Because of his love. เพราะรัก...ถึงร้าย
เขียนโดย NannyCandy
วันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.33 น.
แก้ไขเมื่อ 22 เมษายน พ.ศ. 2559 18.33 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
18) FAYE&KOEN
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ปัง!
ฉันก้าวลงจากรถพร้อมกับปิดประตูหิ้วข้าวของพะรุงพะรัง(เสื้อผ้าแบรน ดังทั้งนั้น - -*) นี่ฉันก็เพิ่งจะไปช็อปมาเต็มไม้เต็มมือ แล้วเดินเข้าไปในตัวบ้านที่ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมาย ตัวบ้านมี 3 ชั้น ใหญ่พอสมควร มีโรงจอดรถ 3 คัน (ของฉัน พ่อ และแม่น่ะ) ข้างหน้าบ้านเป็นสนามหญ้าที่ถูกตกแต่งเป็นสวนย่อมเล็ก ๆ ครอบครัวเราอบอุ่นอยู่กันเพียง 4 คน มีฉัน พ่อ แม่และน้องชายที่ชื่อ 'โซ่ ' มันอายุได้เพียง 7 ขวบเท่านั้นเอง ทุกคนอย่าหลงไปกับความน่ารักของมันเข้าละ - -^ ขอเตือนเอาไว้เลย
ฉันเดินเข้าไปในตัวบ้านที่ดูเงียบเหงามากๆ เอ๊~ บ้านเงียบจัง ยังไม่มีใครกลับมาอีกเหรอเนี่ย ? ฉันก้มลงไปดูนาฬิกาที่ข้อมือ อ่อ นี่ก็เพิ่งจะ บ่ายสองเอง พ่อกับแม่ยังไม่เลิกงาน ส่วนไอ้เจ้าโซ่ก็คงไปเรียนพิเศษยังไม่กลับละมั้ง -_- ขึ้นไปเล่นคอมข้างบนห้องดีกว่า (_ _)(- -)(_ _)
ฉันเดินขึ้นบันไดตรงไปยังห้องที่อยู่ทางขวามือ จริงๆบ้านฉันก็ร่ำรวย ฉันเคยเสนอกับพ่อแม่ว่าเราน่าจะย้ายไปซื้อบ้านหลังใหญ่ ๆ ที่อื่นอยู่สักหลัง แต่แม่ท่านกลับบอกว่าอยู่ที่นี่แหละดีแล้ว เพราะบ้านหลังนี่เป็นสิ่งที่สร้างขึ้นมาจากน้ำพัดน้ำแรงของพวกท่าน แล้วอีกอย่างยังมี'เพื่อนบ้าน'ที่นิสัยดีอีกด้วย แต่สำหรับฉันน่ะ 'ลูกชายของเพื่อนบ้าน' ไม่เห็นจะนิสัยดีตรงไหนเลย!
พูดแล้วอารมณ์เสีย หาอะไรทำดีกว่า -^- ฉันเลื่อนเม้าส์จ้องไปที่คอม อืมมมม เช็คเมลล์หน่อยดีกว่า
ป๊อก !
เสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นที่หน้าต่างริมระเบียง ฉันกรอกตาอย่างเซ็ง ๆ แล้วเดินไปเลิกผ้าม่านขึ้น มองผ่านกระจกไปยังบ้านตรงข้ามที่อยู่ติดบ้านฉัน ก็เจอกับใครบางคนที่ยืนเท้าคางอยู่ที่ระเบียงห้องตัวเองโบกมือทักทาย ฉันอ่านของมันได้ว่า
'ไฮ~เจ๊ปอดบวม ^^'
กรอดดดด ! ไอ้เขื่อน! - -^ ฉันเลื่อนกระจกแล้วออกไปยืนประจันหน้ามันที่ริมระเบียงห้องฉัน นี่เป็นความลับที่ฉันไม่เคยบอกใคร บ้านฉันอยู่ติดกับบ้านมันมาตั้งแต่เกิดคะ!
"ไปไหนมา ?" มันถาม แต่ฉันไม่ตอบกลับก้มลงไปหยิบก้อนกระดาษที่ถูกปั้นให้เป็นก้อนกลม ๆ ตกอยู่ที่ระเบียง ฉันปามันกลับไปหาเจ้าของมัน แต่เขื่อนดันรับไว้ได้ ฮึ่ยยย
"เคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ามายุ่งกับฉัน! ต่างคนต่างอยู่ชัดมั้ย!" ฉันชี้หน้าใส่ แต่มันดันมองเมินทำท่าชมนกชมไม้ไม่รู้สึกรู้สา อร้ายยย ถ้านี่ไม่ติดว่าระเบียงห่างกันเป็นช่องว่างแล้วละก็ แม่จะกระโดดเข้าไปตบให้หายกวนประสาทสักทีเชียว!
