Under my skin

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“สวยมากเลยหนูแก้ว เอ้า 1 2ยิ้มม”เสียงเชียร์ของพ่อโทโมะเอ่ยชมว่าที่ลูกสะใภ้กับลูกชายตัวเอง

ที่มาถ่ายรูปแต่งงานที่สตูดิโอถ่ายภาพ โดยที่โทโมะต้องทำเป็นโอบกอดแนบชิดแก้วเหมือน

แสดงออกว่ารักเธอมาก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยิ้มหน้าบานเลยนะดีใจล่ะสิที่สุดท้ายเธอไม่ต้องอับอายถูกคนอื่นฟันแล้วทิ้ง/จิตใจของนายมันดีแต่

อกกุศลคิดแต่เรื่องแย่ๆไม่เว้นว่างเลยนะ”โทโมะกระซิบว่าแก้วทำให้ร่างบางถอดหายใจแล้วสวน

กลับ

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่งไปแล้ว ชั้นอย่ากับเธอแน่/ คิดหรอว่าชั้นอยากแต่งงานกับนาย ผู้ชายเองซวย”โทโมะพูดขู่แก้ว

ก่อนที่ร่างบางจะสวนกลับแล้วกระทุ้งศอกเข้าที่ท้องหมายจะหนีออกจากการเกาะกุมของโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ออออ”แชะๆๆๆๆ แต่แล้วโทโมะที่นึกสนุกยิ่งเห็นแก้วยิ่งพยศก็ยิ่งดึงร่างบางไปจูบต่อหน้า

พนักงานทั้งสตูดิโอจนช่างภาพแทบรัวชัตเตอร์แทบไม่ทัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าคิดนะว่าชั้นพิศวาสเธอชั้นบอกไว้เลย ก็อีแค่แกล้งสนุกๆเท่านั้น ยิ่งเธอหงุดหงิดใจเท่าไหร่ชั้น

ยิ่งมีความสุข/ไอ้ โรค จิต”โทโมะยิ้มกวนๆพลางยักคิ้วให้กับแก้วแล้วกระซิบข้างหูประจวบเหมาะกับ

การถ่ายรูปแต่งงานเสร็จลุล่วงไปเรียบร้อยทำให้แก้วกล้าว่าโทโมะก่อนที่จะเตะเข้าที่หน้าแข้งแล้ววิ่ง

ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ฝากไว้ก่นนะยัยแสบ/ไม่มีอะไรครับๆ คู่นี้เค้าหยอกกันแบบนี้ประจำเดี๋ยวแต่งไปลูกก็ดกเอง”โทโมะ

ร้องโอบและกุมที่หน้าแข้งก่อนที่พ่อโทโมะจะรีบแก้ต่างให้แทน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อาการของคนท้องแรกเริ่มนะ จะมีอารมณ์ที่แปรปรวนขึ้นๆลงๆรู้สึกหิวตลอดเวลา อยากเข้าห้องน้ำ

บ่อยและเพลียเนื่องจากเสียน้ำไป ทางด้านอาหารการกินก็ควรจะเลือกทานแต่อาหารที่มีประโยชน์

ให้ครบ5หมู่ ทานจำพวกปลามากๆ ถ้าเป็นไปได้ให้หลีกเลี่ยงพวกจำพวกแป้งด้วยนะลูก อ้อ ถ้าว่างๆ

ป๊อปก็พาฟางไปเข้าครอสอบรมคุณแม่มือใหม่ได้ที่โรงพยาบาลใกล้บ้านเลยก็ได้นะลูก”ยายของฟาง

นั่งลูบผมของหลานสาวขี้อ้อที่นอนหนุนตักฟังคนเป็นยายสอนโดยที่มีป๊อปปี้นั่งทำความเข้าใจกับ

หนังสือเลี้ยงลูกกับคนใช้คนสนิทอย่างตั้งใจ

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย หิวจัง คุณยายไปนอนแล้ว พี่เลื่อมพี่วิ เมื่อกี้ฟางเห็นมีทุเรียนอยู่หลายพูนิ เอามาให้ฟางกิน

หน่อยนะคะ”เมื่อยายของฟางเข้าไปนอนแล้วฟางก็รีบลุกขึ้นบิดขี้เกียจไปมาก่อนที่จะขอคนใช้คน

