Because of his love. เพราะรัก...ถึงร้าย

kaew said.    

 

 

     หลังจากที่เรากลับมาจากค่ายได้ 2 วัน เจ๊อรก็ตามตัวพวกเราทั้ง 10 คนให้เข้าพบ   ท่าทางเจ๊แกจะคิดบทลงโทษที่ติดค้างไว้ได้แล้วแฮะ  

 

 

เสียวสันหลังมากกกก >_<;;      

 

 

     ทันทีได้รับคำสั่งจากเจ๊อรว่าจะส่งตัวพวกฉันไปให้'มิสซิสแอนนา'  เป็นคนลงโทษแทน  ฉันก็รู้สึกเบาใจขึ้นเยอะ อย่างน้อย ๆเจ๊อรก็ไม่ได้เป็นคนลงโทษด้วยตัวเองนี่เนอะ เพราะงั้น จิ๊บ ๆ ^0^  

 

 

"มิสซิสแอนนานี่สอนเกี่ยวกับสาขาอะไร ใครรู้บ้าง ?" ตัวซีถามขึ้นมาขณะที่พวกเราทั้งหมดกำลังเดินทางไปหามิสซิสแอนนาที่ห้องพัก ครูรวม  

 

 

     ยัยหนองโพที่เงียบอยู่นานตอบ (พักรบกันชั่วคราว)

 

 

"การแสดงน่ะ - -;"

 

 

"มั่วปะยัยหนองโพ! -0-;" ฉันแทรก ยัยนี่หันมาแยกเขี้ยวใส่ฉันแล้วพูดใส่

 

 

"มิสซิสแอนนาเป็นครูประจำชั้นของฉันย่ะ! ชัดเจนมั้ยยัยแคระ!" ฉันเบ้ปากเชิ่ดใส่ให้ยัยนี่เจ็บใจเล่นแล้วเดินต่อพลางครุ่นคิดในใจ  

 

 

     ครูประจำสาขาการแสดงเหรอ ?   ขออย่าให้เป็นแบบที่ฉันคิดเลย T_T ไม่งั้นเท่ากับว่าหนีเสือปะจระเข้น่ะสิ !  

 

 

ก็อก ก็อก ก็อก 

 

 

     จองเบเคาะประตูห้องพักครูประจำสาขาวิชาศิลปะสากลเป็นการขออนุญาติทางอ้อม ก่อนจะผลักบานประตูกระจกใสเข้าไป พวกฉันทั้งเก้าคนเดินตามจองเบเข้าไปลงนั่งหน้าสล่อนอยู่หน้าโต๊ะที่มีป้าย ชื่อเขียนไว้ว่า  'แอนนา คลอรี่โรว์' โดยที่มีอาจารย์หน้าลูกครึ่งฝรั่งท่าทางใจดีนั่งตรวจงานอยู่   โอ้ว ดูท่าจะไม่โหดสักกะติ๊ดเลยแฮะ  >0<  แถมดูท่าจะใจดี๊ใจดีอย่างงี้ก็เสร็จโก๋เด่ะ -..-  

 

 

     โทโมะเป็นตัวแทนทุกคนพูดขึ้น "ขออนุญาติครับ พอดีอาจารย์อรศรีสั่งให้พวกผม..."  

 

 

"จุ๊ ๆๆ  ฉันรู้ ๆ... " มิสซิสแอนนาพูดแทรกโทโมะพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองแล้วลุกออกจากเก้าอี้ทำ ให้พวกฉันอึ้งไปกับการแต่งตัวของเจ๊แก

 

 

      -_- เอสเซสเซอร์รี่เยอะไปไหนเนี่ย แต่งตัวอย่างกับพวกแม่หมอแน่ะ ! ไม่ต้องทำอาชีพครูแล้วไปเปิดร้าน 'หมอดูมนตรา' ยังจะเข้ากว่าเยอะ -..- ฮี่ ๆ

 

 

"โอ้ว ๆ เหมาะมาก เหมาะมาก ๆ" มิสซิสแอนนาพึมพำในขณะที่กวาดสายตามองหน้าพวกฉันแต่ละคน =_=;  มิสซิสกำลังทำให้หนูกลัวนะคะ T_T   'แล้วที่ว่าเหมาะนี่อะไรวะ ?'  ทุกคนได้แต่คิดในใจแต่ไม่กล้าถาม  

 

 

     มิสซิสแอนนามาหยุดยืนตรงหน้าพวกฉันแล้วไล่สำรวจใบหน้าแต่ละคน -0-;  เจ๊แกนิ่งเงียบไปสักพัก ก็จะดีดนิ้วดังป๊อกเหมือนกับคิดอะไรออกพร้อมกับปล่อยคำพูดสุดช็อคออกมา

 

 

"ฉันจะให้พวกเธอนี่แหละ แสดงละคร!!!" 

