Under my skin

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ ไม่นะ”ทางด้านเขื่อนหลังจากที่ป๊อปปี้รับสายจากเฟย์ที่โทรมาหาตัวเองนั้นก็รีบพาเขื่อน กวิน
และจินนี่รียาที่บ้านแล้วต้องช้อคเมื่อเห็นสภาพเฟย์ที่ถูกยิงเขื่อนไม่รอช้ารีบอุ้มร่างบางขึ้นเพื่อไปโรง
พยาบาล
 
 
 
 
 
 
“อย่าเป็นอะไรไปนะเฟย์ ถ้าเฟย์เป็นอะไรไปพี่จะอยู่ยังไง”เขื่อนใจเสียเมื่อเห็นเฟย์ไอออกมาเป็น
เลือดก็รีบเช็ดเลือดให้พลางกระชับกอดเฟย์ไว้แน่นทำให้จินนี่ที่มาด้วยเห็นภาพผู้ชายเจ้าชู้เพื่อน
ของเธอที่ใส่ใจดูแลสาวเฉิ่มอย่างเฟย์ก็อึ้ง
 
 
 
 
 
 
“พะ พี่ป๊อป พี่ฟางถูกพี่พิมจับตัวไป”เฟย์สูดลมหายใจแจ็งใจบอกความจริงพี่เขยตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ไม่จริง พิมไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ๆ/นี่ อย่าหลงเพื่อนตัวเองจนไม่ดูอะไรไปหน่อยเลย เฟย์เจ็บ
ขนาดนี้ยังจะคิดอีกหรอว่าเฟย์โกหกใส่ร้ายพิมน่ะ”จินนี่ได้ยินเช่นนั้นก็โวยวายก่อนที่กวินสวนกลับมา
อย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้ใครจะทำร้ายใครก็ช่างที่แน่ๆเราต้องรีบพาเฟย์ไปส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดให้ทันก่อนดี
กว่า”ป๊อปปี้พูดก่อนที่จะเลี้ยวรถพาเฟย์มาส่งโรงพยาบาลได้ทัน โดยที่เขื่อนเดินไปมาหน้าห้อง
ฉุกเฉินอย่างร้อนรน
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ เดินไปเดินมาแบบนี้มันก็ไม่ช่วยให้เพื่อนชั้นที่ผ่าตัดเฟย์ข้างในทำหน้าที่เสร็จไวหรอกน่า/
แก้ว”โทโมะที่เดินเข้ามาแล้วเข็นรถเข็นผู้ป่วยของแก้วเดินมาหาเพื่อนๆตัวเองทันทีที่ทราบข่าวก่อน
ที่พวกป๊อปปี้จะตกเมื่อเห็นแก้วฟื้นแล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“ตกใจอะไรกันคะ แก้วเอง/นี่ฟื้นมาได้ยังไงเนี่ย”แก้วยิ้มแล้วตอบก่อนทีกวินจะถามแก้วต่อ
 
 
 
 
 
 
 
“แก้วฟื้นเมื่อตอนเย็นนี้เองล่ะตอนที่พวกนายไม่อยู่ แต่ที่แน่ๆน่ะ พวกนายน่ะบอกชั้นมาเดี๋ยวนี้นะว่า
เกิดอะไรขึ้นทำไมถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้กับเฟย์ที่บ้านไอ้ป๊อปมัน”โทโมะคิดถึงเมื่อตอนเย็นที่แก้วฟื้น
ขึ้นมาแล้วโชคดีที่หมอตรวจดูอาการแล้วไม่เป็นอะไรมาก ก่อนที่แก้วจะงอแงขอตามเขามาดูอาการ
ของเฟย์ด้วยนั่นเอง
 
 
 
 
 