ฉันสะบัดหน้าเดินกลับเข้าห้อง ปิดประตูกระจกใส่หน้ามันแล้วดึงผ้าม่านลงมาทับอีกที อารมณ์เสียเว้ยยยยยยยยย
พอสักตอน 1 ทุ่มฉันก็ถูกเรียกตัวให้ลงมารับประทานอาหารข้างล่าง โต๊ะอาหารต่างถูกจับจองจนเต็ม 4 ที่นั่ง ระหว่างที่ฉันคีบปลาเข้าปลา แม่ก็พูดขึ้นมา
"เฟย์ โซ่ แม่มีเรื่องจะบอก..."
"คะ / ฮะ?" ฉันกับไอ้โซ่เงยหน้าขึ้นมอง แม่พูดต่ออย่างอารมณ์ดี
"พอดีแม่กับพ่อมีงานด่วนต้องไปต่างจังหวัด 2 วัน ลูก ๆ อยู่กันเองได้ใช่มั้ย?"
ฉันกับไอ้โซ่หันมามองหน้ากัน ฉันถอนหายใจแล้วพยักหน้า รู้หรอกน่า พ่อกับแม่จะไปฮันนีมูนกันมากกว่า -*- ส่วนไอ้โซ่ยิ้มตาหยีประจบแม่
"อยู่ได้ฮะ ! ^0^"
"ดีมากจ้ะ เฟย์ก็ดูแลน้องด้วยนะ เดี๋ยวแม่จะให้คุณวราชิตกับคุณหญิงสายสมรช่วยเป็นหูเป็นตาด้วยอีกแรง "
อะไรนะ ! ทั้งสองคนที่แม่เอ่ยมานี่เป็นพ่อแม่ไอ้เขื่อนนี่ !!! ฉันรีบประท้วง
"ไม่เอานะคะแม่ ! เฟย์กับน้องอยู่เองได้ คือ ... คือเฟย์ไม่อยากรบกวนพวกเขาน่ะคะ ^^;" พ่อที่เงียบอยู่นานพูดขึ้นบ้าง
"คิดไรมากเฟย์ ครอบครัวนั้นรู้จักเรามาตั้งแต่เฟย์เด็กๆ วราชิตกับสายสมรก็คิดกับเราเป็นลูกเป็นหลานคนหนึ่งเหมือนกัน แล้วอีกอย่างบ้านนู้นเขาก็มีลูกชาย ให้มาช่วยเล่นกับเจ้าโซ่ของเราก็ยังได้"
"พี่เขื่อน เย่ ๆ ผมอยากเล่นกับพี่เขื่อน >0<"
ไอ้โซ่ดีด๊าใหญ่ ฮือ ๆ ฉันอยากจะร้องไห้จริงๆเลย T_T เถียงพ่อไม่ออก วันนี้ครอบครัวเราแยกย้ายกันนอนเร็ว เพราะพ่อกับแม่จะต้องเดินทางแต่เช้า นี่ก็วันเสาร์ พ่อแม่คงจะกลับมาราว ๆ วันจันทร์นู้นละมั้ง ? เช้านี้ฉันตื่นแต่เช้าเดินลงมายังชั้นล่างอย่างหงุดหงิดเพราะมีเสียงโหวก เหวกโวยวายเสียงดัง อะไรวะเนี่ย ! คนจะหลับจะนอน !!!!
