

“ก็อยากจะหย่าอยู่เหมือนกันล่ะ/หยุดเลยนะ ห้ามหย่า ห้ามหนีอีก เพราะเธอทำให้ชั้นเคยเสียใจใน

อดีต ดังนั้นเธอต้องรับผิดชอบด้วยการดูแลชั้นตลอดชีวิต”แก้วยิ้มนิดนึงก่อนที่จะตอบออกมาทำให้

โทโมะหูผึ่งหันขวับไปว่าแก้วแล้วโอบไหล่แสดงความเป็นเจ้าของจนแก้วหน้าแดงจัดพลางทุบที่แขน

ชายหนุ่มเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

“รับผิดชอบบ้าอะไร เราไม่ได้รักกันสักหน่อย อื้ออ”แก้วทำทีเป็นดุสามีก่อนที่จะถูกชายหนุ่มรวยตัว

ไปจูบต่อหน้าเฟย์เขื่อนที่อึ้งไม่คิดว่าโทโมะจะกล้าทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าพวกเขา

 

 

 

 

 

 

“นี่แทนคำบอกรักได้รึยัง โอ๊ย/งั้นนี่ก็แทนคำบอกรักของชั้นแล้วกันตาบ้า”โทโมะถอนจูบแก้วออกมา

ก่อนที่จะร้องเสียงหลงเมื่อแก้วรวยตัวจับตีเข่าเข้าที่ท้องน้อยจนตัวงอก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งลงที่โซฟา

ด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

“แต่จะว่าไปแล้วนี่ก็ปาไปวันที่4แล้วนะคะทำไมพี่ป๊อปถึงไม่มีท่าทีจะฟื้นล่ะคะโดนยิงเหมือนกับเฟย์

ไหงยังไม่ฟื้นล่ะ”เฟย์พูดพลางคิดถึงพี่เขยที่วันนั้นถูกยิงเข้าและสลบไประหว่างเอาลูกกระสุนออก นี่

ก็ปาไป4วันแล้วยังไม่มีท่าทีจะฟื้นขึ้นเลย

 

 

 

 

 

 

 

“ร่างกายก็แข็งแรงดีหมดทุกอย่างสงสัยพี่ป๊อปคงจะเพลียล่ะมั้งเลยหลับยาวไปหน่อย”ฟางเดินเข้า

มาในห้องพลางขนขนมต่างๆมากมายที่ซื้อมาจากชั้นล่างเพื่อกินระหว่างนั่งเฝ้าป๊อปปี้ เขื่อนและเฟย์

ตกใจก่อนที่โทโมะและแก้วจะช่วยกันพาฟางมานั่งและช่วยถือของให้

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ไอ้เสือร้ายสิ้นลายมีเมียไม่พอยังมานอนเดี้ยงแบบนี้อีกหรอวะ”หลังจากพูดคุยกับเขื่อนเฟย์ที่

ห้องข้างๆเสร็จแล้วโทโมะและแก้วก็อาสาเดินมาส่งฟางที่ห้องของป๊อปปี้พร้อมกับถือของให้ว่าที่คุณ

แม่ทั้งหมดด้วย

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไม ถ้าฟื้นขึ้นมาแล้วคิดจะซ่ารึไงห้ะ/ซ่าที่ไหนล่ะ มีเมียมีลูกกันหมดแล้วสงสัยความนี้แก้งค์ของ

พวกเราคงต้องถึงเวลาถอดเขี้ยวเล็บแล้วล่ะมั้ง”แก้วหันขวับไปว่าโทโมะก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินมานั่ง

ข้างๆพลางโอบไหล่แก้วเอาไว้แล้วพูดแก้วเขินจัดทำทีเป็นกระทุ้งซอกใส่ชายหนุ่มเพื่อให้ปล่อยแต่