 

 

"ห๊าาาาาา !!" ทุกคนร้องเสียงหลง มิสซิสแอนนายืนกอดอกมองไล่สายคนทีละคน

 

 

"ไม่หาละ  ฉันเอาจริง พอดีท่าน ผอ. ต้องการให้ฉันจัดการแสดงละครขึ้นในวันงานครบรอบ 39 ปี ของโรงเรียนในอาทิตย์หน้า ท่านกำชับมาว่าอยากให้งานออกมาเพอร์เฟคมากที่สุด! ตอนแรกฉันละกลุ้มอกกลุ้มใจจนต้องเอาเรื่องไปปรึกษาพี่อร แหม งานนี้ต้องขอบคุณพี่อรหน่อยแล้วที่ส่งพวกเธอมาช่วยงานฉัน  แล้วถ้าใครปฎิเสธงานนี้ละก็ ...ฉันจะบอกพี่อรทันที  - -+"

 

 

      เฮือก  !  (ทุกคนสะดุ้งโหยง)

 

 

"ดะเดี๋ยวคะ - -; คือพวกเราแสดงละครไม่เป็น ทำไมมิส'ไม่ให้เด็ก ๆในชมรมของมิส'เป็นคนแสดงละคะ ?" เฟย์ท้วง พวกฉันรีบพยักงานเห็นด้วย ใช่ ๆๆๆๆ >0< เกิดมาหนูเมะยังไม่เคยแสดงละครเลยนะแถมยังต้องขึ้นแสดงอาทิตย์หน้าอีก

 

 

 หนูแก้วเครียดดดดด T^T!

 

 

"เด็กพวกนั้นแสดงไปก็ไม่เด่นเท่าพวกเธอหรอก ดูพวกเธอแต่ละคนสิ แหม เห็นแล้วนึกถึงฉันกับสามีสมัยสาว ๆ -///-" เจ๊แกเอามือเอาปิดหน้าอย่างเขินอายแล้วพูดต่อ = =  

 

 

 

"เรื่อง แสดงมันไม่เป็นปัญหาหรอกจ้ะ ของแบบนี้มันฝึกกันได้ ฉันคิดเรื่องง่ายๆเอาไว้แล้ว  เรื่องนี้เด็กสามขวบยังรู้จักเลยจ้ะ ^^+" 

 

 

"เรื่องอะไรคะ/ครับ !!!"

 

 

"ซินเดอเรลล่าจ้ะ ^^+"

 

 

0_0;

 

 

ซิน 

 

 

เดอ

 

 

เรล 

 

 

ล่า...  

 

 

แล้วงานนี้มันจะอลังกาลมั้ยละเจ๊ !!! เอาหัวเล็บขบคิดเหรอง้ายยยยยยยยยยย  >0<

 

 

ปวดเฮดดดดดดดดดดด

 

 

     พวกเราทั้งสิบคนย้ายทัพมาอยู่ที่ห้องลับอันเป็นที่ส่วนตัว และกำลังถกเถียงกันเกี่ยวกับเรื่องตัวละครที่ฉันคิดว่ามันแสนจะปัญญาอ่อน - -* ทุกคนนั่งสุ่มหัวเป็นวงกลมอยู่ที่พื้นโดยลากโซฟาออกไปให้พ้นทาง

 

 

"เท่าที่ฉันเค้นตัวละครออกมาก็มี  เจ้าชาย  ซินเดอเรลล่า พ่อของซินเดอเรลล่า แม่เลี้ยง ลูกสาวแม่เลี้ยงอีก 2 คน เสนาบดี 3 คน แล้วก็ นางฟ้า ครบสิบตัวละครเป้ะ ๆเลย " ฟางอ่านสมุดที่มันจดรายชื่อตัวละครใส่ไว้  ยัยหนองโพเชิ่ดหน้าขึ้นพูด 

 

 

"ใครจะเล่นเป็นอะไรพิมพ์ไม่สน แต่ที่แน่ๆคนที่เหมาะสมจะเป็นซินเดอเรลล่าต้องเป็นพิมพ์เท่านั้น!! -^- "

 

 

"อย่าเห็นแก่ตัวนะย่ะ! คนอื่นๆเขาก็เหมาะที่จะเป็นซินเดอเรลล่าเหมือนกัน!"

 

 

      ตัวซีว้ากใส่ยัยหนองโพ ฉันเสริมอย่างเข้าข้างและตรอกใส่หน้ายัยนั่นว่า

 

 

"จริง! เผลอ ๆ ผู้หญิงทุกคนที่อยู่ในห้องนี้อาจจะเหมาะมากกว่าคนอย่างเธอซะอีก! :P" ยัยหนองโพลุกขึ้นกรี๊ดกร๊าด  หวาย ๆ ผีบ้าเข้าสิงอีกแล้ววววว >.<

 

 

"กะกรี๊ดดดดด นี่พวกแกรุมฉันเหรอ! ทำไม! อยากจะเป็นนางเอกกับเขาบ้างเหมือนกันเหรอ ซินเดอเรลล่าน่ะเขาไม่นิยมให้คนสติไม่สมประกอบกับคนตัวเตี้ย!เป็นหรอกนะย่ะ !!" 