 
“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไงเพราะตอนแรกชั้นได้ข้อความจากเฟย์ว่าฟางกลับมา
อยู่ที่บ้านแล้ว แต่ชั้นเองก็มีส่วนผิด ที่เล่นตัวไม่ยอมกลับบ้าน ถ้าชั้นกลับไปตั้งแต่แรกฟางกับเฟย์ก็
คง/นี่นายจะมาคร่ำครวญให้ได้อะไรขึ้นมา เอาเวลาที่พร่ำเพ้อหาฟางไปตามหาฟางดีกว่ามั้ย”ป๊อปปี้
พูดอย่างรู้สึกผิดก่อนที่พ้อยท์จะเดินมาพร้อมกับปั้นจั่นแล้วพูดเมื่อได้ยินเรื่องทั้งหมด
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมเธอถึงรู้ว่าพวกเราอยู่นี่/ชั้นตั้งใจจะแวะไปหาฟาง เพื่อบอกเค้าว่าไม่ต้องคิดมากกับเรื่อง
ทั้งหมดแต่พอไปถึงบ้าน ชั้นแอบเห็นเหตุการณ์เลยแอบอัดคลิปไว้น่ะ โทษทีนะที่ไม่ตามไป”กวิน
ถามก่อนที่พ้อยท์จะตอบและส่งคลิปวีดีโอที่พ้อยท์และปั้นจั่นแอบถ่ายพิมที่ลากฟางออกมาจากบ้าน
ขึ้นรถไป
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เป็นรถที่จับตัวฟางไปเราถ่ายเลขทะเขียนไว้ได้ คาดว่าถ้าส่งให้ตำรวจคงตามหาได้ไม่ยาก/นี่มัน
รถของป๊อปปี้นิ”ปั้นจั่นยื่นภาพถ่ายเลขทะเบียนรถให้ทุกคนดูก่อนที่โทโมะจะตกเมื่อเห็นว่าเป็นรถ
ของอดีตคนรู้ใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จำได้ยันทะเบียนรถเลยนะ/เดี๋ยวสิ อย่าพึ่งหึง ตอนนี้เราต้องช่วยกันตามหาตัวของป๊อปปี้กับพิมนะ
กวิน ให้ลูกน้องพ่อแกไปสืบเรื่องด่วนเลย”แก้วหน้างอแล้วรีบว่าทำให้โทโมะพูดก่อนที่จะรีบจัดการ
ไปแจ้งความกับป๊อปปี้เพื่อแจ้งจับ2สาวพร้อมหลักฐานทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่มันไม่จริงใช่มั้ย ทั้งเพื่อนทั้งรุ่นน้องของชั้น/เลิกหน้ามืดตามัวเข้าข้างพวกเธอได้แล้ว แล้วจำไว้
ซะว่านี่คือเรื่องจริง”จินนี่พูดพลางน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่เชื่อทำให้กวินรำคายหันไปว่าจินนี่ก่อนที่
จะเดินตามป๊อปปี้ไปทิ้งในจินนี่นิ่งนิ่งอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินกับเขื่อนและแก้วที่รอดูอาการของเฟย์
พลางกำมือถือตัวเองแน่นพลางนิ่งคิดทำอะไรสักอย่าง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวชั้นกับปั้นจั่นจะลองไปดูที่พักของพิมที่อยุธยานะเพื่อหาข้อมูลและหลักฐาน ถ้าได้เรื่องยังไง
ชั้นจะโทรกลับมา/เดี๋ยวก่อน ทั้งๆที่ชั้นทำลายความรักของเธอกับฟางทำไมถึงยังช่วยชั้น”เมื่อแจ้ง
ความเสร็จพ้อยท์และปั้นจั่นรีบบอกกับพวกของป๊อปปี้ที่เดินตามกันออกมากโรงพักทำให้ป๊อปปี้อดที่
จะถามพ้อยท์ไม่ได้
 
 
 
 
 
 
 
 
“เพราะว่าฟางเป็นคนดีไงล่ะ ถึงแม้ฟางจะทำชั้นเสียใจแต่ถึงยังไงฟางก็ได้ชื่อว่าเป็นคนที่ชั้นรักมา
ก่อน ชั้นทำร้ายคนที่ชั้นรักไม่ลงหรอกนะ/เพราะชั้นแท้ๆ ที่ทำให้เรื่องบ้าๆพวกนี้เกิดขึ้น ถ้าเธอยังรัก
ฟางอยู่ จบเรื่องนี้แล้ว เธออยากได้ฟางคืนเธอก็พาฟางกลับไปก็ได้นะชั้นจะไม่เอาเรื่องลูกมารั้งอะไร
อีกแล้ว แต่ถ้าฟางคลอดยังไงก็พาเค้ามาเยี่ยมชั้นบ้างละกัน”พ้อยท์พูดทำให้ป๊อปปี้รู้สึกได้ถึงความ
รักของพ้อยท์และฟางจึงพูดออกมา
 
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ
 
 
 
 
 
 
พ้อยท์ได้ยินเช่นนั้นก็ไม่รอช้า ชกหน้าป๊อปปี้อย่างแรง
 
 
 
 
 
 
 
