Under my skin

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ตกลงจะไม่บอกชั้นใช่มั้ยว่าฟางไปไหน”พ้อยท์กอดอกจ้องคนใช้ในบ้านของป๊อปปี้กับฟางอย่าง
เอาเรื่องเมื่อเธอพยายามโทรหาแฟนสาวและติดต่อเธอแต่กลับเงียบหายไปร่วม2อาทิตย์ไม่มีส่งข่าว
คราวกลับมาเลย
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พวกเราไม่ทราบจริงๆค่ะ ว่าคุณป๊อปคุณฟางไปไหนกัน/เธอโกหก นี่เธอร่วมมือกับไอ้ป๊อปปี้ลักพา
ตัวฟางไปใช่มั้ย”คนใช้ในบ้านป๊อปปี้เริ่มกลัวท่าทางเอาเรื่องของพ้อยท์ก็สารภาพไปตามตรงแต่พ้อ
ยท์ไม่พอใจเดินตรงเข้าไปเอาเรื่องทันที
 
 
 
 
 
 
 
“บุกรุกบ้านคนอื่นยังไม่พอ มาอาละวาดหาเรื่องกันแบบนี้เฟย์เรียกตำรวจได้นะคะ”เฟย์เดินเข้ามาใน
บ้านกับเขื่อนทันเมื่อทราบข่าวมาว่าพ้อยท์บุกเข้ามาอาละวาดตามตัวฟางแทบทุกวัน จนเฟย์ต้องรีบ
โทรตามเขื่อนให้มาช่วยเธออีกแรง
 
 
 
 
 
 
“มาก็ดีล่ะค่ะคุณน้อง ถ้าไม่อยากให้พี่ทำร้ายคนใช้บ้านนี้ก็บอกมาสิว่าฟางไปไหน ป๊อปปี้ลักพาตัว
ไปสินะ”พ้อยท์หันขวับไปมองเฟย์กับเฟย์ก็รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“เราว่า จะใช้คำว่าลักพาตัวกับสามีภรรยาที่แต่งงานกันถูกต้องตามกฎหมายแบบนี้มันก็ไม่ถูกนะ
เผลอๆเค้าอาจะไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ฮันนีมูนกันที่ไหนสักแห่งก็ได้โดยไม่อยากให้มี ก ข ค มา
ยุ่ง”เขื่อนรีบพูดต่อทันที
 
 
 
 
 
 
“นี่พูดจาให้มันดีๆหน่อยนะ ฟางไม่มีวันจะรักผู้ชาย ฟางเป็นของชั้นคนเดียวเท่านั้น เพื่อนนายมันชุบ
มือเปิบแย่งของๆคนอื่นไป”พ้อยท์ที่หงุดหงิดที่ตามหาตัวฟางไม่เจอก็ตรงเข้าไปเอาเรื่องเขื่อนพลาง
ขย้ำคอเสื้ออย่างลืมตัว
 
 
 
 
 
 
 
“นี่หยุดนะ เลิกทำนิสัยบ้าๆแบบนี้สักที พี่คะ เอาน้ำมาสาดหมาบ้าทีค่ะ”เฟย์ตกใจรีบทึ้งพ้อยท์ออก
จากเขื่อนก่อนที่จะสั่งให้คนในบ้านเอาน้ำมาสาดไล่พ้อยท์ออกไป
 
 
 
 
 
