Under my skin

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อว่ารับสายเพื่อนเราหน่อยแล้วกันลูก จะได้ไม่เป็นที่ต้องสงสัย”พ่อของพิมพูดก่อนที่จะเอาปืนจ่อ

ทั่วฟางเชิงสั่งให้เงียบเสียง

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลจินนี่ ว่ายังไงโทรมามีอะไรหรอ อ๋อ พิมอยู่กับพ่อน่ะ พอดีว่าพ่อของพิมป่วยมารักษาตัวที่

กรุงเทพเลยไม่ได้ไปวัดแล้ว ขอโทษด้วยนะที่เข้ามาในกรุงเทพแล้วไม่ได้บอกกันก่อน อะไรนะจะ

ให้ออกไปหาหรอ อือ ได้สิ แต่ขอเป็นพรุ่งนี้ได้มั้ย มันค่ำแล้ว จ้าๆ”พิมปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติก่อน

ที่จะพูดคุยกับจินนี่ก่อนที่จะวางสายแล้วหันไปเอาเรื่องฟางต่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่พิมคะ ป๊อปปี้ว่าเราเล่นงานแม่นี้มามากแล้ว พี่ไปสืบดูกันมั้ยคะว่านังเฟย์มันตายแล้วรึยัง

ป๊อปปี้เฝ้ายัยนี่ให้เองก็ได้นะคะเพราะตอนนี้พี่โทโมะคงจะตามตัวป๊อปปี้ให้วุ่นแน่ๆ”ป๊อปปี้พูดขึ้นก่อน

ที่จะพยายามพูให้พิมและพ่อเบี่ยงประเด็นอื่นนอกากทำร้ายฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อว่าก็ดีเหมือนกันนะพิม ถ้านังนั่นไม่ตายแล้วฟื้นขึ้นมาบอกว่าพิมทำก็ซวยอดเป็นเมียเศรษฐีพอดี

เราไปดูสถานการณ์กันก่นถ้ารอดเราค่อยฆ่ามันปิดปากแล้วค่อยกลับมาฆ่านังนี่ต่อ”พ่อของพิมพูก่อน

ที่จะตกลงกับพิมแล้วขับรถออกไป ป๊อปปี้ถอนหายใจก่อนที่จะเดินมาลากฟางไปที่ห้องอีกห้องเพื่อ

ขังก่อนจะจับฟางมัดไว้ไม่ให้หนีไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ ที่เธอกำลังทำอยู่มันเป็นสิ่งที่ผิดนะ กลับตัวกลับใจดีกว่า ตอนนี้มันยังทันนะ”ฟางพยายาม

พูดให้ป๊อปปี้หญิงคิดได้

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นพลาดมาแล้วเพราะความโกรธแค้นของชั้น มันแก้ไขอะไรกลับไปไม่ได้แล้วล่ะ/แก้ได้สิ ถ้าเธอ

ช่วยชั้นหนีออกไปจากที่นี่ชั้นจะช่วยเธอเอง บอกกับทุกคนว่าเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

นะ”ป๊อปปี้หญิงถอนหายใจก่อนที่จะพูดออกมาทำให้ฟางรีบสวนกลับไปทันควัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นทำร้ายยัยแก้วจนเข้าโรงพยาบาลแบบนั้น ขืนช่วยเธอเรื่องนี้ยังไงซะที่โทโมะก็เล่นงานชั้นอยู่ดี/

ชั้นช่วยเธอได้นะป๊อปปี้ ชั้นจะพูดกับโทโมะให้เข้าใจว่าเธอทำไปมันเป็นอุบัติเหตุก็ได้ ขอแค่เธอ

ช่วยชั้นให้ออกปากที่นี่ นะป๊อปปี้ ชั้นดูออกมาจริงๆแล้วเธอเป็นคนดี ไม่ได้เลวร้ายอะไร อย่าให้คว

วามชั่วมาบังตาให้เธอลืมคิดถึงเรื่องผิดชอบชั่วดีแบบนี้เลย”ป๊อปปี้หญิงคิดถึงเรื่องตัวเองที่ทำร้ายแก้ว

ก็พูดต่อ ฟางรีบพูดกลับทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอาอย่างงั้นก็ได้ แต่เธอต้องสัญญากับชั้นนะว่าเธอจะช่วยชั้นจริงๆ”ป๊อปปี้หญิงพูดก่อนที่จะเปลี่ยน

ใจแก้มัดฟางแล้วช่วยพาฟางออกไปจากบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวสิ ถ้าพี่พิมกับคุณลุงออกไปแล้วทำไมรถถึงได้อยู่ตรงนี้ได้ล่ะ”ป๊อปปี้หญิงแปลกใจที่เห็นรถยัง

