Because of his love. เพราะรัก...ถึงร้าย

kaew said.    
 
 
     ตอนนี้พวกเราทั้ง 8 คน นั่งอยู่ในร้าน  Ice cream fun. แถว ๆ สยาม ที่บรรยากาศในร้านเงียบ ๆ สบายๆคนในร้านน้อยมาก ๆ สามารถมองทะลุออกไปได้เพราะเป็นกระจกรอบด้าน เหมาะสำหรับการพักผ่อนจิตใจ แต่เปล่าเลย!ความสงบไม่มีอยู่จริง!! เมื่อโต๊ะฉันมีลูกลิงตั้ง 4 ตัว! T_T โซฟาแบ่งเป็นสองฝั่งโดยมีโต๊ะทรงคลาสสิคกั้นกลางสำหรับวางอาหาร เดอะควีนนั่งฝั่งซ้าย เคโอติคนั่งฝั่งขวา   
 
"พวกนายอยู่นิ่งๆนะ! ฉันอายเขา!"  
 
 
      เฟย์กัดฟันพูดยกมือปิดหน้า ขณะที่โทโมะ เขื่อนและป๊อปปี้กำลังใช้ช้อนต่อสู้เคาะหัวกันเสียงดัง (เล่นเป็นเด็กๆ- -*) จองเบก็ไม่คิดจะห้ามเพื่อนแต่กลับหัวเราะชอบใจอยู่นั่นละ  ฉัน ฟางและตัวซีเอาเมนูอาหารบังหน้าไปเรียบร้อย ฮือ ๆ คิดถูกหรือคิดผิดนะที่ชวนพวกมันมา T^T ดูเอาเถอะ พนักงานมองกันใหญ่แล้ว !
 
 
"ฉันว่าเรานั่งประกบพวกนี้ไว้ดีกว่า - -;"
 
 
     สิ้นคำพูดฟางพวกฉันรีบลุกขึ้นสลับที่นั่งใหม่ (ต้องแย่งช้อนจากมือพวกมันมาแล้วเคาะสั่งสอนกันคนละที ถึงจะยอมเลิกเล่น ปล.จองเบโดนลูกหลงไปด้วย= =;) ฝั่งซ้ายมีตัวซีประกบจองเบ ฟางประกบป๊อปปี้ ส่วนฝั่งซ้ายมีเขื่อนถัดออกมาก็เป็นเฟย์ ตามด้วยฉันและโทโมะที่นั่งด้านนอกสุด  พนักงานเดินเข้ามารับออเดอร์ ทุกคนทยอยสั่งกันไปเป็นที่เรียบร้อย เหลือเพียงแต่ฉัน โทโมะหันมามองแต่ฉันก็ไม่ตอบได้แต่จ้องหน้าหมอนี่กลับไป              
 
 
     เอาสิ อยากรู้จริงว่าลืมไปแล้วหรือยังว่าฉันชอบอะไร บางทีการกระตุ้นแบบนี้อาจทำให้ค่อยๆจำได้ก็ได้  หมอนี่ทำสายตาแปลกๆใส่ก่อนจะหันไปสั่งพนักงานว่า
 
 
"ไอศกรีมนมสดแล้วกันครับ"
 
 
"ครับ รอสักครู่"
 
 
     พนักงานบอกทิ้งท้ายโค้งตัวให้นิดหน่อยแล้วเดินจากไป ตัวซีถามขึ้นมาทำเอาฉันแทบสะอึก
 
 
"แก้ว เมื่อตอนบ่ายหายไปไหนมาาาาาาา - -+"
 
 
"นายด้วยไอ้โมะ!" ป๊อปปี้เสริม  ฉันกับโทโมะรีบแก้ตัว 
 
 
"เปล่าหายสักหน่อย!!!"
 