 
“กรี้ด ยัยเด็กบ้า อย่าอยู่เลย/อย่าทำอะไรน้องเฟย์นะพ้อยท์ เราว่าตอนนี้พ้อยท์ทำเกินไปแล้วนะ
บุกรุกบ้านคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตแบบนี้อยากไปนอนเล่นในตารางสัก2-3คืนรึไงห้ะ”พ้อยท์ที่ถูก
สาดน้ำก็เดือดจัดพุ่งเข้าไปเอาเรื่องเฟย์แต่เขื่อนเข้ามาขวางแล้วชี้หน้าว่าพ้อยท์อย่างเอาเรื่องทำให้
เฟย์อึ้งเพราะไม่เคยเห็นเขื่อนในมาดดุดันโมโหใครมากแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
“ฝากไว้ก่อนเถอะ แต่บอกไว้เลยนะว่าพวกนายห้ามชั้นไม่ให้เข้าบ้านนี้ได้ก็จริงแต่ชั้นจะไม่หยุดจะ
หยุดตามหาฟางของชั้น รู้เอาไว้ซะ”พ้อยท์กล่าวคาดโทษเฟย์และเขื่อนก่อนที่จะเดินหัวเสียกลับ
ออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะว่าไปแล้วพ้อยท์นี่ก็เอาเรื่องใช่เล่นนะเนี่ย สงสัยต่อไปนี้พี่คงต้องดูแลเรามากๆกว่าเดิมแล้วล่ะ
เพราะกลัวจะโดนลอบทำร้าย”เขื่อนพูดและอมยิ้มออกมาก่อนที่จะถือวิสาสะเอามือโอบเอวเฟย์มา
แนบตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
“เฟย์ดูแลตัวเองได้ค่ะ เชิญพี่เขื่อนกลับไปดูแลสาวๆสวยๆในสต้อกของพี่ต่อเถอะค่ะ เฟย์
ขอตัว”เฟย์หันไปมองเขื่อนก่อนที่จะปัดมือเขื่อนออกจากเอวแล้วถอยห่างแล้วรีบเดินหนีเขื่อนไป
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
“เอาละไง ไอ้เสือ พายุร้ายก่อตัวแบบนี้ซะด้วยสิ”เขื่อนอมยิ้มมองตามเฟย์ก่อนที่จะควักมือถือเพื่อดู
ข้อความไลน์เกือบ500ข้อความที่พิมส่งมาถามเขาถึงเรื่องของป๊อปปี้พลางถอนหายใจก่อนจะรีบ
โทรศัพท์ต่อสายถึงเพื่อนรักทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“หายใจเข้า 1 2 3แล้วก็หายใจออก ป๊อปปี้ต้องทำด้วยนะลูกเวลาครูสอนโยคะไม่อยู่เราจะได้
ทำได้กับฟาง”ยายของฟางพูดพลางบอกหลานสาวที่กำลังเข้าทำโยคะของคนท้องโดยครูสอนโยคะ
ที่ยายของฟางโทรตามมาสอนเธอที่บ้านสวน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ความจริงเราไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้นะคะ ฟางเองก็ยังไหว เราเปลี่ยนมาทำอะไรที่ตื่นเต้นเร้าใจ
เช่น ชกมวยดีมั้ย/ไม่ได้”ฟางที่บิดขี้เกียจไปมาแล้วรีบอ้อนยายตัวเองทำให้ป๊อปปี้ ครูสอนโยคและ
ยายของฟางรีบปฏิเสธกันทันควัน
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวอีก30นาทีก็เลิกแล้วค่ะ มาต่อกันเลยแล้วกันนะคะ”ครูสอนโยคะพูดจบก็รีบดึงฟางกลับไป
เรียนโยคะต่อโดยที่ป๊อปปี้แอบขำก่อนที่จะเดินไปรับโทรศัพท์
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่ หายไปไหน อะไรกันนายเองตกลงกับชั้นแล้วนิว่าเราะไม่รับโทรศัพท์นี่มันอะไรกันยะ”ฟางที่
เรียนเสร็จก็ออกมาเดินตามหาป๊อปปี้ก่อนที่จะบ่นโวยวายเมื่อเห็นป๊อปปี้กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ ทั้งๆที่
ป๊อปปี้บอกกับเธอเองแท้ๆในช่วงที่มาอยู่บ้านสวนยายของเธอว่าเขาและเธอจะไม่รับโทรศัพท์หรือ
ติดต่อคนนอกเด็ดขาด
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ใจเย็นๆน่าฟาง เอ่อ คือเรื่องนี้พี่อธิบายได้ๆ/ไม่ต้องมาอธิบายเลย ในเมื่อไม่เคารพกันในส่วนนี้ งั้น
ดี ชั้นก็จะฝ่ากฏบ้าง”ป๊อปปี้จะพยายามอธิบายแต่ฟางกลับไม่ฟังเดินจ้ำๆออกไปที่หน้าบ้านแล้วมอง
ซ้ายขวา ป๊อปปี้และคนใช้ในบ้านต่างตกใจรีบวิ่งไปตามฟางทันที
 
 
 
 
 
 
 
“คุณหนูจะไปไหนคะเนี่ย”คนใช้ในบ้านรีบถามฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ป้าคะเอาซาลาเปาไส้หมุสับ2ไข่เค็ม1หมู2เห็ดหอม1 ขนมจีบกุ้งอีก30บาทเก็บเงินที่ผู้ชายคนนี้
นะคะ อ๊ะ ไอติม”ฟางยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจก่อนที่จะรีบสั่งป้าที่ขี่รถขายซาลาเปาแล้วโบกมือเรียก
คนขายไอติมต่อ
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง พี่ว่าพอเถอะ กินเยอะแบบนี้ไม่ใช่ว่าไม่ดีต่อลูกแต่พี่กลัวว่าเราจะจุกซะก่อน”ป๊อปปี้รีบเตือน
 