สนิท

 

 

 

 

 

 

“อะไรคะคุณหนู พึ่งทานข้าวเย็นไปหยกๆ แถมคุณหนูยังทานตั้ง3จานยังไม่อิ่มอีกหรอคะ/ไม่อิ่มอ่ะ

สงสัยยัยหนูคงหิว งั้นฟางไปเอาทุเรียนนะคะ”คนใช้คนสนิททั้ง2อึ้งเมื่อเห็นอาการหิวของฟางอีกก็

รีบเตือนแต่ฟางไม่สนใจฟังรีบวิ่งลงไปที่ครัวแล้วหยิบกล่องใส่ทุเรียนในตู้เย็นออกมาแล้วมอง

ทุเรียน1พูในมือตาเป็นมัน

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ที่ละสายตากหนังสือมาสนใจฟางไม่รอช้ารีบเอามือตีมือคนตัวเล็กทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อะไรกันน่ะนาย ชั้นหิวนี่ กินสักชิ้น2ชิ้นไม่เป็นไรหรอกน่า"ฟางงอแงหงุดหงิดใส่ป๊อปปี้ทันที่ที่ชาย

หนุ่มมาห้าม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ฟาง เค้าเขียนเอาไว้นี่ไง ว่าห้ามกินอาหารพวกแป้งสูงเพราะหัวใจของลูกจะเต้นเร็วกว่าแม่

เท่าตัว อย่าคิดจะกินเชียวนะ”ป๊อปปี้รีบเปิดหนังสือที่อ่านเจอให้ฟางดู

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายมัวแต่ห่วงลูกแล้วก็ปล่อยให้แม่หิวอย่างเดียวรึไง ไม่สนล่ะ ชั้นหิว ลูกเองก็หิว ดังนั้นชั้นจะกิน

นี่ไง กินแล้ว”ฟางงอแงดิ้นไปมาแล้ววิ่งหลบป๊อปปี้ก่อนที่จะงับทุเรียนในมืออย่างท้าทาย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมดื้อแบบนี้ล่ะห้ะ อดทนหน่อยสิ/ก็โปรตีนน่ะมันเอาไม่อยู่จริงๆนี่นา ไม่รู้ล่พรุ่งนี้นายต้องซื้อเค้ก

มาให้ชั้นกินด้วย เอาเค้กช้อคโกแลต2ฝอยทอง1เวลเวท1กรีนทีมัทฉะ1นะ”ฟางไม่ฟังคำเตือน

ป๊อปปี้ทั้งวิ่งไปกินไปจนทำให้ป๊อปปี้ถอนหายใจเบาๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าวิ่งสิฟาง เดี๋ยวก็อ้วกหรอก แล้วถ้าล้มมาจะว่ายังไง”ป๊อปปี้พูดกับคนตัวเล็กแล้วหมายจะเดิน

ตามมาหาแต่แล้วต้องชะงักเมื่อจู่ๆรู้สึกคลื่นไส้อาเจียนวิ่งไปโก่งคออ้วกที่ห้องน้ำทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“นาย เป็นอะไรไปน่ะ ไม่สบายหรอ”ฟางตกใจรีบวิ่งไปลูบหลังชายหนุ่มพลางถามอย่างเป็นห่วง

 

 

 

 

 

 

 

“อุ้ยๆ แถวบ้านของพี่เลื่อมเค้าบอกกันมานะคะคุณหนู ถ้าพ่อของเด็กมีอาการคลื่นไว้แทนเมียโดยที่

เมียยังปกติกินอาหารได้ครบล่ะก็เค้าเรียกว่าแพ้ท้องแทนเมีย ว้าว ถ้าคุณป๊อปไม่ห่วงคุณหนูจริงคง

ไม่มีอาการแบบนี้นะคะเนี่ย”เลื่อม1ในคนใช้รีบแซวก่อนที่จะหัวเราะชอบใจกับวิเพื่อนสนิททำให้

ป๊อปปี้กับฟางหน้าแดงจัดเมื่อสบตากันก่อนที่จะเมินมองไปคนละทาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“บ้าอะไรล่พี่วิ พี่เลื่อม เพ้อเจ้อใหญ่ละ ฟางง่วงละ หาว ไปนอนค่ะไปนอนๆ”ฟางรีบพูดจาเปลี่ยน