ไม่เป็นผลจึงต้องจำยอมอยู่ในอ้อมกอดของสามีหนุ่มอย่างเสียไม่ได้ ฟางมองคู่โทโมะกับแก้วที่คืนดี

กันแล้วก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ลูกดิ้น พี่โทโมะคะทำไมท้องฟางดิ้นแบบนี้ตลอดเลย ทั้งๆที่เพิ่งจะ6เดือนเองนะไม่น่าจะดิ้นถี่

แบบนี้เลย/งั้นเอาอย่างงี้มั้ยฟางเดี๋ยวไปตรวจสักหน่อยแล้วกันจะได้อัลตร้าซาวน์ดูสุขภาพของลูก

ด้วย”ฟางร้องเมื่อเห็นท้องของตัวเองดิ้นอีกครั้งก่อนที่จะหันไปปรึกษาเพื่อนสามีอย่างโทโมะ ชาย

หนุ่มจึงรีบพาฟางลงไปชั้นล่างเพื่อตรวจร่างกาย

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย อะไรเนี่ย ทำไมฟื้นขึ้นมาได้เนี่ยเดี๋ยวชั้นไปเรียกโทโมะกับฟางนะ/ไม่ต้องแก้ว ไม่ต้อง

เรียกๆ”ระหว่างที่แก้วนั่งอ่านนิตยสารรอทั้งคู่ในห้องนั้นต้องเบิกตาโพลงเมื่อฟางและโทโมะที่ออก

จากห้องไปสักพักแล้วป๊อปปี้ก็เด้งตัวขึ้นมาก่อนจะรีบลุกไปเรียกทั้งคู่ให้กลับมาแต่ป๊อปปี้รีบห้ามแก้ว

เอาไว้ก่อน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมล่ะนายฟื้นแล้วนายก็ควรที่จะบอกฟางสิ ฟางต้องดีใจมากแน่ๆ/ไม่ต้องหรอกๆ เดี๋ยวชั้นมีวิธีจะ

เซอร์ไพร์ฟางเอง เอางี้ๆไหนๆเธอรู้คนแรกแล้ว เธอต้องช่วยชั้นๆ”แก้วถามป๊อปปี้ก่อนที่ชายหนุ่มจะ

ตอบแล้วยิ้มออกมากับแผนการที่พึ่งคิดได้สดๆร้อนๆเมื่อกี้นี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะคะพี่โทโมะที่พาฟางไปตรวจ/ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้วล่ะที่

ต้องดูแลคนไข้ ดีนะที่พาไปตรวจทันไม่อย่างงั้นล่ะก็ยุ่งแน่ๆ นี่มันอาจจะเป็นสัญญาณเตือนระยะแรก

ถ้าคราวหน้าเลี่ยงการทำอะไรหักโหมได้ก็เลี่ยงนะฟาง”ไม่นานนักฟางและโทโมะก็เดินคุยกันกลับ

เข้ามาในห้องหลังจากตรวจร่างกายเสร็จ

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปหายไปไหนน่ะ ทำไงดีพี่โทโมะพี่ป๊อปหายไป”ฟางมองไปที่เตียงแล้วต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้

หายไปเช่นเดียวกับแก้วที่หายไป ทั้งโทโมะและฟางต่างช่วยกันตามหาคู่ของตนทันที ก่อนที่จะรีบ

วิ่งไปที่เคาท์เตอร์พยาบาลข้างหน้าเพื่อถาม

 

 

 

 

 

 

“อ้าวนายไม่ได้สั่งให้แก้วพาป๊อปปี้ไปที่ดาดฟ้าตึกหรอกหรอ”เขื่อนที่เดินออกไปซื้อของให้เฟย์พูด

ขึ้นโทโมะและฟางนิ่วหน้าแปลกใจก่อนที่จะพากันขึ้นไปที่ดาดฟ้า

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะพี่ป๊อป แก้ว กรี๊ดดดด”เมื่อขึ้นไปถึงฟางและโทโมะต้องตกใจเมื่อเห็นร่างสูงในชุดคนไข้ของ