จอดที่เดิมไม่ไปไหน

 

 

 

 

 

 

 

“กะไว้อยู่แล้วว่าแกต้องช่วยมันออกมา อีทรยศ”พิมและพ่อเดินออกมาจากที่ซ่อนแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“ว้าย ป๊อปปี้”ฟางตกใจเมื่อเห็นพิมใช้ด้ามปืนตบหน้าป๊อปปี้หญิงจนล้มคว่ำพยายามจะไปช่วยแต่ถูก

พ่อของพิมล้อคตัวเอาไว้ ก่อนที่จะถูกลากกลับมาที่ห้องขังตามเดิม

 

 

 

 

 

 

 

“อีสารเลว ทรยศกู ฆ่าทิ้งซะดีมั้ยห้ะ/อย่าลูก สาวๆสวยๆแบบนี้พ่อว่า ส่งไปขายซ่องชายแดนดีกว่า

เหมือนกับพวกหน้าด้านที่มายุ่งกับแฟนลุกคนก่อนๆไง”พิมง้างปืนหมายจะยิงป๊อปปี้หญิงทิ้งแต่พ่อ

ของพิมรีบห้ามแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แสดงว่าสาวๆที่คลับที่มาตามตอแยพี่ป๊อปช่วงก่อนหายไปนั่นเป็นฝีมือพี่งั้นหรอ/เออสิวะ อีพวก

ร่านหน้าด้านแย่งของชาวบ้านมันต้องโดนแบบนี้ แกเองไม่ต้องกลัวหรอกนะเดี๋ยวก็ได้ไปอยู่กับอี

พวกนั้นแล้ว แต่ก่อนไปขอให้กูได้เชยชมสักที2ทีเถอะ มานี่”ป๊อปปี้หญิงอึ้งไม่คิดว่าพิมจะอยู่เบื้อง

หลังการหายตัวไปของสาววัยรุ่น2คนที่เคยมาตอแยกับป๊อปปี้ปีก่อนพูดขึ้นก่อนที่จะถูกพ่อของพิมก

ระชากลากขึ้นไปตรงชั้น2ของบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ไม่นะ/อย่าแส่ ถ้าไม่ติดว่าแกท้องแกก็โดนเหมือนกัน อยู่ในนี้ล่ะ เดี๋ยวแกก็ไม่รอด

 

อยู่ดี”ฟางตกใจพยายามจะขยับตัวไปช่วยแต่พิมว่าก่อนที่จะจับฟางมัดแล้วปิดประตูห้องขังฟางไว้

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปอยู่ที่ไหนช่วยฟางด้วย”ฟางเริ่มกลัวชะตาชีวิตตัวเองก็พึมพำถึงคนรักก่อนที่จะลูกท้องของตัว

เองด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“หนังเหนียวจริงนะมึง”ทางด้านพิมหลังจากจัดการฟางและป๊อปปี้หญิงเสร็ก็สืบได้ว่าเฟย์ยังไม่ตาย

และพ้นขีดอันตรายแล้วถูกนำส่งไปที่โรงพยาบาลของโทโมะทำงานอยู่ก็รีบปลอมตัวเข้ามาหมายจะ

ฆ่าทิ้งเพื่อปิดปาก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

แต่ก่อนที่พิมจะลงมือจัดการกับร่างบางที่หลับไม่ได้สติเสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นทำให้พิมรีบเข้าไป

ซ่อนหลังม่าน

 

 

 

 

 

 

“สงสารเฟย์จังเลยนะโทโมะต้องโดนหางเลขไปด้วยแบบนี้/ตอนนี้พวกเรากำลังหาตัวคนร้ายที่ทำ

ร้ายเฟย์มาลงโทษให้สาสมรวมถึงเธอด้วยนะแก้วถ้าเธอเป็นอะไรไปชั้นก็คง”แก้วที่เข้าในห้องของ

เฟย์พร้อมกับโทโมะพูดขึ้นเมื่อมองไปทางร่างบางของเฟย์ก่อนที่โทโมะมองร่างบางที่นั่งรถเข็นพูด

ขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นอะไรหรอ/เปล่า เห้อจะว่าไปแล้วไอ้ป๊อปนะไอ้ป๊อปพูดมาได้ว่าจะยกฟางคืนพ้อยท์ทั้งๆที่ฟาง

กำลังท้องอยู่แท้ๆ แถมลูกในท้องก็ดันเป็นลูกของมันคิดอะไรอยู่วะเนี่ย”แก้วแปลกใจคาดคั้นชาย