 

 

     ว่าไงน้าาาา !! - -^ ขอแม่เลาะหมาออกปากสักทีเหอะ  ฉันกับตัวซีลุกขึ้นยืนอย่างโมโหเพราะโดนจี้จุดอ่อน  ฉันไม่เห็นว่าตัวซีจะไม่เต็มตรงไหนเลย ! ส่วนฉันก็ไม่ได้เตี้ยนะย่ะ!เขาเรียกว่าตัวเล็กต่างหาก!!!  

 

 

"เอาน่าาา ใจเย็น ๆ เอางี้พวกเรามาจับฉลากกันดีกว่านะ ^^" เขื่อนพูดแล้วส่งยิ้มแหยง ๆ ให้ทั้งสองฝ่าย  ฮาร่าจองเบและโทโมะกระตุกแขนฉัน ตัวซีและยัยหนองโพให้นั่งลง  

 

 

อึ้ย!!! ฉันกระแทกตัวลงนั่งที่เดิมอย่างหงุดหงิดและส่งสายตาใส่ยัยนั่นเปรี้ยะ ๆ  

 

 

     ฟางกำลังฉีกกระดาษเป็นส่วน ๆ ส่งไปให้จองเบเขียนชื่อตัวละครแล้วพับใส่แก้วน้ำสีขุ่น ๆ  พอแผ่นสุดท้ายพับเสร็จจองเบก็เอาใส่แก้วแล้วเขย่า ๆ  

 

 

"เวียนทวนเข้มนาฬิกานะ  ถ้าจับฉลากแล้วอย่าพึ่งเปิดดู รอไว้เปิดพร้อมกัน อีกอย่าง'ห้าม'เปลี่ยนบทกันเด็ดขาด ใครจับได้อันไหนก็ต้องเล่นอันนั้น จะได้ไม่มีปัญหาทีหลัง"

 

 

      ฟางพูดแล้วยกมือขึ้นขออนุญาติแทรกขึ้นอย่างสงสัย

 

 

"เดี๋ยวนะ ถ้าจับได้เพศตรงข้ามกับตัวเองละ - -*" 

 

 

"ก็...ซวยสิครับ ^^;" 

 

 

     เขื่อนตอบแล้วเริ่มจับฉลากเป็นคนแรกและส่งแก้วเวียนวนทวนเข็มนาฬิกาไปเรื่อย ๆ  ... ตอนนี้ทุกคนมีกระดาษอยู่ในกำมือแล้วเรียบร้อย ต่างก็กำลังลุ้นระทึกกับบทบาทที่ตนเองจะได้ >*<   

 

 

"เอาละนะ เปิดพร้อมกัน 1 2 3" ฟางพูด

 

 

พรึบ !!! 

 

 

'ลูกสาวแม่เลี้ยงคนเล็ก'  

 

 

   รายมือเป็นระเบียบของจองเบปรากฏขึ้น -0-; อะไรเนี่ย !ฉันได้เล่นบทร้ายเหรอ ????

 

 

"ฉันได้พ่อซินเดอเรลล่า -*-"  จองเบพูดนิ่ง ๆ

 

 

"ของฉันเสนาบดีละ ดวงเฮงวะ บทน้อยดี ^^"  เขื่อนตอบยิ้มร่า

 

 

"นางฟ้า"  เฟย์ - -  

 

 

"เสนาบดี  เยี่ยม ! >.<" ฟางทำท่าเยส!  

 

 

"ลูกสาวแม่เลี้ยงคนโต !" พิมพ์ตอบอย่างไม่สบอารมณ์  

 

 

"ห๊ะ ! o-Oนี่ฉันต้องเล่นบทญาติดีกับเธอเหรอ - -^ ฉันได้ลูกสาวแม่เลี้ยงคนเล็ก !"  ฉันบ่นกระปอดกระแปดทำหน้าหยิก  

 

 

ฮือ~ ต้องแท็กทีมกับยัยนั่นรังแกซินเดอเรลล่าเหรอเนี่ย T0T นรกชัด ๆ 

 

 

"เจ้าชาย^^"  โทโมะตอบแล้วยักคิ้วอย่างเท่ อ่าาา เสียดายที่ฉันไม่ได้เป็นซินเดอเรลล่า T^T

 

"ฉันสิอยากจะร้องไห้ ได้บทตรงข้ามเพศตัวเอง T_T แม่เลี้ยงงงงง"  ป๊อปปี้โหยหวนกำมือทุบพื้นน้อยใจในวาสนา เอิ่มน่าสงสารแฮะ - -;  

 

 

"อ๊ะ!!! เหลืออีกแค่สองบท ตัวซีกับฮาร่าได้อะไร! >_<"

 

 

"........."  