 
      โอ้ยย ถามมาแบบนี้ก็นึกถึงตอนนั้นอีกแล้ว... ฉันค่อยๆเอามือมาจับริมฝีปากเบา ๆ ใช่คะทุกคน ฉันไม่ได้หลับ เอ่อ จริง ๆก็หลับอะแหละ  แต่มาตื่นเอาตอนที่รู้สึกว่ามีคนมานั่งข้าง ๆ ฉันเนียนเป็นหลับเพราะกลิ่นโคโลญแบบนี้เป็นของโทโมะ ฉันจำได้ ด้วยความอยากรู้ว่าเขาจะทำยังไงต่อไปก็เลยแถหลับต่อไปเรื่อย ๆจนกระทั่ง ....เขาจูบฉัน! เขินนนนน-//-
 
 
"มีพิรุธ! นั้นแน่ แก้วหน้าแดง บอกมาน้าาาา" ตัวซียังคงพยายามต่อไป ทุกคนมุงสายตามาที่ฉัน เย้ย ! ฉันรีบโบกไม้โบกมือปฏิเสธ  
 
 
"ไม่ใช่ ๆๆๆ มันไม่ใช่แบบนั้นนะ เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้วววว>///<"
 
 
"อย่าไปถามตอนนี้เลยแกมันคงอาย รอหลังไมค์ดีกว่าไอ้ซีเอ้ยยย"  
ฟางเสนอขึ้นมา แง้ ~ หลังไมค์ก็ไม่เอาาาาาาา T_T           ตัวซีเลิกเซ้าซี้ พอดีกับที่ไอศกรีมมาเสริม  พวกเราก็ตักจ้้วง ๆ แล้วคุยเล่นกันไปด้วย เสียงหัวเราะชาย - หญิงคละเคล้าประสานไปด้วยกัน ทุกคนต่างหันมามองว่าโต๊ะนี้มันมีความสุขอะไรกันหนักหนา ????  และเมื่อมีสุขก็ต้องมีมารมาขัด!!!  
 
       เสียงกุ้งกิ่งของโมบายที่แขวนอยู่ทางเข้า ประตูร้านถูกผลักเข้ามาพร้อม ๆ กับเรือนร่างแสนยั่วยวน ผมสีน้ำตาลแดงเจิดจรัสลงตัวกับใบหน้าแสนสวย หล่อนใช้มือเรียว ๆของตัวเองถอดแว่นตาราคาแพงออกแล้วมองไปที่โต๊ะซึ้งประกอบไปด้วยชาย 4 หญิง 4 แล้วแสยะยิ้มระรื่นคิดในใจ
 
 
     'กลับไทยมาคราวนี้ไม่คิดว่าจะเจอแจ็คพลอตเร็วขนาดนี้! กะจะมาเดินช็อปปิ้งสักหน่อย เห็นหน้าร้านมองผ่านกระจกแวบ ๆนึกว่าไม่ใช่ พอเข้ามาดูใกล้ ๆ ชัดเจนเลย โทโมะที่รัก!อย่างงี้พิมพ์ต้องเข้าไปจูบเซอร์ไพรส์สักหน่อยแล้ว!!'  
 
 
"ยูฮู้~~~ ดาร์ลิ้งค์ของพิมพ์ขาาาาาาา >3<!!!"
 
 
 
  เสียงแหลม ๆ ดังลั่นร้านในขณะที่คนในร้านสตั้นค้างไปแล้วววว -0-* โอ้ววววว o-O นั่นมันอะไรน่ะ แตงโมสองลูกเด่งดึ่ง ๆกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ >.,<  
 
 
 
"โทโมะ ไอมิสยูฮู้ยู~~~>0<"  
 
 
   ห๊ะ - - โทโมะ ? ฉันชะงักค้าง อย่าบอกนะว่านี่สาวคนใหม่อีกแล้ว ไอ้โมะ!!!!! (ขึ้นไอ้ด้วยความโมโห) ยัยแตงโมกระโดดขึ้นนั่งมาบนโซฟาเบียดพวกฉันให้ต้องขยับหนีตามๆกัน  แล้วกอดหมับเข้าที่คอโทโมะ หลับตาพริ้มปากก็พร่ำ   
 