หนุ่มก่อนที่โทโมะอึกอักแล้วรีบเปลี่ยนประเด็นไปที่เรื่องของป๊อปปี้กับฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“อาจจะเป็นเพราะว่าเค้ารู้ล่ะมั้งว่าความรักที่เค้าได้มามันเป็นสิ่งที่ผิด แล้วอาจจะรู้สึกผิดต่อคนรัก

ที่แท้จริงของตัวเองก็เป็นได้”แก้วนิ่งก่อนจะตอบชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ถึงยังไงเรื่องคนรักของทั้งคู่มันเป็นอดีตไปแล้วนะแก้วเราควรอยู่กับปัจจุบันสิ/หรอ อยู่กับปัจจุบัน

หรอ ทำเป็นพูดดีแล้วทีนายล่ะถ้าไม่ยึดแต่กับอดีตชั้นก็คงไม่ต้องเสียใจเพราะการกระทำของนาย

แบบนี้หรอก เผลอๆไปนะทั้งคู่อาจจะไปได้ดีกับคนรักของพวกเค้าก็ได้”โทโมะถอนหายใจแล้วพูด

ทำให้แก้วชักสีหน้าไม่พอใจรีบว่าก่อนที่จะเข็นรถเข็นหนีชายหนุ่มทำให้โทโมะตกใจรีบตามแก้ว

ออกไปนอกห้องเพื่อง้อแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ไปได้ดีกับคนรักของพวกเค้าก็ได้นั่นสินะ ไม่มีใครจะเข้ากันได้ไปมากกว่าตัวจริง พวกตัวปลอม

กาฝากต้องหลีกทาง ดี ที่ป๊อปอยากให้นังฟางกลับไปหาแฟนมันเพราะป๊อปยังรักพิมอยู่แน่ๆ ใช่ มัน

ต้องใช่แบบนี้แน่ๆเพราะนังฟางที่อยากจับป๊อปจนตัวสั่นขัดขวางความรักของเรา ดีล่ะชั้นจะไปจัดการ

กับแก นังฟางนังมารความสุขของชั้น”พิมที่แอบฟังแก้วและโทโมะพูดกันก็ออกมาจากที่ซ่อนแล้ว

พึมพำกับคำพูดตัวเองและคิดเข้าข้างตัวเองในสิ่งที่ได้ยินก็ไม่รอช้า รีบออกไปจากห้องทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“พิม/อ้าวจินนี่มาทำอะไรที่นี่น่ะ”ขณะที่พิมกำลังหาทางออกไปนั้น จินนี่เห็นเพื่อนรักก็รีบเดินเข้าไป

ทักทายทันที

 

 

 

 

 

 

 

“พิมบอกว่าพ่อของพิมป่วย คุณลุงอยู่ไหนหรอพอดีว่าเราอยากไปเยี่ยม/เอ่อ พ่อป่วยไม่ได้สติน่ะ

พิมเลยคิดว่าไว้รอท่านฟื้นก่อนนะพิมจะพาไปเยี่ยม”จินนี่ถามพิมก่อนที่พิมจะโกหกหาคำตอบจินนี่

ชะงักเพราะเมื่อรู้เรื่องเธอแอบโทรหาพ่อของพิมและยังคุยกับพ่อของพิมอยู่เลย

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิแล้วตอนนี้พิมรู้รึเปล่าว่าป๊อปปี้ไปทำร้ายแก้วจนทางนี้เค้าตามตัวกันอยู่แต่ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหน/

ตายจริงนี่พิมไม่รู้มาก่อนเลยนะเนี่ยว่าป๊อปปี้ทำเรื่องแบบนี้เข้า ทำไมกันนะ ใจคอโหดเหี้ยมแบบนี้

เอ๊ะ จะเป็นไปได้รึเปล่าที่ว่าป๊อปปี้เค้าจะแค้นแล้วพาลลักพาตัวฟางไป”จินนี่เล่าต่อก่อนที่พิมจะรีบ

พูดจาใส่ร้ายป๊อปปี้หญิงทันที

 

 

 

 

 

 

“ทำไมพิมถึงรู้ล่ะว่าฟางถูกจับตัวไป/เอ่อ ก็บังเอิญว่าพิมเจอเขื่อนน่ะสิเค้าเล่าให้ฟัง”จินนี่จับสังเกต

ได้ก่อนที่พิมจะโกหกต่อทำให้จินนี่ยิ่งเสียใจที่เห็นความร้ายกาจของพิมเพราะเป็นไปไม่ได้ที่พิมจะ

เจอเขื่อน เพราะเขื่อนกับเธอพึ่งแยกกันมาแท้ๆ

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วไม่ไปหาป๊อปปี้หรอ ตอนนี้ป๊อปปี้กำลังเครียดมากเลยนะที่ฟางหายตัวไป”จินนี่ทำทีเปลี่ยนเรื่อง