 
 
 
 
 
 
 
“มันเรื่องของชั้น”ฟางหน้าหงิกหันไปสวนใส่ป๊อปปี้ก่นที่จะหอบเขาของกินทุกอย่างรวมถึงขนมใน
บ้านมานั่งกินที่ชานบ้านทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
"ตายแล้วแม่ฟาง พอเลย หยุดกินเดี๋ยวนี้เลย/ไม่ค่ะ ฟางหิว ฟางโมโห ฟางต้องหาที่ระบาย ในเมื่อ
ทำอะไรที่มันหนักๆไม่ด้ฟางก็ขอระบายด้วยวิธีนี้ล่ะค่ะ"ฟางพูดแล้วเคี้ยวขนมจีบต่อและกัดซาลาเปา
อีกข้างพร้อมกันอย่างหัวเสีย
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ะ ปวดท้อง”เนื่องจากฟางที่กินเร็วเกินไปทำให้ร่างบางเริ่มรู้สึกปวดท้องตะหงิดๆป๊อปปี้ตกใจไม่
รอช้ารีบอุ้มฟางจะไปโรงพยาบาลทันที
 
 
 
 
 
 
 
“โอ๊ย นายชั้นไม่ได้เป็นอะไรมาก จะอุ้มชั้นไปไหนล่ะเนี่ยวางลงเดี๋ยวนี้เลยนะ”ฟางตกใจรีบทุบ
ป๊อปปี้ที่จะพาเธอไปที่รถ
 
 
 
 
 
 
“นั่นสิป๊อป ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้รายนั้นก็แค่จุกกินเยอะ นั่งพักก็พอแล้ว”ยายของฟางรีบมาบอก
หลายเขยก่อนที่ป๊อปปี้จะอุ้มฟางกลับไปที่เดิมแล้วจัดแจงหาถุงน้ำร้อนประคบลงที่หน้าท้องของฟาง
ที่นอนเองหลังตรงโซฟาในบ้าน
 
 
 
 
 
 
 
“นะ นายทำอะไรของนายเนี่ย ชั้นแค่จุกนะ/ก็อ่านเจอให้หนังสือว่าทำแบบนี้จะทำให้คุณแม่รู้สึก
ผ่อนคลาย มานี่เดี๋ยวพี่นวดเท้าให้”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มก่อนที่จะนั่งนวดเท้าให้ฟางต่อทำให้ฟางอึ้งไม่
คิดว่าป๊อปปี้จะมาทำอะไรแบบนี้ให้เธอก็หน้าแดงจัดพอจะขืนเท้ากลับก็ไม่ได้เพราะป๊อปปี้ไม่ยอม
ปล่อย
 
 
 
 
 
 
“นี่3เดือนแล้วนะ ท้องไม่โตเลยสงสัยเป็นท้องสาวอย่างที่คุณยายบอกจริงๆ ถ้าจะให้ท้องโตก็คงจะ
สัก4-5เดือน แล้วเราไม่อัลตร้าซาวน์กันเนาะฟาง จะได้รู้ว่าลูกของเราเป็นผู้หญิงรึผู้ชาย”ป๊อปปี้พูด
ไปยิ้มไปทำให้ฟางอึ้งและหน้าแดงจัดกับความอ่อนโยนของป๊อปปี้ที่ทำให้กับเธอ
 
 
 
 
 
 
 
“บะ บ้าน่า ไม่ต้องเห่อขนาดนี้ก็ได้ตาบ้า”ฟางหน้าแดงจัดก่อนท่ะรีบทำเป็นพูดดุๆชายหนุ่มแก้เขิน
 
 
 
 
 
 
“ไม่อยากให้พี่เห่อแต่ว่าทำไมอมยิ้มล่ะฟาง ชอบก็บอกมาเถอะ”ป๊อปปี้แอบยิ้มเมื่อเห็นท่าทางเขิน
ของฟางก็รีบแซวพร้อมขยับตัวเข้าหาฟางรีบขยับหนี
 
 
 
 
 
 
 