"ฮ่าฮ่าฮ่า พี่เขื่อนนี่สุดยอดไปเลยฮะ เล่าต่อสิฮะ *-* "
"ก็นะ แล้วทีงี้พี่ก็อุกซ้ายอุกขวารัวใส่มันใช่ปะ มันก็ล้มลงกอดเข่าพี่พูดอ้อนวอนให้ไว้ชีวิตใหญ่เลย"
"ขี้โม้"
ประโยคที่สามเป็นของฉันเองคะ - -* พวกมันทั้งคู่หันมามองฉัน เขื่อนส่งยิ้มหวานมาให้ ยี้ ! สะอิดสะเอียน ! ฉันเปิดตู้เย็นดึงน้ำดื่มของออกแล้วมองไปที่โซฟากลางบ้านที่ถูกจับจอง ด้วยเขื่อนและไอ้โซ่ ฉันเองก็เป็นเพื่อนบ้านที่'ดี'ด้วยสิ ^_^ อย่างนี้ต้องทำการ'ไล่'แขนทางอ้อมสักหน่อยแล้ว
ฉันหยิบแก้วพร้อมกันรินน้ำใส่จนเต็ม เดินตรงไปหาเขื่อนที่มองฉันอย่างแปลกใจ ฉันยื่นแก้วไปให้เขา
"อ๊ะ กินน้ำสิ"
เขื่อนเอื้อมมือมารับน้ำอย่าง งง ๆ แต่ฉันแกล้งทำแก้วหล่นโดยการปล่อยแก้วน้ำไปที่ตัวหมอนี่อย่างจงใจ พร้อมกับอุทานขึ้น
"อุ้ย!!! ตายแล้ว เปียกหมดเลย ฉันเสแสร้งทำหน้าตกใจ เขื่อนลุกพรวดออกจากโซฟาด้วยความตกใจ หึ ....
"นาย'กลับบ้าน'ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะ ^^+" จบประโยค เขื่อนกระชากแขนฉัันให้เข้าไปชิดแล้วก้มหน้าลงมากระซิบข้างหูว่า
"แกล้งได้แกล้งไป คืนนี้เธอเสร็จฉันแน่!" o-O อะไอ้นี่!!! ฉันผลักหน้าอกเขาออก แล้วสะบัดก้นเดินขึ้นห้องไปท่ามกลางสายตางุนงงของไอ้โซ่
หน็อย อีตานี่! น้องฉันก็อยู่นายจะทำอะไรฉันได้! เฮอะ!
23 : 00
ฉันย่องไปเปิดประตูห้องไอ้โซ่เพื่อเช็คว่ามันยังอยู่ดีมั้ย และเมื่อเห็นว่ามันหลับแล้วฉันก็เดินลงมาชั้นล่างเพื่อจะตรวจดูให้แน่ใจว่า ล็อกบ้านเรียบร้อยดีแล้ว ฮ่า ~ นายอย่ามาปากดีไปหน่อยเลยเว้นส์ ! คืนนี้ใครจะเสร็จใครกันแน่ ^^ ฉันคิดอย่างอารมดีแล้วเดินขึ้นห้องไป
แอดดดด
พอเปิดประตูเข้ามาฉันก็ยืนงง - -? จำได้ว่าตอนลงไปฉันเปิดไฟทิ้งไว้นิหว่า ไหงในห้องถึงได้มืดตื้อแบบนี้ละ ????
"คงไม่มีอะไรมั้ง "
ฉันพึมพำ แล้วพยายามควานหาสวิตซ์ไฟ อยู่ไหนน้าาาาาา ~
เอ๊ะ ? นี่มันอะไรอะ นิ่ม ๆ ลักษณะคล้าย ๆ ท่อนแขนเลย คงไม่ใช่ผีหรอกนะ T_T เห็นสวยๆมั่นๆอย่างนี้ฉันก็กลัวผีขึ้นสมองนะ!!!! เอาวะ ดูให้มันชัด ๆ ไปเลย
ด้วยความมืดทำให้ฉันมองไม่เห็นอะไรเลยจึงใช้มือของตัวเองนี่แหละสำรวจเอา
"อืมมม มีหู นี่ก็คงจะตา ละแล้วนี่ก็ปาก O_O"
ฉันสัมผัสไล้ขึ้นมาเรื่อย ๆ จนพบกับองค์ประกอบที่คาดว่าน่าจะเป็นหน้าคน เฮ้ย! โจรเหรอ! o-O คิดได้ดังนั้นฉันก็แหกปาก
"กรี๊ดดดดดดดด กะอุ้บ!!!"
ไอ้โจรนี่มันปิดปากฉันอะ! ฮือ ๆ เกิดมายังหาแฟนไม่ได้เลย T_T อย่าข่มขืนฉันน้าาาา
"ชู่วววว นี่ฉันเอง สัญญาก่อนถ้าฉันปล่อยเธออย่าร้องนะ" O_O
เสียงนี้ ! เขื่อน!!!