คุย

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ ป๊อปปี้ เดี๋ยวพิมจะไปหาป๊อปปี้เดี๋ยวนี้ล่ะ”พิมยิ้มออกมาเมื่อทุกอย่างเข้าทางตัวเองก็รีบไปหา

ป๊อปปี้ทันทีโดยที่จินนี่มองเพื่อนสาวเศร้าๆแล้วกดโทรศัพท์โทรออกหากวินทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปปี้ โธ่”ฟางลืมตาตื่นมาเพราะได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา ร่างที่สะบักสะบอมของป๊อปปี้หญิงเดิน

เข้ามาข้างในห้อง ฟางรีบประคองร่างบางมานั่งข้างๆป๊อปปี้หญิงมองไปที่พ่อของพิมอย่างเคียดแค้น

เมื่อประตูปิดลงไป ป๊อปปี้หญิงยิ้มออกมาแล้วหยิบมือถือที่ขโมยมาจากพ่อพิมได้ก็รีบโทรออกหา

ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลครับพ่อ มีอะไรรึเปล่าครับ”ป๊อปปี้ที่กลับมากโรงพักแล้วมาที่บ้านตัวเองหลังจากอนุญาตให้

คนใช้ในบ้าน

 

 

 

 

 

 

 

“ฮึก ฮือๆพี่ป๊อป ช่วยฟางด้วย”เมื่อฟางได้ยินเสียงป๊อปปี้เธอก็ปล่อยน้ำตาโฮออกมาทางฝ่ายป๊อปปี้ก็

อึ้งเมื่อได้ยินเสียงภรรยาสาว

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อยู่ที่ไหนกันฟางบอกพี่มาเดี๋ยวพี่จะไปรับเดี๋ยวนี้ล่ะ/ฟางเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ฮึก ฮือๆพี่ป๊อป

ต้องมาช่วยฟางนะพี่ มาช่วยฟางจากคุณพิม”ป๊อปปี้ไม่รอช้ารีบถามฟางต่อก่อนที่ฟางจะตอบซึ่งเป็น

จังหวะเดียวกับพิมเดินเข้ามาหาป๊อปปี้ในบ้าน

 

 

 

 

 

“พิม”ป๊อปปี้อึ้งเมื่อเห็นคนที่ภรรยาของเขาพึ่งบอกมาว่าได้ลักพาตัวฟางไปมาหยุดอยู่ตรงหน้าก็อึ้ง

 

 

 

 

 

 

“โธ่ ป๊อปเป็นอะไรคะทำไมหน้าซีดเชียว นี่คงเครียดมากสินะคะ อย่าเครียดเลยนะคะพิมอยู่นี่

แล้ว”พิมยิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้าไปหาแต่ชายหนุ่มรีบถอยห่างเล็กน้อยทำให้พิมชะงัก เช่นเดียว

กับฟางที่อึ้งเมื่อฟังจากโทรศัพท์เมื่อได้ยินว่าตอนนี้ป๊อปปี้กำลังอยู่กับพิม!

 

 

 

 

 

 

“ทะ ทำไมพิมถึงมาอยู่ที่นี่ได้”ป๊อปปี้ตั้งสติก่อนที่จะปรับน้ำเสียงเป็นปกติ

 

 

 

 

 

 

“พิมเป็นห่วงป๊อปน่ะค่ะได้ข่าวว่าป๊อปเครียดเรื่องที่ฟางหายไปเลยอยากจะมาดูแลในฐานะเพื่อน

เก่า”พิมทำทีเป็นเศร้าแล้วพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

“เราไม่ใช่เพื่อนเก่าสักหน่อย พิมเป็นเมียป๊อปนะอย่าพูดแบบนี้สิ/ป๊อป”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้พิมอึ้งใจ

เต้นรัวเช่นเดียวกับฟางที่ถือสายได้ยิน

 

 

 

 

 

 

“ผู้หญิงน่ารำคาญแบบนั้นหายไปก็ดีแล้วล่ะ ป๊อปก็เบื่อที่จะรับผิดชอบแล้วเหมืนกัน ดีซะอีกที่จะได้

ไม่ต้องทนเล่นละครอีกต่อไปและเรากะได้แต่งงานกันอยู่ด้วยกันอย่างที่เราตั้งใจไว้ตอนแรก

ไง”ป๊อปปี้พูดต่อทำให้ฟางที่ถือสายฟังอยู่นั้นช้อคสุดขีดกับสิ่งที่ได้ยิน

 

 

 

 

 

 

ตายล่ะทำไมพูดแบบนั้นน้อ รึว่าเรื่องจะหักมุม คนร้ายสุดคือป๊อปปี้ 5555555