ประเด็นก่อนที่จะแกล้งหาวออกมาแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพี่ว่า เรานอนบนเตียงเลยนะเดี๋ยวพี่ไปนอนโซฟาเอง”เมื่อป๊อปปี้ตามฟางเขามาในห้องเห็น

ฟางกำลังะนอนก็พูดก่อนที่จะเดินไปหยิบหมอนและผ้าห่มมาที่โซฟาตัวเอง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายโรคจิตรึยังไงพอได้นอนโซฟาแล้วชอบ ไม่คิดกลับมานอนบนเตียงแล้วแบบนี้น่ะ”ฟางหันขวับ

ไปมองป๊อปปี้ที่นั่งตรงโซฟาก็รีบว่าทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เปล่า พี่แค่อยากให้ฟางนอนได้เต็มอิ่ม ปกติพี่น่ะเป็นผู้ชายพี่นอนตรงไหนก็ได้สบายมาก ฟางนอน

ไปเถอะ โซฟานี้พี่นอนได้”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนที่จะตบไปที่เบาะโซฟาแล้วล้มตัวนอนพื่อให้ฟางเชื่อว่าเขา

นอนได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ต้องเลย นี่นายกล้าขัดคำสั่งชั้นรึไงยะ มานอนนี่บนเตียงนี้ นายเองน่ะ ก็ไม่สบายไม่ใช่รึไง ไป

นอนลำบากทำไมตรงนั้น เตียงดีๆมีก็มานอนสิ นายน่ะ แพ้ท้องแทนชั้นอยู่นะ ดูแลตัวเองหน่อย”ฟาง

หน้ามุ่ยก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินไปดึงมือป๊อปปี้มานอนข้างๆตัวเองแล้วพลางพูดถึงสาเหตุที่ให้นอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณมากนะครับฟาง ที่ยอมอ่อนลงกับพี่”ป๊อปปี้มองฟางที่มีมุมอ่อนโยนไม่ขี้วีนโมโหร้ายก็เผลอ

ยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวก่อนที่จะขอบคุณฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรเล่า ที่ชั้นยอมอ่อนเพราะว่าคุณยายเองท่านก็ขอเหมือนกันน่า เพื่อลูก เข้าใจป้ะ นอนๆ”ฟาง

สบตากับแววตาที่อ่อนโยนของป๊อปปี้ก็หน้าแดงจัดก่อนที่จะเฉไฉล้มตัวนอนแล้วปิดไฟที่หัวเตียง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ฝันดีนะครับฟาง ฝันดีนะตัวเล็กของพ่อ”เมื่อเห็นฟางนอนนิ่งชายหนุ่มก็เข้าว่าฟางนั้นคงจะหลับไป

แล้วด้วยความเพลียก่อนที่จะพูดแล้วล้มตัวนอนบ้าง โดยไม่รู้เลยว่าฟางที่ยังไม่หลับแอบลืมตาฟังที่

ป๊อปปี้พูดเมื่อกี้ก็อมยิ้มอยู่เช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยิ่งใกล้พิธีแต่งงานยิ่งสำคัญเดี๋ยวป๊าจะให้หนูแก้วนอนห้องนี้นะ เพื่อจะได้ตื่นไปเข้าครอสขัดตัวอบ

ผิวตามตำหรับยาจีนโบราณ เพื่อวันงานหนูแก้วจะได้เป็นเจ้าสาวที่สวยและผิวดีที่สุดเลย”พ่อกับแม่

ของโทโมะพูดพลางมาส่งแก้วที่ต้องย้ายมาอยู่บ้านเดียวกับโทโมะเพื่อเตรียมตัวเข้าพิธีแต่งงานที่

จัดขึ้นตามแบบธรรมเนียมจีนก่อนที่โทโมะและแก้วย้ายไปอยู่ด้วยกันในคอนโดของชายหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ นี่ชั้นจะต้องแต่งงานจริงๆหรอเนี่ย”เมื่อแก้วที่จัดกระเป๋าและอาบน้ำแต่งตัวเตรียมจะเข้านอน

แล้วก็ส่งมองตัวเองในกระจกก่อนที่จะถอนหายใจแล้วค่อยๆขยับตัวเพื่อจะนอน

 