ฉันพยักหน้าหงึกหงักว่าเข้าใจ พอเขาคลายมือออกฉันก็ดีดตัวออกห่างพร้อม ๆกับไฟที่เปิดพรึบขึ้น
"นาย! นายมาอยู่ที่บ้านฉันได้ยังไง!!!" ฉันพูดใส่ด้วยเสียงที่ไม่ดังมาก กลัวว่าไอ้โซ่จะตื่นมาเห็นแล้วเอาไปฟ้องพ่อแม่ว่าแอบอยู่กับผู้ชายสองต่อสอง ในห้อง ! เขื่อนมองไปรอบๆห้องแล้วตอบซื่อ ๆ
"ก็...โซ่ชวนให้ฉันมานอนเป็นเพื่อนไง ห้องเธอตกแต่งน่ารักดีนะ " เขื่อนไม่พูดเปล่าเดินไปหยิบกรอบรูปสมัยเด็กขึ้นดู ฉันตรงปรี่ไปกระชากรูปออกจากมือเขา แล้วออกปากไล่
"นายกลับบ้านไปได้แล้ว ! โซ่มันก็นอนไปแล้ว นายมันหมดประโยชน์ โอเคมั้ย ?"
"โห้ยยย เจ็บปวดจังคำว่าหมดประโยชน์ -0-;"
ฉันดันหลังของเขื่อนให้ออกไปจากห้อง แต่เขาฝืนตัวไว้ แล้วมองฉันอย่างเว้าวอน
"เฟย์ครับ +.+ " เสียใจย่ะ! ฉันไม่ใจอ่อนให้กับใบหน้าใสซื่อของนายหรอก!
"ออกไปได้แล้ววววววว" ฉันยังออกแล้วดันอย่างต่อเนื่อง เขื่อนหันหน้ามาหาฉันแล้วเปลี่ยนสีหน้าเป็นเจ้าเล่ห์พูด
"ไปก็ได้ แต่ขอเอาคืนเรื่องเมื่อเช้าหน่อยแล้วกัน หึหึ" ฉันเดินถอยหลังหนีอย่างระแวง พูดแบบจะทำอะไรน่ะ T_T เขื่อนก้าวตามจังหวะการเดินถอยหลังหนีของฉัน
"ถอยไปนะ ! ไม่งั้นฉันสู้จริงๆด้วย" ฉันส่งเสียงขู่แต่เขื่อนไม่สนใจกลับเดินมุ่งหน้าเข้ามาเรื่อย ๆ อ๊ะ ! ตอนนี้หลังฉันติดกำแพงแล้ว ไม่มีที่ให้หนีแล้วอ่าาา T^T
พรึบ !
เขื่อนกางแขนวางลงกำแพงกั้นไม่ให้ฉันหนี แล้วโน้มหน้าลงมาชิด ฉันหลับตาปี๋พร้อมกับหันหน้าหลบ ลมหายใจของเขื่อนรดต้นคอจนฉันจั๊กจี้ไปหมด >*<
"ฮึ ~ "
เสียงหัวเราะในลำคออย่างสะใจทำให้ฉันลืมหน้าขึ้นมอง เขื่อนหยุดหัวเราะแล้วจ้องหน้าฉัน -///- แรงดึงดูดบางอย่างทำให้หน้าเราโน้มเข้ามาหากัน จนกระทั่ง
... ริมฝีปากเราสัมผัสกัน หัวใจฉันเต้นโครม ๆ อย่างตื่นเต้น
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่พอฉันได้สติก็ผลักเขื่อนออกห่าง ยกมือขึ้นถูกปากตัวเองแก้เขิน หน้าแดงก่ำ -////- เขื่อนที่รู้ว่าฉันทำตัวไม่ถูกแล้ว เขายิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน แล้วเดินตรงไปที่เปิดประตูห้องพร้อมกับหันกลับมาบอกว่า
"ไนท์คิส "
ปุด !
ฉันปาหมอนไล่หลังเมื่อเขาปิดประตูหนี คงจะไปนอนกับไอ้โซ่มั้ง
กรี๊ดดดดด มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันนะ สาวสวยแบบฉันชอบผู้ชายแบบมีความคิดผู้ใหญ่ที่ดูมีความเป็นผู้นำไม่ใช่ เหรอ T^T ทำไมต้องมาหวั่นไหวกับอีตานี่ด้วย! กวนประสาท! นิสัยเสีย!
นายสาดน้ำมันพรายใส่ฉันใช่มั้ย !
เขื่อน!!!!
________________________________________________
อัพแล้วนะ เม้นกันหน่อยยยยย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