 
"พิมพ์บินมาหาที่รักที่ไทยแต่ไม่รู้ที่อยู่ โชคชะตาเป็นใจให้เราเจอกันแน่ ๆเลยอ่าาา"  
 
 
ยัยแตงโมจีบปากจีบคอพูดสบสายตาโทโมะที่แข็งไปแล้ว เดี๋ยวได้ตาย ได้ตายยยยย -0-^ 
 
 
"ไหน ๆ ก็เจอกันแล้วขอโทโมะคิส ๆ สักทีให้หายคิดถึงหน่อยเร็ววววว *-*"
 
 
 
     ยัยนมแตงโมเน่าทำปากจู๋ ยื่นหน้าเข้ามาจะทำตามที่พูด โทโมะทำไมไม่ผลักออกห๊ะ- -^!! ต้องให้ถึงมือฉันใช้มั้ย? ได้ ด้ายยยยยย เจ้จัดให้ !  
 
 
 
พลั่ก !
 
 
      ฉันใช้เท้า ย้ำ! เท้ายันไปที่ตัวโทโมะอย่างแรง ผลก็คือพระ-นางคู่เอกร่วงลงพื้นอย่างสวยงาม  แล้วนั่งตักไอศกรีมเข้าปากอย่างไม่รู้ร้อนท่ามกลางสายตาของเพื่อน ๆ และคนในร้านที่ต่างก็ทำหน้าแบบนี้ (-0-;;)  
 
 
 
"เล่นอะไรของเธอเนี่ย แรงไปแล้วนะ! - -^"  
 
 
 
     โทโมะลุกขึ้นยืนต่อว่าฉันและส่งมือไปให้ยัยนมแตงโมจับเพื่อลุกขึ้นยืน พอยัยนั่นลุกได้ก็ตรงรี่มากระชากผมฉัน ! โอ้ย ยัยหนองโพ! เจ็บนะเฟร้ย !   
 
 
 
"แกเป็นใคร บังอาจมาทำฉันกับโทโมะแบบนี้!!! ยัยปลวกจิต!"
 
 
 
"ปล่อยหัวฉันนะ!" ฉันต้องลุกขึ้นยืนตามแรงดึง  
 
 
 
"ไม่ปล่อยมีไรม้ะ ^___^+"  
 
 
 
     ไม่ปล่อยใช้มั้ย ฮึ! ฉันใช้ปลายส้นสูงกระทืบรองเท้ายัยหน้าหนอนนี่เต็มรัก จนมันต้องปล่อยผมฉันแล้วกระโดดเหยง ๆ ร้องกรี๊ด ๆลั่นร้าน
 
 
 
"เอ่อ ไม่ห้ามหน่อยหรอครับ - -;" เขื่อนถามความคิดเห็นพวกตัวซี
 
 
"แค่แก้วก็เอาอยู่ อีกอย่างกลุ่มฉันไม่หมาหมู่จ้ะ ^^+" แล้วเฟย์ก็ดูดอย่างสบายใจ แล้วนั่งดูเหตุการณ์ต่อ เขื่อนจองเบและป๊อปปี้กลับคิดในใจว่า ยัยพวกนี้น่ากลัวชะมัด T^T
 
 
 
"กรี๊ดๆๆ ยัยแคระ! แกเหยียบเท้าฉัน แกตายยยยยย"  
 
 
 
"มาเลย ๆ แม่รออยู่เชียว คันไม้คันมือเต็มทนแล้ว"  
 
 
 
ยัยนั่นปรามเข้ามาเงื้อนมือขึ้นหมายจะตบฉันแต่โทโมะจับแขนไว้ซะก่อน  
 
 
 
"ขอบคุณนะที่รัก^^"   
 
 
 
ฉันพูดกับโทโมะเสียงหวานก่อนจะใช้ฝ่ามือฟาดลงไปที่หน้ายัยนี่แรง ๆ   เพี้ยะ!    
 