 

 

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

 

 

"ซะซินเดอเรลล่า -_-;;"

 

 

".........."  

 

 

ติ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด     (เสียงหัวใจหยุดเต้น)

 

 

     กรี๊ดดดด ถ้าตัวซีได้บทซินเดอเรลล่านี่ฉันร้องไห้เลยนะ อิจฉาาาา  *0* ทุกคนต่างลุ้นกันใหญ่ จ้องไปที่ตัวซีกับฮาร่าเขม้ง

 

 

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก พรึบ! (ตัวซีกางกระดาษโชว์)

 

 

"เสนาบดีจ้า ^_^" งะงั้น ... หวืดดดด 

 

 

โอมายก็อดดดดดดดดดดดด    

 

 

T0T ///  ฮาร่าที่น่ารักกำลังจะตกเป็นของโทโมะเหรอเนี่ย !!!!

 

 

"ตาพวกนายแล้ว มาซ้อมเร็วววววววว"  

 

 

     ฉันพูดเมื่อเห็นว่าคนอื่นๆ ซ้อมกันจนจำบทได้แม่นแล้วจึงร้องเรียกโทโมะกับฮาร่าที่พากันวิ่งดุ๊กๆไปกอด เสาไม่ยอมมาซ้อม  พวกฉันทั้งหมดช่วยกันงัดโทโมะกับฮาร่าออกจากเสาคนละต้นภายในโรงยิมการแสดง ที่มิสซิสแอนนาให้พวกเราใช้เป็นสถานที่ในการซ้อม แล้วพวกนายเกาะเหนียวแน่นอะไรอย่างเน้~  

 

 

>0<!!!

 

 

"ไม่!!! แค่คิดฉันก็จะอ้วกแล้ว T_T"  โทโมะพูดแล้วหันไปกอดเสาแน่นกว่าเดิม  

 

 

"พวกฉันเป็นผู้ชายนะ !!  T^T"  ฮาร่าที่อยู่อีกเสาร้องเรียกสิทธิ์  -_-  มันช่วยไม่ได้นะ พวกนายอยากดวงซวยจับฉลากได้บทนี้กันเอง -0-;    

 

 

 

"อะไรกันนักหนาวะ  - -^ ดูอย่างไอ้ป๊อปดิ แม่ง...ได้บทแม่เลี้ยงมันยังเล่นได้เลย  ถึงจะเล่นเหมือนกระเทยไม่เต็มใจก็เถอะ -*- "     

 

 

     จองเบวกเรื่องเข้าไปหาป๊อปปี้ที่สะดุ้งโหยงรีบแก้ต่างให้ตัวเอง 

 

 

"ใครกระเทยวะ -0-^  พูดจาดี ๆ นะโว้ยยยย  ฉันก็พยายามเล่นให้สมบทบาทแล้วไง!"  

 

 

"พอๆๆๆ  โทโมะ  ฮาร่าไปซ้อมเดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้นฉันจะเรียกอาจารย์อรศรีมาคุ้มการซ้อม !" ฟางห้ามทัพแล้วหันไปขู่โทโมะกับฮาร่าที่หันไปมองหน้ากันเองแล้วกลืน น้ำลายลงคออย่างหวาด ๆ  ก่อนจะยอมปล่อยอ้อมกอดออกจากเสาแต่โดยดี  เขื่อนโยนบทให้โทโมะกับฮาร่าคนละบท โทโมะที่คลี่บทดูผ่านๆถามขึ้น  

 

 

"แล้วจะให้แสดงบทไหนก่อนละ?"  

 

 

"บทเต้นรำ -..-" ตัวซีตอบแทนแล้วกระโดดขึ้นไปนั่งบนโต๊ะที่วางน้ำดื่มและขนม นม เนย พลางแกะถุงขนมกิน  โทโมะกับฮาร่าเปิดบทไปยังหน้าเต้นรำแล้วเริ่มเล่น 

 

 

"ให้เกียรติ์เต้นรำกับหม่อมฉันสักเพลงได้มั้ย ?" ฮาร่ามองสบโทโมะอย่างเขินอายตามบท แล้วทั้งคู่ก็ .... ก็ ...ก็หัวเราะพรืดออกมา -0-; 

 

 

"อุ้บ! ไม่ไหววะ ฮ่าฮ่าฮ่า" โทโมะอ้าปากกว้างขำเสียงดังลั่น  

 

 

"ฮ่าฮ่าฮ่า ขนลุกไปหมด ฮ่าฮ่าฮ่า" ฮาร่าหัวเราะไปทำท่าขยะแขยงไป    

 