โรงพนายาลกระโดดตึกลงไป ส่วนแก้วก็นอนจมกองเลือด โทโมะไม่รอช้ารีบวิ่งไปประคองกอดแก้ว

แน่นส่วนฟางทรุดลงไปองกับพื้นแล้วร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“คนบ้า ฟื้นมาแล้วโดดลงไปทำไม แล้วฟางกับลูกจะอยู่กับใคร ฮือๆ มาทำให้เค้ารักแล้วจะไปง่ายๆ

แบบนี้งั้นหรอ ฮือๆ”ฟางปล่อยโฮออกมาอย่างเสียงขวัญโดยไม่ทันได้สังเกตว่ามีใครเดินมาข้างหลัง

เธอ

 

 

 

 

 

 

 

 

“รักมากเลยหรอแล้วรักตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ/ก็รักตั้งแต่พี่มาดูแลฟางตั้งแต่ฟางเปิดใจให้นั่นล่ะ

ฮือๆ”ป๊อปปี้ยิ้มออกมาก่อนที่จะถามฟาง ฟางที่กำลังเสียใจไม่ทันได้สังเกตอะไรก็พรั่งพรูบอกความ

จริงออกมาก่อนที่จะชะงักเมื่อรู้สึกว่าคนที่พูดกับเธอนั้นคือป๊อปปี้แล้วคนที่ตกลงไปเมื่อกี้ล่ะคือใคร

กันแน่

 

 

 

 

 

 

 

“เซอร์ไพร์ โอ๊ย”ป๊อปปี้ฉีกยิ้มให้กับฟางที่เริ่มตั้งสติได้ก่อนที่จะร้องเสียงหลงเมื่อฟางฟาดมือเรียวลง

ที่แก้มของเขา ฟางหันไปมองแก้วที่ยิ้มและหัวเราะเจื่อนๆพลางเช็ดน้ำแดงที่เลอะตามตัวโดยมีโท

โมะกอดอกมองร่างบางด้วยสายตาดุๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ตลกมากมั้ยคะที่หลอกคนอื่นแบบนี้/เดี๋ยวสิฟาง อย่าพึ่งไปๆ พี่ขอโทษ พี่แค่อยากจะทำให้ฟางตื่น

เต้นระทึกแค่นี้เอง”ฟางหน้างอเดินหนีป๊อปปี้ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบวิ่งไปง้อไม่วายโดนฟาดลงที่ท่อน

แขนของตนเองอีก

 

 

 

 

 

 

 

“ตื่นเต้นงั้นหรอ นี่เล่นอะไรคะเล่นเป็นเด็กไปได้ถ้าฟางตกใจลูกหลุดจะว่ายังไงคิดบ้างมั้ยคะ คิดบ้าง

มั้ย”ฟางว่าสามีหนุ่มก่อนที่จะเอามือบิดที่หูของป๊อปปี้อย่างแรงแทนการทำโทษชายหนุ่มที่เล่นอะไร

ไม่คิด

 

 

 

 

 

 

 

“สนุกมั้ยที่เล่นกันแบบนี้/มาก แต่นายจะว่าชั้นไม่ได้นะแผนทั้งหมดมันคือแผนของเพื่อนนาย เค้า

บอกให้ชั้นช่วยปิดเรื่องที่ฟื้นมาแล้ว หายงอนนะๆๆ”โทโมะดุแก้วเบาๆก่อนที่แก้วจะรีบอ้อนสามีหนุ่ม

ให้หายโกรธบ้าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เธอนี่นะ คิดบ้างรึเปล่าถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมาชั้นจะอยู่ยังไงห้ะแก้ว”โทโมะที่ยังเคืองอยู่ก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายก็มีเมียใหม่แทนชั้นไง โอ๋ๆอย่าพึ่งเดินหนีชั้นล้อเล่นๆ ชั้นรู้ว่าแกล้งแบบนี้มันแรงไปจริงๆ ชั้น