 
 
"กรี๊ดดดดดดดดดดด ตบหรอ! แกกล้าตบฉันหรอ!!! โมะคะ ปล่อย! พิมพ์จะเอาเลือดหัวมันออก!"
 
 
 
     ยัยพิมพ์สะบัดมือโทโมะที่กำลังอึ้งกับการโต้ตอบเหนือความคาคหมายของฉันออก แล้วยกไอติมสตอเบอร์รี่ตรงหน้าสาดมาที่ตัวฉัน  ทำให้ฉันต้องเป็นฝ่ายเต้นเร่าๆบ้าง เลอะหมดแล้ว!
 
 
 
" ยัยสก๊อยนมโต!!! ฉันเอาแกตายแน่!"     
 
 
 
ฉันเงื้อนมือตบหน้ายัยนั่นอีกที  
 
 
 
เพี้ยะ!  
 
 
 
ยัยนี้ไม่ยอมตบฉันกลับ  
 
 
 
เพี้ยะ !
 
 
 
 
"ใคร สก๊อยย้ะ! ถึงฉันจะสก๊อยแต่ฉันก็ซ้อนมอไซค์คันละล้าน! ไม่เหมือนเธอยัยแคระ! เตี้ยก็เตี้ย!"   ยัยนี่เถียงขณะที่ต่างคนต่างกำลังทึ่งหัวกระชากกันไปกระชากกันมา  
 
 
 
"กล้าด่าฉันเตี้ยหรอ! คำพวกนี้มันคำต้องห้ามรู้ไว้ด้วย!!!ยัยกระทิง!"   
 
 
     ฉัน ใช้เท้ายันท้องยัยนี่ด้วยความยัวะสุดขีด! พอมันปล่อยหัวฉันและล้มลงฉันก็กระโดดขึ้นคร่อมต่อทันที จับหัวยัยนี่โขก ๆไปที่พื้นด้วยความแค้น  ตายยยยย ตายซะเถอะ!          
 
 
     กรี๊ดดดดด แสบ! ยัยนี่ใช้เล็บจิกแขนฉัน! ทำให้ฉันเผลอคลายมือออก ยัยนี่รีบพลิกตัวคร่อมฉันบ้าง  ยัยฉวยโอกาส!   
 
 
   ฉันเริ่มหายใจไม่ออกเมื่อมันบีบคอฉัน ! ทุกคนต่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่ไม่มีใครเข้ามาช่วย จนกระทั่งเพื่อน ๆ และรวมถึงโทโมะช่วยเข้ามาแยกฉันกับยัยนั่นออกจากกัน    
 
 
    เขื่อน ป๊อปปี้และจองเบช่วยกันล็อกตัวยัยนั่น ส่วนพวกที่เหลือก็มายืนข้างตัวกันไม่ให้ฉันเข้าไปหายัยนั่นได้ โทโมะรวบเอวดึงไม่ให้ฉันเข้าไปหายัยนั่นที่ต่างฝ่ายต่างฟาดงวงฟาดงาใส่กัน ไม่หยุด โว้ย!ปล่อยฉานนนน ฉันจะเข้าไปตบสั่งสอนยัยนี้ ดอกเมื่อกี้ยัยนี่ได้ไปนะพวกนายเห็นมั้ย! ไม่ยอม! ไม่ยอมมมมมมมมม  ฉันต้องชนะ! ฉันพยายามเอือมมือไปดึงรองเท้าส้นสูงของตัวเองในสภาพทุลักทุเล พอได้รองเท้าแล้วฉันก็ปาใส่หัวยัยนั่นสุดแรงแค้นที่มี  ป๊อก!  เยส!!  
 