“ทะลึ่งละนายน่ะไม่ต้องมาแซวชั้นเลยนะ หายจุกแล้วไปดีกว่า”ฟางทำท่าดุป๊อปปี้ก่อนที่จะรีบลุกแต่
ป๊อปปี้รีบดึงมือฟางเอามาไว้ไม่ให้ไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ปล่อยสิ จะมาจับอะไรล่ะคนบ้า ว้าย”ฟางพยายามขืนมือตัวเองกลับจากป๊อปปี้แต่ชายหนุ่มนึกสนุก
ไม่ยอมปล่อย ยื้อแย่งกันไปมาจนชายหนุ่มดึงมือฟางมาสุดแรงก่อนที่ฟางจะกลับมานั่งตักป๊อปปี้อีก
ครั้ง
 
 
 
 
 
 
 
ฟอด
 
 
 
 
 
 
ป๊อปปี้ที่กอดฟางไว้ไม่ให้ไปไหนก็ดึงฟางไปหอมแก้มเสียงดังจนทำให้ฟางอึ้งหน้าแดงจัดกว่าเดิมที่
ถูกทำแบบนี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“คนบ้า หอมทำไมๆๆๆ นี่แน่ะๆๆ”ฟางหน้าแดงจัดก่อนที่จะทำชายหนุ่มรัวๆแล้วรีบลุกขึ้นหนีป๊อปปี้
ทันที
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เอ้าจะไปไหนน่ะ นี่พี่กะจะมาชวนเราไปงานแต่งงานโทโมะเพื่อนพี่นะเนี่ย”ป๊อปปี้หมายจะลุกตาม
ฟางไปแต่ฟางรีบวิ่งไปแล้วด้วยความเขินทำให้ป๊อปปี้ได้แต่ตะโกนไล่หลังไปแล้วขำกับท่าทางของ
ฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ค่ะพ่อ พรุ่งนี้ก็งานแต่งของแก้วแล้วพ่อรีบพักผ่อนเถอะค่ะพรุ่งนี้จะได้รีบเดินทางมาหาแก้ว ค่ะ แก้ว
ไม่เป็นไรจริงๆ พ่อเองดูแลตัวเองด้วยนะคะ ฝันดีค่ะพ่อ”แก้วที่ออกมาคุยโทรศัพท์กับพ่อในสวน
ตอนกลางคืนวางสายไปก่อนที่จะถอนหายใจเศร้าๆที่สุดท้ายเธอตกกระไดพลอยโจนต้องมา
แต่งงานกับโทโมะแบบนี้ทั้งๆที่รู้อยู่ว่าวิ่งที่โทโมะทำกับเธอมันเป็นเพียงแค่การแก้แค้นเมื่อก่อน
เท่านั้นเพราะโทโมะมีคนรักอยู่แล้วนั่นเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“พรุ่งนี้พี่โทโมะแต่งงานกันไปแล้ว แบบนี้พี่โทโมะคงมาหาป๊อปปี้ไม่ได้แล้วสิคะ”เสียงออดอ้อน
ออเซาะของป๊อปปี้หญิงดังขึ้นทำให้แก้วที่ได้ยินก็รีบไปแอบดูแล้วพบว่าเป็นโมกับป๊อปปี้หญิงกำลัง
กอดกันในสวน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“จะกลัวทำไมล่ะจ้ะป๊อปพี่ย้ายไปอยู่คอนโดแล้วเราก็มาหาพี่ได้ตามปกติที่พี่ย้ายไปเพราะเราเลยนะ
เพราะอยู่ในบ้านแบบนี้ทำอะไรไม่สะดวกเราต้องหลบไปอยู่ในที่ของเรา2คนไงล่ะป๊อป”โทโมะพูด
แล้วหอมแก้มป๊อปปี้หญิงทำให้แก้วที่แอบดูรู้สึกปวดใจที่เห็นป๊อปปี้หญิงคือคนที่โทโมะห่วงใยไม่
เหมือนกับเวลาที่โทโมะอยู่กับเธอ
 
 
 
 
 
 
 
 
“แล้วนังแก้วล่ะคะเราจะทำไงต่อ/ก็เรื่องของยัยนั่นเราก็อยู่ของเราไปสิปล่อยให้ยัยนั่นทนไม่ได้แล้ว
หย่าไวๆก็ยิ่งดีช่วยไม่ได้มาทีหลังเองนี่นา5555”ป๊อปปี้หญิงถามถึงแก้วแต่โทโมะไม่สนใจแล้วพูด
ต่อ ทำให้แก้วเลิกที่จะแอบคิดน้อยใจแล้วคิดหาวิธีเอาคืนโทโมะกับป๊อปปี้หญิงทันที
 
 
 
 
 
 
 
งานนี้ความร้ายกาจเริ่มเผยมาทีละนิดละ แล้วเราจะได้รู้ว่าใครร้ายที่สุด555555