ขอโทษนะโทโมะที่เล่นอะไรแผลงๆแบบนี้อย่างอนชั้นสิ ต้องทำยังไงนายถึงจะหายชั้นยอมหมด

แล้ว”แก้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“หายงอนงั้นหรอ มานอนที่คอนโดชั้นคืนนี้สิ ชั้นจะได้จัดการลงโทษเด็กดื้ออย่างเธอให้สาสมยังไง

ล่ะ โอ๊ย เจ็บนะ”โทโมะยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะกระซิบข้างหูแก้วทำให้แก้วหน้าแดงฟาดลง

ที่หลังสามีทันที

 

 

 

 

 

 

 

 “แต่อย่างน้อยพี่ก็รู้นะว่าฟางน่ะรักพี่เหมือนที่พี่น่ะรักฟางไง โอ๊ยๆ”ป๊อปปี้พยายามพูดทั้งๆที่ถูกฟาง

บิดหูอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“วิธีให้พูดน่ะมีเยอะแยะดูเลือกวิธีนี้มาได้ ถ้าฟางเสียใจทำอะไรไปลงไปโดยไม่คิดจะว่ายังไง ถ้า

ฟางแท้งลูกจะว่ายังไงล่ะห้ะ”ฟางยังคงโกรธสามีหนุ่มก็บิดหูแล้วว่าชายหนุ่มก่อนที่จะเดินงอนไป

ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบดึงภรรยาสาวไปกอดแน่นก่อนที่จะหอมแก้มฟางไปฟอดนึง

 

 

 

 

 

 

“ถ้าฟางเป็นอะไรไปพี่ก็คงจะบ้าตายแล้วขอตายตามฟางกับลูกไปแน่ๆ ฟางพี่ขอโทษนะที่เล่นอะไร

แผลงๆกับฟางอีกแล้วโดยไม่คิดว่าฟางจะเสียใจแค่ไหน พี่ขอโทษจริงๆแต่การที่ฟางบอกว่ารักพี่เมื่อ

กี้มันทำให้พี่ดีที่สุดเลยรู้มั้ย พี่คิดว่าฟางยังรักพ้อยท์อยู่ โอ้ย”ป๊อปปี้ผละฟางออกจากอ้อมกอดแล้ว

พูดต่อก็ไม่วายถูกฟางตบหน้าอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

 

“รักพ้อยท์ ใช่ค่ะฟางเคยรักแต่เพราะพี่นั่นล่ะที่มาทำให้ฟางต้องเปลี่ยนไป เพราะพี่ทำให้ฟางอยาก

เริ่มใหม่กับผู้ชายจริงๆสักคน พี่สัญญากับฟางนะคะว่าจะไม่ทำให้ฟางต้องเสียใจแล้วก็อย่าเล่นอะไร

แผลงๆแบบนี้อีกเข้าใจมั้ยคะ”ฟางมองป๊อปปี้สักพักก่อนที่จะถอนหายใจออกมาแล้วพูดยาวเหยียด

แกมสั่งป๊อปปี้ยิ้มก่อนที่จะดึงร่างบางไปจูบอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

“ต่อไปนี้เราจะมีกัน3พ่อ แม่ ลูกแล้วนะฟาง ขอบคุณนะที่เลือกพี่”ป๊อปปี้ถอนจูบฟางออกมาก่อนที่

จะกอดฟางเอาไว้แทนคำขอบคุณทุกสิ่งเช่นเดียวกับฟางที่ยิ้มออกมาแล้วสวมกอดสามีตอบเช่นกัน

ด้วยความรัก

 

 

 

 

 

 

ความจริงจะจบตอนนี้ก็ได้นะ แต่ตอนหน้ามีบทส่งท้าย อย่าลืมติดตามกันน้าาา