 
 
"กรี๊ดดดดดดดดด"  
 
 
 
"แบร่:P โทษทีนะพอดีฉันฉลาดกว่า ยกนี้ฉันชนะย้ะ!"  
 
 
 
     ฉันพูดเยาะเย้ย ยัยนั่นมองฉันจะกินเลือดกินเนื้อโทโมะเห็นท่าไม่ดีรีบรวบตัวแบกฉันขึ้นบ่า  
 
 
"กรี๊ดดดดด ปล่อยฉันนะ!"  ฉันดิ้นขลุกขลักโทโมะไม่สนใจหันไปบอกเพื่อนๆทุกคนที่พยักหน้าเห็นด้วยกับที่หมอนี่พูด   
 
 
 
"พวกนายจับพิมพ์ไว้ก่อน ฉันจะพาแก้วไปส่งบ้าน"    
 
 
 
"กรี๊ดดดด ไม่เอานะฉันไม่หนี ! ปล่อยยยยยยย" ฉันร้องโวยวาย  
 
 
 
"โทโมะคะ! อย่าทำแบบนี้กับพิมพ์นะ! นี่พวกนาย หลบไปสิ!!โทโมะ!" ยัยหน้าหนอนพยายามดัน 3 ทหารเสือออก   
 
 
 
   ยัยผีเปรต ฝากไว้ก่อนเถอะ ! กับเธอฉันมียก 2 แน่!  ฉันมองยัยนั่นส่งท้ายอย่างอาฆาต  โทโมะแบกฉันออกมานอกร้านทำให้คนมองกันใหญ่เลย  ฉันรีบพูดบอก  
 
 
 
"วางฉันลงได้แล้ว คนมองใหญ่แล้วเห็นมั้ย -///-!"  
 
 
 
"ไม่เอาหรอก เดี๋ยวเธอก่อเรื่องอีก แบกไปแบบนี้จะกว่าจะถึงรถแหละ"  
 
 
 
    ฉันเงียบเมื่อเห็นว่ายังไง ๆ ตานี่ก็ไม่ปล่อยฉันลงแต่กลับฟลุบหน้าลงกับหลังเสื้อตานี่แทน เสียงเปิดประตูรถดังขึ้นพร้อมๆกับที่ร่างฉันถูกปล่อยลงพื้น และถูกจับยัดเข้าไปในรถทันที    
 
 
 
"ร้ายนักนะ!"  โทโมะบีบจมูกฉันอย่างหมั่นเขี้ยว ฉันปัดมือออกแล้วพูดใส่  
 
 
 
"ยัยนั่นเริ่มก่อน นายก็เห็น!"  
 
 
 
"เริ่ม ? ยังไง???"  
 
 
 
"ก็...ยัยนั่นมายุ่งกับนายนี่ ฉันไม่ชอบ -///-"  ฉันตอบอุบอิบปนเขินนิด ๆ โทโมะนิ่งไปก่อนจะหัวเราะออกมา   
 
 
 
"...ฮ่ะฮ่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า"  
 
 
 
"มีอะไรน่าขำไม่ทราบย่ะ - -^!"  โทโมะค่อยๆหยุดหัวเราะแล้วสบตาฉันนิ่ง ๆ - - พูดคำพูดที่ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากเขา    
 
 
 
"เธอนี่หึงน่ารักดีนะ"  
 
 
 
"ตาบ้า !-///-"   ฉันหน้าแดงก่ำ หึงรุนแรงแบบนี่นะน่ารัก -0-;  
 
 
 
"กลับบ้านกันดีกว่า"  
 
 
 
     โทโมะก้มลงมาคาดเข็มขัดให้ฉัน ทำให้หน้าเราใกล้กันมาก ๆ ><  ฉันลอบมองริมฝีปากเขาแล้วรู้สึกร้อนวูบวาบเมื่อนึกถึงตอนที่เขา จูบ.... -///-   
 
 
 
"เป็นอะไรไปหน้าแดง ๆ ไม่สบายหรอ?"  
 