 

 

 

 

 

 

แอ้ด

 

 

 

 

 

 

ทันทีที่ปิดไฟก็มีเสียงเหมือนคนย่องมาเงียบๆแล้วเปิดประตูห้องแก้วเข้ามาทำให้แก้วลืมตาแล้ว

เตรียมควักบางอย่างมาจากใต้หมอน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ย”โทโมะที่เห็นแก้วนอนนิ่งก็ยิ่มอย่างได้ใจคิดว่าร่างบางนอนหลับแล้วก็กระโดดนอนลงเตียง

ข้างๆแก้ว แต่แก้วใช้ความไว พลิกตัวมาถีบโทโมะตกเตียงกระเด็นจนชายหนุ่มร้องเสียงหลง

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอ ถีบมาได้ไง ชั้นเจ็บนะ/ใครใช้ให้นายบุกเข้ามาในห้องชั้นล่ะ สมน้ำหน้า”โทโมะลุกขึ้นมา

พลางกุมท้องน้อยด้วยความจุกก็อดที่จะบ่นใส่แก้วไม่ได้ โดยที่แก้วไม่รอช้ารีบสวนกลับว่าโทโมะ

อย่างไม่พอใจ

 

 

 

 

 

 

 

“เอ้า นี่มันบ้านของชั้น ชั้นมีสิทธิ์จะเข้าออกห้องไหนก็ได้ แล้วจะทำไม”โทโมะตอกกลับแก้วด้วย

ความยียวนกวนประสาทก่อนที่พลางถือวิสาสะเปิดไฟและเดินสำรวจข้าวของที่แก้วเอามาวางไว้ใน

ห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ตอนนี้ป๊านายยกห้องนี้ให้ชั้นและชั้นต้องการความเป็นส่วนตัวเพราะฉะนั้น ออกไปจากห้องนี้

ซะ”แก้วรีบเดินมาดึงมือโทโมะออกจากพวกเสื้อผ้าของเธอพลางชี้นิ้วไปที่ประตูและไล่ชายหนุ่ม

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ พอแต่งงานไปเธอจะไม่มีวันได้อยู่อย่างสงบสุข จะมีช่วงส่วนตัวทำไมล่ะ ในเมื่อเดี๋ยวก็เป็นผัว

เมียกันแล้วนี่ งั้นก็เทสกันก่อนเข้าหอจริงๆเลยเป็นไงล่ะ”โทโมะยิ้มออกมาร้ายๆก่อนที่จะรวบตัวแก้ว

มาหอมฟอดใหญ่ซ้ายขวาสลับกัน จนแก้วร้องตกใจก่อนที่จะทุบชายหนุ่มเป็นพัลวันเมื่อโทโมะดัน

ร่างบางลงกับเตียง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาสะดีดสะดิ้งเลยน่า เธอเองก็ไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่แล้วนิ”โทโมะยิ้มเยาะแล้วซุกไซร้ไป

ตามตัวของแก้ว จนแก้วที่แกล้งนิ่งยอมชายหนุ่มพลางล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงนอนของเธอเพื่อ

คว้าบางอย่างมา

 

 

 

 

 

 

 

 

เปรี้ยะๆ

 

 

 

 

 

 

 

แก้วอาศัยจังหวะที่โทโมะโอ้โลมเธอก็คว้าที่ช้อตไฟฟ้ามาจี้ลงที่แผ่นหลังของโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าคิดนะว่าชั้นจะยอมให้นายได้แอ้มชั้นเป็นครั้งที่2หรอก อยากมากก็ไปหาคนของนาย ไป๊”แก้ว

ถีบโทโมะออกจากห้องก่อนที่จะชี้หน้าว่าแล้วปิดประตูห้องทิ้งให้โทโมะมองอย่างเจ็บใจที่จัดการ

แก้วไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

แก้วเราก็ไม่ได้ยอมโทโมะซะอย่างเดียวนะจะบอกให้555555

 

 

 

ไม่รุ้ว่าแบบนี้หวานกำลังดีสำหรับป๊อปฟางรึปล่า พึ่งฟื้นไข้ เลยมึนๆเบลอๆ ไม่ได้พิมโมเม้นหวานๆมานาน55555555