 

     เฟย์พูดออกมาอย่างเหลืออด  จนโทโมะกับฮาร่าตกใจกอดกันกลมมองไปที่เฟย์อย่างหวาด ๆ 

 

 

"ตั้งใจเล่นกันหน่อยได้มั้ย พวกฉันซีเรียสนะ!!! - -^ เหลือเวลาอีกแค่ 3 วันเอง คนอื่นเขาขยันซ้อมกันแทบตาย ดูพวกนายสิทำเป็นเล่นไปได้ ไม่ได้เรื่อง!" เฟย์ตวาดเสร็จก็เดินหนีไปกินน้ำเพื่อสงบสติอารมณ์ ฉันแอบได้ยินโทโมะกับฮาร่ากระซิบกันเบาๆว่า 

 

 

"บทนางฟ้าไม่เห็นเหมาะเลย น่าจะเปลี่ยนบทไปเป็นแม่มดดีกว่า -.,-"

 

 

"เออ จริง -..-" 

 

 

      แล้วพวกมันก็แท็กมือเห็นด้วยกัน   =_= โอ้ยยยย  ฉันละกลุ้มใจจริง  งานนี้จะไปรอดมั้ยเนี่ย TT0T

 

 

'วันงานครบรอบ 39 ปีซานต้า'    

 

 

     แง๊~ ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องแต่งตัวชั้นบนและกำลังแง้มผ้าม่านดูข้างล่างซึ้งเป็น เวทีขนาดใหญ่มีฉากประกอบอย่างอลังการงานสร้างมาก ๆ(อภินันทนาการโดยมิสซิสแอนนา)ที่พวกฉันต้องใช้ขึ้นแสดงในอีก 1 ชม.นี้  และตอนนี้ผู้คนเริ่มทยอยเข้ามาจับจองที่นั่งกันอย่างคับคั่งแล้ว  ตื่นเต้นจังเลย  >0<      

 

 

ก่อนที่จะถึงโชว์พวกฉันก็จะมีการแสดงต่างๆขึ้นแสดงก่อน เช่น ฟ้อนรำ  เต้น  ร้องเพลง  บลา ๆๆๆ  

 

 

"แก้ว  ไปรวมตัวที่ห้องสแตนส์บายนักแสดงได้แล้ว" เฟย์ที่อยู่ในชุดนางฟ้าเรียกฉันในขณะที่ฟางและตัวซีที่แต่งชุด เสนาบดี(ซึ้งหลวมไปนิดเพราะชุดเป็นแบบของผู้ชาย) และยัยพิมพ์ที่แต่งชุดฝรั่งเศสโบราณชั้นสูงคล้ายๆกับกับฉัน เดินออกจากห้องไปแล้ว  ฉันปิดผ้าม่านลงที่เดิมและเดินออกจากห้องตามเฟย์ไป    

 

 

      เสียงเซ็งแซ่อื้ออึงดังลั่นห้องสแตนส์บายบ่งบอกถึงความวุ่นวายเป็นอย่างมาก  พวกฉันเดินไปรวมตัวกันที่โซฟามุมห้องซึ้งที่พวกผู้ชายนั่งรออยู่แล้ว   ฉันไล่สายตามองแต่ละคนอย่างอึ้ง ๆ *0*  จองเบมากับชุดชายฝรั่งเศสมีฐานะกับติดหนวดปลอมแล้วเสยผมไปด้านหลังกำลังนั่งท่องบทอยู่ อู้วววว  เท่มากกกกกก เขื่อนอยู่ในชุดเสนาบดีน่าเกรงครามยิ้มร่าเริงแจ่มใสให้พวกฉัน  น่ารักจัง >.<

 

 

      ป๊อปปี้ที่อยู่ในชุดแม่เลี้ยงผู้เย่อหยิ่งทรงชุดสาวสังคมชนชั้นสูงที่ไม่เข้า กับร่างกายกำยำนั่นสักนิด  แถมยังแต่งหน้าใส่วิกเต็มสตรีม พวกฉันพากันหัวเราะคิกคักใส่ป๊อปปี้ที่ทำหน้าหยิกใส่พวกฉันอย่างงอน ๆ  อยากรู้จังใครแต่งหน้าแต่งตัวให้เขานะ เหมือนกระเทยควายเอามาก ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า        

 

 

     คนต่อมาทำเอาฉันแทบหยุดหายใจ สวยจัง *0* ฮาร่าในชุดนางซินเก่า  ๆ แต่แต่งหน้าใส่วิกเปลี่ยนไปซะจนฉันจำแทบไม่ได้  ฮาร่าเป็นผู้ชายตัวเล็กกว่าคนอื่นนิดหน่อย จากเดิมที่หน้าหวานอยู่แล้วพอโดนจับมาแต่งแบบนี้ยิ่งดูเหมือนผู้หญิงเข้าไป กันใหญ่ >.<   ฮาร่ายิ้มให้ฉันแหย ๆ  คงจะอับอายกับสภาพตัวเองละมั้ง?  โถ่ ๆๆๆ ฮาร่านายสวยกว่าฉันอีก V.V  