 
 
"อ้ะ!อย่ามาจับนะ"   
 
 
 
   ฉันพูดดักและจับมือเขาไว้ เมื่อเห็นว่าโทโมะทำท่าจะแตะหน้าผากแล้วพาเปลี่ยนเรื่อง  
 
 
 
"นี่ ... ยัยนั่นใคร พิมพ์น่ะ -_-"  
 
 
 
     อ๊ากกก พูดถึงแล้วอารมณ์เสียยยยยย   โทโมะกระอักกระอ่วนที่จะตอบ  
 
 
 
"ถ้าฉันบอกเธอห้ามทำร้ายฉันนะ สัญญา " โทโมะยื่นข้อเสนอมา  
 
 
 
"อืออออ สัญญาตอบมา ๆ" ฉันเร่งโทโมะมองฉันอย่างเคืองแคลงใจ ก่อนจะเปิดปาก  
 
 
 
"พิมพ์...เป็นคู่หมั้นฉัน"  
 
 
 
     ผลัวะ! ฉันตบหัวโทโมะ - -^ คู่หมั้นงั้นเหรออออออ โทโมะทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน  
 
 
 
"เดี้ยวเด้~ ฟังให้จบก่อน!"  
 
 
 
"เล่าต่อสิ ฉันเงื้อมือรอ เอ้ย รอฟังแล้ว - -;"  
 
 
"ต่อ นะ -0-; อย่าเพิ่งตบละ ฟังให้จบก่อน  ...  พิมพ์เป็นคู่หมั้นทาง... (ผลัวะ) อ๊ากกก ยัยบ้า!ยังไม่ทันเล่าโว้ย! (ก็คนมันไม่ชอบคำนี้นี่น่า - -^) เออ ๆ ฉันไม่ได้ชอบยัยนั่นเลยสักนิด โอเคมั้ย? (โอเค โล่งใจ ไม่ตบก็ได้ -^-) แต่ยัยนั่นเป็นคนที่พ่อฉันหามาให้เพื่อทำการผูกธุรกิจร่วมกันระหว่างบริษัท ของฉันกับของยัยนั่น ฉันมีหน้าที่แค่เป็นหุ่นเชิดของพ่อก็เท่านั้น "
 
 
 
"แล้ว นายจะทำไงต่อไป?"  
 
 
 
"ไม่รู้สิ พ่อฉันโหดจะตาย ขืนไม่ทำตามมีหวังอายัดบัตรเคดิตฉันหมดพอดี"  
 
 
 
ผลัวะ! (ตบซ้ำที่เดิม)  
 
 
 
"ไม่รู้ไม่ได้ - -^ เพราะเจ้าสาวในอนาคตของนายต้องเป็นฉันเท่านั้น!"  โทโมะลูบหัวปอยๆแล้วตอบ  
 
 
 
"สักวันฉันต้องเอ๋อแน่ ๆเลย - -;  แล้วเธอจะให้ฉันทำไงละ ขู่บังคับพิมพ์ให้ถอนหมั้นงั้นเหรอ ? เฮอะ ! ยัยนั่นคงจะยอมหรอก - -*"  
 
 
 
    ฉันนิ่งเงียบไป นั่นสินะ โทโมะเป็นผู้ชายทำแบบนั้นก็ไม่ถูก แล้ว...ถ้าเป็นผู้หญิงขู่ล้ะ ?  หึหึ ฉันยิ้มอย่างเจ้าเลห์(ปนโรคจิต)  
 
 
 
"นายไม่ต้องทำอะไร เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉันเอง ^^+"  
 
 
 
พิมพ์~ ยัยหนองโพ นมโคแท้ๆ เธอเสร็จฉันแน่!!!!!
 
 
____________________________________________________________
อัพแล้วน้าา ช่วงนี้ไม่มีเวลาอัพเลย เม้นโหวตให้กำลังใจหน่อยนะ