 
“พูดมาได้ยังไง ฟางไม่ใช่สิ่งของนะที่อยากจะยกให้ใครก็ได้ ฟางเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย
ของนาย และก็เป็นแม่ของลูกในท้องของนาย ชั้นถามจริงๆเถอะนี่นายรักฟางรึเปล่า เพราะถ้ารัก ก็
คงไม่พูดแบบนี้ออกมาหรอก”พ้อยท์ว่าป๊อปปี้อย่างหัวเสียก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถพร้อมกับปั้นจั่น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้นก็คิดเหมือนกับที่พ้อยท์พูดเมื่อกี้นะ รู้นะว่าเรื่องของแกกับฟางมันทำร้ายพ้อยท์กับพิม แต่เรื่อง
มันเกิดไปแล้วจะให้ทำไงได้ เราก็ต้องรับผิดชอบและอยู่กับปัจจุบันสิ แล้วแกเองด้วยล่ะ อยู่กับเค้า
มาจนเค้าท้องเนี่บรักเค้ามั้ยถ้ารักเค้าก็ควรที่จะสู้สิวะไม่ใช่ยอมแพ้แบบนี้ รึว่าชอบหรอที่เห็นลูกเมีย
ตัวเองเดินจากตัวเองไป”กวินพูดบ้างหลังจากที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างทำให้ป๊อปปี้เงียบไม่พูดอะไร
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เรื่องมันจะไปกันใหญ่แล้วนะพี่พิม ทำไมต้องทำเรื่องใหญ่ถึงขนาดนี้ด้วย/หุบปากไปซะนังโง่อย่า
ทำเป็นกลัวไปหน่อยเลย แกเองก็ทำนังแก้วนอนพะงาบๆอยุ่โรงพยาบาลเหมือนกันไม่ใช่รึไง”ป๊อปปี้
หญิงที่ถูกพิมสั่งให้ขับรถออกมาเริ่มกลัวความผิดก็พูดขึ้นทำให้พิมที่นั่งด้านหลังกับฟางเอาปืนจ่อ
ฟางไว้ตวาดใส่ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เรื่องของแก้วเป็นฝีมือของเธอเองงั้นหรอทำไมต้องทำแบบนี้ พวกเธอนี่มันเลวไม่มีคำจะพูดอะไร
แล้ว”ฟางอึ้งก่อนที่จะว่าออกมา
 
 
 
 
 
 
 
ผลัวะ พิมได้ยินเช่นนั้นก็ใช้ด้ามปืนตบปากฟางจนเลือกกลบปากออกมาอีกครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
“หุบปากของแกซะนั่งโง่ ตัวเองจะตายอยู่แล้วยังจะมาทำปากดี หึที่พวกชั้นต้องเป็นแบบนี้ก็ไม่ใช่
เพราะความแรดแย่งผัวชาวบ้านของแกกับนังแก้วรึไงที่บีบให้พวกชั้นต้องทำน่ะห้ะ ป๊อปปี้ขับรถไป
จนถึงที่ที่บอกเดี๋ยวนี้”พิมตะคอกว่าฟางออกมาด้วยความคับแค้นใจก่อนที่จะหันไปสั่งรุ่นน้องคน
สนิทให้ขับรถไปจนถึงบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปจากชานเมืองแล้วกระชากร่างบางให้ลงจากรถ
ตามตัวเองเข้าไปในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยนะ นี่ทำไมต้องจับชั้นมาด้วย ทำไมเราไม่พูดกันดีๆล่ะ”ฟางพยายามดิ้นและพยายามพู
ดกับพิมดีๆ
 
 
 
 
 
 
 
 
“หึ พูดดีๆงั้น ถ้าพูดดีๆมันใช้กับคนหน้าหนาอย่างแกได้ แกก็ไม่ต้องมาอยู่ในที่แบบนี้ แล้วชั้นก็ไม่
ต้องทำแบบนี้ นังโง่ เรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะว่าแก รู้เอาไว้ซะ”พิมได้ยินเช่นนั้นก็หันขวับมา
ตวาดว่าฟางกลับ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าเรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะชั้น ชั้นขอโทษ”ฟางเห็นสีหน้าและแววตาที่ทั้งแค้นและเสียใจ
ปะปนในแววตาของพิมทำให้เธอรู้ดีว่าสิ่งที่เธอทำนั้นมันผิดต่อพิมมากแค่ไหน และเพราะเธอพิมเลย
ต้องเป็นแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
“ขอโทษงั้นหรอ ขอโทษงั้นหรอห้ะ แกคิดว่าแค่คำขอโทษมันจะทำให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือน
เดิมได้งั้นหรอ แกมันหน้าด้าน นังเลว นังชั่ว”พิมได้ยินคำขอโทษของฟางยิ่งทำให้ความแค้นมัน
ปะทุขึ้นไปอีกก่อนที่จะจิกผมของฟางขึ้นมาแล้วตบไม่ยั้ง จนป๊อปปี้หญิงที่ตามเข้ามาตกใจรีบดึงพิมอ
อกจากฟาง
 