 

 

     คนสุดท้าย ...  กรี๊ดดดดดดดดดด  ขอแม่กรี๊ดทีเถอะหล่อไม่ไหวแล้ว ! -..-  โทโมะที่กำลังกินขนมปังอยู่แต่งองค์ทรงเครื่องหล่อเต็มยศในชุดเจ้าชาย   โอ๊ะโอ้ย + +  เอาใจไปเลยค่า เอาไปเล้ยยย  เจ้าชายของแก้ว~ -.-  (แรดมาก -_-)

 

 

"การแสดงละครชุดซินเดอเรลล่าเตรียมตัวได้แล้ว พวกเธอต้องขึ้นแสดงเป็นชุดต่อไป"  มิสซิสแอนนาเดินมาตาม  พวกฉันลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปต่อคิวที่ด้านข้างเวที  

 

 

อ๊ากกก ตื่นเต้นมาก ฉันกลัวจะจำบทไม่ได้ ยังไม่อยากหน้าแตกบนเวทีน้าาาา  T[]T  

 

 

"การแสดงชุดต่อไปจะมาในเรื่องซินเดอเรลล่า ขอให้ทุกคนรับชมอย่างสนุกนะคะ" พิธีกรบนเวทีเอ่ยขึ้น พวกฉันสุดหายใจกันยาว ๆ แล้วออกไปแสดงบทบาทตามที่ได้รับอย่างสุดความสามารถ          

 

 

     บ้านหลังงามตั้งอยู่ท่ามกลางดงดอกไม้นานาพรรณที่กำลังส่งกลิ่นหอมตลบ อบอวลไปทั่วบริเวณเป็นพ่อม่ายหนุ่มรุปงามผู้มั่งมีคนหนึ่ง  (จองเบออกไปแสดงเป็นชายพ่อม้าย)  เขาครองตัวเป็นโสดอยู่มาได้นานวันนับจากภรรยาสุดที่รักของเขาได้เสีย ชีวิตลง เขาได้มีลูกสาวคนเดียวซึ้งเป็นเด็กสาวที่หน้าตาน่ารักมีนามว่า 'ซินเดอเรลล่า'  

 

 

     แต่แล้วอยู่มาไม่นาน  พ่อม้ายรูปงามก็ทนความเหงาไม่ไหวจึงได้แต่งงานใหม่กับหญิงม้ายนาง หนึ่ง(ป๊อปปี้เดินกระตุงกระติ้งไปเกาะแขนจองเบ เรียกเสียงฮาได้ทั้งห้องส่งเพราะคนดูรู้ว่านี่คือผู้ชายแสดง) เธอมีลูกสาวติดมาด้วยสองคน (ฉันกับยัยพิพ์ออกไปเฉิดฉายกับเขามั้ง พวกเราทั้งคู่ต้องใช้ความอดทนที่จะไม่ตบกันกลางเวทีเป็นอย่างมากในการเป็น พี่น้องที่'รักกัน' -*-

 

 

   แม่เลี้ยงและลูกสาวทั้งสองจะแกล้งทำเป็นรักและเอ็นดูซินเดอเรลล่ายามเมื่ออยู่ต่อหน้าพ่อม้ายเท่านั้น  พอลับหลังพวกเขาทั้งสามก็จะรุมรังแกซินเดอเรลล่าเป็นประจำ(ตอนนี้ฉัน กับยัยพิมพ์กำลังโยนผ้าขี้ริ้วใส่หัวฮาร่าแล้วพูดจาว่าร้ายใส่ตามบท) พ่อม้ายได้ล้มป่วยและตายจากไป ทำให้แม่เลี้ยงและบรรดาลูกสาวต่างก็จิกใช้ซินเดอเรลล่าราวกับเธอเป็นเพียงแค่คนรับใช้  

 

 

      วันหนึ่งพระราชาได้จัดงานเลี้ยงขึ้นเพื่อนหาคู่ครองให้แก่เจ้าชายรูปงาม (โทโมะเรียกเสียงกรี๊ดได้ดังกระหึ่ม>0< )  

 

 

"ฉันทั้งสองจะไปงานเลี้ยงในวัง เตรียมรีคชุดไว้ให้ด้วย " (ฉันพูดกับฮาร่าที่อยู่ในคาบนางซินผู้น่าสงสารแล้วหันไปคุยเกี่ยวกับเรื่อง งานเลี้ยงกับพิมพ์อย่างเพ้อฝันที่จะได้เต้นรำกับเจ้าชาย )   

 

 

     พอถึงวันงาน สองสาวก็เร่งให้ซินเดอเรลล่ามาแต่งตัวทำผมให้ตน  นางแม่เลี้ยงก็พูดขึ้น(ป๊อปปี้ดัดเสียงให้ดูเล็ก ๆ แต่ฉันคิดว่ามันเหมือนเสียงควายออกลูกมากกว่านะ -0-;)  

 

 

"ลูกสาวแสนสวยของฉันได้รับเชิญไปงานเลี้ยงในวัง ส่วนแกน่ะต้องเฝ้าบ้าน"   

 

 

      หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้วซินเดอเรลล่าก็นั่งฟุบหน้าลงไปที่บนเตียงและร่ำไห้ น้อยใจในวาสนาของตน (ฮาร่าแอบเอาน้ำตาเทียมหยอดแล้วสะอึกสะอื้น)

 

 

"ฉันมันคนวาสนาด้อยค่านัก ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปไหนมาไหนกับเขา แต่ ... ถึงฉันจะไปได้ ฉันก็ไม่มีชุดไหนแต่งไปอยู่ดี " ซินเดอเรลล่าตัดสินใจจะเข้านอน ทันใดนั้นเองก็ปรากฏร่างๆหนึ่งขึ้น  (ฉากตัดมาที่เฟย์ที่ถือไม้เท้าส่งยิ้มหวานให้ฮาร่า) 

 

 

"โถ่ ... ช่างน่าสงสารเสียเหลือเกินสาวน้อยของฉัน  ฉันเป็นนางฟ้าผู้ใจดีจ้ะ อย่าได้ตกใจ คำอธิษฐานของเธอนั้นส่งไปถึงฉัน แล้วฉันก็เห็นว่าเธอเป็นคนดี  ทุกสิ่งทุกอย่างจะเป็นไปได้ ถ้าเธอไปหาผลฟักทองมาหนึ่งผล หนูนาหนึ่งตัวและหนูขาวอีกหกตัวจ้ะ

 

 

     ซินเดอเรลล่าตามหาสิ่งของเหล่านี้มาจนครบและมอบให้แกนางฟ้า  นางฟ้าเสกผลฟักทองให้กลายเป็นรถฟักทอง เสกหนูนาให้กลายเป้นคนขับ และเสกหนุข้าวให้กลายเป็นม้า  (คนพวกนี้เป็นคนในชมรมมิสซิสเแอนนาที่ขอยืมตัวมาช่วย) 

 

 

"ต่อไปก็ถึงตาเธอแล้ว เธอจะไปในชุดเก่าๆและขาดแบบนี้ไม่ได้หรอกนะ ฉันจะเสกชุดให้เธอ แต่เธอต้องสัญญากับฉันก่อนว่าจะกลับมาให้ทันก่อนเที่ยงคืน ไม่อย่างนั้นทุกอย่างจะกลับเป็นเหมือนเดิม " ฮาร่ารับปาก เฟย์ทำท่าหวัดแกว่งไม้เท้า แล้วฉากก็เปลี่ยนไปยังด้านงานเลี้ยง    

 

 

     เจ้าชายรูปงามยังไม่ยอมขอหญิงใดเต้นรำเพราะยังไม่เจอคนที่ถูกใจ  ลูกของแม่เลี้ยงทั้งสองสาวพยายามเสนอตัวกับเจ้าชายเต็มที่แล้วพอใคร สักคนเกินหน้าเกินตา พี่น้องก็จะทะเลาะตบตีกันเอง   (ฉากนี้แอบสมจริง -.-) ทันใดนั้นเสียงผู้คนหือฮาก็ดังขึ้น  

 

 

     ซินเดอเรลล่าย่างกายเข้างานอย่างสง่างาม เจ้าชายต้องมนต์สะกดและเดินเข้าไปหาอย่างลืมตัว  เจ้าชายย่อตัวลงแล้วพูด

 

 

"ให้เกียรติ์เต้นรำกับหม่อมฉันได้มั้ย?" ซินเดอเรลล่าสบตาเจ้าของเสียงอย่างเขินอาย  ต่างคนก็ต่างตกหลุมรักกัน  มือแข้งแกร่งออกมาเชื้อเชิญคนตรงหน้า  ซินเดอเรลล่าวางมือลง แล้วทั้งสองก็เต้นรำกันราวกับทั้งโลกมีเพียงแค่ทั้งคู่เท่านั้น  

 

 

     ครั้นพอเวลาเข้าเที่ยงคืน ซินเดอเรลล่ารู้สึกตัวนึกถึงคำพูดของนางฟ้า  เธอสะบัดตัวออกจากเจ้าชาย  

 

 