 
 
 
 
 
“เสียงดังเอะอะอะไรกันน่ะลูก”ก่อนที่พิมจะเข้าไปทำร้ายฟางอีก พ่อของพิมก็เดินออกมาจากห้อง
อีกห้องหนึ่งในบ้าน 
 
 
 
 
 
 
 
“พ่อตื่นแล้วหรอคะ ดีเลยค่ะ พ่อคะพิมทำตามที่พ่อบอกแล้วนะคะ หาทางกำจัดไอ้พวกที่ทำลาย
ชีวิตเรา พิมเอาตัวมันมาให้พ่อแล้วค่ะ”พิมยิ้มก่อนที่จะรีบพูดกับพ่อของเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“ไหนพี่ป๊อปบอกว่าพ่อคุณพิมป่วยไม่ค่อยแข็งแรง เดินไม่ค่อยได้ต้องกายภาพนี่คะ”ฟางมองชายสูง
ไวตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจแล้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“หึๆ ชายแก่ฐานะยากจนอาศัยอยู่ต่างจังหวัดป่วยออดๆแอดๆจนลูกสาวต้องออกไปทำงานหาเงินที่
กรุงเทพเพื่อหาเลี้ยง เห้อแล้วก็เหมือนโชคชะตาก็เข้าข้างลูกของพ่อที่ดันได้ทุนไปเรียนต่อนอก
ทำให้เจอเพื่อนที่ฐานะรวยบ้านมีอันจะกินแถมยังได้เจอผู้ชายที่ดีมีชาติตระกูลดีแถมรวยอันดับต้นๆ
ของประเทศ มันเหมือนกับซินเดอเร่ล่าดีมั้ยล่ะ ชีวิตลูกสาวชั้น มันคงจะดีกว่านี้ถ้าไม่มีนังแพศยามา
แย่งว่าที่ลูกเขยชั้นไป”พ่อของพิมพูดแล้วมองไปที่ฟางทำให้ฟางรู้สึกหนาวๆร้อนๆเริ่มกลัว2พ่อลูก
เป็นอย่างมาก
 
 
 
 
 
 
 
 
“ชั้น วาดฝันว่าชีวิตชั้นต้องดีกว่านี้ ดีกว่าที่เป็น แต่แกก็เข้ามาในชีวิต ทำไม ผู้หญิงมันสนองความ
ต้องการให้ไม่ได้พอเท่าผู้ชายรึไง ถึงได้มาแย่งผัวชาวบ้านแบบนี้ เพราะแกคนเดียวเลยทำให้ชีวิต
ของชั้นต้องพัง”พิมพูดอย่างแค้นเคืองก่อนที่จะเดินไปทึ้งทำร้ายฟางอีกครั้ง ป๊อปปี้หญิงตกใจรีบร้อง
ห้ามไม่ให้พิมทำร้ายฟาง
 
 
 
 
 
 
 
“นี่จะช่วยมันทำไมหรือว่าแกทรยศชั้น อีอกกตัญญูตายซะเถอะ/ไม่ใช่นะคะ คือพี่จินนี่โทรมาค่ะ เค้า
โทรมาหลายสายแล้วป๊อปปี้ว่าเรารับสายหน่อยเถอะค่ะ”พิมหันขวับไปหมายจะยิงป๊อปปี้หญิงทิ้งแต่
หญิงสาวรีบพูดพลางเอามือถือที่โชว์ว่าจินนี่โทรมายื่นให้กับพิม
 
 
 
 
 
 
งานนี้ ฟางโดนหนักแน่ๆ เลวทั้งพ่อทั้งลูกแบบนี้
 
 
 
โทษทีนะที่หายไปนาน ไรเตอร์มึนไปหน่อยนึกว่าอัพไปแล้ว เลยไม่ได้เข้ามาดูอ่ะ