"หม่อมฉันขอตัวเพคะ"  พูดจบก็วิ่งออกมาจากงาน  เจ้าชายวิ่งตามไปก็พบเพียงรองเท้าแก้วข้างเดียวที่ซินเดอเรลล่าทำหลุด ไว้  

 

 

     ในขณะที่ซินเดอเรลล่ากลับมาบ้าน ทุกสิ่งทุกอย่างก็กลับกลายเป็นเหมือนเดิม เหลือไว้แต่เพียงรองเท้าแก้วที่อยู่กับเธออีกข้างมันไม่ยอมจางหาย ... และเช้าต่อมาเจ้าชายก็ให้เสนาบดีคนสนิททั้งสามไปป่าวประกาศหาตามบ้านว่าใคร ที่สามารถใส่รองเท้าแก้วได้จะได้อภิเสกสมรสกับเจ้าชายทันที จนกระทั่งขบวนเสนาบดีมาถึงบ้านซินเดอเรลล่า ลูกสาวของแม่เลี้ยงทั้งสองดูตื่เต้นมากเป็นพิเศษ ลูกสาวทั้งสองพยายามจะใส่รองเท้าให้ได้แต่ก็ไม่ได้ (จะได้ยังไง ไซส์เท้าฮาร่าเชี่ยวนะ T^T)        

 

 

     ซินเดอเรลล่าได้ปรากฏตัวออกมาและขอลองใส่รองเท้าแต่แม่เลี้ยงไม่ให้ เธออ้างว่าขนาดลูกๆของเธอยังใส่ไม่ได้แล้วเธอจะมาใส่ได้ยังไง  เสนาบดีบอกว่าเจ้าชายต้องการให้ผู้หญิงในเมืองใส่รองเท้าทุกคน แล้วยื่นรองเท้าไปให้ซินเดอเรลล่า  ปรากฏว่าเธอใส่ได้พอดีเป้ะเสนาบดีรีบนำข่าวไปบอกเจ้าชาย ทำให้เจ้าชายดีใจรีบนำขบวนเสด็จไปที่บ้านของซินเดอเรลล่า    

 

 

    เมื่อทั้งคู่ได้พบเจอกัน เจ้าชายก็กุมมือซินเดอเรลล่าแล้วค่อย ๆโน้มหน้าเข้าหากัน (ตามที่บทเขียนไว้ ว่าแค่โน้มหน้าเข้าหากันนิดหน่อยแล้วโทโมะขอแต่งงานเท่านั้นเดี๋ยวม่านจะ ปิดลงมาแล้วจบเรื่อง แต่ทว่า...ป๊อปปี้กลับทะลึ่งตัวพรวดเข้าไปชนแผ่นหลังโทโมะ ทำให้หน้าที่ใกล้กับฮาร่าในตอนแรกกลับแนบชิดมากกว่าเดิม ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบกัน!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดด >0<)

 

 

"อุ้บ!!! OxO"   <<< โทโมะและฮาร่าเบิกตากว้างตกใจ  

 

 

แปะ แปะ แปะ  

 

 

     เสียงปรบมือที่ดังสนั่นอย่างประทับใจฉากจูบจริงของเจ้าชายกับซินเดอเรลล่า มากกว่าโชว์ใด บางคนถึงขั้นลุกขึ้นยืนปรบมือให้เลย พร้อมกับม่านที่ปิดลงมา      

 

 

 

     ทำให้โทโมะกับฮาร่าผลักออกจากกัน ต่างคนต่างเช็ดปากอย่างขยะแขยงส่งเสียงร้องยี้ ๆ แหวะ! แล้วหันไปมองตัวต้นเหตุอย่างอาฆาต  

 

 

"ไอ้ห่าป๊อป!!!!!!" ป๊อปปี้ลุกขึ้นยืนแล้วเกาหัวแกรก ๆ แก้ตัวเสียงอ่อย ๆ   

 

 

"แหะ แหะ โทษทีวะเพื่อน พอดีกางเกงในมันเข้าวินกระทันหัน T^T"  

 

 

"มึงตาย!!!!!!!!!!!!!!"

 

 

"อ๊ากกกกกกกกก เค้าขอโต๊ดดดดดดดด T0T" โทโมะกับฮาร่าประสานเสียงแล้ววิ่งไล่เตะป๊อปปี้ที่วิ่งหนีรอบเวที -_-; ใครจะรู้บางนะว่าเบื้องหลังมันวุ่นวายกันแค่ไหน?  

 

 

     ทุกคนพากันส่ายหน้าระอากับทั้งสามที่วิ่งวุ่นไปหมดแล้วพากันอมยิ้ม  

 

 

     อย่างน้อยๆวันนี้ก็ผ่านไปด้วยดีละนะ ^^  

 

 

__________________________________________________________

อัพแล้วนะ เม้นโหวตกันหน่อยน้าาาาา^^